Ο Μητσοτάκης υπήρξε αφελής.. Σε μια εποχή που τα δανεικά σκορπίζονταν σε κομματικά παράσιτα, σε τεμπέληδες και άεργους, που οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ εκτόξευαν το δημόσιο χρέος δανειζόμενοι με την εγγύηση του ελληνικού κράτους (μάντεψε ποιος τα πληρώνει τώρα αυτά τα χρέη), που το σιχαμερό "Τσοβόλα δώστα όλα" ήταν ένα καλαμπούρι να περάσει η ώρα, που η ΠΑΣΟΚαρα διέφθειρε κάθε σπιθαμή της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου, ο Μητσοτάκης πήγε ακάλεστος να χαλάσει το πάρτι.
Μίλησε για το δημόσιο χρέος, ΕΚΟΨΕ τα δανεικά στις ΔΕΚΟ, έφερε πρωτογενές πλεόνασμα για ΠΡΩΤΗ φορά στη Μεταπολίτευση, έκανε ιδιωτικοποιήσεις, συμμάζεψε τον καλπάζοντα πληθωρισμό και μέσα σε 3 χρόνια διέσωσε προσωρινά μια χώρα που πήγαινε καρφί για το Δ.Ν.Τ.- ανέμελη, χωρίς καν να μπορεί να διανοηθεί τι καταστροφή έρχεται.
Ο Μητσοτάκης πλήρωσε ακριβά την αφέλειά του. Εκτοπίστηκε, απαξιώθηκε και υβρίστηκε από τον κάθε ανώμαλο κρατικοδίαιτο που νομίζει ότι αν ο πολιτικός τάξει λεφτά, θα ανοίξουν οι ουρανοί και θα τα βρέξουν. (οπως αυτος που θα έσκιζε τα μνημόνια)
Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο ελληνικός λαός πλήρωσε πολύ ακριβότερα το τίμημα του να μην ακουσει τον αφελή Μητσοτάκη. Κι όσο συνεχίζει να επιλέγει ανεπάγγελτα κοπρόσκυλα, όσο συνεχίζει να υποτιμά αυτούς τους καρυδάτους "αφελείς" που δε φοβούνται τον πολιτικό τάφο σε αντάλλαγμα μιας αλήθειας που κανεις δεν ακούει, τόσο πιο βαριά θα τιμωρεί αυτή τη χώρα με τον λόγο του και την ψήφο του..