Αν γυρίζαμε στη δραχμή

Σοβαρεψου. Εστω λιγο.

Διάβασε και λίγο Σύγχρονη Ιστορία. Η μελέτη δεν βλάπτει!

 

[Οξαποδω]

Το ευρώ έκλεισε την 1η Ιανουαρίου 2019 είκοσι χρόνια ζωής. Την 1η Ιανουαρίου 1999, έπειτα από χρόνια προετοιμασίας, αποφασίστηκε από 11 κράτη-μέλη της Ενωσης να χρησιμοποιούν το ευρώ για τις μεταξύ τους χρηματικές συναλλαγές. Ηταν η επίσημη έναρξη της χρήσης του νέου νομίσματος. Η εισαγωγή του ευρώ στη φυσική του μορφή, ως χαρτονόμισμα και νόμισμα, πραγματοποιήθηκε την 1.1.2002. Το ευρώ αποτέλεσε γενικά αποδεκτό θεσμό ενοποίησης. Στα 11 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης προστέθηκαν τα επόμενα χρόνια άλλα οκτώ.

Η Ελλάδα εντάχθηκε στον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών στις 14.3.1998 και στην ΟΝΕ την 1.1.2001.

Το επιχείρημα όσων στην Ελλάδα απέρριπταν την αποδοχή του ευρώ ήταν ότι η χώρα «δεν θα ελέγχει πια τη νομισματική της πολιτική». Ομως η Ελλάδα δεν ήταν και δεν είναι Σουηδία ή Δανία, χώρες που δεν αποδέχθηκαν το ευρώ. Αυτές έχουν σταθερό νόμισμα και σταθερή οικονομία. Στη χώρα μας λόγω του συνεχούς ελλείμματος στο εξωτερικό εμπόριό της, της έλλειψης πρώτων υλών και μάλιστα πετρελαίου, του τεραστίου χρέους της και των συνεχών δανεισμών η νομισματική πολιτική είναι απολύτως εξαρτώμενη από τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις. Το αποδεικνύουν οι συνεχείς υποτιμήσεις της δραχμής όσο και οι δυσκολίες να δανειστούμε και τα επιτόκια που πληρώνουμε. Είναι όλα ενδείξεις αδυναμιών. Το χρέος της Ελλάδας υπερβαίνει σήμερα παρ’ όλες τις προσπάθειες για τη σταθεροποίηση της οικονομίας το 175% του ΑΕΠ. Πρόκειται για ευρωπαϊκό ρεκόρ.

Η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ είχε θεαματική επίπτωση στο ύψος των επιτοκίων που πλήρωνε για να δανειστεί. Το επιτόκιο μειώθηκε δραστικά. Με τη μείωση αυτή, μεταξύ άλλων, εξοικονομήσαμε σημαντικά ποσά. Κατά τη δεκαετία του 1990 πληρώναμε για τόκους του δημοσίου χρέους περίπου το ένα τρίτο των φορολογικών εσόδων. Στα τέλη του 2003 χρειαζόμασταν λιγότερο από το ένα τέταρτο των εσόδων για τις πληρωμές. Η Ελλάδα απέκτησε έτσι πολύ περισσότερες δυνατότητες να χρηματοδοτήσει την Παιδεία, την Υγεία και το κοινωνικό κράτος.

Κατά τα είκοσι χρόνια ισχύος του ευρώ, η ΟΝΕ γνώρισε αρκετά προβλήματα. Η οικονομική κρίση του 2008 π.χ. είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος να βρεθούν σε αδυναμία συμμόρφωσης στους κανόνες που ίσχυαν. Η ΟΝΕ πήρε τότε τα αναγκαία μέτρα για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις του ευρώ. Δημιουργήθηκαν έτσι μέσα που εγγυώνται την ομαλή λειτουργία του συστήματος. Παράδειγμα είναι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ESM).

Αποτέλεσμα της κρίσης του 2008, που διήρκεσε περίπου τέσσερα χρόνια, ήταν αμφιβολίες για τη σκοπιμότητα του ευρώ. Ακόμη και σε προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία, υποστηρίζεται σήμερα ότι το ευρώ είναι αιτία οικονομικών δυσκολιών. Τα λαϊκιστικά κόμματα ισχυρίζονται ότι δεσμεύει τις κυβερνήσεις τους σε βαθμό ώστε να αδυνατούν να εφαρμόσουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θεωρούσε στις αρχές του 2015 το ευρώ αιτία της ελληνικής κρίσης και υποστήριζε την αποχώρηση της Ελλάδας από την ΟΝΕ. Είναι γνωστό ότι έκανε στροφή 180 μοιρών και εφάρμοσε τους κανόνες της Ευρωζώνης.

Την αρνητική άποψη για το ευρώ δεν συμμερίζεται η πλειοψηφία των πολιτών της Ενωσης. Οι σφυγμομετρήσεις που πραγματοποιεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δείχνουν ότι υπερτερεί στους πολίτες η πεποίθηση για την αναγκαιότητα της ευρωπαϊκής συνεργασίας και τη θετική επίδραση του ευρώ.

Ας ξεχάσουμε όμως προς στιγμήν το ευρωπαϊκό επίπεδο και ας στραφούμε στην καθημερινότητά μας. Ας θυμηθούμε την ταλαιπωρία της εποχής, όταν για ταξίδια, σπουδές και κυρίως εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με το εξωτερικό η λέξη συνάλλαγμα ήταν συνδεδεμένη με ρυθμίσεις, άδειες, κόπο και ταλαιπωρία. Μας το θύμισαν οι πρόσφατοι κανόνες που προσδιόριζαν το ύψος των αναλήψεων από τις τράπεζες και τις προϋποθέσεις εμβασμάτων στο εξωτερικό. Ας θυμηθούμε επίσης την αναταραχή που δημιούργησαν οι υποτιμήσεις της δραχμής το 1983, το 1985 και το 2001. Η Ελλάδα δεν διέθετε ποτέ ένα σταθερό νόμισμα όπως το ευρώ.

Βεβαίως και με το ευρώ προκύπτουν σημαντικά προβλήματα. Η Γαλλία γνώρισε πρόσφατα ισχυρή λαϊκή αντίδραση, τα «Κίτρινα Γιλέκα», στην εφαρμογή της πολιτικής οικονομικής σταθεροποίησής της. Ολα τα κράτη της Ενωσης δεν αναπτύσσονται με την ίδια ταχύτητα. Η Γερμανία διεύρυνε την απόστασή της από άλλες χώρες, αυξάνοντας ταχύτερα το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της, εκμεταλλευόμενη την υπεροχή της στη βιομηχανική παραγωγή και στις εξαγωγές. Στη γαλλική εφημερίδα Le Monde το άρθρο για την εικοσαετία του ευρώ είχε τίτλο «Το ευρωπαϊκό νόμισμα που γιορτάζει τα είκοσι χρόνια παραμένει εύθραυστο». Η Ιταλία δυσκολεύεται να τηρήσει τον κανόνα ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της δεν πρέπει να υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ. Η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ελλάδα που έζησαν οικονομικές κρίσεις σε διαφορετικό βαθμό δεν έχουν επανέλθει ακόμη σε μια ομαλή και σταθερή πορεία ανάπτυξης. Μόνο η Ιρλανδία από τις χώρες σε κρίση αποδείχθηκε ικανή να ομαλοποιήσει την οικονομία της.

Η εξέλιξη αυτή είναι συνάρτηση της οικονομικής ισχύος κάθε χώρας. Αλλά όχι μόνον. Η Γερμανία πήρε, επί εποχής του Γκέρχαρντ Σρέντερ με την «ατζέντα 2010» την περίοδο 2003-2005, σκληρά μέτρα περιορισμού των κρατικών δαπανών, του κόστους εργασίας και σταθεροποίησης της οικονομίας της. Αλλες χώρες, με κύριο παράδειγμα την Ελλάδα, αδιαφόρησαν για την εξέλιξη της οικονομίας τους. Οι ελληνικές κυβερνήσεις αγνόησαν τους κανόνες, αύξησαν τις δαπάνες τους πέρα από το επιτρεπτό όριο. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού έφτασε το 2009 λόγω της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας το πρωτόγνωρο στην Ευρώπη ύψος του 15,4% του ΑΕΠ.

Αιτία αλλά και αποτέλεσμα των εξελίξεων αυτών ήταν το γεγονός ότι η ΟΝΕ δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα των διαφορετικών επιπέδων ανάπτυξης στην Ευρώπη. Ο ενιαίος νομισματικός χώρος δεν αρκεί για να έχουν όλα τα μέλη του την ίδια δυνατότητα αντιμετώπισης των ευκαιριών και δυνατοτήτων που παρέχει. Υπό τις σημερινές συνθήκες επικρατούν οικονομικά οι ισχυρότερες χώρες. Οι πλέον αδύναμες, ιδίως αν έχουν ανίκανες κυβερνήσεις, υστερούν όλο και περισσότερο.

Η ΟΝΕ θα συνεχίσει να λειτουργεί βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητά της. Προβλέπεται η ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης. Ομως υπάρχει διστακτικότητα για σημαντικά νέα βήματα. Η Σύνοδος Κορυφής του Eurogroup τον Δεκέμβριο του 2018 περιορίστηκε να δηλώσει την ανάγκη ύπαρξης νέων ισχυρότερων μέσων για την πρόληψη και τη διαχείριση οικονομικών κρίσεων όπως και τη «σημαντική ενίσχυση της νομισματικής ένωσης».

Ευρωπαϊκή ενοποίηση χωρίς ενιαίο νόμισμα δεν είναι δυνατή την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Το ενιαίο νόμισμα αποδείχθηκε το ισχυρότερο μέσο ενοποίησης μέχρι σήμερα. Ζητούμενο όμως είναι ένας νέος τρόπος λειτουργίας της Ενωσης. Η απάντηση δεν είναι εύκολη.

Δύο είναι τα κεντρικά θέματα που απαιτούν λύση. Το πρώτο –για το οποίο έχει υπάρξει εκτεταμένη συζήτηση και πολλές προτάσεις– αφορά τον τρόπο διακυβέρνησης της ΟΝΕ. Η επικεφαλίδα που χρησιμοποιείται για την περιγραφή του είναι «οικονομική διακυβέρνηση».

Το δεύτερο αφορά την αντιμετώπιση των ανισορροπιών στην Ενωση, ώστε εκείνη να λειτουργεί και προς όφελος των πιο αδύναμων χωρών, κατανέμοντας την ευημερία ανάμεσα στις διάφορες περιοχές της. Δεν έχει τίτλο, και δεν έχει προκαλέσει το ίδιο εκτεταμένο ενδιαφέρον όπως το πρώτο. Θα μπορούσε να περιγραφεί με τις λέξεις «ένταξη και συμμετοχή».

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι ούτε μια λέσχη όπου μόνο οι εκλεκτοί έχουν λόγο ούτε μια συνένωση κρατών που διοικείται λαμβάνοντας διαταγές από μια Αρχή με υπερεξουσίες. Είναι ένα κοινό εγχείρημα ελευθερίας, ανάπτυξης και προσαρμογής στις νέες διεθνείς συνθήκες.

Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.

Πηγή:

http://www.kathimerini.gr

 

[aetos56]

Έπρεπε να είχαμε γυρίσει προ κρίσης, τώρα είναι αργά...

 

[MMG]

Το ευρώ έκλεισε την 1η Ιανουαρίου 2019 είκοσι χρόνια ζωής. Την 1η Ιανουαρίου 1999, έπειτα από χρόνια προετοιμασίας, αποφασίστηκε από 11 κράτη-μέλη της Ενωσης να χρησιμοποιούν το ευρώ για τις μεταξύ τους χρηματικές συναλλαγές. Ηταν η επίσημη έναρξη της χρήσης του νέου νομίσματος. Η εισαγωγή του ευρώ στη φυσική του μορφή, ως χαρτονόμισμα και νόμισμα, πραγματοποιήθηκε την 1.1.2002. Το ευρώ αποτέλεσε γενικά αποδεκτό θεσμό ενοποίησης. Στα 11 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης προστέθηκαν τα επόμενα χρόνια άλλα οκτώ.

Η Ελλάδα εντάχθηκε στον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών στις 14.3.1998 και στην ΟΝΕ την 1.1.2001.

Το επιχείρημα όσων στην Ελλάδα απέρριπταν την αποδοχή του ευρώ ήταν ότι η χώρα «δεν θα ελέγχει πια τη νομισματική της πολιτική». Ομως η Ελλάδα δεν ήταν και δεν είναι Σουηδία ή Δανία, χώρες που δεν αποδέχθηκαν το ευρώ. Αυτές έχουν σταθερό νόμισμα και σταθερή οικονομία. Στη χώρα μας λόγω του συνεχούς ελλείμματος στο εξωτερικό εμπόριό της, της έλλειψης πρώτων υλών και μάλιστα πετρελαίου, του τεραστίου χρέους της και των συνεχών δανεισμών η νομισματική πολιτική είναι απολύτως εξαρτώμενη από τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις. Το αποδεικνύουν οι συνεχείς υποτιμήσεις της δραχμής όσο και οι δυσκολίες να δανειστούμε και τα επιτόκια που πληρώνουμε. Είναι όλα ενδείξεις αδυναμιών. Το χρέος της Ελλάδας υπερβαίνει σήμερα παρ’ όλες τις προσπάθειες για τη σταθεροποίηση της οικονομίας το 175% του ΑΕΠ. Πρόκειται για ευρωπαϊκό ρεκόρ.

Η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ είχε θεαματική επίπτωση στο ύψος των επιτοκίων που πλήρωνε για να δανειστεί. Το επιτόκιο μειώθηκε δραστικά. Με τη μείωση αυτή, μεταξύ άλλων, εξοικονομήσαμε σημαντικά ποσά. Κατά τη δεκαετία του 1990 πληρώναμε για τόκους του δημοσίου χρέους περίπου το ένα τρίτο των φορολογικών εσόδων. Στα τέλη του 2003 χρειαζόμασταν λιγότερο από το ένα τέταρτο των εσόδων για τις πληρωμές. Η Ελλάδα απέκτησε έτσι πολύ περισσότερες δυνατότητες να χρηματοδοτήσει την Παιδεία, την Υγεία και το κοινωνικό κράτος.

Κατά τα είκοσι χρόνια ισχύος του ευρώ, η ΟΝΕ γνώρισε αρκετά προβλήματα. Η οικονομική κρίση του 2008 π.χ. είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος να βρεθούν σε αδυναμία συμμόρφωσης στους κανόνες που ίσχυαν. Η ΟΝΕ πήρε τότε τα αναγκαία μέτρα για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις του ευρώ. Δημιουργήθηκαν έτσι μέσα που εγγυώνται την ομαλή λειτουργία του συστήματος. Παράδειγμα είναι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ESM).

Αποτέλεσμα της κρίσης του 2008, που διήρκεσε περίπου τέσσερα χρόνια, ήταν αμφιβολίες για τη σκοπιμότητα του ευρώ. Ακόμη και σε προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία, υποστηρίζεται σήμερα ότι το ευρώ είναι αιτία οικονομικών δυσκολιών. Τα λαϊκιστικά κόμματα ισχυρίζονται ότι δεσμεύει τις κυβερνήσεις τους σε βαθμό ώστε να αδυνατούν να εφαρμόσουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θεωρούσε στις αρχές του 2015 το ευρώ αιτία της ελληνικής κρίσης και υποστήριζε την αποχώρηση της Ελλάδας από την ΟΝΕ. Είναι γνωστό ότι έκανε στροφή 180 μοιρών και εφάρμοσε τους κανόνες της Ευρωζώνης.

Την αρνητική άποψη για το ευρώ δεν συμμερίζεται η πλειοψηφία των πολιτών της Ενωσης. Οι σφυγμομετρήσεις που πραγματοποιεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δείχνουν ότι υπερτερεί στους πολίτες η πεποίθηση για την αναγκαιότητα της ευρωπαϊκής συνεργασίας και τη θετική επίδραση του ευρώ.

Ας ξεχάσουμε όμως προς στιγμήν το ευρωπαϊκό επίπεδο και ας στραφούμε στην καθημερινότητά μας. Ας θυμηθούμε την ταλαιπωρία της εποχής, όταν για ταξίδια, σπουδές και κυρίως εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με το εξωτερικό η λέξη συνάλλαγμα ήταν συνδεδεμένη με ρυθμίσεις, άδειες, κόπο και ταλαιπωρία. Μας το θύμισαν οι πρόσφατοι κανόνες που προσδιόριζαν το ύψος των αναλήψεων από τις τράπεζες και τις προϋποθέσεις εμβασμάτων στο εξωτερικό. Ας θυμηθούμε επίσης την αναταραχή που δημιούργησαν οι υποτιμήσεις της δραχμής το 1983, το 1985 και το 2001. Η Ελλάδα δεν διέθετε ποτέ ένα σταθερό νόμισμα όπως το ευρώ.

Βεβαίως και με το ευρώ προκύπτουν σημαντικά προβλήματα. Η Γαλλία γνώρισε πρόσφατα ισχυρή λαϊκή αντίδραση, τα «Κίτρινα Γιλέκα», στην εφαρμογή της πολιτικής οικονομικής σταθεροποίησής της. Ολα τα κράτη της Ενωσης δεν αναπτύσσονται με την ίδια ταχύτητα. Η Γερμανία διεύρυνε την απόστασή της από άλλες χώρες, αυξάνοντας ταχύτερα το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της, εκμεταλλευόμενη την υπεροχή της στη βιομηχανική παραγωγή και στις εξαγωγές. Στη γαλλική εφημερίδα Le Monde το άρθρο για την εικοσαετία του ευρώ είχε τίτλο «Το ευρωπαϊκό νόμισμα που γιορτάζει τα είκοσι χρόνια παραμένει εύθραυστο». Η Ιταλία δυσκολεύεται να τηρήσει τον κανόνα ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της δεν πρέπει να υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ. Η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ελλάδα που έζησαν οικονομικές κρίσεις σε διαφορετικό βαθμό δεν έχουν επανέλθει ακόμη σε μια ομαλή και σταθερή πορεία ανάπτυξης. Μόνο η Ιρλανδία από τις χώρες σε κρίση αποδείχθηκε ικανή να ομαλοποιήσει την οικονομία της.

Η εξέλιξη αυτή είναι συνάρτηση της οικονομικής ισχύος κάθε χώρας. Αλλά όχι μόνον. Η Γερμανία πήρε, επί εποχής του Γκέρχαρντ Σρέντερ με την «ατζέντα 2010» την περίοδο 2003-2005, σκληρά μέτρα περιορισμού των κρατικών δαπανών, του κόστους εργασίας και σταθεροποίησης της οικονομίας της. Αλλες χώρες, με κύριο παράδειγμα την Ελλάδα, αδιαφόρησαν για την εξέλιξη της οικονομίας τους. Οι ελληνικές κυβερνήσεις αγνόησαν τους κανόνες, αύξησαν τις δαπάνες τους πέρα από το επιτρεπτό όριο. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού έφτασε το 2009 λόγω της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας το πρωτόγνωρο στην Ευρώπη ύψος του 15,4% του ΑΕΠ.

Αιτία αλλά και αποτέλεσμα των εξελίξεων αυτών ήταν το γεγονός ότι η ΟΝΕ δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα των διαφορετικών επιπέδων ανάπτυξης στην Ευρώπη. Ο ενιαίος νομισματικός χώρος δεν αρκεί για να έχουν όλα τα μέλη του την ίδια δυνατότητα αντιμετώπισης των ευκαιριών και δυνατοτήτων που παρέχει. Υπό τις σημερινές συνθήκες επικρατούν οικονομικά οι ισχυρότερες χώρες. Οι πλέον αδύναμες, ιδίως αν έχουν ανίκανες κυβερνήσεις, υστερούν όλο και περισσότερο.

Η ΟΝΕ θα συνεχίσει να λειτουργεί βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητά της. Προβλέπεται η ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης. Ομως υπάρχει διστακτικότητα για σημαντικά νέα βήματα. Η Σύνοδος Κορυφής του Eurogroup τον Δεκέμβριο του 2018 περιορίστηκε να δηλώσει την ανάγκη ύπαρξης νέων ισχυρότερων μέσων για την πρόληψη και τη διαχείριση οικονομικών κρίσεων όπως και τη «σημαντική ενίσχυση της νομισματικής ένωσης».

Ευρωπαϊκή ενοποίηση χωρίς ενιαίο νόμισμα δεν είναι δυνατή την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Το ενιαίο νόμισμα αποδείχθηκε το ισχυρότερο μέσο ενοποίησης μέχρι σήμερα. Ζητούμενο όμως είναι ένας νέος τρόπος λειτουργίας της Ενωσης. Η απάντηση δεν είναι εύκολη.

Δύο είναι τα κεντρικά θέματα που απαιτούν λύση. Το πρώτο –για το οποίο έχει υπάρξει εκτεταμένη συζήτηση και πολλές προτάσεις– αφορά τον τρόπο διακυβέρνησης της ΟΝΕ. Η επικεφαλίδα που χρησιμοποιείται για την περιγραφή του είναι «οικονομική διακυβέρνηση».

Το δεύτερο αφορά την αντιμετώπιση των ανισορροπιών στην Ενωση, ώστε εκείνη να λειτουργεί και προς όφελος των πιο αδύναμων χωρών, κατανέμοντας την ευημερία ανάμεσα στις διάφορες περιοχές της. Δεν έχει τίτλο, και δεν έχει προκαλέσει το ίδιο εκτεταμένο ενδιαφέρον όπως το πρώτο. Θα μπορούσε να περιγραφεί με τις λέξεις «ένταξη και συμμετοχή».

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι ούτε μια λέσχη όπου μόνο οι εκλεκτοί έχουν λόγο ούτε μια συνένωση κρατών που διοικείται λαμβάνοντας διαταγές από μια Αρχή με υπερεξουσίες. Είναι ένα κοινό εγχείρημα ελευθερίας, ανάπτυξης και προσαρμογής στις νέες διεθνείς συνθήκες.

Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.

Πηγή:

http://www.kathimerini.gr

Συμφωνώ στο 90%

 

[free]

Συμφωνώ στο 90%

Λογικό, αφού είναι γεγονότα.

 

[Οξαποδω]

Έπρεπε να είχαμε γυρίσει προ κρίσης, τώρα είναι αργά...

Αν είχαμε παραμείνει ή επιστρέψει στη δραχμή, τότε εκτιμώ ότι μάλλον θα είχαμε την φτώχεια της Σερβίας και της Τουρκίας.

 

[Διαγραμμένο μέλος 172663]

τα ιδια θα ημασταν με ή χωρις δραχμη.
απλα θα ειχε το εργαλειο η κυβερνηση να κοψει χρημα υποτιμιμενο και ονομαστικα - τυπικα να μην κανει μειωσεις στους μισθους και τις συνταξεις ΑΛΛΑ ΤΑ ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΑ ΔΗΛΑΔΗ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΑ ΘΑ ΑΚΡΥΒΑΙΝΑΝ.
τωρα αντι να φανε φτωχια λογω ακριβειας των εισαγωμενων σχεδον ολοι 80-90%, τρωνε φτωχεια μονο οι χαμηλομισθοι και χαμηλοσυνταξιουχοι 40-50% του κοσμου

 

[Οξαποδω]

Οι πολιτικοί επιχειρηματολογούν υπέρ ή κατά του € ή της δραχμής με γενικότητες.
Κανένας καργιόλης δεν μιλάει με ποσοτικούς προσδιορισμούς, με power point, με αριθμούς, με γραφικές παραστάσεις, με case studies.
Οι πολιτικοί επιχειρηματολογούν για οποιοδήποτε θέμα στοχεύοντας στο συναίσθημα των πολιτών, στο λαϊκισμό, στην ψυχολογία των μαζών.
Αυτό δυστυχώς συμβαίνει σε όλον τον πλανήτη.
Μας κυβερνά το συναίσθημα, η μάλλον η ψευδαίσθηση, αντί της λογικής.
Αίσχος!

 

[Διαγραμμένο μέλος 172663]

να κατι λογικο. ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ.

χωρες με σκληρο νομισμα (δολαριο-ευρω-παλιοτερα μαρκο) εχουν και φτωχους(κατω του 50%) και ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΜΕΣΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ (μεσαιοι+πλουσιοι>50%).

χωρες με "μαλακο" νομισμα οπως θα ηταν πχ μια υποτιμημενη δραχμη, τα πεσος, κλπ κλπ ΕΧΟΥΝ 99% ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΦΤΩΧΟΥΣ

 

[Οξαποδω]

να κατι λογικο. ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ.

χωρες με σκληρο νομισμα (δολαριο-ευρω-παλιοτερα μαρκο) εχουν και φτωχους(κατω του 50%) και ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΜΕΣΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ (μεσαιοι+πλουσιοι>50%).

χωρες με "μαλακο" νομισμα οπως θα ηταν πχ μια υποτιμημενη δραχμη, τα πεσος, κλπ κλπ ΕΧΟΥΝ 99% ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΦΤΩΧΟΥΣ

Ναι, αυτό λέει και ο Σημίτης.
Πως τεκμαίρεται;

 

[mefedlos]

Δεν μπορουμε να ξερουμε αν θα ημασταν τωρα πλουσιοτεροι η πιο φτωχοι. Ειναι σαν σε μια πρτιδα μπιλιαρδο να σου ζητησουν να βρεις σε ποια τρυπα θα μπει η μαυρη μπαλα. Θα ειχαμε το κλειδι αβανταζ της υποτιμησης οποτε θελαμε αλλα δεν θα ειχαμε ισοτιμια με αλλες ποιο δυνατες χωρες . Απλα θα ηθελες για το μαγαζι σου ενα τρυπανι μια ταμειακη και θα επρεπε να δουλευεις 2 βδομαδες για να τα παρεις . Απο την αλλη ομως θα ειχε ςπολυ τουρισμο λογω φτηνιας και αλλα που ας μην τα πουμε λεπτομερως. Την πατατα την καναμε εκει που επρεπε να επενδυσουμε στην αναπτυξη απο το 1990 αφου θα γινοσουν ισοτιμως με μια Γερμανια επρεπε να εχεις στοχους να δημιουργησεις μια βιομηχανια τυπου mercedes και μαλιστα με φθηνοτερα εργατικα και ποιο ευελικτη.  Εμεις μαλλον αυτοι οι πολιτικοι διναν τις επιδοτησεις στα φιλαρακια τους και σε μαλακιες ( αν ηθελες να κανεις κατι σοβαρο δεν) Τα χρονια περασαν τα τζιπακια και οι βιλες συνεχως ζητουσαν και αλλα λεφτα και καποια στιγμη επρεπε να πληρωθει το μαρμαρο. Ε παντα ο ποιο μικρος το πληρωνει

 

να κατι λογικο. ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ.

χωρες με σκληρο νομισμα (δολαριο-ευρω-παλιοτερα μαρκο) εχουν και φτωχους(κατω του 50%) και ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΜΕΣΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ (μεσαιοι+πλουσιοι>50%).

χωρες με "μαλακο" νομισμα οπως θα ηταν πχ μια υποτιμημενη δραχμη, τα πεσος, κλπ κλπ ΕΧΟΥΝ 99% ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΦΤΩΧΟΥΣ

Ετσι ε ?    Δλδ μας λες οτι πριν μας βαλουν στο ευρω "κουστουμι που ραφτηκε για τους Γερμανους και κανα δυο αλλους, αλλα δυστυχως δεν ηταν για τα δικα μας μετρα" η Ελλαδα ειχε 99% φτωχεια.
Εγω αλλιως τα θυμαμαι.

 

[Κώστας Λαδάκης]

http://[URL unfurl="true"]www.livanis.gr/Images/Products/Normal/251769.jpg?[/img[/URL]]

"Η μεγαλειώδης απάτη του ευρώ"  |  Κόλμερ Κωνσταντίνος

ISBN: 960-14-1071-6

Αρ. σελίδων: 176

Tο 2002, διά της καθιερώσεως του ευρώ ως νομίσματος της χώρας υπό της τότε κυβερνήσεως, η Eλληνική οικονομία ήταν τελείως απροετοίμαστη δι’ ένα τόσον επικίνδυνο εγχείρημα: την υιοθεσία ενός ξένου (οθνείου) νομίσματος, εις αντικατάστασιν του εθνικού, της δραχμής.
Kατά την επακολουθήσασα τριετία οι μεν τιμές καταναλωτού υπερεδιπλασιάσθησαν (όταν τα λαϊκά εισοδήματα αυξήθησαν μόνον 17%), η δε ανεργία ανήλθε στο 15% του ενεργού πληθυσμού (575.000 άνεργοι). Tο δημόσιον χρέος έφθασεν επισήμως τα 210 δισ. ευρώ ή το 124% του Aκαθαρίστου Eθνικού Eισοδήματος και το ετήσιον έλλειμμα το 6% του AEΠ (2004), επισύροντας την επιτήρησι της Eυρωπαϊκής Eπιτροπής και την άνοδο του κόστους δανεισμού του Eλληνικού δημοσίου.
H φθοροποιός επίδρασις του ευρώ εξακολουθεί αμείωτος επί της Eλληνικής οικονομίας. Yποσκάπτει την κοινωνική συνοχή με την περιθωριοποίησιν ολοκλήρων πληθυσμών και περιοχών (π.χ. των καπνοπαραγωγών και της Δυτικής Mακεδονίας) κι απαξιώνει το εγχώριο προϊόν στην διεθνή αγορά (π.χ. τ’ αγροτικά, την υφαντουργία, τον τουρισμό κ.λπ.). Πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν, τα ιδιωτικά κεφάλαια διαρρέουν στο εξωτερικό και το κόστος εργασίας, ανά μονάδα προϊόντος, ανέρχεται με ρυθμόν υπερδιπλάσιο της Eυρωζώνης, ως παρεδέχθη ακόμη κι ο διοικητής της Tραπέζης της Eλλάδος στις 11.11.2004...

Η «ηθική» βλάβη, που προξενεί το ευρώ στον Ελληνικό λαόν, συνίσταται ότι τον εθίζει εις ένα επίπεδο διαβιώσεως το οποίον υπερβαίνει την εγχώριο παραγωγή και αγοραστική δύναμι. Τούτο δε διά της διευκολύνσεως του υπερμέτρου δανεισμού –δημοσίου και ιδιωτικού– και μέσω της τεχνητής χαμηλώσεως των επιτοκίων. Ο μέσος Έλλην έχει στα χέρια του ένα νόμισμα που δεν του ανήκει. Το ευρώ έχει πίσω του την μεγάλη βιομηχανία της Γερμανίας, το πλούσιο κράτος της Γαλλίας, την μαστοριά των Ιταλών και εν γένει την προηγμένη υποδομή της Δυτικής Ευρώπης. Η Ελλάς δυστυχώς, ατυχήσασα από τα πρώτα βήματα της εθνικής της ανεξαρτησίας (1829) και με μίαν μεταπολιτευτική πολιτική ηγεσία που μετέβαλε την πολιτικήν εις λίαν προσοδοφόρον επάγγελμα και μ’ ένα λαόν ουσιαστικώς άνευ συγχρόνων γνώσεων και επιτηδειοτήτων, καλείται να ανταγωνισθή τους προηγμένους Ευρωπαϊκούς λαούς και τις υπό ανάπτυξιν χώρες που διαθέτουν το εθνικό των νόμισμα. Εις την ουσίαν το εγχείρημα είναι αδιέξοδον. Η Ελληνική οικονομία αδυνατεί να επιβιώσει αυτοδυνάμως μέσα στην Eυρωζώνη, ενώ τα λεγόμενα «βοηθήματά» της (ΚΠΣ και Kοινοτικά Ταμεία) αποτελούν εστίες διαφθοράς και ελάχιστα συμβάλλουν στην αύξησι της εγχωρίου παραγωγής. Τοιουτοτρόπως η καθιέρωσις του ευρώ στις Ελληνικές συναλλαγές αποβαίνει εις βάρος της ευσταθείας της εθνικής οικονομίας.

 

[Κώστας Λαδάκης]

Αν μέναμε στο ευρώ, ΔΕΝ θα υπήρχε τόσο μεγάλη ανεργία
διότι δεν θα είχαν χρεωκοπήσει  οι επιχειρήσεις
αφού το 2002 το 67% περίπου των επιχειρήσεων πληρωνόταν
από το ΔΗΜΟΣΙΟ τομέα.

Δες τα κατώτερα ημερομίσθια από το 1974 μέχρι το 2001, προ ευρώ

https://gsee.gr/?page_id=54

1974 ημερομίσθιο    204 δραχμές

2000 ημερομίσθιο  6.988 δραχμές

2001 αύξηση 3,3 % στο πιο πάνω ημερομίσθιο
δηλαδή            7.218  δραχμές

01.01.2002  ξεκίνησε στην Ελλάδα το ευρώ

Το Κράτος ΔΕΝ μπορούσε να πληρώσει τα χρέη του
πληθωρίζοντας κατά ένα ποσοστό το νόμισμα .

Από τις 204 δρχ το 1974 πήγαμε στις 7218 δρχ το 2001

Η αγοραστική δύναμη των μισθωτών μειωνόταν διότι
οι αυξήσεις ήταν μικρότερες από το πληθωρισμό
αλλά μπορούσαν και πλήρωναν τα ΔΑΝΕΙΑ, διότι
το ποσοστό του μισθού τους που πήγαινε σε δάνειο
ΜΕΙΩΝΟΤΑΝ
Αν π.χ. πλήρωναν το μισό μισθό σε δάνειο,
μετά την αύξηση του μισθού η δόση γινόταν λιγότερη
από το 50% του μισθού.
Βέβαια, αυτό που έμενε, είχε λιγότερη αγοραστική
αξία από πριν, αλλά πάντως εξυπηρετούνταν τα δάνεια.

ΤΩΡΑ με τις περικοπές μισθών, οι Τράπεζες
έχουν φαληρίσει 3 φορές και πάνε για ΤΕΤΑΡΤΗ φορά !

Ο Φρίντμαν και ο Χάγιεκ ΠΟΤΕ δεν είπαν να κόβουν
τους μισθούς στους παλιούς εργαζόμενους.
Η ΠΕΡΙΚΟΠΗ των μισθών είναι λάθος που οδηγεί
σε χρεωκοπία των τραπεζών.

 

[MMG]

να κατι λογικο. ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ.

χωρες με σκληρο νομισμα (δολαριο-ευρω-παλιοτερα μαρκο) εχουν και φτωχους(κατω του 50%) και ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΜΕΣΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ (μεσαιοι+πλουσιοι>50%).

χωρες με "μαλακο" νομισμα οπως θα ηταν πχ μια υποτιμημενη δραχμη, τα πεσος, κλπ κλπ ΕΧΟΥΝ 99% ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΦΤΩΧΟΥΣ

x 1000

 

[Διαγραμμένο μέλος 172663]

Ετσι ε ?    Δλδ μας λες οτι πριν μας βαλουν στο ευρω "κουστουμι που ραφτηκε για τους Γερμανους και κανα δυο αλλους, αλλα δυστυχως δεν ηταν για τα δικα μας μετρα" η Ελλαδα ειχε 99% φτωχεια.
Εγω αλλιως τα θυμαμαι.

οχι πριν μας βαλουν το γερμανικο κουστουμι.

στην κριση θα ακριβαιναν ολα και δεν θα ειχε ο κοσμος γιατι σχεδον ολα ειναι εισαγωμενα.

ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΚΑΙ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑ ΟΤΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΖΟΥΝ

 

[Διαγραμμένο μέλος 172663]

Ναι, αυτό λέει και ο Σημίτης.
Πως τεκμαίρεται;

τι θα πει πως τεκμαιρεται?

αγγλια, ηπα, γερμανια εχουν πανω απο 50% μετριους και πλουσιους
ακομη και ελλαδα εν μεσω κρισης ειναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ απο λατινικη αμερικη, αφρικη, ασιατικες χωρες (πλην ιαπωνιας , νοτιου κορεας, σιγκαπουρης που εχουν καρακαπιταλισμο και ισχυρο νομισμα), ολες τις "σοσιαλιστικες" χωρες και παλιοτερα (εσσδ, ανατολικη ευρωπη) και σημερα (κινα, βορειος κορεα)

δεν χρειαζεται κανενα καθαρμα σαν τον σημιτη να στο πει, το ξερεις και το βλεπεις γυρω σου ο κοσμος φευγει απο χωρες με δικο τους μαλακο νομισμα σαν το πακισταν, την ινδια, την βραζιλια, για να παει σε χωρες οπως οι ΗΠΑ και οι οι χωρες του ευρω οπου ΔΕΝ ΕΧΕΙ 99% ΦΤΩΧΟΥΣ

 

[Διαγραμμένο μέλος 172663]

δες τις 20 χωρες με το μεγαλυτερο κατακεφαλην αεπ και δεικτη ανθρωπινης αναπτυξης ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΚΛΗΡΟ ΝΟΜΙΣΜΑ
και τις 20 χωρες με το χαμηλοτερο κατακεφαλην αεπ και δεικτη ανθρωπινης αναπτυξης ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΑΛΑΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

συνεχιζεις να γουσταρεις μαλακη δραχμη?
πιστευεις οτι ειναι συμπτωση?

στα αρχιδια μας τι λεει ο σιμητης,

δεν τα βλεπεις τα νουμερα?
δεν τους βλεπεις τους ανθρωπους που μεταναστευουν?
εφυγε κανενας αμερικανος-αγγλος-γερμανος-ελληνας να παει οικονμικος μεταναστης στην ινδια, στην βραζιλια, στην βενεζουελα, στην αργεντινη, στην τουρκια, με τα υποτιμημενα εθνικα νομισματα???

 

[Roza Dreamgirlspornstar]

μακαρι να γυριζαμε..

 

[Διαγραμμένο μέλος 152200]

Το ευρω δεν εχει αποτύχει μεχρι σημερα, επειδη ειναι πολυ ισχυρο και στερει ανταγωνιστικοτητα απο τις χωρες-μελη της ευρωζωνης, πλην της Γερμανίας.  Εχει αποτύχει επειδη το ισχυρο νομισμα δεν υποστηριζεται απο μια ακόμα ισχυροτερη πολιτική ενωση. Ετσι έχουμε 19 στρατους, 19 εφοριες, 19 επιτοκια δανεισμου, 19 φορολογιες, 19 προυπολογισμους κοκ. Όχι μια οπως στην αμερικη. Χωρις ισχυρη ομοσπονδιακη κυβερνηση, που δε θα κοιταει όμως μονο τα συμφεροντα της γερμανιας η της ολλανδιας, δε μπορει να υπαρξει ισχυρο νομισμα που να εξυπηρετει τα συμφεροντα ολων των χωρων. Οπως στην αμερικη,  η ομοσπονδιακη κυβερνηση δε λειτουργει μονο υπερ της καλιφορνιας, του τεξας και της νεας υορκης.