Αν γυρίζαμε στη δραχμή

[mefedlos]

Οταν το 99,999% (εκτος της Β Κορεας)του τραπεζικού συστήματος ελέγχετε απο μια ομαδα που ΔΕΝ θελει να παμε στην δραχμη καταλαβαίνετε τι θα γίνει. Τωρα αλλο ειναι ΕΑΝ ενα κρατος ειναι σωστο να εχει δικο του νομισμα. Μονο για λογο παραδειγματισμου προς αλλους που θα εχουν την φαεινή ιδεα να κανουν δικο τους νομισμα θα μας σφάξουν σαν το αρνι του πασχα στο γονάτο. Σε καποιο αλλο χρονικο διάστημα και με αναλογες προϋποθέσεις με μια Ελλαδα βιομηχανικά και χρηματιστηριακα δυνατη ισως μας συμφερει. Αυτο που δεν ξερω ειναι αν τωρα μας συμφέρει να φυγουμε απο το ευρω γιατι μας εχουν φτασει στον πατο και σταματημό δεν βλεπω να θέλουν να βάλουν (σε απαντηση αυτων που βλεπουν την καταστροφή αν φύγουμε τώρα) ειναι αν ετσι οπως παμε ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ Η ΟΧΙ;

 

[leonoro]

Οταν το 99,999% (εκτος της Β Κορεας)του τραπεζικού συστήματος ελέγχετε απο μια ομαδα που ΔΕΝ θελει να παμε στην δραχμη καταλαβαίνετε τι θα γίνει. Τωρα αλλο ειναι ΕΑΝ ενα κρατος ειναι σωστο να εχει δικο του νομισμα. Μονο για λογο παραδειγματισμου προς αλλους που θα εχουν την φαεινή ιδεα να κανουν δικο τους νομισμα θα μας σφάξουν σαν το αρνι του πασχα στο γονάτο. Σε καποιο αλλο χρονικο διάστημα και με αναλογες προϋποθέσεις με μια Ελλαδα βιομηχανικά και χρηματιστηριακα δυνατη ισως μας συμφερει. Αυτο που δεν ξερω ειναι αν τωρα μας συμφέρει να φυγουμε απο το ευρω γιατι μας εχουν φτασει στον πατο και σταματημό δεν βλεπω να θέλουν να βάλουν (σε απαντηση αυτων που βλεπουν την καταστροφή αν φύγουμε τώρα) ειναι αν ετσι οπως παμε ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ Η ΟΧΙ;

To Ελληνικό δεν το ψήφισαν πριν 7 μήνες; Πουντο; Εάν μετά από 7 χρόνια περιμένουμε μόνο δανεικά και δεν γίνεται τίποτα, τι περιμένεις;
Οι Κυβερνήσεις της κρίσης απλά αυξάνουν τη φορολογία. Τίποτε άλλο.

 

[arist_plat1]

Διάβασα τις απόψεις σας και είναι σεβαστές αλλά πιστεύω ξεκινάτε από λάθος τρόπο σκέψης
δηλαδή
αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να μπορούν να επιβιώσουν όλοι οι Έλληνες δηλαδή να έχουν ένα βασικό επίπεδο διαβίωσης όπως σίτιση, ένδυση, στέγαση. Δυστυχώς κάτι τέτοιο με το ευρώ δεν γίνεται διότι οι χαμηλόμισθοι οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι στρατιές ανέργων δεν μπορούν να επιβιώσουν.Το πάν με το εθνικό νόμισμα είναι να μπορεί να επιβιώσει και έχει ένα βασικό επίπεδο διαβίωσης ΟΛΟΣ ο πληθυσμός της χώρας.Τι εννοώ με παράδειγμα π.χ αν ο βασικός μισθός είναι 500 (βάλτε ότι νόμισμα θέλετε) και όλοι μπορούν να βρουν άμεσα εργασία με 500 για 8 ώρες δουλειά και με αυτά τα 500 μπορείς να καλύψεις ενοίκιο, λογαριασμούς (ρεύμα ,νερό,τηλεφωνία,κοινόχρηστα), φαγητό και την ένδυση σου τότε όλα καλά.Η Ελλάδα αυτή τι στιγμή έχει τα μέσα να συντηρήσει τον πληθυσμό της αλλά δεν θα μπορεί να κάνει σπατάλες π.χ σε εθνικό νόμισμα δεν θα μπορεί κάποιος να συντηρεί μια βίλα η να μετακινεί ένα δύλιτρο αυτοκίνητο αλλά θα μπορεί να σιτίζεται και να ζεί σαν τον απλό πολίτη

 

[arist_plat1]

αν μπουμε στη δραχμή είναι σαν να κανουμε κουρεμα σε μισθους καταθεσεις ομολογα ακινητα και ότι υπαρχει στη χωρα.
το ευρω κραταει το πληθωρισμο στο 3% με ένα νέο νομισμα θα εφτανε πανω απο 30%

να σου κάνω μια ερώτηση φιλικά πάντα (έχω διαβάσει ποστ σου και συμφωνώ σε αρκετά που γράφεις)
δηλαδή σήμερα ξέρεις πολλούς που έχουν καταθέσεις και ομόλογα? καλά για αυτούς που έχουν 3 με 4 ακίνητα αν χάσουν ε δεν θα τους λυπηθώ
όσο για τους μισθούς καλά η ελεύθερη πτώση δεν έχει όρια
για να μην αναφερθούμε για τον πληθωρισμό όπου όλοι πλέον στη λαική αγοράζουν 3 με 4 ντομάτες (όχι κιλά) και 3 πατάτες και 4 κρεμμύδια όσο για το σούπερμάρκετ κανένας πλέον δεν χρησιμοποιεί καρότσι έτσι όπως πάμε θα καταργηθεί και το καλαθάκι
για να μην αναφερθώ στη σημερινή δήλωση από τη Βαρβάκειο όπου ο κόσμος ψώνιζε χοιρινές μπριζόλες λαιμού και κοτόπουλο για να κάνει πάσχα

 

[barock]

Διάβασα τις απόψεις σας και είναι σεβαστές αλλά πιστεύω ξεκινάτε από λάθος τρόπο σκέψης
δηλαδή
αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να μπορούν να επιβιώσουν όλοι οι Έλληνες δηλαδή να έχουν ένα βασικό επίπεδο διαβίωσης όπως σίτιση, ένδυση, στέγαση. Δυστυχώς κάτι τέτοιο με το ευρώ δεν γίνεται διότι οι χαμηλόμισθοι οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι στρατιές ανέργων δεν μπορούν να επιβιώσουν.Το πάν με το εθνικό νόμισμα είναι να μπορεί να επιβιώσει και έχει ένα βασικό επίπεδο διαβίωσης ΟΛΟΣ ο πληθυσμός της χώρας.Τι εννοώ με παράδειγμα π.χ αν ο βασικός μισθός είναι 500 (βάλτε ότι νόμισμα θέλετε) και όλοι μπορούν να βρουν άμεσα εργασία με 500 για 8 ώρες δουλειά και με αυτά τα 500 μπορείς να καλύψεις ενοίκιο, λογαριασμούς (ρεύμα ,νερό,τηλεφωνία,κοινόχρηστα), φαγητό και την ένδυση σου τότε όλα καλά.Η Ελλάδα αυτή τι στιγμή έχει τα μέσα να συντηρήσει τον πληθυσμό της αλλά δεν θα μπορεί να κάνει σπατάλες π.χ σε εθνικό νόμισμα δεν θα μπορεί κάποιος να συντηρεί μια βίλα η να μετακινεί ένα δύλιτρο αυτοκίνητο αλλά θα μπορεί να σιτίζεται και να ζεί σαν τον απλό πολίτη

Εντάξει; Την είπες πάλι τη μαλακία σου; 

 

[barock]

Το βλήμα δεν έχει βγάλει ούτε ένα Ευρώ στη ζωή του από κανονική δουλειά και έχει άποψη για την οικονομία. Αυτα μας έφαγαν.


Ο τει ηλιοθεραπείας. 

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2016/05/04/antapantisi-sta-erotimatika-tis-draxmis/

Η απελευθέρωση της Ελλάδας από τα δεσμά του χρέους και η αποκατάσταση της εθνικής  κυριαρχίας της με την κυκλοφορία του δικού της νομίσματος, απαιτεί ένα μεγάλο πολιτικό-οικονομικό σχέδιο καλά επεξεργασμένο σ’ όλες τις λεπτομέρειές του

Η απελευθέρωση της Ελλάδας από τα δεσμά του χρέους και η αποκατάσταση της εθνικής  κυριαρχίας της με την κυκλοφορία του δικού της νομίσματος, απαιτεί ένα μεγάλο πολιτικό-οικονομικό σχέδιο καλά επεξεργασμένο σ’ όλες τις λεπτομέρειές του. Η αναφορά σε επί μέρους θέματα και στις δυσκολίες που τυχόν θα παρουσιαστούν εντείνουν τη σύγχυση και καλλιεργούν την ηττοπάθεια ανάμεσα στους πολίτες. Όλα τα στοιχεία  του εγχειρήματος αλληλοεπηρεάζονται, δεν μπορεί π.χ. να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του δυσθεώρητου χρέους χωρίς επιστροφή στη δραχμή, όπως δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη, όχι μεγέθυνση, χωρίς την κυκλοφορία του εθνικού νομίσματος, ακόμη η βιωσιμότητα του νέου νομίσματος εξαρτάται από τη λύση που θα δοθεί για το Δημόσιο Χρέος κ.ο.κ.
Στη συζήτηση που άνοιξε ο οικονομολόγος Βασίλης Βιλιάρδος με το άρθρο του «Τα ερωτηματικά της δραχμής» (βλ.

http://www.analyst.gr

 7-4-16), δώσαμε μια απάντηση παρουσιάζοντας τα βασικά σημεία ενός σχεδίου επιστροφής στο εθνικό νόμισμα (βλ. analyst.gr, κατηγορία ΑΠΟΨΕΙΣ 17-4-16 και στο

http://greekattack.wordpress.com

). Ο κ. Βιλιάρδος επανήλθε με ένα δεύτερο άρθρο του (βλ.

http://www.analyst.gr

25-4-16) στο οποίο εκφράζει τις αντιρρήσεις του και σχολιάζει διάφορα σημεία του σχεδίου αυτού.
Έχοντας υπόψη τα ανωτέρω θα επιχειρήσουμε μια δεύτερη αναλυτική απάντηση στις θέσεις του κ. Βιλιάρδου, ελπίζοντας ότι οι αναγνώστες, που δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν τα τρία προηγούμενα κείμενα θα κατανοήσουν, τον προβληματισμό και τις διαφορετικές απόψεις που αναπτύσσονται σ’ αυτόν τον διάλογο.
Η Ελλάδα πρέπει πρώτα να βγει από την ΕΕ ως απαραίτητη προϋπόθεση για την έξοδό της από το κοινό νόμισμα, υποστηρίζει ο κ. Βιλιάρδος. Δεν κατανοούμε από πού προκύπτει αυτή η άποψη. Στην ΕΕ υπάρχουν εννέα χώρες, μεταξύ των οποίων η Βρετανία, η Σουηδία και η Δανία, που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη και έχουν το δικό τους εθνικό νόμισμα. Στις Συνθήκες της ΕΕ δεν προβλέπεται συγκεκριμένη διαδικασία για έξοδο μιας χώρας από το ενιαίο νόμισμα. Έτσι η Ελλάδα με βάση το δικαίωμα της εθνικής κυριαρχίας θα θέσει σε κυκλοφορία το εθνικό νόμισμά της και θα αποχωρήσει από την ΕΚΤ, το Eurogroup και τα άλλα όργανα της Ευρωζώνης, παραμένοντας όμως μέλος της ΕΕ. 
Υπάρχει βεβαίως και ο δύσκολος δρόμος, δηλαδή, να αποχωρήσει η χώρα μας από την ΕΕ ύστερα από διαπραγματεύσεις που, σε περίπτωση διαφωνιών, μπορεί να διαρκέσουν και δύο χρόνια. Μόλις η Ελλάδα αποχωρήσει από την ΕΕ δε θα μπορεί να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Γιατί όμως να ακολουθηθεί ο δύσκολος δρόμος, με δραματικές συνέπειες για την οικονομία, στο μακρύ μεταβατικό διάστημα; Θυμίζουμε ότι την έξοδο από την Ευρωζώνη έχει προτείνει, αρκετές φορές από το 2011, ο Β. Σόϊμπλε όπως και ορισμένοι οικονομολόγοι (Χανς-Βέρνερ Ζιν, καθηγητής και πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Ifo του Μονάχου ), όχι όμως την έξοδο από την ΕΕ. Ασφαλώς το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών έχει μελετήσει τις σχετικές διαδικασίες και τις θεωρεί απόλυτα εφικτές. Η διαφορά είναι ότι οι Γερμανοί προτείνουν προσωρινή, για πέντε χρόνια, έξοδο από το ευρώ, έλεγχο της συναλλαγματικής ισοτιμίας της δραχμής από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), ενώ δεν αναφέρονται στο χρέος που θεωρούν ότι θα εξακολουθήσουμε να αποπληρώνουμε στο ενιαίο νόμισμα. Αυτό το σχέδιο είναι σύμφωνο με τα γερμανικά αλλά όχι τα ελληνικά συμφέροντα και αποτελεί μελλοντικό κίνδυνο.
Εντός της ΕΕ η χώρα μας κάνοντας χρήση των διατάξεων των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, θα υπερασπιστεί τα ζωτικά συμφέροντά της, όπως έκανε πρόσφατα η βρετανική κυβέρνηση.  Η Ελλάδα χρησιμοποιώντας το βέτο θα ζητήσει αλλαγές των κανονισμών και οδηγιών, όπως οι ποσοστώσεις, που λειτουργούν εις βάρος της οικονομίας της. Ιδιαίτερα η χώρα μας θα πρέπει να μπλοκάρει, με το βέτο, την κυοφορούμενη Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Σχέση (ΤΤΙΡ) μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, που θα δώσει τη χαριστική βολή στις μικρές ελληνικές αγροτικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις. Αν, στα πλαίσια της ΕΕ, εμποδίζεται το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της Ελλάδας, τότε στο αμέσως επόμενο στάδιο, αφού θα έχουμε θωρακίσει την οικονομία μας με το εθνικό νόμισμα, θα αποφασιστεί η έξοδος από αυτήν.
.
Η ισοτιμία
Στην εισαγωγή της Νέας Δραχμής με ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση  με το ευρώ δε φαίνεται να διαφωνεί  ο κ. Βιλιάρδος, αλλά εκφράζει τις αντιρρήσεις του για το «κλείδωμα» αυτής της ισοτιμίας, αμφισβητώντας τα παραδείγματα άλλων χωρών που αναφέραμε. Επαναλαμβάνουμε λοιπόν ότι η Ελβετία «κλείδωσε» το νόμισμά της το Σεπτέμβριο του 2011 προκειμένου αυτό να μην υποτιμηθεί σε μια περίοδο που είχε αρχίσει η ανατίμηση του ευρώ.  Τον Ιανουάριο του 2015 οι Ελβετοί «ξεκλείδωσαν» την ισοτιμία, γιατί είχε αρχίσει η υποτίμηση του ευρώ, ώστε αυτό να μην παρασύρει μαζί του, προς τα κάτω,  το φράγκο. Αμέσως το ελβετικό νόμισμα ανατιμήθηκε. Αυτός ήταν ο λόγος «ξεκλειδώματος» της ισοτιμίας του ελβετικού φράγκου  και όχι το κόστος όπως αναφέρει ο κ. Βιλιάρδος. Το όποιο συναλλαγματικό κόστος της Ελβετίας οφείλεται στο ότι το νόμισμά της διαπραγματεύεται στα διεθνή χρηματιστήρια, είναι και μικρής κλίμακας αποθεματικό νόμισμα, κάτι που δε θα συμβαίνει με τη Νέα Δραχμή.
Σχετικά με την Αργεντινή, όπως είχαμε αναφέρει στο προηγούμενο άρθρο μας, η χρεοκοπία της δεν οφείλεται στην «κλειδωμένη», επί δέκα χρόνια, ισοτιμία ενός πέσος προς ένα δολάριο, αλλά στην ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων που επέβαλλε το ΔΝΤ. Έτσι  ένας πολίτης ή μια επιχείρηση της Αργεντινής μπορούσε π.χ. να πάει σε μια τράπεζα να δώσει ένα εκατομμύριο πέσος, να πάρει ένα εκατομμύριο δολάρια και να τα στείλει σε μια τράπεζα των ΗΠΑ. Αυτό το καθεστώς εξανέμισε τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας και την οδήγησε στη χρεοκοπία. Με την εισαγωγή της Νέας Δραχμής θα απαγορευτεί η εξαγωγή κεφαλαίων (καταθέσεων) προς το εξωτερικό,  όπως γίνεται ήδη με την εφαρμογή των capital controls.
Όσον αφορά την Κίνα,  έχει δίκιο ο κ. Βιλιάρδος ότι λόγω μεγέθους και συναλλαγματικών αποθεμάτων δε συγκρίνεται με την Ελλάδα, την αναφέραμε ως παράδειγμα χώρας που η κυβέρνηση ελέγχει την ισοτιμία και δεν την έχει αφήσει βορά των χρηματαγορών. Για τη Βουλγαρία που έχει «κλειδωμένη» την ισοτιμία του λέβα με το ευρώ ο κ. Βιλιάρδος γράφει ότι δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε. Γιατί άραγε;
Τέλος, θυμίζουμε ότι σε non paper του ΔΝΤ, με τίτλο «Η Ελλάδα μετά την αποχώρηση από το ευρώ» που αποκάλυψε το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel (26-4-15), το Ταμείο απορρίπτει το «κλείδωμα» της ισοτιμίας και τάσσεται υπέρ της υποτίμησης της δραχμής με το γνωστό δογματικό επιχείρημα για αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
Το «κλείδωμα» της ισοτιμίας είναι κομβικό σημείο ώστε η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα να γίνει ομαλά, χωρίς απώλεια στην αγοραστική δύναμη των πολιτών, χωρίς απώλεια των καταθέσεων και χωρίς πληθωριστικές πιέσεις. Είναι φανερό ότι το «κλείδωμα» της ισοτιμίας τρομάζει τους δανειστές που δε θα μπορούν να εκβιάζουν την Ελλάδα εξαπολύοντας κερδοσκοπικές-υποτιμητικές επιθέσεις στο νόμισμά της. Όσον αφορά το έωλο επιχείρημα περί ανταγωνιστικότητας, επειδή δεν μπορούμε να το αναπτύξουμε εδώ, παραπέμπουμε τον αναγνώστη στο βιβλίο του γράφοντος «Η Επανάσταση του Grexit – Το σχέδιο».
Ο κ. Βιλιάρδος αναρωτιέται πώς μπορεί να εθνικοποιηθεί η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) αφού μόνο το 6% των μετοχών της ανήκει στο δημόσιο. Στην πρώτη απάντησή μας γράψαμε ότι με την εθνικοποίηση εννοούμε ότι η ΤτΕ θα αποδεσμευτεί από την ΕΚΤ (σήμερα είναι υποκατάστημά της), θα της εκχωρηθεί το εκδοτικό δικαίωμα  κυκλοφορίας του νέου νομίσματος και θα τοποθετηθεί νέα διοίκηση με απόφαση της κυβέρνησης, με βάση το δικαίωμα της εθνικής κυριαρχίας. Αυτά δεν προϋποθέτουν, στην αρχική φάση, αλλαγή της μετοχικής σύνθεσης της κεντρικής τράπεζας, η οποία θα επανέλθει, τουλάχιστον, στο καθεστώς που ίσχυε πριν την είσοδο στην Ευρωζώνη. Σωστά παρατηρεί ο κ. Βιλιάρδος ότι το σημαντικότερο δεν είναι σε ποιόν ανήκει μια κεντρική τράπεζα, αλλά ποιος καθορίζει την πολιτική της.
.
Οι καταθέσεις
Αναφέραμε, στην αρχική απάντηση, ότι οι καταθέσεις ιδιωτών και επιχειρήσεων, μπορούν να παραμείνουν σε ευρώ και να αποτελούν καταθέσεις σε συνάλλαγμα. Έτσι οι πολίτες, από την πρώτη στιγμή, δε θα ανησυχούν ότι μπορεί να υπάρξει μείωση της περιουσίας τους από μια υποτιθέμενη υποτίμηση της δραχμής. Οι σημερινές καταθέσεις, δηλαδή, θα έχουν ρήτρα ευρώ. Όταν εκταμιεύονται οι καταθέσεις στην εσωτερική αγορά θα μετατρέπονται σε δραχμές, πάντα με ισοτιμία ένα προς ένα, αφού όλες οι συναλλαγές από την πρώτη στιγμή θα γίνονται στο νέο εθνικό νόμισμα. Αντίθετα, όταν εκταμιεύονται για πληρωμές στο εξωτερικό, όπως εισαγωγές προϊόντων, τουρισμό, σπουδές, υγεία κτλ, σε ευρώ.
Έχει δίκιο ο κ. Βιλιάρδος να λέει ότι οι καταθέσεις σε ευρώ είναι πλασματικές, αφού οι τράπεζες δεν τις έχουν. Αυτό όμως δε συμβαίνει μόνο για τις ελληνικές τράπεζες που είναι, όπως λέει ο ίδιος, χρεοκοπημένες αλλά για όλες τις τράπεζες που, εκτός από ένα μικρό ποσοστό που κρατούν ως αποθεματικό, τις υπόλοιπες καταθέσεις τις έχουν εκταμιεύσει ως δάνεια. Παρ’ όλα αυτά, όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα, οι ελληνικές τράπεζες κατέχουν, εκτός των άλλων στοιχείων ενεργητικού, ομόλογα του EFSF, υψηλής πιστοληπτικής διαβάθμισης (ΑΑΑ) αξίας 37 δις. ευρώ. Στην πρώτη αρχική φάση δε χρειάζεται εθνικοποίηση των τραπεζών αλλά τοποθέτηση ενός κυβερνητικού επιτρόπου με το επιτελείο του για την τήρηση της συναλλαγματικής πολιτικής. Όταν απαιτηθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αυτή θα γίνει σε δραχμές και σε αντιστάθμισμα το Δημόσιο θα πάρει μετοχές, έτσι θα αλλάξει η μετοχική σύνθεση των ελληνικών τραπεζών, όπως είχε συμβεί με την πρώτη ανακεφαλαιοποίηση.
Δεν κατανοούμε τι εννοεί ο κ. κ. Βιλιάρδος γράφοντας ότι αν η χώρα μας επέστρεφε στη δραχμή αυτό δε θα δημιουργούσε ως δια μαγείας καταθέσεις. Με το εθνικό νόμισμα οι καταθέσεις θα είναι απόλυτα εγγυημένες από το κράτος και ανεξαρτήτως ύψους, ακόμα κι αν χρεοκοπήσει κάποια τράπεζα. Capital controls με τη δραχμή δε θα είναι ανάγκη να επιβληθούν. Οι πολίτες δε θα ανησυχούν για τις καταθέσεις τους, όπως δεν ανησυχούσαν και  την περίοδο πριν την εισαγωγή του ευρώ.
Το Ισοζύγιο των Εξωτερικών Συναλλαγών
Στην απάντησή του ο κ. Βιλιάρδος επιμένει ότι το Ισοζύγιο δεν είναι ισοσκελισμένο και η υποχώρηση του ελλείμματος είναι συγκυριακή, αφού δεν οφείλεται στην αύξηση των εξαγωγών, αλλά στη μείωση των εισαγωγών λόγω της ραγδαίας κατάρρευσης των εισοδημάτων από τα Μνημόνια. Υποθέτουμε ότι με το «συγκυριακή» δεν υπονοεί ότι τα εισοδήματα θα επανέλθουν στα επίπεδα του 2009  άμεσα και άρα το Ισοζύγιο θα παρουσιάσει ξανά μεγάλο έλλειμμα, μόλις επιστρέψουμε στη δραχμή.  Ο κ. Βιλιάρδος παραθέτει και σχετικό Πίνακα με το έλλειμμα του Ισοζυγίου ως ποσοστό του ΑΕΠ, ο οποίος όμως δεν είναι αντιπροσωπευτικός  γιατί το ΑΕΠ, τα τελευταία έξι χρόνια, έχει μειωθεί περίπου 26%. Έτσι το έλλειμμα εμφανίζεται να υποχωρεί με πιο αργούς ρυθμούς και να «αντέχει» ως ποσοστό μιας συρρικνούμενης βάσης υπολογισμού (ΑΕΠ).
Η αλήθεια είναι, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ στα οποία συνυπολογίζονται και αυτά της ΕΛΣΤΑΤ, ότι το 2015 το Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών παρουσίασε ένα απειροελάχιστο έλλειμμα 7,5 εκατ. ευρώ, ενώ το Ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών (περιλαμβάνει όλα τα προϊόντα, τα καύσιμα, τα πλοία, τον τουρισμό και τη ναυτιλία), ένα πολύ μικρό έλλειμμα μόλις 234,6 εκατ. ή 0,45% του συνόλου των εισαγωγών αγαθών και πληρωμής υπηρεσιών. Το Ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών είναι αυτό που μας ενδιαφέρει, σε περίπτωση εξόδου από την Ευρωζώνη, ώστε να μην υπάρξει καμιά έλλειψη στην εσωτερική αγορά και να μη χρειαστεί, όπως λένε ορισμένοι, η επιβολή δελτίου.
Θυμίζουμε ότι, όπως αναφέραμε στην πρώτη απάντησή μας, η μεθοδολογία κατάρτισης του Ισοζυγίου άλλαξε από τον Ιούλιο του 2015, με βάση το εγχειρίδιο (ΒΡΜ6) του ΔΝΤ, αναδρομικά από το 2013. Μέχρι τον Ιούλιο του 2015, η ΤτΕ υπολόγιζε τα στοιχεία με βάση τα εμβάσματα των ελληνικών τραπεζών για την πληρωμή των εισαγωγών και τα εισερχόμενα εμβάσματα από την αποπληρωμή των εξαγωγών, τον τουρισμό και τη ναυτιλία. Στα στοιχεία αυτά, από τον Ιούλιο του 2015,  ενσωματώθηκαν οι στατιστικές εξωτερικού εμπορίου της ΕΛΣΤΑΤ  από τα τελωνεία της χώρας.
Με τη νέα μεθοδολογία οι εισαγωγές αυξήθηκαν, καθ’ υπολογισμό…κατά 1,5 δις. λόγω του λαθρεμπορίου ναρκωτικών, αλκοολούχων ποτών, καπνού κλπ. Επειδή όμως, σε περίπτωση εξόδου από την Ευρωζώνη, οι λαθρέμποροι θα πρέπει να αγοράζουν σε ευρώ (συνάλλαγμα) και να πωλούν στους έλληνες καταναλωτές σε δραχμές, τουλάχιστον το ποσό αυτό δε θα επιβαρύνει το Ισοζύγιο.
Για το 2014, που υπάρχουν συγκρίσιμα στοιχεία, η ΤτΕ παρουσίασε, με την παλιά μεθοδολογία, πλεόνασμα 1,8 δις. στο Ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών, ενώ μετά την αλλαγή της μεθοδολογίας έλλειμμα 4 δις. Ουσιαστικά με τη νέα μέθοδο κατάρτισης του Ισοζυγίου, το 2014, προστέθηκαν περίπου 7,8 δις. στις εισαγωγές και 2,2 δις. στις εξαγωγές. Αυτό σημαίνει ότι ένα μέρος του εξωτερικού εμπορίου γίνεται εκτός τραπεζικούς συστήματος. Αυτό που πρέπει να διασφαλιστεί, σε περίπτωση κυκλοφορίας του εθνικού νομίσματος, είναι ότι το σύνολο του συναλλάγματος από τις εξαγωγές αγαθών, τον τουρισμό και τη ναυτιλία θα επιστρέφει στη χώρα και δε θα μένει σε λογαριασμούς στο εξωτερικό όπως γίνεται σήμερα, που δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός έλεγχος.  Για το σκοπό αυτό υπάρχουν τρόποι ελέγχου των υποτιμολογήσεων και υπερτιμολογήσεων σ’ όλους τους κλάδους.
Όσον αφορά τις εξαγωγές αγαθών (χωρίς καύσιμα και πλοία), την τελευταία πενταετία, αυτές αυξήθηκαν από 11.483 εκατ. το 2009 σε 17.898 το 2015 (με τη νέα μεθοδολογία), δηλαδή, περίπου κατά 56%. Αντίθετα οι εισαγωγές αγαθών (χωρίς καύσιμα και πλοία) μειώθηκαν από 31.297 εκατ. το 2009 σε 30.490 το 2015 (με τη νέα μεθοδολογία), δηλαδή μόλις κατά 2,6%.
Απ’ όλα τα ανωτέρω είναι φανερό ότι το Ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών είναι τουλάχιστον ισοσκελισμένο και το έλλειμμα των 234,6 εκατ. του 2015  οφείλεται στη μεθοδολογία κατάρτισής του. Ουσιαστικά το Ισοζύγιο είναι πλεονασματικό, αν συνυπολογιστεί η επιβάρυνση των εισαγωγών κατά 1,5 δις. από το λαθρεμπόριο.
Δεν αναφερθήκαμε στο Ισοζύγιο πρωτογενών – δευτερογενών εισοδημάτων και κεφαλαίων που το 2015 ήταν πλεονασματικό κατά 2,2 δις. γιατί αυτό θα τεθεί υπό έλεγχο με την απαγόρευση εξαγωγής κεφαλαίων (καταθέσεων κλπ.).
Παρά τα όσα εκτέθηκαν προηγουμένως ο κ. Βιλιάρδος θεωρεί δεδομένη την υποτίμηση της Νέας Δραχμής, αφού αυτό, όπως γράφει, διδάσκει η διεθνής εμπειρία. Αλλά γιατί να υποτιμηθεί η δραχμή αφού η εισαγωγή της θα γίνει με ισοτιμία ένα προς ένα και στη συνέχεια αυτή θα «κλειδωθεί»;  Αλλά και γιατί απαιτείται υποτίμηση αφού το Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών είναι τουλάχιστον ισοσκελισμένο; Όσον αφορά τα δάνεια, αυτά από την πρώτη στιγμή θα μετατραπούν σε δραχμές πάντα με ισοτιμία ένα προς ένα. Τα δάνεια της ΤτΕ προς τις εμπορικές τράπεζες (ELA κλπ.) θα ακολουθήσουν τη ρύθμιση που θα γίνει για το δημόσιο Χρέος (βλ. στη συνέχεια) και βεβαίως δε θα επιβαρύνουν τους φορολογούμενους πολίτες.
.
Το Δημόσιο Χρέος
Για τη διευκόλυνση των αναγνωστών επαναλαμβάνουμε όσα γράψαμε στην πρώτη απάντηση για την αντιμετώπιση του χρέους και στη συνέχεια σχολιάζουμε τις θέσεις του κ. Βιλιάρδου.
Όταν η Ελλάδα θωρακίσει την οικονομία της με τη Νέα Δραχμή και δε θα μπορούν οι δανειστές να την εκβιάζουν, με στέρηση της ρευστότητας και το κλείσιμο των τραπεζών, θα προχωρήσει στη λύση για το χρέος.
Πρώτη άμεση ενέργεια θα είναι η καταγγελία των τριών Δανειακών Συμβάσεων και η παύση αποπληρωμής των τοκοχρεολυσίων κάτι που θα οδηγήσει σε μια χρονοβόρα συνολική επαναδιαπραγμάτευση με τις διάφορες κατηγορίες πιστωτών.
Δεύτερη ενέργεια θα είναι ο λογιστικός έλεγχος του χρέους για να καθοριστεί ποιο τμήμα του είναι παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο και κατά συνέπεια, με βάση το διεθνές δίκαιο, μπορεί να διαγραφεί.
Τρίτη  ενέργεια θα είναι η άμεση διεκδίκηση από τη Γερμανία, με επίσημη ρηματική διακοίνωση, του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, των πολεμικών επανορθώσεων και τις αποζημιώσεις των θυμάτων.  Σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους οι συνολικές γερμανικές οφειλές ανέρχονται σε 278,7 δις. ευρώ.
Το πιο σημαντικό όπλο που θα διαθέτει η Ελλάδα, όταν θα έχει επιστρέψει στο εθνικό νόμισμά της, είναι η αποπληρωμή του όποιου χρέους αναγνωριστεί, σε Νέες Δραχμές. Το Δημόσιο Χρέος σήμερα, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό του (εκτός από το χρέος προς το ΔΝΤ), δεν είναι σε συνάλλαγμα, αλλά στο «εθνικό» νόμισμα της χώρας το ευρώ. Για το λόγο αυτό όταν βγούμε από την Ευρωζώνη, δεν πρέπει να πληρώσουμε το χρέος σε συνάλλαγμα αλλά στο νέο εθνικό νόμισμά μας. Θα κάνουμε, δηλαδή, ότι έγινε το 2001 – 2002 που μπήκαμε στο ευρώ. Θυμίζουμε ότι το 2001 το 75% του χρέους ήταν εσωτερικό, σε δραχμές (36 τρισεκ. δρχ.) και σε μια νύχτα, την 1-1-2002, μετατράπηκε σε ευρώ (105 δις. ευρώ), έτσι έγινε χρέος σε συνάλλαγμα αφού η χώρα μας δεν μπορεί να «κόψει» ευρώ. Ο Τζόρτζ Φρίντμαν, διευθυντής του αμερικανικού ιστότοπου Stratfor έγραψε (Απρίλιος ’15) ένα άρθρο στο οποίο, μεταξύ άλλων, λέει: «Οι Έλληνες θα μπορούσαν να τυπώσουν δραχμές και να ανακοινώσουν, όχι να προτείνουν, ότι το χρέος τους θα πληρωθεί σ’ αυτό το νόμισμα».
Ο Βασίλης Βιλιάρδος γράφει πως έννομη καταγγελία των Δανειακών Συμβάσεων δεν είναι ρεαλιστική, μετά την υπογραφή του PSI, όπου συμφωνήσαμε και υπογράψαμε τη μη μετατροπή του χρέους σε δραχμές, το αγγλικό δίκαιο, την παροχή ενυπόθηκων εγγυήσεων κ.ο.κ.
Θεωρούμε ότι κάθε σύμβαση μπορεί να καταγγελθεί από έναν  των συμμετεχόντων σ’ αυτήν. Τότε, ο έτερος συμβαλλόμενος μπορεί να καταφύγει στα εθνικά ή διεθνή δικαστήρια προκειμένου να διεκδικήσει τα συμφέροντά του. Το PSI δεν έχει σχέση με τις τρεις Δανειακές Συμβάσεις. Με το PSI η χώρα μας κούρεψε τα ομόλογα που ανήκαν σε ιδιώτες και υπαγόντουσαν  στο ελληνικό δίκαιο. Σε καμία Δανειακή Σύμβαση δεν αναφέρεται ότι δεν μπορεί να μετατραπεί το Δημόσιο Χρέος που είναι στο σημερινό «εθνικό» νόμισμα (το ευρώ) σε δραχμές, δηλαδή στο νέο εθνικό νόμισμα. Επαναλαμβάνουμε ότι το χρέος δεν είναι σε συνάλλαγμα. Αυτό ακριβώς έγραψε ο Τζόρτζ Φρίντμαν του Stratfor, που δεν είναι κάποια αμερικανική ιστοσελίδα, όπως γράφει ο κ. Βιλιάρδος, αλλά ένα μεγάλο και έγκυρο think tank που συνδέεται με την διοίκηση (administration) των ΗΠΑ.  Τέλος, το αγγλικό δίκαιο και η παροχή ενυπόθηκων εγγυήσεων ισχύουν όσο είναι σε ισχύ οι Δανειακές Συμβάσεις.
Στο τέλος του κειμένου του ο Βασίλης Βιλιάρδος γράφει ότι το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι η επίσημη δήλωση – αποδοχή της χρεοκοπίας της, για να ξεκινήσει επιτέλους η επόμενη μέρα. Εάν η χρεοκοπία αυτή δρομολογηθεί εντός ή εκτός Ευρωζώνης (άρα της ΕΕ) είναι σήμερα δευτερεύον θέμα. Αμέσως μετά προσθέτει ότι η χρεοκοπία αυτή πρέπει να συμβεί εν πρώτοις εντός της Ευρωζώνης ενώ στη συνέχεια μπορεί να αποφασιστεί η υιοθέτηση ή μη του εθνικού νομίσματος, η οποία θα ήταν ενδεχομένως περισσότερο καταναγκαστική και λιγότερο εκούσια.
Η θέση αυτή είναι ό,τι πιο καταστροφικό μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα. Κατ’ αρχήν δήλωση – αποδοχή χρεοκοπίας δεν πρέπει να υπάρξει. Όπως έχει γράψει και ο δικηγόρος Πέτρος Μηλιαράκης (βλ.

http://www.miliarakispetros.gr

) το «πιστωτικό γεγονός» προϋποθέτει ότι το κράτος – οφειλέτης ευρίσκεται σε πλήρη αδυναμία να εξοφλήσει το κουπόνι ή να καταβάλει την αξία του ομολόγου που λήγει και εξ’ αιτίας της αδυναμίας αυτής ενεργοποιούνται τα Credit Default Swaps (CDS).  «Πιστωτικό γεγονός» χωρίς ενεργοποίηση των CDS θα είναι καινοφανές! Ως εκ τούτου «πιστωτικό γεγονός» δεν αποτελεί η αδυναμία του κράτους να αποπληρώσει δάνειο προς άλλο κράτος. Σήμερα το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του Δημόσιου Χρέους είναι σε διακρατικούς οργανισμούς και όχι σε ομόλογα που κατέχουν ιδιώτες. Ένα κράτος μπορεί να προβεί σε διοικητική διαπιστωτική πράξη με την οποία ανακοινώνει είτε στάση πληρωμών έναντι κράτους ή κρατών είτε καταγγελία του δανείου, χωρίς αυτό να αποτελεί «πιστωτικό γεγονός» αφού δεν ενεργοποιούνται τα CDS. Στην περίπτωση αυτή το κράτος μπορεί να ασκήσει όλα τα κυριαρχικά δικαιώματά του, επικαλούμενο υπερκείμενους κανόνες Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου (Σύμβαση της Βιέννης για το δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών).
Έτσι ένα κράτος μπορεί να προβάλει επιγόμενη αδυναμία ή άλλως, θεμελιώδη μεταβολή των περιστάσεων και να καταγγείλει συμβατικές δεσμεύσεις με τις οποίες το χρέος του έχει υπαχθεί σε αλλοδαπό δίκαιο.
Χρεοκοπία εντός της Ευρωζώνης σημαίνει «ξαφνικό θάνατο» για τον ελληνικό λαό, αφού θα εξαφανιστεί η ρευστότητα, το χρήμα από την αγορά, και θα κλείσουν οι τράπεζες. Μοναδική προοπτική σωτηρίας είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη και η κυκλοφορία της Νέας Δραχμής ώστε να θωρακιστεί η ελληνική οικονομία. Αμέσως μετά, και όχι πριν,  θα καταγγελθούν οι Δανειακές Συμβάσεις και θα αντιμετωπιστεί ο Γόρδιος Δεσμός του Δημόσιου Χρέους.
Ευχαριστούμε τον κ. Βασίλη Βιλιάρδο για τον εποικοδομητικό  διάλογο που άνοιξε και την ευκαιρία που μας έδωσε να παρουσιάσουμε τις απόψεις μας.

 

[barock]

Εκεί που λες "δε μπορεί να υπάρχουν τόσο μαλάκες ανάμεσά μας" έρχεται κατευθείαν η διάψευση.

 

[ass_kavlos]

Το βλήμα δεν έχει βγάλει ούτε ένα Ευρώ στη ζωή του από κανονική δουλειά και έχει άποψη

Η πλάκα είναι ότι και ο Λάκης33 νομίζω ότι είχε το ίδιο επιχείρημα για εσένα,

σε σχέση με τον αγοραίο έρωτα και τις κριτικές σου...

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/04/14/o-trump-kai-to-epomeno-krax/

Η νέα κρίση θα προέλθει από την αγορά ομολόγων των Η.Π.Α., ενώ  θα αφορά το ίδιο το δολάριο, ειδικά μετά την επιδείνωση των σχέσεων της υπερδύναμης με τη Ρωσία – η οποία σχεδιάζει τη σύνδεση του νομίσματος της με το χρυσό, σε συνεργασία με την Κίνα, υπενθυμίζοντας πως και η Γερμανία αγοράζει χρυσό.
.
Άρθρο
Η εκλογή του κ. Trump στην προεδρία των Η.Π.Α. δημιούργησε αισιοδοξία τόσο σε έναν μεγάλο αριθμό Αμερικανών που πίστεψαν στο δόγμα του, όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη – ειδικά σε αυτούς που θεωρούν τον οικονομικό εθνικισμό που ανήγγειλε ως λύση για τα προβλήματα των χωρών τους, καθώς επίσης σε όσους νόμισαν πως η υπερδύναμη θα πάψει να συμμετέχει σε πολεμικές συγκρούσεις ανά την υφήλιο.
Η αισιοδοξία όμως αυτή κράτησε ελάχιστο χρόνο, αφού φάνηκε πολύ γρήγορα πως ένα μεμονωμένο άτομο δεν μπορεί να ανατρέψει πολιτικές που ασκούνται επί δεκαετίες – τόσο σε γεωπολιτικό επίπεδο, όσο και σε οικονομικό.
Όσον αφορά το πρώτο, η επίθεση με πυραύλους εναντίον της Συρίας, η κυριότερη συνέπεια της οποίας ήταν η απώλεια της εμπιστοσύνης της Ρωσίας στη νέα αμερικανική κυβέρνηση (χωρίς την οποία οι Η.Π.Α. είναι αδύνατον να αντιπαρατεθούν με την Κίνα επιτυχώς), επανέφερε τους φόβους μίας παγκόσμιας σύρραξης.
Σε σχέση με το δεύτερο, είναι ανόητο να πιστεύουμε πως η οικονομική κακοδιαχείριση, η πολιτική διαφθορά, καθώς επίσης η παγιωμένη γραφειοκρατία που κυριαρχούν για πολλές δεκαετίες στις Η.Π.Α., μπορούν να καταπολεμηθούν – ενώ μάλλον σωστά σωστά θεωρείται ότι, η ζημία που έχει προκληθεί στη χώρα από το πολιτικό κατεστημένο είναι μη ανατρέψιμη, ενώ το οικονομικό της σύστημα ζει με δανεικό χρόνο.
Σε κάθε περίπτωση ο κ. Trump έχει ήδη απογοητεύσει πολλούς από αυτούς που πίστευαν πως θα μπορούσε να αλλάξει τη χώρα, κάνοντας την ξανά μεγάλη – ιδίως μετά την αποτυχία του, όσον αφορά το νομοσχέδιο για την υγεία, χωρίς την ψήφιση του οποίου η φορολογική μεταρρύθμιση που υποσχέθηκε είναι ανέφικτη. Πολύ χειρότερα, η προσπάθεια να ανακτήσει την αξιοπιστία του με τη ρίψη πυραύλων σε μία χώρα που έχει υποφέρει τα πάνδεινα, με μία έωλη αιτιολογία και χωρίς να δώσει σημασία στην επιδείνωση των σχέσεων του με τη Ρωσία, διεύρυνε την αποτυχία του – η οποία πλέον του έχει δέσει κυριολεκτικά τα χέρια.
Έτσι οι Η.Π.Α. θα συνεχίσουν το γνωστό παλιό παιχνίδι της αύξησης των ελλειμμάτων, της εκτύπωσης νέου φθηνού χρήματος κοκ. – για να διατηρήσουν τις φούσκες που έχουν δημιουργηθεί στην οικονομία τους, καθώς επίσης για να μην καταρρεύσουν κάτω από το βάρος των χρεών τους. Αν και πολλοί θεωρούν δε πως το πρόβλημα είναι ο διπλασιασμός του δημοσίου χρέους τους στα 20 τρις $, το ιδιωτικό χρέος είναι πολύ πιο επικίνδυνο – έχοντας φτάσει ήδη σε δυσθεώρητα επίπεδα (γράφημα).

Επεξήγηση γραφήματος: Συνολική μόχλευση του αμερικανικού συστήματος (χρέη επιχειρήσεων, νοικοκυρών, περιθωρίων, τραπεζών), σε σχέση με το ΑΕΠ = 51 τρις $ (κόκκινη γραμμή), έναντι 18,86 τρις $.
.
Τα φοιτητικά χρέη έχουν υπερβεί το 1 τρις $, τα δάνεια για την αγορά αυτοκινήτων είναι στα ύψη, των πιστωτικών καρτών επίσης κοκ. – γεγονός που σημαίνει ότι η επόμενη κρίση δεν θα αφορά μόνο έναν τομέα της αμερικανικής οικονομίας, όπως αυτή του 2008 με τα ενυπόθηκα δάνεια ή του 2000 με τις εταιρείες του διαδικτύου, αλλά πολλούς μαζί. Το κυριότερο όλων, θα αφορά το ίδιο το δολάριο, ειδικά μετά την επιδείνωση των σχέσεων της υπερδύναμης με τη Ρωσία – η οποία σχεδιάζει από καιρό τώρα τη σύνδεση του νομίσματος της με το χρυσό, σε συνεργασία με την Κίνα, υπενθυμίζοντας πως επίσης η Γερμανία αγοράζει χρυσό.
Έχοντας αναλύσει πολλές φορές τη φούσκα του δολαρίου, είμαστε σίγουροι πως δεν έχει καμία δυνατότητα να αντέξει την ενδεχόμενη διπλή επίθεση της Κίνας και της Ρωσίας εναντίον του – πόσο μάλλον όταν, όπως η οικονομία των Η.Π.Α., ζει με δανεικό χρόνο, χωρίς κανένας να γνωρίζει για πόσο ακόμη θα τα καταφέρνει.
Την τελευταία φορά άλλωστε διασώθηκε κυριολεκτικά στο «παρά πέντε», με τη βοήθεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης – η οποία είχε ως αποτέλεσμα την αγορά δολαρίων από πολλούς επενδυτές, επειδή θεωρείται ως «λιμάνι ασφαλείας». Το ίδιο και η οικονομία της υπερδύναμης, η οποία διασώθηκε από τη Fed, μέσω της μαζικής εκτύπωσης χρημάτων – μία ενέργεια που μιμήθηκαν όλες οι άλλες κεντρικές τράπεζες αναγκαστικά, αφού οι Η.Π.Α. είχαν προηγουμένως εξάγει στις χώρες τους τα δικά τους προβλήματα.
Η Fed βέβαια σταμάτησε την εκτύπωση χρημάτων, όπως επίσης η Τράπεζα της Αγγλίας και εν μέρει η κεντρική τράπεζα της Κίνας (γράφημα) – αν και συνεχίζεται από την κεντρική τράπεζα της χρεοκοπημένης Ιαπωνίας, από την ελβετική κεντρική τράπεζα, καθώς επίσης από την ΕΚΤ.

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του ισολογισμού των μεγαλυτέρων κεντρικών τραπεζών του πλανήτη.
.
Εν τούτοις, δεν έχει ξεκινήσει ακόμη την «αναρρόφηση» της υπερβάλλουσας ποσότητας χρήματος, ούτε θεωρούμε πως θα τα καταφέρει σύντομα – ενώ πολλές χώρες έχουν αρχίσει να πουλούν μαζικά τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου ή/και να μην αγοράζουν νέα. Επομένως, η κρίση θα προέλθει από την αγορά ομολόγων των Η.Π.Α., όπου η Fed θα υποχρεωθεί να τα αγοράζει η ίδια, κινδυνεύοντας να εκραγεί – όπου όμως, επειδή δεν ανήκει στο αμερικανικό δημόσιο αλλά στις μεγάλες τράπεζες της χώρας, δεν είναι βέβαιο πως θα το κάνει.
Εν προκειμένω μπορεί βέβαια κανείς να προβλέψει τι πρόκειται να συμβεί, αλλά ποτέ το χρονικό σημείο που θα συμβεί – οπότε γνωρίζουμε μεν πως οι Η.Π.Α. έχουν μία βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας τους, αλλά όχι το πότε θα εκραγεί, αφού αυτό εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες. Ιδιαίτερα από τη συμπεριφορά των μεγάλων δανειστών τους, όπως είναι η Κίνα και η Ιαπωνία, καθώς επίσης από την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στο δολάριο – κυρίως των αμερικανών που δεν θέλουν να πιστεύουν πως η οικονομία τους μοιάζει με ένα χάρτινο οικοδόμημα, οπότε πως το βιοτικό τους επίπεδο κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει.
Εάν η εμπιστοσύνη αυτή διατηρούταν για πάντα, τότε το χάρτινο οικοδόμημα θα λειτουργούσε στο διηνεκές – κάτι που όμως δεν είναι σωστό να θεωρούμε ως δεδομένο, αφού τα νούμερα δεν κάνουν λάθος και η πραγματικότητα είναι αδύνατον να αγνοείται για πάντα.
Στα πλαίσια αυτά μπορεί ο πρόεδρος Trump να θέλει να αντιστρέψει την τάση αυξάνοντας το βιοτικό επίπεδο των αμερικανών, ειδικά των μεσαίων και κατώτερων εισοδηματικών τάξεων που βλέπουν να μειώνεται κάθε χρόνο, αλλά μάλλον θα πετύχει το ακριβώς αντίθετο – ειδικά μετά τα τελευταία μεγάλα λάθη του, τα οποία θα επιταχύνουν την παρακμή της υπερδύναμης, η οποία βέβαια έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν.

 

[barock]

Η πλάκα είναι ότι και ο Λάκης33 νομίζω ότι είχε το ίδιο επιχείρημα για εσένα,

σε σχέση με τον αγοραίο έρωτα και τις κριτικές σου...

Με τη μόνη διαφορά οτι ο Λάκης33 ήταν  γνωστός μαλάκας του site, εμένα δε με ξέρει ούτε η μάνα μου τι ρόλο βαράω εδώ μέσα. Και βέβαια το οτι κάποιοι δε γράφουν κριτικές τι σημαίνει κατα το μαΛΑΚΗον ανάγνωσμα;;;

 

[barock]

Τελικά το σαη είναι γεμάτο ΔΥ και λαμόγια που τρώνε δημόσιο χρήμα. Αυτοί που θα ψοφήσουν σιγά σιγά και ακόμα αντιστέκονται.

 

[nickos99]

http://www.analyst.gr

Πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιος εκτός από τον Νικολιο που θα αφιερώσει χρόνο να διαβάσει τα σεντόνια με τις μαλακιες που γράφουν στο analyst?

 

[tomcat00]

To κρισιμο σημείο είναι ότι η δραχμή θα υποτιμηθεί, δεν θα υπάρχει πρόσβαση στις αγορές και τα κόστη θα πολλαπλασιαστούν.
Έχεις κάποια αντίρηση για αυτά;

+

σκληρη υποτιμηση, debt/gdp σε λογαριθμικη κλιμακα πλεον, κρισιμες/στρατηγικες υποδομες σε αεναο default κλπ

η Βενεζουελα 8α μοιαζει Zug μπροστα στην απολυτη ενδεια στην οποια θ περιελθει ο κατσιαπλιας της Βαλκανικης

 

[ass_kavlos]

Με τη μόνη διαφορά οτι ο Λάκης33 ήταν  γνωστός μαλάκας του site, εμένα δε με ξέρει ούτε η μάνα μου τι ρόλο βαράω εδώ μέσα. Και βέβαια το οτι κάποιοι δε γράφουν κριτικές τι σημαίνει κατα το μαΛΑΚΗον ανάγνωσμα;;;

Σημαίνει ότι οικειοποιείσαι τις τακτικές του.


Έχεις ακουστά για αυτό;

www.protothema.gr/zoi/group-therapy/arthro/473918/sundromo-stokholmis-oi-thutes-kratane-to-kleidi-tou-paradeisou-arkei-na-sunergasteis/]http://www.protothema.gr/zoi/group-therapy/arthro/473918/sundromo-stokholmis-oi-thutes-kratane-to-kleidi-tou-paradeisou-arkei-na-sunergasteis/[/url]

αρχίζει να συμφωνεί με τις απόψεις του και ασυνείδητα ταυτίζεται μαζί του

 

[barock]

Σημαίνει ότι οικειοποιείσαι τις τακτικές του.


Έχεις ακουστά για αυτό;

www.protothema.gr/zoi/group-therapy/arthro/473918/sundromo-stokholmis-oi-thutes-kratane-to-kleidi-tou-paradeisou-arkei-na-sunergasteis/]http://www.protothema.gr/zoi/group-therapy/arthro/473918/sundromo-stokholmis-oi-thutes-kratane-to-kleidi-tou-paradeisou-arkei-na-sunergasteis/[/url]

αρχίζει να συμφωνεί με τις απόψεις του και ασυνείδητα ταυτίζεται μαζί του

Από που κι ως που; Ξαναπάρτο αλλιώς τύπε, κάπου το έχεις χάσει.

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/04/13/i-anthektikotita-tis-rosias/

Παρά τις κυρώσεις της Δύσης, τα τρομοκρατικά χτυπήματα, την αλλαγή πολιτικής των Η.Π.Α. στη Συρία, καθώς επίσης τις μαζικές διαδηλώσεις στο εσωτερικό της, με αντικείμενο τον πλούτο που κατηγορείται πως έχει συσσωρεύσει η πολιτική της ηγεσία, η χώρα ανακάμπτει – με θετικές προοπτικές για το μέλλον της.
 . 
«Η αναπτυξιακή ώθηση στη Ρωσία μετά την κρίση του 1998 και τη χρεοκοπία της δόθηκε από τη χρήση του μη ενεργού παραγωγικού της δυναμικού, καθώς επίσης από την απασχόληση του εργατικού της δυναμικού, το οποίο είχε μείνει άνεργο – σημειώνοντας πως το παραγωγικό δυναμικό που διαθέτει η Ελλάδα σήμερα είναι επίσης αχρησιμοποίητο, ενώ η ανεργία πολύ μεγαλύτερη (στο 14% η Ρωσία το 1999, έναντι σχεδόν 24% η Ελλάδα σήμερα).
Έτσι η Ρωσία κατάφερε να πετύχει υψηλό ρυθμό ανάπτυξης (από 16% έως 17% μεταξύ των ετών 2000 και 2006), παρά τις χαμηλές επενδύσεις που διεξήχθησαν λόγω της μη δυνατότητας χρηματοδότησης της – μία προοπτική που υπάρχει μεν ακόμη στην Ελλάδα, αλλά σύντομα θα αποτελεί παρελθόν, αφού ότι μένει αχρησιμοποίητο για πολλά χρόνια «σκουριάζει» και αχρηστεύεται, ενώ οι άνεργοι Πολίτες εγκαταλείπουν τελικά μαζικά τη χώρα τους, οπότε παύουν να ανήκουν στο παραγωγικό της δυναμικό» (πηγή).
.
Άρθρο
Η Ρωσία έχει πολλές, εξαιρετικά τραυματικές εμπειρίες με την τρομοκρατία – αφού μέσα στα τελευταία είκοσι χρόνια έχασαν τη ζωή τους περίπου 2.700 άτομα από τρομοκρατικές επιθέσεις. Παρά τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας δε που έχει λάβει το κράτος, ειδικά μετά τη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, υπέστη μία ακόμη τρομοκρατική επίθεση πρόσφατα, στην Αγία Πετρούπολη – στην οποία φυσικά δεν δόθηκε καμία σημασία από τη Δύση, σε αντίθεση με τα γεγονότα στη Στοκχόλμη.
Σύμφωνα τώρα με τα ΜΜΕ της χώρας, τα κίνητρα των τρομοκρατών ήταν αφενός μεν να διασπείρουν το φόβο σε μία πολύ σημαντική για τον τουρισμό πόλη, όπως είναι η Αγία Πετρούπολη, αφετέρου να «προβοκάρουν» τον πρόεδρο Putin – ο οποίος, θέλοντας να ανακτήσει η Ρωσία τη θέση της μεταξύ των ισχυρών δυνάμεων του πλανήτη, προσπαθεί στο εσωτερικό της να δημιουργήσει την εικόνα ενός σκληρού ηγέτη, ο οποίος εγγυάται την τάξη και την ασφάλεια στην αχανή αυτοκρατορία του.
Περαιτέρω οι επενδυτές, στους οποίους υπολογίζει πολύ ο Ρώσος πρόεδρος για να μπορέσει να ανταπεξέλθει με τις κυρώσεις της Δύσης, με τον οικονομικό πόλεμο που διεξάγεται εναντίον του, καθώς επίσης με το κόστος της επέμβασης του ρωσικού στρατού στη Συρία, δεν θεωρούν πως αποδυναμώθηκε από τα τρομοκρατικά χτυπήματα – παρά το ότι συνέβησαν στη γενέτειρα του, σε μία χρονική στιγμή που βρισκόταν και ο ίδιος εκεί. Το γεγονός αυτό συμπεραίνεται από το χρηματιστηριακό δείκτη βαρόμετρο «MSCI Russia», ο οποίος αυξήθηκε κατά 3% την εβδομάδα της επίθεσης.
Εν τούτοις η πολιτική σταθερότητα, καθώς επίσης η συνέχιση της ηγεσίας, η σταθερή παραμονή του δηλαδή στην εξουσία αποτελούν, μαζί με την εξέλιξη στις τιμές ενέργειας και των πρώτων υλών, τα σημαντικότερα κριτήρια όσον αφορά κυρίως τους ξένους επενδυτές – κάτι που γνωρίζει πολύ καλά τόσο ο κ. Putin, όσο και οι αντίπαλοι του στο εσωτερικό της χώρας, καθώς επίσης στο εξωτερικό.
Στα πλαίσια αυτά ασφαλώς ανησυχεί για την πτώση της δημοτικότητας του, κυρίως λόγω της στασιμότητας της οικονομίας της χώρας που προκαλεί απογοήτευση στον πληθυσμό της – με αποτέλεσμα να αντιδράει, ειδικά όταν έρχονται στο φως υποθέσεις που αφορούν τη διαφθορά των ισχυρών. Έτσι σημειώνονται μαζικές διαδηλώσεις, οι οποίες αποσταθεροποιούν σταδιακά την κυβέρνηση – ενώ θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε επαναστάσεις.
Συνεχίζοντας, στο στόχαστρο των πλέον βίαιων διαδηλώσεων των τελευταίων χρόνων ήταν έως τώρα ο πρωθυπουργός της Ρωσίας – ο κ. Medvedev, τον οποίο κατηγορούν οι επικριτές της κυβέρνησης ότι έχει δημιουργήσει μία αυτοκρατορία ακινήτων. Φυσικά δε σε μία χώρα, οι Πολίτες της οποίας έχουν ένα μέσο ετήσιο εισόδημα της τάξης των 11.300 €, ενώ οι συνταξιούχοι λαμβάνουν μόλις 221 € μηνιαία, τέτοιου είδους σοβαρές κατηγορίες, ειδικά όταν τεκμηριώνονται από έρευνες, προκαλούν την οργή του πληθυσμού.
Ο πρόεδρος Putin όμως αποτελεί επίσης στόχο, αφού ήδη από το 2007 η περιουσία του έχει εκτιμηθεί από έναν συμπατριώτη του (S. Belkovsky) μεταξύ 20 δις $ και 40 δις $ – ενώ από άλλους, όπως από το γνωστό επενδυτή Bill Browder  (ο οποίος βρίσκεται στη μαύρη λίστα από το 2006 ως επικίνδυνος για την εθνική ασφάλεια της χώρας, παρά το ότι επί δέκα χρόνια δραστηριοποιούνταν εκεί), πολύ υψηλότερη. Συγκεκριμένα στα 200 δις $ κάτι που, εφόσον ήταν αληθές, θα τον κατέτασσε στην πρώτη θέση, όσον αφορά τους περισσότερο πλούσιους ανθρώπους στον πλανήτη.
Παρά το ότι τώρα τα πολιτικά ρίσκα αυξάνονται στη Ρωσία, οι προοπτικές της οικονομίας της φαίνονται καλύτερες – αφού το τρίτο τρίμηνο του 2016 επανήλθε σε πορεία ανάπτυξης (γράφημα), μετά την ύφεση που της είχαν προκαλέσει οι δυτικές κυρώσεις, καθώς επίσης η πτώση των τιμών του πετρελαίου (αν και δεν ήταν οι μοναδικές αιτίες).

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του ρυθμού ανάπτυξης της Ρωσίας
.
Ο ρυθμός ανάπτυξης του 0,3% είναι βέβαια πολύ χαμηλός για μία αναπτυσσόμενη χώρα (συγκριτικά της Ινδίας ήταν 7%), αλλά φαίνεται πως θα συνεχιστεί – διαμορφούμενος στο 1,7% κατά μέσον όρο από το 2017 έως το 2020. Ως εκ τούτου οι εταιρείες αξιολόγησης αναθεώρησαν θετικά τις εκτιμήσεις τους για την οικονομία της – ειδικά λόγω της καλυτέρευσης του χρηματοπιστωτικού της συστήματος.
Ανάλογες ήταν και οι εκτιμήσεις της κεντρικής της τράπεζας, σύμφωνα με την οποία οι εμπορικές τράπεζες μπορούν πλέον να αυξήσουν το δανεισμό των επιχειρήσεων, καθώς επίσης των νοικοκυριών της χώρας, έχοντας μία υγιή και στέρεα βάση – υπενθυμίζοντας τη μη αναμενόμενη από τους επενδυτές πρόσφατη πτώση των βασικών επιτοκίων στο 9,75%.
Παράλληλα ο πληθωρισμός μειώθηκε στο 4,3% από 7,5% το καλοκαίρι του 2016 – με το στόχο της κεντρικής τράπεζας να τοποθετείται στο 4%. Φυσικά ο μεγαλύτερος ρυθμός ανάπτυξης, σε συνδυασμό με την πτώση του πληθωρισμού, αυξάνουν την αγοραστική δύναμη των Πολιτών – οι οποίοι, παρά το ότι συνεχίζουν να είναι προσεκτικοί όσον αφορά τα έξοδα τους, έχουν αυξήσει τις δαπάνες τους στα υψηλότερα επίπεδα από το 2014.
Το γεγονός αυτό φαίνεται από τα σχέδια του ομίλου λιανικής της Ρωσίας «X5 Retail Group», ο οποίος επικεντρώνεται στα νοικοκυριά με μεσαίο και χαμηλό εισόδημα – σύμφωνα με τα οποία προγραμματίζει το άνοιγμα 2.000 νέων υποκαταστημάτων, με στόχο να αυξήσει το μερίδιο αγοράς του στο 15% το 2023, από 8% σήμερα.
Ολοκληρώνοντας, η ξαφνική αλλαγή πολιτικής εκ μέρους του προέδρου Trump στη Συρία, παρά το ότι προβλημάτισε τους επενδυτές που, μετά την εκλογή του, περίμεναν την άρση των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, εξισορροπήθηκε σε κάποιο βαθμό από την αύξηση των τιμών του πετρελαίου – αφενός μεν λόγω της συμφωνίας μείωσης της ποσότητας εξόρυξης του από τον OPEC και τη Ρωσία, αφετέρου από την πυραυλική επίθεση των αμερικανών.
Με δεδομένο δε το ότι η μέση τιμή του πετρελαίου, με την οποία η Ρωσία έχει καταρτίσει τον προϋπολογισμό της είναι 40 $ ανά βαρέλι, εάν η τιμή διατηρηθεί υψηλότερα θα είναι πολύ θετικό για την οικονομία της – επίσης για το χρηματιστήριο της το οποίο, με δείκτη τιμής προς κέρδος των μετοχών μόλις στο 6,2 και με απόδοση των μερισμάτων στο 3,95% θεωρείται ως το φθηνότερο παγκοσμίως.

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2015/10/29/i-nekriki-sigi-ton-neon/

Υποθέτει κανείς πως είτε δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, είτε έχουν διαβρωθεί από τις συνθήκες που επικρατούσαν, ειδικά στην Ελλάδα – διαφορετικά δεν εξηγείται η αδιαμαρτύρητη αποδοχή του εγκλήματος που συντελείται εις βάρος τους

«Μία κοινωνία προβάτων διοικείται νομοτελειακά, με την πάροδο του χρόνου, από μία κυβέρνηση λύκων» (Juvenal, Ρωμαίος σατυρικός).
.
Άρθρο 
Χωρίς καμία αμφιβολία, τα περισσότερα μέτρα που υπαγορεύονται στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς επίσης κάποια από τα «ισοδύναμα» που επιλέγει η κυβέρνηση, είναι εις βάρος των νέων – γεγονός που αποτελεί το άκρον άωτο του εγωισμού και της ιδιοτέλειας μίας γενιάς, η οποία θέλει να μεταφέρει τα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε στα παιδιά της, καθώς επίσης στα δικά τους παιδιά.
Στο παράδειγμα του ασφαλιστικού, το οποίο μετά την «κλοπή» των αποθεματικών των ταμείων έχει μετατραπεί σε μία χρηματοπιστωτική πυραμίδα, αφού οι συντάξεις δεν πληρώνονται από τις παλαιότερες κρατήσεις των συνταξιούχων, αλλά από αυτούς που εργάζονται σήμερα (όλα όσα συζητούνται περί «μαθηματικών τύπων» είναι απλά ανοησίες), οι νέες προτάσεις επικεντρώνονται στην πώληση των παγίων περιουσιακών τους στοιχείων – για να μην υπάρξουν καινούργιες μειώσεις, παρά το ότι οι τιμές των ακινήτων ευρίσκονται σήμερα στο ναδίρ.
Σε κάθε περίπτωση, αφενός μεν οι νέοι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν τους ηλικιωμένους με τις κρατήσεις τους, αφετέρου θα μηδενισθούν εντελώς οι δικές τους συνταξιοδοτικές ρεζέρβες – οπότε οι προοπτικές να πάρουν οι ίδιοι συντάξεις στο μέλλον, θα είναι σχεδόν ανύπαρκτες.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με το κοινωνικό κράτος γενικότερα, το οποίο σε λίγα χρόνια θα αποτελεί παρελθόν – αφού η Υγεία θα ιδιωτικοποιηθεί, η Παιδεία επίσης, ενώ οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες θα πάψουν να υπάρχουν, λόγω της αδυναμίας χρηματοδότησης τους.
Η μεγαλύτερη επιβάρυνση όμως των νέων θα προέλθει από το δημόσιο χρέος, το οποίο σχεδιάζεται να επιμηκυνθεί, με μία περίοδο χάριτος – να μεταφερθεί δηλαδή στις επόμενες γενιές αυξημένο, αντί να επιδιωχθεί η διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του, με εναλλακτική λύση τη χρεοκοπία.
Τη  ίδια στιγμή οργιάζει η παραπληροφόρηση, με τα διατεταγμένα «κυβερνητικά» ΜΜΕ να ισχυρίζονται επαίσχυντα ότι, η επιμήκυνση με χαμηλά επιτόκια είναι συνώνυμη με τη διαγραφή – όταν όλοι γνωρίζουν πως σε μία χώρα που είναι βυθισμένη στον αποπληθωρισμό, ακόμη και τα μηδενικά ονομαστικά επιτόκια αυξάνουν τους τόκους (πραγματικό επιτόκιο = ονομαστικό + αποπληθωρισμός).
Περαιτέρω η νέα κυβέρνηση έκανε ένα ακόμη μεγάλο έγκλημα εις βάρος των νέων, συνεχίζοντας την παράδοση των προκατόχων της: συμφώνησε για πρώτη φορά να δώσει εμπράγματες εγγυήσεις στους δανειστές της χώρας, υποθηκεύοντας περιουσιακά στοιχεία ύψους 50 δις €, έναντι του νέου δανείου των 86 δις €. Η πραγματική αξία τους είναι βέβαια πολύ υψηλότερη, αφού έχουν εκτιμηθεί το 2010 από το ΔΝΤ στα 300 δις € – χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα ενεργειακά μας αποθέματα (πηγή).
Συμπερασματικά λοιπόν έχουν καταδικαστεί οι νέοι σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές – σε Πολίτες τρίτης κατηγορίας που όσοι δεν μεταναστεύσουν θα κατοικούν σε ένα κράτος-αποικία, χωρίς την εθνική του κυριαρχία, υπόδουλο στους δανειστές του. Αντί δηλαδή να αναλάβει η σημερινή γενιά τις ευθύνες της, όσο επώδυνες και αν είναι, βιώνοντας τον εφιάλτη της χρεοκοπίας, επέλεξε να τις μεταφέρει στις επόμενες γενιές – χωρίς να ντρέπεται καθόλου για τις πράξεις της, καθώς επίσης εφευρίσκοντας μία σειρά έωλες δικαιολογίες, για να συγκαλυφθεί το έγκλημα.
Εν τούτοις, αυτό που μας προκαλεί εντύπωση δεν είναι τόσο τα παραπάνω, όσο η μη αντίδραση των νέων, ειδικά των φοιτητών – οι οποίοι ανέκαθεν ήταν πρωτοπόροι, όταν κινδύνευε η πατρίδα και η ελευθερία τους, όπως στην εποχή της δικτατορίας στην Ελλάδα.
Εύλογα λοιπόν υποθέτει κανείς πως είτε δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει, είτε έχουν διαβρωθεί από τις συνθήκες που επικρατούσαν μέχρι πρόσφατα στη χώρα μας – αφού είναι αδύνατον να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα το έγκλημα που συντελείται εις βάρος τους.
Προφανώς η είσοδος των κομμάτων στα Πανεπιστήμια διέφθειρε εντελώς τις φοιτητικές οργανώσεις – όπως συνέβη επίσης με τα συνδικαλιστικά κινήματα, μέσω της διαφθοράς των ηγετικών τους στελεχών, ο μοναδικός στόχος των οποίων, εκτός από το χρηματισμό, ήταν η διεκδίκηση μίας βουλευτικής, πολύ καλά πληρωμένης «θέσης εργασίας».
.
Το χάσμα των γενεών
Συνεχίζοντας, τέτοιου είδους προβλήματα δεν διαπιστώνονται μόνο στη Ελλάδα αλλά, επίσης, στην υπόλοιπη Ευρώπη – όπου το κοινωνικό χάσμα διευρύνεται μεταξύ των εισοδηματικών τάξεων, με τη μεσαία αστική να καταρρέει, καθώς επίσης μεταξύ των πλουσίων χωρών του Βορά με αυτές του Νότου, στις οποίες κλιμακώνεται σταθερά η κοινωνική αδικία (γράφημα).
.

.
Το χάσμα αυτό συμπεριλαμβάνει πλέον και τους νέους, σε σχέση με τους ηλικιωμένους τόσο στις φτωχές, όσο και στις πλούσιες χώρες, οι οποίοι θεωρούνται ως οι μεγάλοι χαμένοι της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους – αφού αυξάνεται η φτώχεια τους, ενώ μειώνεται παράλληλα η παιδεία τους.
Ειδικότερα, στα κράτη της ΕΕ ο αριθμός των παιδιών που απειλούνται από τη φτώχεια ή από την κοινωνική περιθωριοποίηση έχει αυξηθεί στα 26.000.000 (πηγή) ή πάνω από το 25% όλων των νέων κάτω των 18 ετών – ενώ στις χώρες που μαστίζονται από την κρίση έχει αυξηθεί στα 7,6 εκ. από 1,2 εκ. το 2007.


Συνεχίζοντας, ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα στοιχεία της έρευνας που διενεργήθηκε είναι το ότι, οι νέοι που οι γονείς τους είναι άνεργοι, βρίσκουν πολύ πιο δύσκολα εργασία. Με απλά λόγια, διαπιστώθηκε πως η ανεργία είναι κληρονομική – γεγονός που οφείλει να μας απασχολήσει περισσότερο από κάθε άλλη χώρα, αφού η ανεργία στην Ελλάδα είναι εκτός ελέγχου, συνεχίζοντας να αυξάνεται μετά από ένα πολύ μικρό διάλειμμα.
Με δεδομένο δε το ότι, η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου θα προκαλέσει τη χρεοκοπία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που την έχουν αποφύγει μέχρι στιγμής, αυξάνοντας περαιτέρω την ανεργία, τα αποτελέσματα για τους νέους θα είναι εφιαλτικά – πόσο μάλλον όταν κλιμακώνονται τα ηλικιακά όρια των συνταξιούχων, οπότε θα μένουν όλο και λιγότερες κενές θέσεις εργασίας για να συμπληρωθούν.
Ολοκληρώνοντας, στην Ισπανία το ποσοστό των νέων μεταξύ 20 και 24 ετών που είναι άνεργοι, ενώ ταυτόχρονα δεν σπουδάζουν, έχει αυξηθεί από το 16,6% στο 24,8% – ενώ στην Ιταλία από 21,6% στο 32%. Υποθέτοντας πως οι αριθμοί αυτοί θα είναι πολύ χειρότεροι στην Ελλάδα, δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε τι θα συμβεί στο μέλλον – γεγονός που εντείνει τις απορίες μας, όσον αφορά τη μη ύπαρξη αντιδράσεων εκ μέρους των νέων Ελλήνων.
.
Επίλογος
Έχει πλέον αποδειχθεί πως τόσο το υπερδιογκωμένο δημόσιο, όσο και ο ιδιωτικός τομέας στην πολυεθνική του εξέλιξη, όπου οι μεγάλοι όμιλοι τρέφονται από τις ενώσεις των κρατών του τύπου της Ευρωζώνης, ενώ χρησιμοποιούν το μέγεθος τους για την επιβολή της δικτατορίας τους (too big to fail, θέσεις εργασίας κοκ.), οδηγούν σε αδιέξοδα τις κοινωνίες – κάτι που συμβαίνει επίσης με την κατάργηση των κανόνων, οι οποίοι προστατεύουν τις μικρότερες χώρες από τις μεγαλύτερες (δασμοί, επιδοτήσεις, συναλλαγματικές ισοτιμίες κλπ.).
Στα πλαίσια αυτά, η λύση φαίνεται να είναι η επιστροφή στην ελεύθερη οικονομία, όπου οι επιχειρήσεις θα απαγορεύεται να ξεπερνούν ένα ορισμένο μέγεθος – καθώς επίσης στα εθνικά ανεξάρτητα κράτη, τα οποία θα μπορούν να προστατεύουν τις οικονομίες τους, όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Διαφορετικά η κατάσταση θα επιδεινώνεται διαρκώς, έως εκείνο το χρονικό σημείο που το σύστημα θα διαλυθεί από μόνο του – οδηγώντας την ανθρωπότητα πολλούς αιώνες πίσω, εάν δεν την καταστρέψει ολοσχερώς.
Ειδικά όσον αφορά τους νέους, καμία κοινωνία δεν έχει μέλλον, όταν αδιαφορεί εντελώς για τα παιδιά της – αφού σε αυτά στηρίζεται τόσο η πρόοδος, όσο και η επιβίωση της.
 .
Υστερόγραφο: Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όσον αφορά την Ευρώπη, έχει το κείμενο αυστριακής εφημερίδας, σύμφωνα με την οποία βιώνουμε το τέλος της δημοκρατίας στην ήπειρο μας, καθώς επίσης το θάνατο των εθνικών κρατών, σε ένα βαθμό που προκαλεί τρόμο (πηγή, ελεύθερη απόδοση με πολλές παρεμβάσεις).
Ειδικότερα, θεωρεί πως επειδή η Ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα αποτελούν μία μη ανατρέψιμη διαδικασία, αφού έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα σχέδια της παγκόσμιας ελίτ, ιδιαίτερα του χρηματοπιστωτικού τέρατος, όλες οι χώρες της είναι πλέον νεκρές – κυρίως επειδή η Πολιτική έχει χάσει την πρωτοκαθεδρία στη λήψη αποφάσεων,  έχοντας μετατραπεί στο υποχείριο των αγορών, καθώς επίσης των εκπροσώπων τους.
Η εξέλιξη αυτή δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ελεύθερη αγορά, ούτε με τη δημοκρατία – αφού σε μία λειτουργική Δημοκρατία θα ήταν αδιανόητο να κυριαρχούν τα χρηματοπιστωτικά και βιομηχανικά ολιγοπώλια σε μία ήπειρο, εάν όχι σε ολόκληρο τον πλανήτη, κάνοντας κυριολεκτικά ότι θέλουν.
Περαιτέρω, τα «μορφώματα» αυτά δολοφόνησαν την αλληλεγγύη ως αξία στις κοινωνίες μας, έχοντας την αντικαταστήσει με την ιδιοτέλεια, με το φθόνο και με την απληστία – ενώ οι πολιτικοί, οι οποίοι στο παρελθόν τοποθετούσαν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, καθώς επίσης αυτά του κόμματος τους πίσω από τα συλλογικά, με στόχο την πρόοδο των κοινωνιών τους, είναι πλέον έμμισθοι υπάλληλοι της παγκόσμιας ελίτ.
Σήμερα η άρχουσα τάξη βυθίζει και τα δύο της χέρια στις τσέπες μας – αφενός μεν για να πλουτίσει, αφετέρου για να χρηματοδοτήσει το ταξίδι της Ευρώπης προς την καταστροφή της. Απέναντι της δε στέκονται αποχαυνωμένοι, ναρκωμένοι, ανόητοι λαοί, οι οποίοι δεν αντιδρούν καθόλου, αποδεχόμενοι τη λεηλασία τους – είτε επειδή φοβούνται μήπως χάσουν τα κεκτημένα και τον ήρεμο ύπνο τους, είτε λόγω του ότι δεν συνειδητοποιούν καν τι συμβαίνει.
Ενώ λοιπόν συζητούνται δημόσια συνεχώς μικρές και ασήμαντες λεπτομέρειες, δεν δίνεται καμία σημασία στα μεγάλα ερωτήματα της εποχής μας – ενώ φυσικά δεν υπάρχει κανένα όραμα για το μέλλον. Η φοροδιαφυγή των ανίσχυρων διώκεται ποινικά, οι μικρομεσαίοι φοροφυγάδες οδηγούνται στο ικρίωμα, ενώ οι μεγάλοι όμιλοι δεν πληρώνουν καθόλου φόρους – αφού οι πολιτικοί τους έχουν εξασφαλίσει τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν δεκάδες φορολογικούς παραδείσους, πολλοί από τους οποίους βρίσκονται μέσα στην ίδια την Ευρώπη:
στη Ολλανδία, στο Λουξεμβούργο, ακόμη και στην Κύπρο που κατάφερε με τη βοήθεια των χαμηλών φορολογικών συντελεστών της, κυρίως όμως με τη ληστεία των Ρώσων, να ξεφύγει από την κρίση – ανακοινώνοντας υπερήφανα το ξεκίνημα της χρηματοδότησης της από τις αγορές!  
Την ίδια στιγμή τώρα που η Ελλάδα είναι βυθισμένη στην κρίση, ενώ εισβάλλουν χιλιάδες μετανάστες καθημερινά από τα σύνορα της, επειδή η Δύση βομβαρδίζει τα κράτη τους, η Ευρώπη της προσφέρει μερικά εκατομμύρια ευρώ ελεημοσύνη, για να δημιουργήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης – κάτι που είναι μάλλον έμπνευση της χώρας του ολοκαυτώματος, η οποία ουσιαστικά δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο.
Αυτή η Ευρώπη είναι ντροπή για τους λαούς και τον πολιτισμό της. Σε κάθε περίπτωση, είτε αποδεχόμαστε το θάνατο της δημοκρατίας, το δικτατορικό καπιταλισμό, τον έλεγχο της ιδιωτικής μας ζωής, τη συνεχή μείωση της αγοραστικής αξίας των μισθών και των εισοδημάτων μας, τη δολοφονία της μεσαίας τάξης, καθώς επίσης την επάνοδο της φεουδαρχίας, είτε καταστρέφουμε το σύστημα που θέλει να μας καταστρέψει, πριν ακόμη το επιτύχει.
Μόνο από τα συντρίμμια του μπορούν να αναδυθούν καινούργιες, αληθινές Δημοκρατίες, οι οποίες θα επαναφέρουν την πρωτοκαθεδρία της Πολιτικής, καταπολεμώντας την ελίτ του 1% – κάτι που βέβαια δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί, όσο οι κοινωνίες κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.

 

[arist_plat1]

Το βλήμα δεν έχει βγάλει ούτε ένα Ευρώ στη ζωή του από κανονική δουλειά και έχει άποψη για την οικονομία. Αυτα μας έφαγαν.


Ο τει ηλιοθεραπείας. 

για πες μας ρε γελοίε τι θεωρείς κανονική  δουλειά?και εργάζομαι και εχω εργαστεί παλαιότερα και ένσημα έχω και στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στο δημόσιο
για πές μας λοιπον κάτι επί της ουσίας που έγραψα στο αρχικό μου ποστ που επικεντρώνεσαι στην προσωπική επίθεση

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/04/07/germania-i-protathlitria-tou-mavrou-xrimatos/

Η ιταλική Μαφία εκτιμάει ιδιαίτερα τη Γερμανία, χρησιμοποιώντας κυρίως τα εστιατόρια για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος από τα ναρκωτικά – προς όφελος βέβαια και της ίδιας της χώρας, αφού εισπράττει επί πλέον φορολογικά έσοδα, έχοντας τη δυνατότητα να ξεπλένει χρήματα άλλων κρατών.
.
Άρθρο
Σύμφωνα με μία γνωστή γερμανική εφημερίδα (πηγή), η χώρα θεωρείται ως εκείνη με τη μεγαλύτερη αγορά μαύρου χρήματος στην Ευρώπη – αφού ο όγκος του ξεπλύματος ετήσια υπερβαίνει τα 100 δις €, χωρίς τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές, αλλά συμπεριλαμβανομένων των τυχερών παιχνιδιών και της γαστρονομίας.
Στην κορυφή της Ευρώπης λοιπόν η Γερμανία, όσον αφορά τις απάτες (άρθρο), στην 8η θέση παγκοσμίως ως φορολογικός παράδεισος (άρθρο), μεταξύ των πρωταθλητών της φοροδιαφυγής, καθώς επίσης πρώτη σε σχέση με τη διακίνηση μαύρου χρήματος στην ήπειρο μας – ενώ υπάρχουν δυστυχώς Έλληνες που θεωρούν ότι, μόνο στη χώρα μας υπάρχει φοροδιαφυγή, ενώ είναι ένας από τους βασικούς λόγους, για τον οποίο αξίζουμε την παραδειγματική τιμωρία που μας επιβάλλει η εντιμότατη εταίρος μας!
Συνεχίζοντας, παρά το ότι η έκταση του ξεπλύματος μαύρου χρήματος στη Γερμανία είναι τεράστια, το ρίσκο που έχουν οι «εγκληματίες» να ανακαλυφθούν είναι ελάχιστο, κυρίως λόγω της νομοθεσίας – όπως για παράδειγμα το φορολογικό απόρρητο για δικηγόρους και συμβολαιογράφους, καθώς επίσης η ελλειμματική δημόσια διοίκηση.
Όλα μαζί τα ομοσπονδιακά κρατίδια της χώρας των 80 εκ. ανθρώπων απασχολούν μόλις 50 ελεγκτές μαύρου χρήματος – λιγότερους δηλαδή από 1 προς 1.000.000 κατοίκους! Τυχαίο; Ασφαλώς όχι, αφού με τον τρόπο αυτό η Γερμανία διευκολύνει έμμεσα τις εισροές του μαύρου χρήματος από το εξωτερικό, το οποίο επενδύεται και καταναλώνεται εντός της – με αποτέλεσμα να επωφελείται σημαντικά.
Εξαιτίας των αποκαλύψεων τώρα η Γερμανία αποφάσισε να αυξήσει τη δύναμη των ελεγκτών, προσλαμβάνοντας επί πλέον 100 άτομα! Σύμφωνα δε με τον κ. Σόιμπλε, ο οποίος ουσιαστικά είναι υπεύθυνος, με τους συνολικά περίπου 165 ελεγκτές που θα έχει σύντομα στη διάθεση της η χώρα, «θα φωτίσει περισσότερο το σκοτάδι των παράνομων ροών χρημάτων» – κάτι που βέβαια κανείς δεν πιστεύει.
Περαιτέρω, μόνο ένα μικρό τμήμα της αστυνομίας της χώρας (ΒΚΑ), στελεχωμένο με 25 άτομα, ασχολείται με τις ύποπτες χρηματοοικονομικές συναλλαγές – γεγονός που σημαίνει ότι, ελάχιστες αποκαλύπτονται τελικά. Για παράδειγμα, το 2013 καταγγέλθηκαν 20.000 ύποπτες συναλλαγές, ενώ τ0 2015 σχεδόν 30.000, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 50% – οι οποίες ήταν φυσικά αδύνατον να ελεγχθούν από τους μόλις 25 ειδικούς αστυνομικούς.
Από την άλλη πλευρά, οι συνεχείς καθυστερήσεις της Γερμανίας, όσον αφορά την υιοθέτηση των ευρωπαϊκών νόμων περί ξεπλύματος μαύρου χρήματος, είχαν ως αποτέλεσμα να κατηγορηθεί από την ΕΕ δύο φορές, ως παραβάτης. Ήδη το 2014 η Γερμανία κινδύνευσε άλλωστε να καταχωρηθεί ως χώρα υψηλού ρίσκου, όσον αφορά τη χρηματοδότηση της διεθνούς τρομοκρατίας – ενώ ο κ. Σόιμπλε αρνείται ακόμη και σήμερα να δρομολογήσει ένα μητρώο επιχειρήσεων, στο οποίο να καταγράφονται οι πραγματικοί ιδιοκτήτες τους.

Το ξέπλυμα πάντως μαύρου χρήματος στη Γερμανία, η οποία θεωρείται ως το «Eldorado» της συγκεκριμένης παρανομίας (πηγή), μέσω της αγοράς ακινήτων, είναι το πιο εύκολο πράγμα στον πλανήτη – αφού υπεύθυνες για τους ελέγχους είναι οι δημοτικές επιθεωρήσεις εργασίας, οι υπάλληλοι των οποίων ασχολούνται επίσης με υποθέσεις, όπως τα δαγκώματα σκυλιών. Για παράδειγμα, στη Βαυαρία από το 2010 έως το 2013 δεν ελέγχθηκε ούτε ένας μεσίτης ακινήτων – ενώ στο Βερολίνο, στο οποίο οι τιμές των σπιτιών έχουν αυξηθεί υπερβολικά, με καταχωρημένους 2.500 μεσίτες, οι έλεγχοι είναι αμελητέοι.
Όποιος τώρα θέλει να ξεπλύνει μαύρο χρήμα μέσω της αγοράς ακινήτων στη Γερμανία, θα πρέπει απλά να βρει έναν συμβολαιογράφο, ο οποίος θα δέχεται για την πληρωμή του ακινήτου μία βαλίτσα με μετρητά χρήματα – κάτι που δεν απαγορεύεται από τη γερμανική νομοθεσία, όταν σε χώρες όπως η Ελλάδα, η οποία κατηγορείται από τους ίδιους τους Έλληνες για ακραία φοροδιαφυγή και διαφθορά (άρθρο), δεν επιτρέπεται η πληρωμή ποσών άνω των 500 € με μετρητά.
Ως εκ τούτου, η ιταλική Μαφία εκτιμάει ιδιαίτερα τη Γερμανία, χρησιμοποιώντας κυρίως τα εστιατόρια για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος από τα ναρκωτικά – προς όφελος βέβαια και της ίδιας της χώρας, αφού εισπράττει επί πλέον φορολογικά έσοδα, έχοντας τη δυνατότητα να ξεπλένει χρήματα άλλων κρατών, στα οποία απαγορεύονται αυτού του είδους οι συναλλαγές.
Ολοκληρώνοντας, ελπίζουμε να μπορέσουν κάποια στιγμή οι Έλληνες να καταλάβουν πως είναι αδύνατον να ανταγωνιστούν χώρες όπως τη Γερμανία, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία, την Ιρλανδία κοκ. – μεταξύ άλλων επειδή χρησιμοποιούν αθέμιτες μεθόδους πλουτισμού τους, απαγορευμένες στους ίδιους. Κυρίως όμως να πάψουν να θεωρούν τους εαυτούς τους ακραίους φοροφυγάδες, σε σύγκριση με τους εντιμότατους Γερμανούς – οι οποίοι είναι κυριολεκτικά πρωταθλητές στις πάσης φύσεως παρανομίες, εκμεταλλευόμενοι όπου και όπως μπορούν τους «εταίρους» τους.
.
Υστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε πως «Η Διεθνής Διαφάνεια» (Transparency International) με έδρα το Βερολίνο, είναι μία οργάνωση, η οποία ιδρύθηκε από τους παγκοσμίως μεγαλύτερους διεφθαρμένους – δηλαδή, από όλες τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις του κόσμου, μεταξύ των οποίων η Siemens, οι οποίες είναι «βυθισμένες» σε αυτήν (στο «βούρκο» της).
Πρόκειται ακριβώς για το ίδιο, σαν να αναθέτει κανείς σε μία αλεπού την εποπτεία της διαφύλαξης ενός ορνιθοτροφείου, παρακαλώντας την ταυτόχρονα να απολυμαίνει το χώρο μεθοδικά – θανατώνοντας τα ποντίκια (μυοκτονία), τα οποία τρέφονται με το, απαραίτητο για τις όρνιθες, καλαμπόκι.” (C. de Brie, πηγή).