enallaktikos
Μέλος
- Εγγρ.
- 23 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 5.490
- Like
- 281
- Πόντοι
- 86
Όχι ομως μια τυπική , αλλά κάποιες συνεδρίες για να βγει με βεβαιότητα το συμπέρασμα.
Αλλαγή Φύλου "επαναπροσδιορισμός φύλου" "διόρθωση ή μετάβαση φύλου"
- Μέλος που άνοιξε το νήμα TRANS_NINA
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 216
- Εμφανίσεις 14K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 3 άτομα (0 μέλη και 3 επισκέπτες)
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
εννοιτε 2 ετια ...αν και στο λονδινο αν πας ...στο δινουν το χαρτι μια μερα πρωτου κανεις χειρουργιο
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
ωραια τα λες εδω ... για κατσε μια μερα με τους φιλους δες μια εκπομπη στο χωριο με σχετικο θεμα ...και πες αυτα που σκεφτηκες εδω στους φιλους σου να δουμε τι θα σου πουν ....
enallaktikos
Μέλος
- Εγγρ.
- 23 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 5.490
- Like
- 281
- Πόντοι
- 86
Ένας άνθρωπος από την αντίπερα όχθη αναθεώρησε κάποια πράγματα.
Θα τον κατηγορήσουμε τώρα επειδή δεν μπορεί να κάνει κατήχηση και να αλλάξει γνωμη σε άλλους;
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
δεν κατηγο κανεναν .... ο καθε ανθρωπος ειναι μοναδικοςΈνας άνθρωπος από την αντίπερα όχθη αναθεώρησε κάποια πράγματα.
Θα τον κατηγορήσουμε τώρα επειδή δεν μπορεί να κάνει κατήχηση και να αλλάξει γνωμη σε άλλους;
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
Νινα δεν εχεις δουλεια και μαλακιζεσαι μου φαινεται....
και ποιος σου ειπε οτι δουλευω ? πλεον σπανια
και κατα δευτερον δεν ξερω τι θεωρεις δουλεια πλεον στα δεδομενα τις ελλαδος
και επισης το θεμα δεν αναφερεται στο αν ι νινα εχει ... δουλεια ...
enallaktikos
Μέλος
- Εγγρ.
- 23 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 5.490
- Like
- 281
- Πόντοι
- 86
alex71
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 5 Σεπ 2010
- Μηνύματα
- 154.320
- Κριτικές
- 1
- Like
- 32.275
- Πόντοι
- 8.006
Kαλά τα λες, αν και δεν αντιλαμβάνομαι γιατι εχεις τοσο απολογητική διαθεση για καποια πραγματα που νιώθεις. Τελος παντων, άλλο θελω να πω.
Η κοπελα αυτή, πώς ακριβως καταλαβες ότι ενιωθε? Ενιωθε αντρας που θελει να παει με γυναικες? Ή ενιωθε απλως σαν μια ομοφυλοφιλη γυναικα που της αρεσαν οι γυναικες?
Είναι προφανως κατι εντελως διαφορετικο. Αν νιώθεις "αντρας" ενω εισαι γεννημενη γυναικα, προδηλως νιώθεις "ετεροφυλόφιλος". Ας μιλησουν και τα κορίτσια εδώ. Κανω λαθος? Ετσι δεν είναι?
bourdeliotis
Μέλος
- Εγγρ.
- 28 Μαΐ 2014
- Μηνύματα
- 3.366
- Κριτικές
- 23
- Like
- 5
- Πόντοι
- 26
το θεμα δημιουργειται καπως ετσι: γεννιεσαι λυκος αλλα σκεφτεσαι σαν προβατο ή θα ηθελες να εισαι προβατο. παλιοτερα απλα θα σε λεγαν τρελο, οπως και πραγματι παλιοτερα καποιοι ψυχιατροι κατετασαν την ομοφυλοφυλια σαν κατι σαν ψυχικη διαταραχη ή ψυχικη νοσο οπως θελετε πειτε το. τωρα ομως που η τεχνολογια βοηθησε και ισως να αυξηθηκαν και τα ατομα σαν εσενα εισαι πιο αποδεκτος απο τους αλλους, ετσι για να σε βοηθησουν να ενταχθεις ομαλοτερα στην κοινωνια και να ζησεις την ζωη που θες σου κανουν επεμβασεις, ορμονοθεραπειες κλπ. ειναι διατεθημενοι ολοι οι υπολοιποι να σε δεχτουν ως προβατο αφου μοιαζεις και εμφανισιακα πλεον με προβατο? ειναι διατεθημενοι οι συγγενεις σου που σε ειδαν να γεννιεσαι λυκος να σε συνηθισουν ποτε ως προβατο επειδη εχεις μυαλο προβατου? σου λενε και ο ταυρος γινεται βοδι αλλα τελεια αγελαδα δεν γινεται ποτε εσενα γιατι να σε πουμε προβατο και να μη σε λεμε καπως αλλιως και εκει αρχιζει ο αγωνας σου να παρεις ταυτοτητα προβατου για να μην σε φωναζουν χαλασμενο λυκο. μπλεξιμο η δουλεια ειναι να μην σου τυχει. οι αντρες επειδη ελκομαστε απο την εμφανιση μπορει παντα να λεμε κοιτα εναν ασχημοπουστα ή αυτος ειναι πουστης ενω με την χειλουδακη λεγαμε ωραιο τρανσεξουαλ η τζενη.
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
άλλο το φύλο, άλλο η σεξουαλικότητα: μια μικρή εισαγωγή για τα τρίτα φύλα
1176634
από @ Μάιος 29, 2010, 3:37 μμ.,
Επειδή βλέπω στο κίνημα οι συντρόφισσες και σύντροφοι δεν ξέρουν πολλά για μας, σκέφτηκα να γράψω μια μικρή εισαγωγούλα.
Καταρχήν να πούμε οτι άλλο το βιολογικό σώμα και άλλο το φύλο. Το βιολογικό σώμα μπορεί να είναι τριών ειδών (θηλυκό, αρσενικό, intersex). Το φύλο είναι ψυχολογικό και αυτο-καθορίζεται από το ίδιο το άτομο γιατί είναι κομμάτι του είναι του (δηλ. δεν μπορεί να ετερο-καθοριστεί από τη κοινωνία). Φύλα υπάρχουν πολλά, πέρα απο το δίπολο γυναίκα-άντρας, γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Η σεξουαλικότητα δεν έχει σχέση ούτε με το σώμα, ούτε με το φύλο. Σεξουαλικότητες υπάρχουν πολλές. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν σεξουαλικές επιθυμίες. Κάποιοι απλά αυνανίζονται κι αυτό τους φτάνει, δεν ψάχνουν παρέα. Άλλοι ψάχνουν για γυναίκα, άλλοι για άντρα, άλλοι είτε για άντρα είτε για γυναίκα. Υπάρχουν και αρκετοί που ψάχνουν όχι για ένα αλλά για πολλούς συντρόφους. Η σεξουαλικότητα είναι κι αυτή κομμάτι του είναι του ατόμου και αυτο-καθορίζεται από το άτομο. Δεν μπορεί να ετερο-καθοριστεί η σεξουαλικότητα από τη κοινωνία.
Δυστυχώς επειδή ζούμε σε εξουσιαστική κοινωνία, δεχόμαστε πιέσεις να είμαστε είτε γυναίκες είτε άντρες, με βάση το σώμα μας. Οπότε πολλά άτομα με ψυχολογικό φύλο που δεν ταιριάζει με τις ιδέες της κοινωνίας αναγκάζονται να ζουν με ένα κοινωνικό φύλο, ένα ψεύτικο σετ κανόνων που δεν ταιριάζει με το είναι τους. Έτσι πολλοί απο εμάς ανήκουμε σε κάποιο τρίτο φύλο ψυχολογικά αλλά κάνουμε στα ψέμματα οτι είμαστε γυναίκες ή άντρες για να επιβιώσουμε. Σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν κοινωνικές πιέσεις που συνδέουν το φύλο (και άρα και το σώμα) με τη σεξουαλικότητα, δηλ. γενικά η κοινωνία αναγνωρίζει μόνο αρσενικούς ετεροφυλόφιλους άντρες και θηλυκές ετεροφυλόφιλες γυναίκες.
Άρα έχουμε τέσσερις παραμέτρους που πρέπει να αναγνωρίσουμε οτι είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους:
* σώμα (θηλυκό, αρσενικό, ή intersex)
* ψυχολογικό φύλο (πολλά)
* σεξουαλικότητα (πολλές εκφάνσεις)
* κοινωνικό φύλο (σήμερα γυναίκα ή άντρας, στο μέλλον η ελπίδα είναι τα κοινωνικά φύλα να είναι τόσα όσο και τα ψυχολογικά και να απεμπλακεί η καταναγκαστική σύνδεσή τους με το σώμα και τη σεξουαλικότητα)
Με τα παραπάνω καταλαβαίνουμε οτι οι συνδυασμοί είναι άπειροι! Μάλιστα θα πρέπει να πούμε πως με τη σημερινή τεχνολογία το σώμα μπορεί να αλλάξει (με ορμόνες ή και εγχειρήσεις), πχ από θηλυκό σε πολύ παρόμοιο με το αρσενικό, ή από αρσενικό σε πολύ παρόμοιο με το θηλυκό, και αυτές αυτή η μεταβολή σώματος ονομάζεται φυλομετάβαση (transsexual transition). Άρα μπορούμε
να έχουμε είτε φυσικό σώμα, είτε σώμα που το αλλάξαμε με τη βοήθεια της τεχνολογίας, και οι κυριότερες διαφορές φυσικού με αλλαγμένου σώματος εντοπίζονται στο σκελετό για τον απλό λόγο πως η τεχνολογία ακόμη δεν έχει τελειοποιηθεί σε αυτό το τομέα (επιπρόσθετα, τα θηλυκά σώματα που αλλάζουν σε αρσενικό έχουν διαφορές στα γεννητικά όργανα ενώ τα αρσενικά σώματα που αλλάζουν σε θηλυκό έχουν διαφορές στη φωνή εκτός κι αν γίνει voice training με το οποίο το άτομο μπορεί να μιλά είτε με γυναικεία είτε με αντρική φωνή ανάλογα τη διάθεσή του, κι αυτό το voice training είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε χωρίς ορμόνες και φυλομετάβαση). Επίσης τα άτομα με intersex σώμα μπορεί να αλλάξουν σε θηλυκό ή αρσενικό, αλλά στα intersex άτομα δυστυχώς συχνά οι εγχειρήσεις γίνονται σε πολύ μικρή ηλικία με το έτσι-θέλω των γιατρών, κάτι που μπορεί να έχει ολέθριες επιπτώσεις για αυτά τα άτομα.
Θα σας πω τώρα για κάποια τρίτα φύλα, δηλαδή εκφάνσεις του φύλου πέρα από το αυστηρά καθορισμένο δίπολο γυναίκα-άντρας. Ας πάρουμε πρώτα τις δυο απλούστερες πιθανότητες: το αγοροκόριτσο (που μεγαλώνει και μένει έτσι) και έναν άντρα με έντονα θηλυκά χαρακτηριστικά (ψυχολογικώς). Άρα βλέπουμε οτι κάποιοι άνθρωποι μπορούν να συνδυάζουν κάποια στοιχεία και των γυναικών και των αντρών. Είναι μεν γυναίκες και άντρες, αλλά έχουν σε μικρό βαθμό και στοιχεία του άλλου φύλου.
Πάμε τώρα σε κάτι πιό σύνθετο: τα ανδρόγυνα. Ένας άνθρωπος που είναι ανδρόγυνος έχει ψυχολογικά χαρακτηριστικά και των δύο φύλων σε τέτοιο βαθμό και με τέτοια σύνθεση που είναι ταυτόχρονα και γυναίκα και άντρας, μα την ίδια στιγμή δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο εξ´ ολοκλήρου.
Πέρα απ τα ανδρόγυνα υπάρχουν τα διαφυλικά (τρανσεξουαλικά) άτομα, δηλαδή άνθρωποι που πχ έχουν θηλυκό σώμα αλλά είναι ψυχολογικά φουλ άντρες ή αρσενικό σώμα και ψυχολογικά φουλ γυναίκες. Συχνά τα διαφυλικά άτομα που έχουν πρόσβαση στις ανάλογες ιατρικές υπηρεσίες αλλάζουν το σώμα τους για να μοιάζει περισσότερο με αυτό του ψυχολογικού τους φύλου (κάνουν δηλαδή φυλομετάβαση). Μερικές φορές φυλομετάβαση κάνουν και τα ανδρόγυνα, αλλά συνήθως τα ανδρόγυνα άτομα είναι σχετικά άνετα με το φυσικό τους σώμα.
Υπάρχουν και άτομα που αναφέρουν οτι δεν έχουν φύλο (agender), άλλα που λένε οτι ανήκουν στο ουδέτερο φύλο (neutrois) και άτομα που λένε οτι αισθάνονται πως ανήκουν σε ένα φύλο εντελώς άσχετο από οποιοδήποτε συνδυασμό γυναίκας-άντρα.
Η παράμετρος του ψυχολογικού φύλου όμως δεν είναι τόσο απλή, κι αυτό γιατί μπορεί να είναι είτε σταθερή είτε μεταβαλλόμενη (genderfluid). Έτσι ένα ανδρόγυνο άτομο με μεταβαλλόμενη ψυχολογία φύλου μπορεί τη μια μέρα να αισθάνεται πιο κοντά στις γυναίκες και μια άλλη μέρα πιο κοντά στους άντρες. Το πόσο ευρεία είναι η μεταβολή ποικίλει ανάλογα το άτομο. Αυτοί που έχουν μεταβολές σε διακριτά γυναικείο και διακριτά αντρικό ψυχολογικό φύλο ονομάζονται δίφυλα άτομα (bigender).
Αν κάποιο άτομο σας πει οτι είναι genderqueer σημαίνει πως επαναστατεί εναντίων του αυστηρού διπόλου γυναίκα-άντρας και επιθυμεί να αυτοκαθορίζει το φύλο του, ενώ νοιώθει πως οι ταμπέλες είναι ανίκανες να περιγράψουν πλήρως το φύλο του. Αρκετές φορές τα genderqueers κάνουν ένα είδος ακτιβισμού έχοντας ρουχισμό και παρουσιαστικό που “παίζει” με θέματα φύλου.
Ένα μικρό παράδειγμα διάφορων πιθανών θέσεων μέσα στο εύρος γυναίκα-άντρας, με αριθμούς:
99% γυναίκα = γυναίκα φουλ
80-90% γυναίκα και 10-20% άντρας = γυναίκα με αντρικά χαρακτηριστικά (αγοροκόριτσο)
70% γυναίκα και 30% άντρας = ανδρόγυνο προς γυναίκα
50-60% γυναίκα και 40-50% άντρας = ανδρόγυνο
70% άντρας και 30% γυναίκα = ανδρόγυνο προς άντρα
80-90% άντρας και 10-20% γυναίκα = άντρας με γυναικεία χαρακτηριστικά
99% άντρας = άντρας φουλ
(Λέω 99% γιατί όλοι μας έχουμε έστω και λίγα χαρακτηριστικά και του άλλου φύλου!)
Άλλο παράδειγμα, με σύμβολα:
γυναικείο μυαλό, γυναικεία καρδιά = γυναίκα φουλ
γυναικείο μυαλό, αντρική καρδιά = γυναίκα με αντρικά χαρακτηριστικά (αγοροκόριτσο)
ανδρόγυνο μυαλό, γυναικεία καρδιά = ανδρόγυνο προς γυναίκα
ανδρόγυνο μυαλό, ανδρόγυνη καρδιά = ανδρόγυνο
ανδρόγυνο μυαλό, αντρική καρδιά = ανδρόγυνο προς άντρα
αντρικό μυαλό, γυναικεία καρδιά = άντρας με γυναικεία χαρακτηριστικά
αντρικό μυαλό, αντρική καρδιά = άντρας φουλ
Αρκετές φορές ένα άτομο που είναι ανδρόγυνο ή τρανς δείχνει το ψυχολογικό του φύλο με τα ρούχα, τη συμπεριφορά, το όνομα που επιλέγει να χρησιμοποιεί, τις αντωνυμίες που προτιμά, κλπ. Τα άτομα που δεν έχουν κάνει φυλομετάβαση και δείχνουν με τα ρούχα κλπ το ψυχολογικό τους φύλο συνήθως γίνονται αντιληπτά ως λεσβίες ή γκέι από την ευρύτερη κοινωνία. Δυστυχώς όμως και μέσα στο κίνημα εμφανίζεται το φαινόμενο να συνδέεται το ντύσιμο και η συμπεριφορά φύλου με τη σεξουαλικότητα.
Έτσι σκέφτηκα να γράψω ένα μικρό οδηγό ευγενικής συμπεριφοράς προς άτομα που με τα ρούχα τους ή το γενικό παρουσιαστικό τους δεν ταιριάζουν στο δίπολο γυναίκα-άντρας, είτε πρόκειται για τρανς, είτε για ανδρόγυνα, είτε για genderqueers, είτε για κάτι άλλο:
Ποτέ δεν συγχέουμε το σώμα, το παρουσιαστικό και το φύλο με τη σεξουαλικότητα.
Ποτέ μα ποτέ δεν τη πέφτουμε ερωτικά-σεξουαλικά σε κάποιο άτομο λόγω παρουσιαστικού που εμείς λαθεμένα ερμηνεύουμε ως δήλωση σεξουαλικότητας. Αν είμαστε σε κατάλληλο περιβάλλον, χαιρετάμε φιλικά, εξηγούμε πως μας άρεσε και αφού περιγράψουμε τις δικές μας προτιμήσεις ρωτάμε αν ενδιαφέρεται.
Ποτέ δεν ξεχωρίζουμε ένα άτομο από το πλήθος ή απο μια ομάδα με βάση μόνο και μόνο το ντύσιμό του ή το παρουσιαστικό του φύλου του.
Πριν πούμε “κυρία” ή “κύριος”, “κοπέλα” 'η “αγόρι” ή χρησιμοποιήσουμε αντωνυμία ο-η ρωτάμε το άτομο αν έχει κάποια προτίμηση. Στα genderfluid και genderqueer άτομα η προτίμηση αυτή μπορεί να αλλάζει με τη διάθεσή τους. Μερικοί θέλουν να τους μιλάτε με ουδέτερη αντωνυμία (το). Κάποιοι δεν δίνουν σημασία σε αντωνυμίες και ονόματα κλπ, αλλά απαιτούν να έχετε κατανόηση του φύλου τους ανεξάρτητα από τις αντωνυμίες κλπ που χρησιμοποιήτε.
Δεν λέμε “η λεσβία”, “ο γκέι”, “η/ο τρανς” κλπ, αλλά χρησιμοποιούμε το όνομα του ατόμου.
Συμπεριφερόμαστε στο άτομο σαν το παρουσιαστικό του να ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο, δε λέμε “τί είσαι εσύ”, “γιατί ντύνεσαι έτσι” κλπ.
Αν σε κάποιο χώρο τα άτομα χωρίζονται με βάση το φύλο κλπ, δεν στραβομουτσουνιάζουμε αν δούμε άτομα με θηλυκό ή αρσενικό σώμα στο “λάθος” γκρουπ.
Δεν χωρίζουμε τα άτομα σε “φυσικά” (ή “γεννημένες γυναίκες/άντρες”) και σε “τρανς/τεχνητά”.
Δεν απαιτούμε απο κάποιο άτομο να έχει κάνει φυλομετάβαση (αλλαγές στο σώμα του) για να το δεχτούμε με το φύλο που θέλει να έχει.
Μερικές φορές κάποια άτομα αισθάνονται πιο άνετα αν κάθονται κοντά και να κάνουνε παρέα με άτομα που είναι του φύλου τους ή παραπλήσια στο φύλο τους, και είναι καλή ιδέα να τους δώσουμε αυτή την ευκαιρία.
Δεν γελάμε, δε κοροϊδεύουμε, δε κάνουμε σχόλια, δε μιλάμε πίσω απο τη πλάτη τους, δε λέμε στους κολλητούς μας “πω ρε να βλεπες ένας ανώμαλος που ήρθε σήμερα στη συνέλευση”.
Δε κοιτάζουμε σα να βλέπουμε εξωγήινο, χαμογελάμε, χαιρετάμε, και κοιτάμε τη δουλειά μας.
1176634
από @ Μάιος 29, 2010, 3:37 μμ.,
Επειδή βλέπω στο κίνημα οι συντρόφισσες και σύντροφοι δεν ξέρουν πολλά για μας, σκέφτηκα να γράψω μια μικρή εισαγωγούλα.
Καταρχήν να πούμε οτι άλλο το βιολογικό σώμα και άλλο το φύλο. Το βιολογικό σώμα μπορεί να είναι τριών ειδών (θηλυκό, αρσενικό, intersex). Το φύλο είναι ψυχολογικό και αυτο-καθορίζεται από το ίδιο το άτομο γιατί είναι κομμάτι του είναι του (δηλ. δεν μπορεί να ετερο-καθοριστεί από τη κοινωνία). Φύλα υπάρχουν πολλά, πέρα απο το δίπολο γυναίκα-άντρας, γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Η σεξουαλικότητα δεν έχει σχέση ούτε με το σώμα, ούτε με το φύλο. Σεξουαλικότητες υπάρχουν πολλές. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν σεξουαλικές επιθυμίες. Κάποιοι απλά αυνανίζονται κι αυτό τους φτάνει, δεν ψάχνουν παρέα. Άλλοι ψάχνουν για γυναίκα, άλλοι για άντρα, άλλοι είτε για άντρα είτε για γυναίκα. Υπάρχουν και αρκετοί που ψάχνουν όχι για ένα αλλά για πολλούς συντρόφους. Η σεξουαλικότητα είναι κι αυτή κομμάτι του είναι του ατόμου και αυτο-καθορίζεται από το άτομο. Δεν μπορεί να ετερο-καθοριστεί η σεξουαλικότητα από τη κοινωνία.
Δυστυχώς επειδή ζούμε σε εξουσιαστική κοινωνία, δεχόμαστε πιέσεις να είμαστε είτε γυναίκες είτε άντρες, με βάση το σώμα μας. Οπότε πολλά άτομα με ψυχολογικό φύλο που δεν ταιριάζει με τις ιδέες της κοινωνίας αναγκάζονται να ζουν με ένα κοινωνικό φύλο, ένα ψεύτικο σετ κανόνων που δεν ταιριάζει με το είναι τους. Έτσι πολλοί απο εμάς ανήκουμε σε κάποιο τρίτο φύλο ψυχολογικά αλλά κάνουμε στα ψέμματα οτι είμαστε γυναίκες ή άντρες για να επιβιώσουμε. Σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν κοινωνικές πιέσεις που συνδέουν το φύλο (και άρα και το σώμα) με τη σεξουαλικότητα, δηλ. γενικά η κοινωνία αναγνωρίζει μόνο αρσενικούς ετεροφυλόφιλους άντρες και θηλυκές ετεροφυλόφιλες γυναίκες.
Άρα έχουμε τέσσερις παραμέτρους που πρέπει να αναγνωρίσουμε οτι είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους:
* σώμα (θηλυκό, αρσενικό, ή intersex)
* ψυχολογικό φύλο (πολλά)
* σεξουαλικότητα (πολλές εκφάνσεις)
* κοινωνικό φύλο (σήμερα γυναίκα ή άντρας, στο μέλλον η ελπίδα είναι τα κοινωνικά φύλα να είναι τόσα όσο και τα ψυχολογικά και να απεμπλακεί η καταναγκαστική σύνδεσή τους με το σώμα και τη σεξουαλικότητα)
Με τα παραπάνω καταλαβαίνουμε οτι οι συνδυασμοί είναι άπειροι! Μάλιστα θα πρέπει να πούμε πως με τη σημερινή τεχνολογία το σώμα μπορεί να αλλάξει (με ορμόνες ή και εγχειρήσεις), πχ από θηλυκό σε πολύ παρόμοιο με το αρσενικό, ή από αρσενικό σε πολύ παρόμοιο με το θηλυκό, και αυτές αυτή η μεταβολή σώματος ονομάζεται φυλομετάβαση (transsexual transition). Άρα μπορούμε
να έχουμε είτε φυσικό σώμα, είτε σώμα που το αλλάξαμε με τη βοήθεια της τεχνολογίας, και οι κυριότερες διαφορές φυσικού με αλλαγμένου σώματος εντοπίζονται στο σκελετό για τον απλό λόγο πως η τεχνολογία ακόμη δεν έχει τελειοποιηθεί σε αυτό το τομέα (επιπρόσθετα, τα θηλυκά σώματα που αλλάζουν σε αρσενικό έχουν διαφορές στα γεννητικά όργανα ενώ τα αρσενικά σώματα που αλλάζουν σε θηλυκό έχουν διαφορές στη φωνή εκτός κι αν γίνει voice training με το οποίο το άτομο μπορεί να μιλά είτε με γυναικεία είτε με αντρική φωνή ανάλογα τη διάθεσή του, κι αυτό το voice training είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε χωρίς ορμόνες και φυλομετάβαση). Επίσης τα άτομα με intersex σώμα μπορεί να αλλάξουν σε θηλυκό ή αρσενικό, αλλά στα intersex άτομα δυστυχώς συχνά οι εγχειρήσεις γίνονται σε πολύ μικρή ηλικία με το έτσι-θέλω των γιατρών, κάτι που μπορεί να έχει ολέθριες επιπτώσεις για αυτά τα άτομα.
Θα σας πω τώρα για κάποια τρίτα φύλα, δηλαδή εκφάνσεις του φύλου πέρα από το αυστηρά καθορισμένο δίπολο γυναίκα-άντρας. Ας πάρουμε πρώτα τις δυο απλούστερες πιθανότητες: το αγοροκόριτσο (που μεγαλώνει και μένει έτσι) και έναν άντρα με έντονα θηλυκά χαρακτηριστικά (ψυχολογικώς). Άρα βλέπουμε οτι κάποιοι άνθρωποι μπορούν να συνδυάζουν κάποια στοιχεία και των γυναικών και των αντρών. Είναι μεν γυναίκες και άντρες, αλλά έχουν σε μικρό βαθμό και στοιχεία του άλλου φύλου.
Πάμε τώρα σε κάτι πιό σύνθετο: τα ανδρόγυνα. Ένας άνθρωπος που είναι ανδρόγυνος έχει ψυχολογικά χαρακτηριστικά και των δύο φύλων σε τέτοιο βαθμό και με τέτοια σύνθεση που είναι ταυτόχρονα και γυναίκα και άντρας, μα την ίδια στιγμή δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο εξ´ ολοκλήρου.
Πέρα απ τα ανδρόγυνα υπάρχουν τα διαφυλικά (τρανσεξουαλικά) άτομα, δηλαδή άνθρωποι που πχ έχουν θηλυκό σώμα αλλά είναι ψυχολογικά φουλ άντρες ή αρσενικό σώμα και ψυχολογικά φουλ γυναίκες. Συχνά τα διαφυλικά άτομα που έχουν πρόσβαση στις ανάλογες ιατρικές υπηρεσίες αλλάζουν το σώμα τους για να μοιάζει περισσότερο με αυτό του ψυχολογικού τους φύλου (κάνουν δηλαδή φυλομετάβαση). Μερικές φορές φυλομετάβαση κάνουν και τα ανδρόγυνα, αλλά συνήθως τα ανδρόγυνα άτομα είναι σχετικά άνετα με το φυσικό τους σώμα.
Υπάρχουν και άτομα που αναφέρουν οτι δεν έχουν φύλο (agender), άλλα που λένε οτι ανήκουν στο ουδέτερο φύλο (neutrois) και άτομα που λένε οτι αισθάνονται πως ανήκουν σε ένα φύλο εντελώς άσχετο από οποιοδήποτε συνδυασμό γυναίκας-άντρα.
Η παράμετρος του ψυχολογικού φύλου όμως δεν είναι τόσο απλή, κι αυτό γιατί μπορεί να είναι είτε σταθερή είτε μεταβαλλόμενη (genderfluid). Έτσι ένα ανδρόγυνο άτομο με μεταβαλλόμενη ψυχολογία φύλου μπορεί τη μια μέρα να αισθάνεται πιο κοντά στις γυναίκες και μια άλλη μέρα πιο κοντά στους άντρες. Το πόσο ευρεία είναι η μεταβολή ποικίλει ανάλογα το άτομο. Αυτοί που έχουν μεταβολές σε διακριτά γυναικείο και διακριτά αντρικό ψυχολογικό φύλο ονομάζονται δίφυλα άτομα (bigender).
Αν κάποιο άτομο σας πει οτι είναι genderqueer σημαίνει πως επαναστατεί εναντίων του αυστηρού διπόλου γυναίκα-άντρας και επιθυμεί να αυτοκαθορίζει το φύλο του, ενώ νοιώθει πως οι ταμπέλες είναι ανίκανες να περιγράψουν πλήρως το φύλο του. Αρκετές φορές τα genderqueers κάνουν ένα είδος ακτιβισμού έχοντας ρουχισμό και παρουσιαστικό που “παίζει” με θέματα φύλου.
Ένα μικρό παράδειγμα διάφορων πιθανών θέσεων μέσα στο εύρος γυναίκα-άντρας, με αριθμούς:
99% γυναίκα = γυναίκα φουλ
80-90% γυναίκα και 10-20% άντρας = γυναίκα με αντρικά χαρακτηριστικά (αγοροκόριτσο)
70% γυναίκα και 30% άντρας = ανδρόγυνο προς γυναίκα
50-60% γυναίκα και 40-50% άντρας = ανδρόγυνο
70% άντρας και 30% γυναίκα = ανδρόγυνο προς άντρα
80-90% άντρας και 10-20% γυναίκα = άντρας με γυναικεία χαρακτηριστικά
99% άντρας = άντρας φουλ
(Λέω 99% γιατί όλοι μας έχουμε έστω και λίγα χαρακτηριστικά και του άλλου φύλου!)
Άλλο παράδειγμα, με σύμβολα:
γυναικείο μυαλό, γυναικεία καρδιά = γυναίκα φουλ
γυναικείο μυαλό, αντρική καρδιά = γυναίκα με αντρικά χαρακτηριστικά (αγοροκόριτσο)
ανδρόγυνο μυαλό, γυναικεία καρδιά = ανδρόγυνο προς γυναίκα
ανδρόγυνο μυαλό, ανδρόγυνη καρδιά = ανδρόγυνο
ανδρόγυνο μυαλό, αντρική καρδιά = ανδρόγυνο προς άντρα
αντρικό μυαλό, γυναικεία καρδιά = άντρας με γυναικεία χαρακτηριστικά
αντρικό μυαλό, αντρική καρδιά = άντρας φουλ
Αρκετές φορές ένα άτομο που είναι ανδρόγυνο ή τρανς δείχνει το ψυχολογικό του φύλο με τα ρούχα, τη συμπεριφορά, το όνομα που επιλέγει να χρησιμοποιεί, τις αντωνυμίες που προτιμά, κλπ. Τα άτομα που δεν έχουν κάνει φυλομετάβαση και δείχνουν με τα ρούχα κλπ το ψυχολογικό τους φύλο συνήθως γίνονται αντιληπτά ως λεσβίες ή γκέι από την ευρύτερη κοινωνία. Δυστυχώς όμως και μέσα στο κίνημα εμφανίζεται το φαινόμενο να συνδέεται το ντύσιμο και η συμπεριφορά φύλου με τη σεξουαλικότητα.
Έτσι σκέφτηκα να γράψω ένα μικρό οδηγό ευγενικής συμπεριφοράς προς άτομα που με τα ρούχα τους ή το γενικό παρουσιαστικό τους δεν ταιριάζουν στο δίπολο γυναίκα-άντρας, είτε πρόκειται για τρανς, είτε για ανδρόγυνα, είτε για genderqueers, είτε για κάτι άλλο:
Ποτέ δεν συγχέουμε το σώμα, το παρουσιαστικό και το φύλο με τη σεξουαλικότητα.
Ποτέ μα ποτέ δεν τη πέφτουμε ερωτικά-σεξουαλικά σε κάποιο άτομο λόγω παρουσιαστικού που εμείς λαθεμένα ερμηνεύουμε ως δήλωση σεξουαλικότητας. Αν είμαστε σε κατάλληλο περιβάλλον, χαιρετάμε φιλικά, εξηγούμε πως μας άρεσε και αφού περιγράψουμε τις δικές μας προτιμήσεις ρωτάμε αν ενδιαφέρεται.
Ποτέ δεν ξεχωρίζουμε ένα άτομο από το πλήθος ή απο μια ομάδα με βάση μόνο και μόνο το ντύσιμό του ή το παρουσιαστικό του φύλου του.
Πριν πούμε “κυρία” ή “κύριος”, “κοπέλα” 'η “αγόρι” ή χρησιμοποιήσουμε αντωνυμία ο-η ρωτάμε το άτομο αν έχει κάποια προτίμηση. Στα genderfluid και genderqueer άτομα η προτίμηση αυτή μπορεί να αλλάζει με τη διάθεσή τους. Μερικοί θέλουν να τους μιλάτε με ουδέτερη αντωνυμία (το). Κάποιοι δεν δίνουν σημασία σε αντωνυμίες και ονόματα κλπ, αλλά απαιτούν να έχετε κατανόηση του φύλου τους ανεξάρτητα από τις αντωνυμίες κλπ που χρησιμοποιήτε.
Δεν λέμε “η λεσβία”, “ο γκέι”, “η/ο τρανς” κλπ, αλλά χρησιμοποιούμε το όνομα του ατόμου.
Συμπεριφερόμαστε στο άτομο σαν το παρουσιαστικό του να ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο, δε λέμε “τί είσαι εσύ”, “γιατί ντύνεσαι έτσι” κλπ.
Αν σε κάποιο χώρο τα άτομα χωρίζονται με βάση το φύλο κλπ, δεν στραβομουτσουνιάζουμε αν δούμε άτομα με θηλυκό ή αρσενικό σώμα στο “λάθος” γκρουπ.
Δεν χωρίζουμε τα άτομα σε “φυσικά” (ή “γεννημένες γυναίκες/άντρες”) και σε “τρανς/τεχνητά”.
Δεν απαιτούμε απο κάποιο άτομο να έχει κάνει φυλομετάβαση (αλλαγές στο σώμα του) για να το δεχτούμε με το φύλο που θέλει να έχει.
Μερικές φορές κάποια άτομα αισθάνονται πιο άνετα αν κάθονται κοντά και να κάνουνε παρέα με άτομα που είναι του φύλου τους ή παραπλήσια στο φύλο τους, και είναι καλή ιδέα να τους δώσουμε αυτή την ευκαιρία.
Δεν γελάμε, δε κοροϊδεύουμε, δε κάνουμε σχόλια, δε μιλάμε πίσω απο τη πλάτη τους, δε λέμε στους κολλητούς μας “πω ρε να βλεπες ένας ανώμαλος που ήρθε σήμερα στη συνέλευση”.
Δε κοιτάζουμε σα να βλέπουμε εξωγήινο, χαμογελάμε, χαιρετάμε, και κοιτάμε τη δουλειά μας.
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
National Geographic
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
Γυναίκες πρωταθλήτριες που ήταν...άντρες
17/12/2013
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
Η διαδικασία αλλαγής φύλου
Μια πιθανή λύση για τη δυσφορία φυλετικής ταυτότητας είναι η πλήρης μετάβαση στο επιθυμητό φύλο. Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο Φροντίδας του Διεθνούς Συνδέσμου για τη Δυσφορία Φυλετικής ταυτότητας του Harry Benjamin , η διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί είναι η εξής:
Το πρώτο βήμα στη διαδικασία αλλαγής φύλου είναι εκτεταμένες συνεντεύξεις και ψυχολογική αξιολόγηση με κατάλληλα εκπαιδευμένο ψυχοθεραπευτή/σεξολόγο –ειδικευμένο στη φυλετική δυσφορία- ώστε να ερευνηθούν πλήρως τα κίνητρα της επιθυμίας για αλλαγή. Ερευνούνται τόσο η φυλετική δυσφορία όσο και η ψυχική υγεία γενικότερα. Αν χρειάζεται, γίνεται κατάλληλη ψυχολογική θεραπεία. Άτομα τα οποία φαίνεται ότι δεν έχουν ξεκάθαρα διαμορφωμένη φυλετική ταυτότητα ή νιώθουν μπερδεμένα αποκλείονται από τη χειρουργική επέμβαση. Για τα άτομα που όντως φαίνεται ότι η φυλετική τους ταυτότητα βρίσκεται σε σύγκρουση με τη βιολογική τους ταυτότητα, το επόμενο βήμα είναι η χορήγηση ορμονών και η υιοθέτηση του τρόπου ζωής που ταιριάζει με τη φυλετική τους ταυτότητα (συμπεριφορά, τρόπος ντυσίματος κλπ.) για τουλάχιστον ένα χρόνο.
Αυτή η εμπειρία είναι το πιο ουσιαστικό βήμα στη διαδικασία αλλαγής φύλου. Το άτομο ζει και εργάζεται όλο τον καιρό στο ρόλο του επιθυμητού φύλου, και κάνει και τις απαραίτητες νομικές διαδικασίες για αλλαγή ονόματος και φύλου. Το άτομο με φυλετική δυσφορία δοκιμάζει το ρόλο του φύλου που επιθυμεί να υιοθετήσει και αποφασίζει αν καλύπτει ή όχι τις ανάγκες του. Αυτό μειώνει κατά πολύ την πιθανότητα να μετανιώσει το άτομο για τη χειρουργική επέμβαση που είναι μη αναστρέψιμη. Για λίγα άτομα, η εμπειρία της πραγματικής ζωής ως μέλος του άλλου φύλου καθιστά σαφές ότι ο ρόλος του επιθυμητού φύλου δεν προσφέρει αυτό που ήλπιζαν και εγκαταλείπουν την επιδίωξη αλλαγής φύλου. Ωστόσο, τα περισσότερα άτομα προσαρμόζονται ικανοποιητικά στο ρόλο του επιθυμητού φύλου.
Αν μετά από αρκετούς μήνες, ένα χρόνο ή και περισσότερο, το άτομο έχει προσαρμοστεί ικανοποιητικά στη νέα του ζωή, συνεχίζεται η ορμονοθεραπεία για να τονιστούν τα χαρακτηριστικά του επιθυμητού φύλου. Έτσι, οι άνδρες που θέλουν να γίνουν γυναίκες παίρνουν φάρμακα για να σταματήσει η παραγωγή τεστοστερόνης και οιστρογόνα (θηλυκές ορμόνες) για να αναπτύξουν στήθος, να απαλύνει το δέρμα τους, να μειωθεί η τριχοφυΐα τους και το περίγραμμα του σώματός τους να γίνει πιο γυναικείο. Η μυϊκή δύναμη μειώνεται αλλά ο τόνος της φωνής δεν αλλάζει. Οι γυναίκες που θέλουν να γίνουν άνδρες παίρνουν τεστοστερόνη, η οποία αυξάνει το μέγεθος του σώματος και την τριχοφυΐα, εμποδίζει την εμμηνορρυσία και προκαλεί βάθυνση της φωνής και μείωση του στήθους.
Το τελικό στάδιο είναι η χειρουργική επέμβαση, αφού γίνει αξιολόγηση και από δεύτερο ειδικό πάνω στη φυλετική δυσφορία. Η διαδικασία είναι συνήθως πιο αποτελεσματική για τους άνδρες που επιθυμούν να γίνουν γυναίκες. Το πέος και οι όρχεις αφαιρούνται, και με την ανακατασκευή του πυελικού ιστού δημιουργείται κόλπος. Δίνεται μεγάλη προσοχή στη διατήρηση των αισθητηριακών νεύρων που βρίσκονται στο δέρμα του πέους ώστε να επανατοποθετηθούν στο εσωτερικό του νέου κόλπου. Υπάρχει δυνατότητα για συνουσία –συνήθως με τη χρήση λιπαντικού- και πολλοί τρανσέξουαλς που από άνδρες έγιναν γυναίκες αναφέρουν ότι μετά την επέμβαση είχαν σεξουαλικές επαφές με σεξουαλική διέγερση και οργασμό. Η ορμονοθεραπεία προκαλεί αρκετή ανάπτυξη στήθους αλλά κάποια άτομα προσθέτουν εμφυτεύματα. Τα υπολείμματα τριχοφυΐας μπορούν να αφαιρεθούν περαιτέρω με ηλεκτρόλυση. Τέλος, υπάρχει η δυνατότητα επιπλέον επέμβασης που θα ανεβάσει τον τόνο της φωνής σε άνδρες που έγιναν γυναίκες.
Για τις γυναίκες που επιθυμούν να γίνουν άνδρες, το στήθος τους αφαιρείται, όπως και η μήτρα και οι ωοθήκες. Ο κόλπος τους σφραγίζεται. Η κατασκευή ενός πέους είναι πολύ πιο δύσκολη από την κατασκευή ενός κόλπου. Το πέος δημιουργείται συνήθως από δέρμα της κοιλιάς ή από ιστό παρμένο από τα μικρά χείλη του αιδοίου ή το περίνεο. Φυσιολογική στύση δεν μπορεί να επιτευχθεί αλλά υπάρχουν συσκευές και εμφυτεύματα που μπορούν να βοηθήσουν. Αν στη βάση του κατασκευασμένου πέους προστεθεί ερωτικά ευαίσθητος ιστός από την κλειτορίδα, είναι δυνατό το άτομο να βιώσει διέγερση και οργασμό.
Αν και τα στοιχεία που διαθέτουμε είναι περιορισμένα, οι περισσότεροι τρανσέξουαλς (έως και το 90%) που υποβάλλονται στη διαδικασία αλλαγής φύλου δηλώνουν ικανοποιημένοι με τη μετέπειτα ζωή τους. Αυτό ισχύει και για άνδρες και γυναίκες τρανσέξουαλς, με μια ποικιλία χειρουργικών, ορμονικών και ψυχολογικών παρεμβάσεων και όταν το αποτέλεσμα αξιολογείται σε διαφορετικά χρονικά σημεία.
Μια πιθανή λύση για τη δυσφορία φυλετικής ταυτότητας είναι η πλήρης μετάβαση στο επιθυμητό φύλο. Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο Φροντίδας του Διεθνούς Συνδέσμου για τη Δυσφορία Φυλετικής ταυτότητας του Harry Benjamin , η διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί είναι η εξής:
Το πρώτο βήμα στη διαδικασία αλλαγής φύλου είναι εκτεταμένες συνεντεύξεις και ψυχολογική αξιολόγηση με κατάλληλα εκπαιδευμένο ψυχοθεραπευτή/σεξολόγο –ειδικευμένο στη φυλετική δυσφορία- ώστε να ερευνηθούν πλήρως τα κίνητρα της επιθυμίας για αλλαγή. Ερευνούνται τόσο η φυλετική δυσφορία όσο και η ψυχική υγεία γενικότερα. Αν χρειάζεται, γίνεται κατάλληλη ψυχολογική θεραπεία. Άτομα τα οποία φαίνεται ότι δεν έχουν ξεκάθαρα διαμορφωμένη φυλετική ταυτότητα ή νιώθουν μπερδεμένα αποκλείονται από τη χειρουργική επέμβαση. Για τα άτομα που όντως φαίνεται ότι η φυλετική τους ταυτότητα βρίσκεται σε σύγκρουση με τη βιολογική τους ταυτότητα, το επόμενο βήμα είναι η χορήγηση ορμονών και η υιοθέτηση του τρόπου ζωής που ταιριάζει με τη φυλετική τους ταυτότητα (συμπεριφορά, τρόπος ντυσίματος κλπ.) για τουλάχιστον ένα χρόνο.
Αυτή η εμπειρία είναι το πιο ουσιαστικό βήμα στη διαδικασία αλλαγής φύλου. Το άτομο ζει και εργάζεται όλο τον καιρό στο ρόλο του επιθυμητού φύλου, και κάνει και τις απαραίτητες νομικές διαδικασίες για αλλαγή ονόματος και φύλου. Το άτομο με φυλετική δυσφορία δοκιμάζει το ρόλο του φύλου που επιθυμεί να υιοθετήσει και αποφασίζει αν καλύπτει ή όχι τις ανάγκες του. Αυτό μειώνει κατά πολύ την πιθανότητα να μετανιώσει το άτομο για τη χειρουργική επέμβαση που είναι μη αναστρέψιμη. Για λίγα άτομα, η εμπειρία της πραγματικής ζωής ως μέλος του άλλου φύλου καθιστά σαφές ότι ο ρόλος του επιθυμητού φύλου δεν προσφέρει αυτό που ήλπιζαν και εγκαταλείπουν την επιδίωξη αλλαγής φύλου. Ωστόσο, τα περισσότερα άτομα προσαρμόζονται ικανοποιητικά στο ρόλο του επιθυμητού φύλου.
Αν μετά από αρκετούς μήνες, ένα χρόνο ή και περισσότερο, το άτομο έχει προσαρμοστεί ικανοποιητικά στη νέα του ζωή, συνεχίζεται η ορμονοθεραπεία για να τονιστούν τα χαρακτηριστικά του επιθυμητού φύλου. Έτσι, οι άνδρες που θέλουν να γίνουν γυναίκες παίρνουν φάρμακα για να σταματήσει η παραγωγή τεστοστερόνης και οιστρογόνα (θηλυκές ορμόνες) για να αναπτύξουν στήθος, να απαλύνει το δέρμα τους, να μειωθεί η τριχοφυΐα τους και το περίγραμμα του σώματός τους να γίνει πιο γυναικείο. Η μυϊκή δύναμη μειώνεται αλλά ο τόνος της φωνής δεν αλλάζει. Οι γυναίκες που θέλουν να γίνουν άνδρες παίρνουν τεστοστερόνη, η οποία αυξάνει το μέγεθος του σώματος και την τριχοφυΐα, εμποδίζει την εμμηνορρυσία και προκαλεί βάθυνση της φωνής και μείωση του στήθους.
Το τελικό στάδιο είναι η χειρουργική επέμβαση, αφού γίνει αξιολόγηση και από δεύτερο ειδικό πάνω στη φυλετική δυσφορία. Η διαδικασία είναι συνήθως πιο αποτελεσματική για τους άνδρες που επιθυμούν να γίνουν γυναίκες. Το πέος και οι όρχεις αφαιρούνται, και με την ανακατασκευή του πυελικού ιστού δημιουργείται κόλπος. Δίνεται μεγάλη προσοχή στη διατήρηση των αισθητηριακών νεύρων που βρίσκονται στο δέρμα του πέους ώστε να επανατοποθετηθούν στο εσωτερικό του νέου κόλπου. Υπάρχει δυνατότητα για συνουσία –συνήθως με τη χρήση λιπαντικού- και πολλοί τρανσέξουαλς που από άνδρες έγιναν γυναίκες αναφέρουν ότι μετά την επέμβαση είχαν σεξουαλικές επαφές με σεξουαλική διέγερση και οργασμό. Η ορμονοθεραπεία προκαλεί αρκετή ανάπτυξη στήθους αλλά κάποια άτομα προσθέτουν εμφυτεύματα. Τα υπολείμματα τριχοφυΐας μπορούν να αφαιρεθούν περαιτέρω με ηλεκτρόλυση. Τέλος, υπάρχει η δυνατότητα επιπλέον επέμβασης που θα ανεβάσει τον τόνο της φωνής σε άνδρες που έγιναν γυναίκες.
Για τις γυναίκες που επιθυμούν να γίνουν άνδρες, το στήθος τους αφαιρείται, όπως και η μήτρα και οι ωοθήκες. Ο κόλπος τους σφραγίζεται. Η κατασκευή ενός πέους είναι πολύ πιο δύσκολη από την κατασκευή ενός κόλπου. Το πέος δημιουργείται συνήθως από δέρμα της κοιλιάς ή από ιστό παρμένο από τα μικρά χείλη του αιδοίου ή το περίνεο. Φυσιολογική στύση δεν μπορεί να επιτευχθεί αλλά υπάρχουν συσκευές και εμφυτεύματα που μπορούν να βοηθήσουν. Αν στη βάση του κατασκευασμένου πέους προστεθεί ερωτικά ευαίσθητος ιστός από την κλειτορίδα, είναι δυνατό το άτομο να βιώσει διέγερση και οργασμό.
Αν και τα στοιχεία που διαθέτουμε είναι περιορισμένα, οι περισσότεροι τρανσέξουαλς (έως και το 90%) που υποβάλλονται στη διαδικασία αλλαγής φύλου δηλώνουν ικανοποιημένοι με τη μετέπειτα ζωή τους. Αυτό ισχύει και για άνδρες και γυναίκες τρανσέξουαλς, με μια ποικιλία χειρουργικών, ορμονικών και ψυχολογικών παρεμβάσεων και όταν το αποτέλεσμα αξιολογείται σε διαφορετικά χρονικά σημεία.
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
Άντρες που έγιναν γυναίκες
Η Εϊπριλ Ασλεϊ τιμήθηκε από τη βασίλισσα Ελισάβετ για την προσφορά της στην ισότητα των δύο φύλων. Πριν από 77 χρόνια, η Εϊπριλ είχε γεννηθεί με το όνομα Τζορτζ. Το ΒΗmagazino συνομίλησε με τέσσερις transexual και παρουσιάζει ιστορίες, γεγονότα και αριθμούς για ένα θέμα που εξακολουθεί να θεωρείται ταμπού
Αντρες που έγιναν γυναίκες
Η φετινή λίστα της βασίλισσας Ελισάβετ με τις προσωπικότητες που τιμήθηκαν για την προσφορά τους από τη Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν σημαντική. Το φετινό Αδαμάντινο Ιωβηλαίο έδινε στην επίσημη περίσταση επιπλέον βαρύτητα. Δίπλα στις κυρίες των τιμών, το όνομα Εϊπριλ Ασλεϊ στην αρχή δεν έκανε αίσθηση. Το παρελθόν της Dame που είχε την τιμή δεν είναι μια συνηθισμένη ιστορία. Η Εϊπριλ γεννήθηκε 77 χρόνια πριν με το όνομα Τζορτζ στο Λίβερπουλ, ο πατέρας της ήταν ναύτης και η μητέρα της δούλευε σε εργοστάσιο πυρομαχικών. Οταν ήταν τριών ετών ήξερε πως είναι διαφορετικός. Οταν ήταν 15 προσπάθησε να πάει στο ναυτικό. Οταν ήταν 18 αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Το 1960 έγινε η πρώτη βρετανή και όγδοη στον κόσμο που έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου στην Καζαμπλάνκα. Αργότερα, έγινε μοντέλο για την «Vogue», γοήτευσε τον Ομάρ Σαρίφ, έκανε παρέα με τον Πίτερ Ο’ Τουλ που χτυπούσε όποιον την κορόιδευε, στην λίστα των φίλων της βρίσκονταν ο Νταλί και ο Πικάσο και το 2005 έπειτα από δικές της πιέσεις για την αλλαγή της νομοθεσίας (Gender Recognition Act), πήρε το νέο της πιστοποιητικό γεννήσεως, όπου είχε καταχωριστεί ως γυναίκα. Η βασίλισσα την τίμησε για την προσφορά της στη μάχη για την ισότητα των transexual με τους άντρες και τις γυναίκες. «Δεν το περίμενα, αλλά ήταν καλό», είπε στα μέσα του Ιουνίου, κατά τη διάρκεια της βράβευσης.
Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο συντηρητισμός και η ηθικοπλαστική προσέγγιση αποτελούν σχεδόν δομικά στοιχεία του δημόσιου λόγου. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η πρώτη φορά που ακούστηκε στην ελληνική Βουλή η λέξη «διεμφυλικός» ήταν πριν από έναν χρόνο, όταν η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη κατέθεσε σχετική ερώτηση, ζητώντας να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής εγγράφων για διεμφυλικά άτομα και ρητή αναφορά στον υπό διαβούλευση τότε αντιρατσιστικό νόμο στην ταυτότητα φύλου, χωρίς όμως ανταπόκριση. Ο Κώστας Γιαννακόπουλος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, επισημαίνει ότι «η ανατροπή της βιολογίας είναι το μεγαλύτερο ταμπού. Ακόμη και αν κάποια έχει κάνει εγχείρηση, εξακολουθεί να μη θεωρείται γυναικά, επειδή δεν μπορεί να αναπαράγει. Αυτό το κλίμα διαπερνά και τον κόσμο της διανόησης». Οι ιστορίες είναι πραγματικές. Και συγκλονιστικές.
«Γιατί, μαμά;»
«Ενα τηλέφωνο στη μάνα μου στις πέντε το πρωί πάντα με ισορροπούσε. Ηταν ευλογία για εμένα η αγάπη της οικογένειάς μου». Θα μπορούσε να είναι φράση στα χείλη οποιασδήποτε κοπέλας. Είναι το βασικό μότο της Αννας Κουρουπού, μιας 48χρονης τρανς. Το επαναλαμβάνει διαρκώς, τόσο στο βιβλίο της «Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου, μαμά;» (εκδόσεις Ποταμός) όσο και στη συνάντησή μας σε ένα όμορφο διαμέρισμα στον Νέο Κόσμο. Η ζωή της μοιάζει με παραμύθι – με δράκους, πρίγκιπες και happy end. «Αγαπήθηκα και αγάπησα πολύ. Και αύριο να πεθάνω, θα είμαι γεμάτη» λέει. Αφού πέρασε τα δύσκολα χρόνια του ’80, σήμερα βρίσκεται στην πιο ώριμη και δημιουργική φάση της, αρθρογραφώντας συχνά και ανεβάζοντας θεατρικούς μονολόγους.
Η Aννα γεννήθηκε άνδρας, αλλά επέλεξε να ζήσει ως γυναίκα, δημόσια και όχι μέσα στην ντουλάπα. Δεν είναι η μοναδική, υπάρχουν αρκετές παρόμοιες περιπτώσεις στην Ελλάδα και διεθνώς, και σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Συνήθως ταυτίζονται με το πεζοδρόμιο και την υποκουλτούρα. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι – ευτυχώς – λιγότερο στερεοτυπική. Η πρόσφατη αποκάλυψη στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, που έκανε τον γύρο του κόσμου μέσα από πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «The Guardian», είναι χαρακτηριστική. Αφορά ένα πορτρέτο που επιγραφόταν ως προσωπογραφία «μιας άγνωστης γυναίκας» επειδή δεν είχε ταυτοποιηθεί. Η τελική ταυτοποίηση υπήρξε σοκαριστική για τη βρετανική κοινωνία. Το πορτρέτο αναπαριστούσε τον γάλλο στρατιωτικό και διπλωμάτη Σεβαλιέ ντ’ Εόν που έζησε τον 18ο αιώνα ως γυναίκα. Μάλιστα, ο βρετανός σεξολόγος Χάβελοκ Ελις προσπάθησε να εισαγάγει τον όρο «εονισμός» ως δηλωτικό της διεμφυλικής συμπεριφοράς. Τέτοιες εμπειρίες θα συναντήσουμε παντού, ακόμη και στις πιο σεμνότυφες και κλειστές κοινωνίες όπως η βικτωριανή, όπου οι τρανς διώκονταν. Μεγαλύτερη ανεκτικότητα, βέβαια, υπήρχε σε όσους γεννήθηκαν γυναίκες, αλλά έζησαν σαν άνδρες, όπως ο στρατιωτικός χειρουργός Τζέιμς Μπάρι με αξιόλογο επιστημονικό έργο για τη βελτίωση των υγειονομικών συνθηκών στις κοινωνικά ευάλωτες ομάδες.
Η «μοναξιά» των 80s
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι ο δρόμος για τις τρανς είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Τουναντίον. Ειδικά στην Ελλάδα, τη δεκαετία του ’80, το να είσαι τρανσέξουαλ σήμαινε να είσαι πρωταγωνίστρια του Νίκου Νικολαΐδη και όχι του Αλμοδόβαρ. Η πορνεία ήταν σχεδόν μονόδρομος, αλλά, όπως έγραφε ο Ταχτσής, «η ευτυχία βρισκόταν πάντα στο απέναντι πεζοδρόμιο». Ναρκωτικά και αντεργκράουντ κουλτούρα, επιθέσεις από την Αστυνομία, επιχειρήσεις «Αρετή», τρανσφοβικά εγκλήματα αρχειοθετημένα εξαρχής, κοινωνικός στιγματισμός και δαιμονοποίηση λόγω AIDS.
Μοναδική φωνή το περιοδικό «Κράξιμο», με τίτλο εμπνευσμένο από το κοινό βίωμα και εκδότρια την «εκδιδόμενη τραβεστί Πάολα». Με ένα γράψιμο κομμένης ανάσας, με επιθετικό και προκλητικό ύφος, υπήρξε πολύ πιο πρωτοποριακό και καλλιτεχνικό, με τις πένες της Γώγου, του Χριστιανόπουλου και του Πετρόπουλου, από πολλά «καθωσπρέπει» τότε έντυπα, εγκλωβισμένα στη σεμνοτυφία και στην υποκρισία. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Οχι πως σήμερα η πολιτεία αναγνωρίζει ή διευκολύνει την ύπαρξη των τρανς, αλλά οι ίδιες πάλεψαν για να κατοχυρώσουν κάτι παραπάνω από τα λίγα τετραγωνικά της Συγγρού· εκεί που τις απομόνωσαν για να μην αντικρίζει η πόλη τον πανικό της στον καθρέφτη και αναστατώνεται.
Η διεθνής εμπειρία στον απόηχο του Μάη
Εξω, όμως, πάμε καλά. Στην Ιταλία το 2006 εξελέγη η πρώτη τρανς βουλευτής στην Ευρώπη, η Βλαντίμιρ Λουξούρια. Η Λουξούρια ήταν ηθοποιός και τραγουδίστρια. Στην ιταλική Βουλή μετατράπηκε από drag queen σε μια από τις πιο σοβαρές και εργατικές φυσιογνωμίες και αντιμετώπισε με νηφαλιότητα και αξιοπρέπεια τις φραστικές επιθέσεις που δεχόταν τόσο από βουλευτές του Μπερλουσκόνι όσο και από την Αλεσάντρα Μουσολίνι. Αληθινό πρότυπο διεμφυλικής ταυτότητας και ακτιβισμού, εξακολουθεί ως σήμερα να ασχολείται με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ. Εκλεγμένες τρανς βουλευτίνες επιπλέον υπάρχουν στην Πολωνία και στη Νέα Ζηλανδία, στην Πολιτεία της Χαβάης η υπεύθυνη παιδείας είναι επίσης τρανς, ακόμη και ιερέας στη Λουθηρανική Εκκλησία της Φινλανδίας υπήρξε τρανς άτομο, ενώ η Γιολάντα Σουάνιος, ιδιοκτήτρια τηλεοπτικού σταθμού στην Ταϊλάνδη, είναι υποψήφια δήμαρχος.
Η νταντά του Ομπάμα και ο γιος του Χεμινγουέι είναι τρανς. Επίσης, η Μπεν Μπαρς, διάσημη καθηγήτρια Νευροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, και η Λιν Κόνγουεϊ, ένα από τα μεγαλύτερα μυαλά της IBM Research. Σε όλον τον κόσμο οι τρανς έχουν διαπρέψει στις επιστήμες και στην τέχνη. Προσφάτως, μάλιστα, η PC Air, μια ταϊλανδέζικη αεροπορική εταιρεία, προσέλαβε τρανσέξουαλ ως αεροσυνοδούς. Πλέον, στους διαγωνισμούς «Μις Υφήλιος» θα λαμβάνουν μέρος και διεμφυλικές μετά τα διαβήματα της «Μις Βανκούβερ» και τρανς Τζένα Ταλάκοβα. Αρκετές ασχολήθηκαν με την τέχνη. Η Τζέιν Κάουντι, για παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι αρνήθηκε να χειρουργηθεί, έζησε μια queer ζωή ανάμεσα σε μιούζικαλ, στο Factory του Γουόρχολ και στις πανκ συνοικίες του Λονδίνου.
Ενας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους γάλλους φιλόσοφους, ο Μισέλ Φουκό, έθεσε κάποια στιγμή το ερώτημα «αν χρειαζόμαστε πραγματικά ένα αληθινό φύλο». Ο ίδιος απάντησε πως «το μόνο που θα έπρεπε να μετράει είναι η πραγματικότητα του σώματος και η ένταση των επιθυμιών του». Οι δυτικές κοινωνίες, ωστόσο, και πολύ περισσότερο η ελληνική, επιμένουν να απαντούν καταφατικά, προτάσσοντας έναν σκληρό δυισμό «αρσενικού» – «θηλυκού», όπου ανατομία – έμφυλη ταυτότητα και σεξουαλικός προσανατολισμός οφείλουν να βρίσκονται σε πλήρη αντιστοιχία. Τα τρανς άτομα αποτελούν την πιο φωναχτή «παρέκκλιση» αυτού του κανόνα και υφίστανται τον αποκλεισμό ως συνέπεια.
Η εξέγερση του Stonewall όμως, το 1969, με την εμβληματική μορφή της Σίλβια Ριβέρα και την ακούραστη υπεράσπιση από την ίδια του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού, η ανάδειξη του κινήματος για τη σεξουαλική απελευθέρωση, η κατάκτηση των αμφιθεάτρων από την Τζούντιθ Μπάτλερ και την queer theory τη δεκαετία του 1990 συνέβαλαν στο να γίνουν οι διεμφυλικοί ορατοί στη δημόσια σφαίρα και στο να εκχωρηθούν ορισμένα δικαιώματα, όπως η δυνατότητα αλλαγής εγγράφων χωρίς να είναι απαραίτητη η εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου (σε Ισπανία, Πορτογαλία, Αγγλία, Αργεντινή και αλλού), η πρόσβαση στα Εθνικά Συστήματα Υγείας για παρεμβάσεις στο σώμα και οι νομοθεσίες για άρση των ανισοτήτων όχι μόνο για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού, αλλά και ταυτότητας φύλου.
… και η ελληνική πραγματικότητα
Στην Ελλάδα, όπου τα πάντα γίνονται με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση, δεν υπάρχει τίποτε από τα παραπάνω, όπως μας πληροφορεί η πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, Μαρίνα Γαλανού. Τη Μαρίνα τη βρήκα στα γραφεία του εκδοτικού οίκου Πολύχρωμος Πλανήτης, του οποίου είναι ιδιοκτήτρια, κατορθώνοντας να διαγράψει μια πετυχημένη πορεία στη βιβλιογραφία ζητημάτων για τη σεξουαλικότητα και το φύλο. Είναι αρκετά επιφυλακτική με τα media, όπως και οι περισσότερες τρανς. «Πολλοί δημοσιογράφοι», μου λέει, «αντί να βρίσκονται στο πλευρό των αδύναμων, τοποθετούνται απέναντί τους. Αυτό που προβάλλεται είναι μια εικόνα που θα εντείνει την περιθωριοποίηση της τρανς κοινότητας».
Οι δυσκολίες εύρεσης στέγης και εργασίας, ταυτοποίησης λόγω ταυτότητας και πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας είναι για εκείνη τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα διεμφυλικά άτομα, μαζί με τα στερεότυπα που επηρεάζουν κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. «Οταν έκανα τα πρώτα βήματα της μετάβασής μου, έχασα πολλούς έως τότε καλούς φίλους» αναφέρει και χαρακτηρίζει «υποκριτική την ελληνική κοινωνία, που προτιμά να κρύβει αυτά τα θέματα πίσω από μια κουρτίνα ή να τα προβάλλει μόνο με ένα ροζ χρώμα, παρά στο φως της μέρας». Σαφώς πολιτικοποιημένη, χωρίς ωστόσο να είναι ενταγμένη σε κάποιον χώρο, μιλά με ανησυχία για την «καταστροφική πορεία της χώρας με το μνημόνιο» και για τη «συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας με την άνοδο της Χρυσής Αυγής».
Το Σωματείο είναι αφοσιωμένο σε δράσεις αλληλεγγύης για τα τρανς άτομα. Μεταξύ άλλων, οργανώνει συσσίτια με τη συνδρομή της ΜΚΟ Praksis, παρέχει νομική, καθώς και ψυχολογική υποστήριξη στα μέλη του. Η Παρασκευή Πάλμου, ψυχολόγος, με βασικό ερευνητικό πεδίο τα LGBT άτομα, έχει αναλάβει αυτόν τον ρόλο. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει εξειδικευμένη ιατρική μέριμνα για τρανς άτομα, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες του εξωτερικού, με αποτέλεσμα οι περισσότερες να λειτουργούν εμπειρικά, προσφεύγοντας σε ορμονοθεραπείες, ενώ για εγχειρήσεις επαναπροσδιορισμού φύλου πηγαίνουν στην Αγγλία πλέον (και παλιότερα στην Καζαμπλάνκα), με το οικονομικό κόστος να φθάνει ως και τις 25.000 ευρώ. Στην Ελλάδα δεν είναι λίγα τα περιστατικά όπου αντίστοιχες επεμβάσεις έγιναν με τόση προχειρότητα, ώστε να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα σε άτομα που τις υπέστησαν, αν και κάποιοι από τους γιατρούς που τις ανέλαβαν φιγουράρουν σε λίστες για φοροδιαφυγή. Οσον αφορά δε την ψυχική υγεία, οι περισσότεροι λειτουργοί της με το DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) ανά χείρας αντιμετωπίζουν τον τρανσεξουαλισμό ως διαταραχή. «Υπάρχει μια σαφής τάση ψυχιατρικοποίησης του προβλήματος» εξηγεί η κυρία Πάλμου και δίνει έμφαση στον ρόλο της οικογενειακής στήριξης ως καθοριστικού παράγοντα για τη μετεξέλιξη των τρανς ατόμων. Η ψυχική αντοχή τους βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τη συμπαράσταση από το στενό περιβάλλον τους.
Ενα διαρκές «coming out»
Στη Ζαν Μωρεάς, όμως, ένα μικρό δρομάκι κάθετο στη Συγγρού, υπάρχει μια νησίδα ελευθερίας και δημιουργικότητας. Οι «Κούκλες», είναι το πρώτο και μοναδικό μαγαζί με drag show στην Ελλάδα, όπου επτά τρανς και ο Νικόλας δίνουν κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ παραστάσεις. Η Εύα Κουμαριανού μεταμορφώνεται σε Τζέσικα Ράμπιτ, η Μάνια σε Αννα Βίσση και η Τάνια σε Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η πραγματική βασίλισσα, όμως, είναι η Μαριλού, η ιδιοκτήτρια του μπαρ, που επιμελείται το πρόγραμμα εδώ και 17 χρόνια με το βερολινέζικο στυλ που κουβαλάει μαζί της. Από το 1997 που ο Παύλος Φυσάκης έκανε την πρώτη έκθεση φωτογραφίας για τις «Κούκλες», πολλοί celebrities πέρασαν να πιουν ένα ποτό και να απολαύσουν το σόου, από τον Ζαν Πολ Γκοτιέ ως τη Δήμητρα Λιάνη.
Οι «Κούκλες», όμως, έγιναν hot spot της πόλης μετά την πολυβραβευμένη ταινία του Πάνου Κούτρα «Στρέλλα», μεγάλο μέρος των γυρισμάτων της οποίας πραγματοποιήθηκε εκεί. Μετά την «Μπέτυ», τη μικρού μήκους ταινία του Δημήτρη Σταύρακα το 1970, η «Στρέλλα» αποτελεί τη μοναδική προσπάθεια πραγματικής απεικόνισης της ζωής των τρανς ως τέτοιας και όχι ως καρικατούρας και μάλιστα μαζικής παραγωγής. Με αυτή την έννοια, δεν θα ήταν άδικο να έλεγε κανείς ότι η «Στρέλλα» λειτούργησε σαν συλλογικό coming out. Διεθνώς, υπάρχουν πολλές παρόμοιες προσπάθειες. Στην Αγγλία, η Κλοέ Σεβινί πρωταγωνιστεί στη σειρά «Hit & Miss» όπου παίζει τον ρόλο μιας τραβεστί – δολοφόνου που μαθαίνει πως πριν από την αλλαγή φύλου, ως άντρας, είχε κάνει έναν γιο. Αυτά μάλλον γίνονται μόνο στο σινεμά.
Είναι δύσκολο να προσεγγίσει κανείς τον ακριβή αριθμό των διεμφυλικών ατόμων που ζουν στην Ελλάδα. Η ζωή των περισσοτέρων καλύπτεται από ένα πέπλο σιωπής, επιδιώκουν να μην υπερτονίζουν αυτό το ταυτοτικό χαρακτηριστικό και συχνά αποφεύγουν την υπερβολική έκθεση. Σίγουρα, πάντως, δεν περιορίζονται στις γκετοποιημένες γειτονιές που η κοινωνία έχει υπόψη της. Με σαφώς λιγότερες ευκαιρίες στη διάθεσή τους από ό,τι οι υπόλοιποι, είναι πάντως διασκορπισμένες σε αρκετά επαγγέλματα, από το Δημόσιο ως τα ΜΜΕ. Κάποια, και ιδίως όσα σχετίζονται με την τέχνη, είναι από τη φύση τους πιο ανοιχτά. Η Φένια Αποστόλου το επιβεβαιώνει. Χορεύτρια και χορογράφος, σπούδασε στην Κρατική Σχολή Θεάτρου και συμμετείχε σε μεγάλες παραστάσεις, στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος και στην Octana του Κωνσταντίνου Ρήγου. Το 2004 συνεργάστηκε στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, μετά βραβεύτηκε για τη μικρού μήκους ταινία «Νightmare» από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και πλέον έχει τη δική της ομάδα χοροθεάτρου «Λυδία Λίθος».
Η Φένια είναι η τρανς της διπλανής πόρτας, της δικής μου τουλάχιστον, στην παλιά μου γειτονιά, στο κέντρο της Αθήνας, και διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με το περιβάλλον της. Οσοι παρακολούθησαν τη μετάβασή της κατανοούν ότι δικαιώθηκε για την επιλογή της. «Δεν έχασα κανένα πρόσωπο στη ζωή μου, οι φίλοι μου ήταν κοντά μου και τους αρέσω εμφανισιακά ως κοπέλα. Τώρα είμαι πιο πολύ Εγώ. Παλαιότερα, είχα ορισμένα συμπλέγματα στην επικοινωνία, τώρα όμως απελευθερώθηκαν οι δυνάμεις μου» λέει. Η Φένια πιστεύει στην οικογένεια και εύχεται να μπορέσει να δημιουργήσει τη δική της. «Είμαι ένα κανονικό κορίτσι» καταλήγει.
Η ύπαρξη των τρανς είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι το φύλο και η σεξουαλικότητα είναι εντελώς ρευστά και ότι στο φάσμα τους ανοίγεται μια πολλαπλότητα επιλογών. Ακόμη και οι πιο κρυφοί τόποι του υποκειμένου, όπως αυτοί, δεν ξεφεύγουν από τις σχέσεις εξουσίας. Στη βάση πολιτισμικών προτύπων δημιουργείται και επιτελείται το φύλο με τιμωρητικές συνέπειες σε όσους απειθαρχούν. Αν κάτι, όμως, μας έμαθε η μεγάλη τομή της ψυχανάλυσης για να απεμπλακούμε από τον «κατάλογο των αμαρτιών» είναι ότι αυτό που εν τέλει έχει σημασία είναι η ψυχική έμφυλη ταυτότητα, ότι είμαστε κάτι παραπάνω από ένα ΧΧ ή ΧΥ χρωμόσωμα. Οι τρανς σε αυτό το πεδίο πειραματίζονται, και από αυτή τη σκοπιά αποτελούν υποδείγματα διεκδίκησης, αυτενέργειας και θάρρους. Οπως γράφει η Αννα στο βιβλίο της: «Θέλει αρχίδια να κόψεις τα αρχίδια σου». l
Μια ματιά στην Ιστορία και στους πολιτισμούς
Οι ρίζες του τρανσβεστισμού φαίνεται να είναι τόσο παλιές όσο και του ανθρώπινου πολιτισμού. Στην Αρχαία Ελλάδα ο τρανβεστισμός με τη μορφή της παρενδυσίας και της θηλυπρεπούς συμπεριφοράς υπήρχε στις θεατρικές παραστάσεις και στις λατρευτικές τελετές του Διονύσου, σε ορισμένες, όμως, περιπτώσεις και στην καθημερινή ζωή της πόλης. Η Μάργκαρετ Μίλερ, καθηγήτρια του Τμήματος Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Τορόντο, μελέτησε αυτό το ενδεχόμενο παρατηρώντας ότι σε συγκεκριμένο αγγείο απεικονίζονται γυναικείες φιγούρες, με ανάλαφρα ενδύματα και κοσμήματα, που είχαν μούσι. Στα ρωμαϊκά χρόνια, ο αυτοκράτορας Ηλιογάβαλος (218-222 μ.Χ.), μολονότι παντρεύτηκε πέντε γυναίκες, φερόταν και ντυνόταν ως γυναίκα και προτιμούσε σεξουαλικά τους άνδρες.
Οι Hijra της Ινδίας αποτελούν πανάρχαιες κοινότητες διεμφυλικών με αναφορές σε θεότητες του ινδουισμού και οργανωμένες ως κάστα. Επί βρετανικής κατοχής προσπάθησαν να τις απαγορεύσουν, αλλά μόλις ανακτήθηκε η ανεξαρτησία της χώρας, καταργήθηκαν αυτοί οι νόμοι. Ορισμένες σήμερα έχουν μετατραπεί σε ΜΚΟ και σε περιοχές όπως το Ταμίλ έχουν θεσπιστεί ειδικοί νόμοι προστασίας. Θεωρείται ότι φέρνουν τύχη και γονιμότητα, γι’ αυτό τις καλούν σε γάμους και βαφτίσεις. Από το 2006 σε κάποιες πόλεις έχουν αναθέσει στις κοινότητες των Hijra τη συλλογή των απλήρωτων φόρων με παρακράτηση 4%.
Και στην Ταϊλάνδη, όμως, οι Kathoey συνιστούν παραδοσιακή επιλογή έμφυλης ταυτότητας που σύμφωνα με τη θρησκεία προκύπτει από το κάρμα. Πρακτικές παρενδυσίας υπήρχαν στους πολιτισμούς των Μάγιας και των Αζτέκων που επιχείρησαν να εξαλείψουν οι ισπανοί κατακτητές. Σήμερα, σε ορισμένες φυλές ιθαγενών στο Μεξικό, όπως οι Λακότα ή οι Ναβάχο, εξακολουθεί να υπάρχει η έννοια του «διπλού πνεύματος», της διαφορετικής έμφυλης ψυχοσύνθεσης από τη σωματική κατασκευή και αυτά τα άτομα θεωρούνται ιερά με ιδιότητες θεραπείας, μαντείας κτλ. Το παράδειγμα που έχει μελετηθεί περισσότερο είναι της πόλης Χουτσιτάν, όπου οι ομοφυλόφιλοι άνδρες που προτιμούν να φέρονται ως γυναίκες κατατάσσονται στις «Μούσες» και εντάσσονται ισότιμα στην κοινωνία. Εξάλλου, στη φυλή των Ζαποτέκων δεν προσδιορίζουν το φύλο των ανθρώπων με βάση τη βιολογία. Μέχρι και σήμερα αποκαλούν τα μικρά παιδιά όχι «αγόρι» και «κορίτσι», αλλά «κρία», δηλαδή «πλάσμα», μέχρις ότου εκδηλώσουν τα ίδια σε ποιον χώρο ανήκουν. Στα πρώτα βήματα της Ισλαμικής Επανάστασης ο Αγιατολάχ Χομεϊνί εξέδωσε φετφά (θρησκευτικό διάταγμα), επιτρέποντας σε άνδρες και γυναίκες να αλλάζουν φύλο αν το επιθυμούν.
Λεξιλόγιο
Queer: Αρχικά σήμαινε «αλλόκοτος» και χρησιμοποιήθηκε απαξιωτικά από τον Μαρκήσιο Ντάγκλας προς τον Οσκαρ Γουάιλντ, αλλά επανήλθε ως όρος περηφάνιας, υπονοώντας την πολλαπλότητα των έμφυλων και σεξουαλικών επιλογών.
Genderqueer: Φυλοπαράξενος, όσοι/ες αρνούνται να προσδιοριστούν στις κατηγοριοποιήσεις κοινωνικού και βιολογικού φύλου.
LGBT (lesbian, gay, transsexual, bisexual): στα ελληνικά ΛΟΑΤ (έτσι κωδικοποιήθηκε το κίνημα για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων όσων διαφοροποιούνται από το ετεροφυλοφιλικό πρότυπο).
Transgender: Ορθότερος όρος από τα φορτισμένα «τρανσέξουαλ» και «τραβεστί» για τα άτομα που βρίσκονται σε διαδικασία υπέρβασης του κοινωνικού φύλου. Στα ελληνικά χρησιμοποιούνται οι όροι «διεμφυλικός» ή «φυλομεταβατικός».
Crossdressers: Παρενδυτικοί, αυτοί που φορούν ρούχα του αντίθετου φύλου. Η παρενδυσία δεν σημαίνει απαραίτητα συνολικότερη υιοθέτηση στοιχείων του άλλου φύλου ή ομοφυλόφιλη σεξουαλική προτίμηση.
Heteronormality: Ετεροκανονικότητα, η κυρίαρχη ιδεολογικά και θεσμοθετημένη ετεροφυλοφιλία.
Μαρία Λούκα
Πηγη:
Η Εϊπριλ Ασλεϊ τιμήθηκε από τη βασίλισσα Ελισάβετ για την προσφορά της στην ισότητα των δύο φύλων. Πριν από 77 χρόνια, η Εϊπριλ είχε γεννηθεί με το όνομα Τζορτζ. Το ΒΗmagazino συνομίλησε με τέσσερις transexual και παρουσιάζει ιστορίες, γεγονότα και αριθμούς για ένα θέμα που εξακολουθεί να θεωρείται ταμπού
Αντρες που έγιναν γυναίκες
Η φετινή λίστα της βασίλισσας Ελισάβετ με τις προσωπικότητες που τιμήθηκαν για την προσφορά τους από τη Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν σημαντική. Το φετινό Αδαμάντινο Ιωβηλαίο έδινε στην επίσημη περίσταση επιπλέον βαρύτητα. Δίπλα στις κυρίες των τιμών, το όνομα Εϊπριλ Ασλεϊ στην αρχή δεν έκανε αίσθηση. Το παρελθόν της Dame που είχε την τιμή δεν είναι μια συνηθισμένη ιστορία. Η Εϊπριλ γεννήθηκε 77 χρόνια πριν με το όνομα Τζορτζ στο Λίβερπουλ, ο πατέρας της ήταν ναύτης και η μητέρα της δούλευε σε εργοστάσιο πυρομαχικών. Οταν ήταν τριών ετών ήξερε πως είναι διαφορετικός. Οταν ήταν 15 προσπάθησε να πάει στο ναυτικό. Οταν ήταν 18 αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Το 1960 έγινε η πρώτη βρετανή και όγδοη στον κόσμο που έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου στην Καζαμπλάνκα. Αργότερα, έγινε μοντέλο για την «Vogue», γοήτευσε τον Ομάρ Σαρίφ, έκανε παρέα με τον Πίτερ Ο’ Τουλ που χτυπούσε όποιον την κορόιδευε, στην λίστα των φίλων της βρίσκονταν ο Νταλί και ο Πικάσο και το 2005 έπειτα από δικές της πιέσεις για την αλλαγή της νομοθεσίας (Gender Recognition Act), πήρε το νέο της πιστοποιητικό γεννήσεως, όπου είχε καταχωριστεί ως γυναίκα. Η βασίλισσα την τίμησε για την προσφορά της στη μάχη για την ισότητα των transexual με τους άντρες και τις γυναίκες. «Δεν το περίμενα, αλλά ήταν καλό», είπε στα μέσα του Ιουνίου, κατά τη διάρκεια της βράβευσης.
Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο συντηρητισμός και η ηθικοπλαστική προσέγγιση αποτελούν σχεδόν δομικά στοιχεία του δημόσιου λόγου. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η πρώτη φορά που ακούστηκε στην ελληνική Βουλή η λέξη «διεμφυλικός» ήταν πριν από έναν χρόνο, όταν η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη κατέθεσε σχετική ερώτηση, ζητώντας να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής εγγράφων για διεμφυλικά άτομα και ρητή αναφορά στον υπό διαβούλευση τότε αντιρατσιστικό νόμο στην ταυτότητα φύλου, χωρίς όμως ανταπόκριση. Ο Κώστας Γιαννακόπουλος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, επισημαίνει ότι «η ανατροπή της βιολογίας είναι το μεγαλύτερο ταμπού. Ακόμη και αν κάποια έχει κάνει εγχείρηση, εξακολουθεί να μη θεωρείται γυναικά, επειδή δεν μπορεί να αναπαράγει. Αυτό το κλίμα διαπερνά και τον κόσμο της διανόησης». Οι ιστορίες είναι πραγματικές. Και συγκλονιστικές.
«Γιατί, μαμά;»
«Ενα τηλέφωνο στη μάνα μου στις πέντε το πρωί πάντα με ισορροπούσε. Ηταν ευλογία για εμένα η αγάπη της οικογένειάς μου». Θα μπορούσε να είναι φράση στα χείλη οποιασδήποτε κοπέλας. Είναι το βασικό μότο της Αννας Κουρουπού, μιας 48χρονης τρανς. Το επαναλαμβάνει διαρκώς, τόσο στο βιβλίο της «Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου, μαμά;» (εκδόσεις Ποταμός) όσο και στη συνάντησή μας σε ένα όμορφο διαμέρισμα στον Νέο Κόσμο. Η ζωή της μοιάζει με παραμύθι – με δράκους, πρίγκιπες και happy end. «Αγαπήθηκα και αγάπησα πολύ. Και αύριο να πεθάνω, θα είμαι γεμάτη» λέει. Αφού πέρασε τα δύσκολα χρόνια του ’80, σήμερα βρίσκεται στην πιο ώριμη και δημιουργική φάση της, αρθρογραφώντας συχνά και ανεβάζοντας θεατρικούς μονολόγους.
Η Aννα γεννήθηκε άνδρας, αλλά επέλεξε να ζήσει ως γυναίκα, δημόσια και όχι μέσα στην ντουλάπα. Δεν είναι η μοναδική, υπάρχουν αρκετές παρόμοιες περιπτώσεις στην Ελλάδα και διεθνώς, και σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Συνήθως ταυτίζονται με το πεζοδρόμιο και την υποκουλτούρα. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι – ευτυχώς – λιγότερο στερεοτυπική. Η πρόσφατη αποκάλυψη στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, που έκανε τον γύρο του κόσμου μέσα από πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «The Guardian», είναι χαρακτηριστική. Αφορά ένα πορτρέτο που επιγραφόταν ως προσωπογραφία «μιας άγνωστης γυναίκας» επειδή δεν είχε ταυτοποιηθεί. Η τελική ταυτοποίηση υπήρξε σοκαριστική για τη βρετανική κοινωνία. Το πορτρέτο αναπαριστούσε τον γάλλο στρατιωτικό και διπλωμάτη Σεβαλιέ ντ’ Εόν που έζησε τον 18ο αιώνα ως γυναίκα. Μάλιστα, ο βρετανός σεξολόγος Χάβελοκ Ελις προσπάθησε να εισαγάγει τον όρο «εονισμός» ως δηλωτικό της διεμφυλικής συμπεριφοράς. Τέτοιες εμπειρίες θα συναντήσουμε παντού, ακόμη και στις πιο σεμνότυφες και κλειστές κοινωνίες όπως η βικτωριανή, όπου οι τρανς διώκονταν. Μεγαλύτερη ανεκτικότητα, βέβαια, υπήρχε σε όσους γεννήθηκαν γυναίκες, αλλά έζησαν σαν άνδρες, όπως ο στρατιωτικός χειρουργός Τζέιμς Μπάρι με αξιόλογο επιστημονικό έργο για τη βελτίωση των υγειονομικών συνθηκών στις κοινωνικά ευάλωτες ομάδες.
Η «μοναξιά» των 80s
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι ο δρόμος για τις τρανς είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Τουναντίον. Ειδικά στην Ελλάδα, τη δεκαετία του ’80, το να είσαι τρανσέξουαλ σήμαινε να είσαι πρωταγωνίστρια του Νίκου Νικολαΐδη και όχι του Αλμοδόβαρ. Η πορνεία ήταν σχεδόν μονόδρομος, αλλά, όπως έγραφε ο Ταχτσής, «η ευτυχία βρισκόταν πάντα στο απέναντι πεζοδρόμιο». Ναρκωτικά και αντεργκράουντ κουλτούρα, επιθέσεις από την Αστυνομία, επιχειρήσεις «Αρετή», τρανσφοβικά εγκλήματα αρχειοθετημένα εξαρχής, κοινωνικός στιγματισμός και δαιμονοποίηση λόγω AIDS.
Μοναδική φωνή το περιοδικό «Κράξιμο», με τίτλο εμπνευσμένο από το κοινό βίωμα και εκδότρια την «εκδιδόμενη τραβεστί Πάολα». Με ένα γράψιμο κομμένης ανάσας, με επιθετικό και προκλητικό ύφος, υπήρξε πολύ πιο πρωτοποριακό και καλλιτεχνικό, με τις πένες της Γώγου, του Χριστιανόπουλου και του Πετρόπουλου, από πολλά «καθωσπρέπει» τότε έντυπα, εγκλωβισμένα στη σεμνοτυφία και στην υποκρισία. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Οχι πως σήμερα η πολιτεία αναγνωρίζει ή διευκολύνει την ύπαρξη των τρανς, αλλά οι ίδιες πάλεψαν για να κατοχυρώσουν κάτι παραπάνω από τα λίγα τετραγωνικά της Συγγρού· εκεί που τις απομόνωσαν για να μην αντικρίζει η πόλη τον πανικό της στον καθρέφτη και αναστατώνεται.
Η διεθνής εμπειρία στον απόηχο του Μάη
Εξω, όμως, πάμε καλά. Στην Ιταλία το 2006 εξελέγη η πρώτη τρανς βουλευτής στην Ευρώπη, η Βλαντίμιρ Λουξούρια. Η Λουξούρια ήταν ηθοποιός και τραγουδίστρια. Στην ιταλική Βουλή μετατράπηκε από drag queen σε μια από τις πιο σοβαρές και εργατικές φυσιογνωμίες και αντιμετώπισε με νηφαλιότητα και αξιοπρέπεια τις φραστικές επιθέσεις που δεχόταν τόσο από βουλευτές του Μπερλουσκόνι όσο και από την Αλεσάντρα Μουσολίνι. Αληθινό πρότυπο διεμφυλικής ταυτότητας και ακτιβισμού, εξακολουθεί ως σήμερα να ασχολείται με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ. Εκλεγμένες τρανς βουλευτίνες επιπλέον υπάρχουν στην Πολωνία και στη Νέα Ζηλανδία, στην Πολιτεία της Χαβάης η υπεύθυνη παιδείας είναι επίσης τρανς, ακόμη και ιερέας στη Λουθηρανική Εκκλησία της Φινλανδίας υπήρξε τρανς άτομο, ενώ η Γιολάντα Σουάνιος, ιδιοκτήτρια τηλεοπτικού σταθμού στην Ταϊλάνδη, είναι υποψήφια δήμαρχος.
Η νταντά του Ομπάμα και ο γιος του Χεμινγουέι είναι τρανς. Επίσης, η Μπεν Μπαρς, διάσημη καθηγήτρια Νευροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, και η Λιν Κόνγουεϊ, ένα από τα μεγαλύτερα μυαλά της IBM Research. Σε όλον τον κόσμο οι τρανς έχουν διαπρέψει στις επιστήμες και στην τέχνη. Προσφάτως, μάλιστα, η PC Air, μια ταϊλανδέζικη αεροπορική εταιρεία, προσέλαβε τρανσέξουαλ ως αεροσυνοδούς. Πλέον, στους διαγωνισμούς «Μις Υφήλιος» θα λαμβάνουν μέρος και διεμφυλικές μετά τα διαβήματα της «Μις Βανκούβερ» και τρανς Τζένα Ταλάκοβα. Αρκετές ασχολήθηκαν με την τέχνη. Η Τζέιν Κάουντι, για παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι αρνήθηκε να χειρουργηθεί, έζησε μια queer ζωή ανάμεσα σε μιούζικαλ, στο Factory του Γουόρχολ και στις πανκ συνοικίες του Λονδίνου.
Ενας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους γάλλους φιλόσοφους, ο Μισέλ Φουκό, έθεσε κάποια στιγμή το ερώτημα «αν χρειαζόμαστε πραγματικά ένα αληθινό φύλο». Ο ίδιος απάντησε πως «το μόνο που θα έπρεπε να μετράει είναι η πραγματικότητα του σώματος και η ένταση των επιθυμιών του». Οι δυτικές κοινωνίες, ωστόσο, και πολύ περισσότερο η ελληνική, επιμένουν να απαντούν καταφατικά, προτάσσοντας έναν σκληρό δυισμό «αρσενικού» – «θηλυκού», όπου ανατομία – έμφυλη ταυτότητα και σεξουαλικός προσανατολισμός οφείλουν να βρίσκονται σε πλήρη αντιστοιχία. Τα τρανς άτομα αποτελούν την πιο φωναχτή «παρέκκλιση» αυτού του κανόνα και υφίστανται τον αποκλεισμό ως συνέπεια.
Η εξέγερση του Stonewall όμως, το 1969, με την εμβληματική μορφή της Σίλβια Ριβέρα και την ακούραστη υπεράσπιση από την ίδια του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού, η ανάδειξη του κινήματος για τη σεξουαλική απελευθέρωση, η κατάκτηση των αμφιθεάτρων από την Τζούντιθ Μπάτλερ και την queer theory τη δεκαετία του 1990 συνέβαλαν στο να γίνουν οι διεμφυλικοί ορατοί στη δημόσια σφαίρα και στο να εκχωρηθούν ορισμένα δικαιώματα, όπως η δυνατότητα αλλαγής εγγράφων χωρίς να είναι απαραίτητη η εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου (σε Ισπανία, Πορτογαλία, Αγγλία, Αργεντινή και αλλού), η πρόσβαση στα Εθνικά Συστήματα Υγείας για παρεμβάσεις στο σώμα και οι νομοθεσίες για άρση των ανισοτήτων όχι μόνο για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού, αλλά και ταυτότητας φύλου.
… και η ελληνική πραγματικότητα
Στην Ελλάδα, όπου τα πάντα γίνονται με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση, δεν υπάρχει τίποτε από τα παραπάνω, όπως μας πληροφορεί η πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, Μαρίνα Γαλανού. Τη Μαρίνα τη βρήκα στα γραφεία του εκδοτικού οίκου Πολύχρωμος Πλανήτης, του οποίου είναι ιδιοκτήτρια, κατορθώνοντας να διαγράψει μια πετυχημένη πορεία στη βιβλιογραφία ζητημάτων για τη σεξουαλικότητα και το φύλο. Είναι αρκετά επιφυλακτική με τα media, όπως και οι περισσότερες τρανς. «Πολλοί δημοσιογράφοι», μου λέει, «αντί να βρίσκονται στο πλευρό των αδύναμων, τοποθετούνται απέναντί τους. Αυτό που προβάλλεται είναι μια εικόνα που θα εντείνει την περιθωριοποίηση της τρανς κοινότητας».
Οι δυσκολίες εύρεσης στέγης και εργασίας, ταυτοποίησης λόγω ταυτότητας και πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας είναι για εκείνη τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα διεμφυλικά άτομα, μαζί με τα στερεότυπα που επηρεάζουν κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. «Οταν έκανα τα πρώτα βήματα της μετάβασής μου, έχασα πολλούς έως τότε καλούς φίλους» αναφέρει και χαρακτηρίζει «υποκριτική την ελληνική κοινωνία, που προτιμά να κρύβει αυτά τα θέματα πίσω από μια κουρτίνα ή να τα προβάλλει μόνο με ένα ροζ χρώμα, παρά στο φως της μέρας». Σαφώς πολιτικοποιημένη, χωρίς ωστόσο να είναι ενταγμένη σε κάποιον χώρο, μιλά με ανησυχία για την «καταστροφική πορεία της χώρας με το μνημόνιο» και για τη «συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας με την άνοδο της Χρυσής Αυγής».
Το Σωματείο είναι αφοσιωμένο σε δράσεις αλληλεγγύης για τα τρανς άτομα. Μεταξύ άλλων, οργανώνει συσσίτια με τη συνδρομή της ΜΚΟ Praksis, παρέχει νομική, καθώς και ψυχολογική υποστήριξη στα μέλη του. Η Παρασκευή Πάλμου, ψυχολόγος, με βασικό ερευνητικό πεδίο τα LGBT άτομα, έχει αναλάβει αυτόν τον ρόλο. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει εξειδικευμένη ιατρική μέριμνα για τρανς άτομα, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες του εξωτερικού, με αποτέλεσμα οι περισσότερες να λειτουργούν εμπειρικά, προσφεύγοντας σε ορμονοθεραπείες, ενώ για εγχειρήσεις επαναπροσδιορισμού φύλου πηγαίνουν στην Αγγλία πλέον (και παλιότερα στην Καζαμπλάνκα), με το οικονομικό κόστος να φθάνει ως και τις 25.000 ευρώ. Στην Ελλάδα δεν είναι λίγα τα περιστατικά όπου αντίστοιχες επεμβάσεις έγιναν με τόση προχειρότητα, ώστε να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα σε άτομα που τις υπέστησαν, αν και κάποιοι από τους γιατρούς που τις ανέλαβαν φιγουράρουν σε λίστες για φοροδιαφυγή. Οσον αφορά δε την ψυχική υγεία, οι περισσότεροι λειτουργοί της με το DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) ανά χείρας αντιμετωπίζουν τον τρανσεξουαλισμό ως διαταραχή. «Υπάρχει μια σαφής τάση ψυχιατρικοποίησης του προβλήματος» εξηγεί η κυρία Πάλμου και δίνει έμφαση στον ρόλο της οικογενειακής στήριξης ως καθοριστικού παράγοντα για τη μετεξέλιξη των τρανς ατόμων. Η ψυχική αντοχή τους βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τη συμπαράσταση από το στενό περιβάλλον τους.
Ενα διαρκές «coming out»
Στη Ζαν Μωρεάς, όμως, ένα μικρό δρομάκι κάθετο στη Συγγρού, υπάρχει μια νησίδα ελευθερίας και δημιουργικότητας. Οι «Κούκλες», είναι το πρώτο και μοναδικό μαγαζί με drag show στην Ελλάδα, όπου επτά τρανς και ο Νικόλας δίνουν κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ παραστάσεις. Η Εύα Κουμαριανού μεταμορφώνεται σε Τζέσικα Ράμπιτ, η Μάνια σε Αννα Βίσση και η Τάνια σε Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η πραγματική βασίλισσα, όμως, είναι η Μαριλού, η ιδιοκτήτρια του μπαρ, που επιμελείται το πρόγραμμα εδώ και 17 χρόνια με το βερολινέζικο στυλ που κουβαλάει μαζί της. Από το 1997 που ο Παύλος Φυσάκης έκανε την πρώτη έκθεση φωτογραφίας για τις «Κούκλες», πολλοί celebrities πέρασαν να πιουν ένα ποτό και να απολαύσουν το σόου, από τον Ζαν Πολ Γκοτιέ ως τη Δήμητρα Λιάνη.
Οι «Κούκλες», όμως, έγιναν hot spot της πόλης μετά την πολυβραβευμένη ταινία του Πάνου Κούτρα «Στρέλλα», μεγάλο μέρος των γυρισμάτων της οποίας πραγματοποιήθηκε εκεί. Μετά την «Μπέτυ», τη μικρού μήκους ταινία του Δημήτρη Σταύρακα το 1970, η «Στρέλλα» αποτελεί τη μοναδική προσπάθεια πραγματικής απεικόνισης της ζωής των τρανς ως τέτοιας και όχι ως καρικατούρας και μάλιστα μαζικής παραγωγής. Με αυτή την έννοια, δεν θα ήταν άδικο να έλεγε κανείς ότι η «Στρέλλα» λειτούργησε σαν συλλογικό coming out. Διεθνώς, υπάρχουν πολλές παρόμοιες προσπάθειες. Στην Αγγλία, η Κλοέ Σεβινί πρωταγωνιστεί στη σειρά «Hit & Miss» όπου παίζει τον ρόλο μιας τραβεστί – δολοφόνου που μαθαίνει πως πριν από την αλλαγή φύλου, ως άντρας, είχε κάνει έναν γιο. Αυτά μάλλον γίνονται μόνο στο σινεμά.
Είναι δύσκολο να προσεγγίσει κανείς τον ακριβή αριθμό των διεμφυλικών ατόμων που ζουν στην Ελλάδα. Η ζωή των περισσοτέρων καλύπτεται από ένα πέπλο σιωπής, επιδιώκουν να μην υπερτονίζουν αυτό το ταυτοτικό χαρακτηριστικό και συχνά αποφεύγουν την υπερβολική έκθεση. Σίγουρα, πάντως, δεν περιορίζονται στις γκετοποιημένες γειτονιές που η κοινωνία έχει υπόψη της. Με σαφώς λιγότερες ευκαιρίες στη διάθεσή τους από ό,τι οι υπόλοιποι, είναι πάντως διασκορπισμένες σε αρκετά επαγγέλματα, από το Δημόσιο ως τα ΜΜΕ. Κάποια, και ιδίως όσα σχετίζονται με την τέχνη, είναι από τη φύση τους πιο ανοιχτά. Η Φένια Αποστόλου το επιβεβαιώνει. Χορεύτρια και χορογράφος, σπούδασε στην Κρατική Σχολή Θεάτρου και συμμετείχε σε μεγάλες παραστάσεις, στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος και στην Octana του Κωνσταντίνου Ρήγου. Το 2004 συνεργάστηκε στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, μετά βραβεύτηκε για τη μικρού μήκους ταινία «Νightmare» από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και πλέον έχει τη δική της ομάδα χοροθεάτρου «Λυδία Λίθος».
Η Φένια είναι η τρανς της διπλανής πόρτας, της δικής μου τουλάχιστον, στην παλιά μου γειτονιά, στο κέντρο της Αθήνας, και διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με το περιβάλλον της. Οσοι παρακολούθησαν τη μετάβασή της κατανοούν ότι δικαιώθηκε για την επιλογή της. «Δεν έχασα κανένα πρόσωπο στη ζωή μου, οι φίλοι μου ήταν κοντά μου και τους αρέσω εμφανισιακά ως κοπέλα. Τώρα είμαι πιο πολύ Εγώ. Παλαιότερα, είχα ορισμένα συμπλέγματα στην επικοινωνία, τώρα όμως απελευθερώθηκαν οι δυνάμεις μου» λέει. Η Φένια πιστεύει στην οικογένεια και εύχεται να μπορέσει να δημιουργήσει τη δική της. «Είμαι ένα κανονικό κορίτσι» καταλήγει.
Η ύπαρξη των τρανς είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι το φύλο και η σεξουαλικότητα είναι εντελώς ρευστά και ότι στο φάσμα τους ανοίγεται μια πολλαπλότητα επιλογών. Ακόμη και οι πιο κρυφοί τόποι του υποκειμένου, όπως αυτοί, δεν ξεφεύγουν από τις σχέσεις εξουσίας. Στη βάση πολιτισμικών προτύπων δημιουργείται και επιτελείται το φύλο με τιμωρητικές συνέπειες σε όσους απειθαρχούν. Αν κάτι, όμως, μας έμαθε η μεγάλη τομή της ψυχανάλυσης για να απεμπλακούμε από τον «κατάλογο των αμαρτιών» είναι ότι αυτό που εν τέλει έχει σημασία είναι η ψυχική έμφυλη ταυτότητα, ότι είμαστε κάτι παραπάνω από ένα ΧΧ ή ΧΥ χρωμόσωμα. Οι τρανς σε αυτό το πεδίο πειραματίζονται, και από αυτή τη σκοπιά αποτελούν υποδείγματα διεκδίκησης, αυτενέργειας και θάρρους. Οπως γράφει η Αννα στο βιβλίο της: «Θέλει αρχίδια να κόψεις τα αρχίδια σου». l
Μια ματιά στην Ιστορία και στους πολιτισμούς
Οι ρίζες του τρανσβεστισμού φαίνεται να είναι τόσο παλιές όσο και του ανθρώπινου πολιτισμού. Στην Αρχαία Ελλάδα ο τρανβεστισμός με τη μορφή της παρενδυσίας και της θηλυπρεπούς συμπεριφοράς υπήρχε στις θεατρικές παραστάσεις και στις λατρευτικές τελετές του Διονύσου, σε ορισμένες, όμως, περιπτώσεις και στην καθημερινή ζωή της πόλης. Η Μάργκαρετ Μίλερ, καθηγήτρια του Τμήματος Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Τορόντο, μελέτησε αυτό το ενδεχόμενο παρατηρώντας ότι σε συγκεκριμένο αγγείο απεικονίζονται γυναικείες φιγούρες, με ανάλαφρα ενδύματα και κοσμήματα, που είχαν μούσι. Στα ρωμαϊκά χρόνια, ο αυτοκράτορας Ηλιογάβαλος (218-222 μ.Χ.), μολονότι παντρεύτηκε πέντε γυναίκες, φερόταν και ντυνόταν ως γυναίκα και προτιμούσε σεξουαλικά τους άνδρες.
Οι Hijra της Ινδίας αποτελούν πανάρχαιες κοινότητες διεμφυλικών με αναφορές σε θεότητες του ινδουισμού και οργανωμένες ως κάστα. Επί βρετανικής κατοχής προσπάθησαν να τις απαγορεύσουν, αλλά μόλις ανακτήθηκε η ανεξαρτησία της χώρας, καταργήθηκαν αυτοί οι νόμοι. Ορισμένες σήμερα έχουν μετατραπεί σε ΜΚΟ και σε περιοχές όπως το Ταμίλ έχουν θεσπιστεί ειδικοί νόμοι προστασίας. Θεωρείται ότι φέρνουν τύχη και γονιμότητα, γι’ αυτό τις καλούν σε γάμους και βαφτίσεις. Από το 2006 σε κάποιες πόλεις έχουν αναθέσει στις κοινότητες των Hijra τη συλλογή των απλήρωτων φόρων με παρακράτηση 4%.
Και στην Ταϊλάνδη, όμως, οι Kathoey συνιστούν παραδοσιακή επιλογή έμφυλης ταυτότητας που σύμφωνα με τη θρησκεία προκύπτει από το κάρμα. Πρακτικές παρενδυσίας υπήρχαν στους πολιτισμούς των Μάγιας και των Αζτέκων που επιχείρησαν να εξαλείψουν οι ισπανοί κατακτητές. Σήμερα, σε ορισμένες φυλές ιθαγενών στο Μεξικό, όπως οι Λακότα ή οι Ναβάχο, εξακολουθεί να υπάρχει η έννοια του «διπλού πνεύματος», της διαφορετικής έμφυλης ψυχοσύνθεσης από τη σωματική κατασκευή και αυτά τα άτομα θεωρούνται ιερά με ιδιότητες θεραπείας, μαντείας κτλ. Το παράδειγμα που έχει μελετηθεί περισσότερο είναι της πόλης Χουτσιτάν, όπου οι ομοφυλόφιλοι άνδρες που προτιμούν να φέρονται ως γυναίκες κατατάσσονται στις «Μούσες» και εντάσσονται ισότιμα στην κοινωνία. Εξάλλου, στη φυλή των Ζαποτέκων δεν προσδιορίζουν το φύλο των ανθρώπων με βάση τη βιολογία. Μέχρι και σήμερα αποκαλούν τα μικρά παιδιά όχι «αγόρι» και «κορίτσι», αλλά «κρία», δηλαδή «πλάσμα», μέχρις ότου εκδηλώσουν τα ίδια σε ποιον χώρο ανήκουν. Στα πρώτα βήματα της Ισλαμικής Επανάστασης ο Αγιατολάχ Χομεϊνί εξέδωσε φετφά (θρησκευτικό διάταγμα), επιτρέποντας σε άνδρες και γυναίκες να αλλάζουν φύλο αν το επιθυμούν.
Λεξιλόγιο
Queer: Αρχικά σήμαινε «αλλόκοτος» και χρησιμοποιήθηκε απαξιωτικά από τον Μαρκήσιο Ντάγκλας προς τον Οσκαρ Γουάιλντ, αλλά επανήλθε ως όρος περηφάνιας, υπονοώντας την πολλαπλότητα των έμφυλων και σεξουαλικών επιλογών.
Genderqueer: Φυλοπαράξενος, όσοι/ες αρνούνται να προσδιοριστούν στις κατηγοριοποιήσεις κοινωνικού και βιολογικού φύλου.
LGBT (lesbian, gay, transsexual, bisexual): στα ελληνικά ΛΟΑΤ (έτσι κωδικοποιήθηκε το κίνημα για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων όσων διαφοροποιούνται από το ετεροφυλοφιλικό πρότυπο).
Transgender: Ορθότερος όρος από τα φορτισμένα «τρανσέξουαλ» και «τραβεστί» για τα άτομα που βρίσκονται σε διαδικασία υπέρβασης του κοινωνικού φύλου. Στα ελληνικά χρησιμοποιούνται οι όροι «διεμφυλικός» ή «φυλομεταβατικός».
Crossdressers: Παρενδυτικοί, αυτοί που φορούν ρούχα του αντίθετου φύλου. Η παρενδυσία δεν σημαίνει απαραίτητα συνολικότερη υιοθέτηση στοιχείων του άλλου φύλου ή ομοφυλόφιλη σεξουαλική προτίμηση.
Heteronormality: Ετεροκανονικότητα, η κυρίαρχη ιδεολογικά και θεσμοθετημένη ετεροφυλοφιλία.
Μαρία Λούκα
Πηγη:
Συνημμένα
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
Queer: Αρχικά σήμαινε «αλλόκοτος» και χρησιμοποιήθηκε απαξιωτικά από τον Μαρκήσιο Ντάγκλας προς τον Οσκαρ Γουάιλντ, αλλά επανήλθε ως όρος περηφάνιας, υπονοώντας την πολλαπλότητα των έμφυλων και σεξουαλικών επιλογών.
Genderqueer: Φυλοπαράξενος, όσοι/ες αρνούνται να προσδιοριστούν στις κατηγοριοποιήσεις κοινωνικού και βιολογικού φύλου.
LGBT (lesbian, gay, transsexual, bisexual): στα ελληνικά ΛΟΑΤ (έτσι κωδικοποιήθηκε το κίνημα για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων όσων διαφοροποιούνται από το ετεροφυλοφιλικό πρότυπο).
Transgender: Ορθότερος όρος από τα φορτισμένα «τρανσέξουαλ» και «τραβεστί» για τα άτομα που βρίσκονται σε διαδικασία υπέρβασης του κοινωνικού φύλου. Στα ελληνικά χρησιμοποιούνται οι όροι «διεμφυλικός» ή «φυλομεταβατικός».
Crossdressers: Παρενδυτικοί, αυτοί που φορούν ρούχα του αντίθετου φύλου. Η παρενδυσία δεν σημαίνει απαραίτητα συνολικότερη υιοθέτηση στοιχείων του άλλου φύλου ή ομοφυλόφιλη σεξουαλική προτίμηση.
Heteronormality: Ετεροκανονικότητα, η κυρίαρχη ιδεολογικά και θεσμοθετημένη ετεροφυλοφιλία.
Genderqueer: Φυλοπαράξενος, όσοι/ες αρνούνται να προσδιοριστούν στις κατηγοριοποιήσεις κοινωνικού και βιολογικού φύλου.
LGBT (lesbian, gay, transsexual, bisexual): στα ελληνικά ΛΟΑΤ (έτσι κωδικοποιήθηκε το κίνημα για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων όσων διαφοροποιούνται από το ετεροφυλοφιλικό πρότυπο).
Transgender: Ορθότερος όρος από τα φορτισμένα «τρανσέξουαλ» και «τραβεστί» για τα άτομα που βρίσκονται σε διαδικασία υπέρβασης του κοινωνικού φύλου. Στα ελληνικά χρησιμοποιούνται οι όροι «διεμφυλικός» ή «φυλομεταβατικός».
Crossdressers: Παρενδυτικοί, αυτοί που φορούν ρούχα του αντίθετου φύλου. Η παρενδυσία δεν σημαίνει απαραίτητα συνολικότερη υιοθέτηση στοιχείων του άλλου φύλου ή ομοφυλόφιλη σεξουαλική προτίμηση.
Heteronormality: Ετεροκανονικότητα, η κυρίαρχη ιδεολογικά και θεσμοθετημένη ετεροφυλοφιλία.
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
Ένας Trans κόσμος που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ..
Για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους και την ηρεμία τους, τα μέλη διαφόρων ομάδων που έχουν δεχθεί ρατσισμό και καταπίεση πρέπει να φέρονται και αλληλέγγυα μεταξύ τους.
Όπως οι πλούσιοι χεστήκανε, στην εποχή μας, για το ποιός είναι έγχρωμος, αφού είναι δικός τους, έτσι κι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν γκέυ άντρες που τρέφουν ρατσιστικά αισθήματα για τις transexual και τις θεωρούν κάτι τελείως διαφορετικό από εμάς, γιαυτό και καλά δεν θέλουν να κατεβαίνουν και στο Athens Pride. Τραγικό. Αυτοί βασικά είναι οι κακές λούγκρες, γιατί μόνο μια κακιασμένη κακογαμημένη ζηλόφθονη λούγκρα αποκαλεί μια τρανσέξουαλ υποτιμητικά "τραβέλι".
Έχουν δίκιο όμως που τις κράζουν. Πως να μην τις ζηλεύεις αφού τα καλύτερα τσολάκια και τα πιο ψωλαρίδικα τεκνά, τα λαϊκά αυτά αγόρια που δεν γουστάρουνε και δεν τους ενδιαφέρουνε κιόλας οι ταμπέλες, θα πάνε μόνο με τις τρανς; Είναι στρέητ αγόρια που επιθυμούν το διαφορετικό, το πρόστυχο, τη καύλα της στιγμής, κάπου στα σκοτεινά, πάνω σε μια εθνική λεωφόρο. Αγόρια που έχουνε πάρει όλες τις γκόμενες της γειτονιάς τους και θέλουνε να δοκιμάσουν την τύχη τους και σε αυτό το γκρούπ. Οι τράνς της Αθήνας και ειδικά εκείνες που κάνουν πιάτσα μετριούνται στα δάχτυλα. Πόσοι φαντάροι ανυποψίαστοι ξελαμπικάρανε μέσα σε ένα βράδυ κι ύστερα κάνανε push ups για πάρτη της θεότητας που είχανε μπροστά τους;
Είναι επίσης αγόρια άμαθα και αμούστακα που΄χουν καύλες και βρίσκουν την ευκαιρία να διδαχθούν πριν γυρίσουν έτοιμοι άνδρες στις μέλλουσες γυναίκες τους. Είναι που αυτά τα αγόρια από παλιά δεν ένιωθαν ενοχές, αλλά το γεγονός πως θα γούσταραν να γαμήσουν ένα κωλαράκι, δεν σήμαινε πως θα κάνουν σχέση ή θα προτιμήσουν έναν γκέυ άντρα. Αν κρίνουμε από το βιολογικό φύλο, εκείνο που έλκει αυτά τα αγόρια τελικά είναι το κοινωνικό φύλο. Δεν είναι το μουνί, ούτε η πούτσα και η κωλοτρυπίδα. Είναι η γοητεία μιας αλλότριας για εμάς τους Ταμπελίστες, εμφάνισης και κουλτούρας και συμπεριφοράς που δυστυχώς δεν θα γνωρίσουμε ποτέ ούτε και θα την κατανοήσουμε εύκολα. Πολλές φορές αυτά τα αγόρια ερωτευτήκανε παράφορα μια τράνς, τσαμπουκαλευτήκανε, πότε τις ρίχνανε πότε τις τρώγανε, τρακάρανε πάνω σε βιτρίνες μαγαζιών και κόβανε τις φλέβες τους απ΄τη καψούρα. Είναι εκείνες οι στιγμές που ο έρωτας φτάνει στο αποκορύφωμα κι είναι ο μοναδικός σκοπός. Υπάρχουν φορές που στο κρύο της νύχτας περνάνε αγόρια με μηχανές ή μπατσάκια στο σχόλασμα και κάνουν καμάκι "τι κάνουν τα παιδιά καυλώνετε;" κι εκείνοι απαντούν "είσαι θεά, είσαι καύλα, δεν φαντάζεσαι πόσο, μανάρα μου εσύ" και τέτοια. Νύχτες που νιώθεις θεά και γυρνάς στο σπίτι σου ικανοποιημένη.
Αυτή ήταν η καλή πλευρά. Η κακή είναι οτι οι τρανς δεν βρίσκουν δουλειά πουθενά και τώρα με την κρίση υποφέρουν από οικονομικά προβλήματα και ανυπαρξία πολιτείας και κοινωνικού κράτους όπως βέβαια και κοινωνικής υπεράσπισης, αφού το τι κάνουν οι πελάτες τα βράδυα δεν σημαίνει πως θα το κάνουν και θα το νομιμοποιήσουν το πρωί.
Οι τράνς συνήθως δεν τα πάνε και καλά μεταξύ τους, είναι δύσκολοι άνθρωποι και δεν μπορούν να συγκατοικήσουν. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και οι κολλητές "αφρίζουν" μεταξύ τους και ζηλεύουν ανοιχτά και κάνουν πλάκα και βρίζονται, με αγάπη, όταν πχ πάρει η μία γκόμενο ή βρεί καλό πελάτη ενώ η άλλη βλέπει οτι θα μείνει μπουκάλα. Κάθε νύχτα ικανοποιούν τα βίτσια του κάθε ανώμαλου που κλεγεται για μια γκόμενα. Είναι παθητικές αλλά τους ζητάνε οι πελάτες, τα τελευταία χρόνια, να γίνονται ενεργητικές. Οι Τρανς έχουν υιοθετήσει τη θηλυκή τους πλευρά και στην κανονική τους ζωή, δεν κάναν εγχειρήσεις για πλάκα, δέχονται όμως ανταγωνισμό αθέμιτο, είτε από το διαδίκτυο και τους περιφήμους cross dressers που το δίνουν τσάμπα ή ακόμα πληρώνουν κι από πάνω τους άλλοτε πελάτες των κανονικών τρανς, είτε από άλλες παλιές καραβάνες που τώρα έχουνε γίνει μαφιόζες και κατεβάζουν στις πιάτσες βουλγαράκια με περούκες, τα οποία είναι βέβαια αγόρια τραβεστί, αλλά πληρώνονται λόγω συνήθειας από τη χώρα τους, πολύ λιγότερο, κατεβάζοντας έτσι τις τιμές τόσο χαμηλά που ξεφτυλίζουν εντελώς το επάγγελμα. Συνεπώς η ελεύθερη αγορά ούτε στο πεζοδρόμιο προσέφερε καμία λύση. Επιπλέον εκτός από τις πουτάνες που διαπόμπευσαν και εξευτέλισαν οι κρατικοί φορείς δήθεν για λόγους πρόνοιας κλπ ψευτιές, τα κυκλώματα, αφού κάναν τη δουλειά τους, τις διοχετεύουν αλλού και εκεί συνεχίζεται το ίδιο παιχνίδι στο ίδιο μοτίβο. Οι Ιερόδουλες φοβούνται και είτε είναι τρανς είτε γυναίκες έχουνε ακόμα κάποια αλληλεγγύη μεταξύ τους, γιατί ξέρουν πως ό,τι συμβεί στην μία δεν θα αργήσει να συμβεί και στην άλλη. Πολλά βράδυα τους έχουνε επιτεθεί πελάτες. Θα πάει κάποιος ανωμαλιάρης θα τους ζητήσει πάλι να τον πηδήξουν, αυτές θα αρνηθούν, μετά θα τον διώξουν, θα σπαστούνε όλοι μαζί κι ύστερα αυτός θα ξαναγυρίσει να ξεπλύνει την τιμή του θα τις βρίσει θα τις απειλήσει λέγοντας κάτι σαν "θα σας βλάλω τις περούκες παλιόπούστηδες". Άλλες φορές δεν θα θέλουν να πάρουν κάποιον πελάτη κι εκείνος θα τις ακολουθήσει παντού για να του κάτσουν με το ζόρι. Άλλοι αργούν να χύσουν και ζητάνε τα λεφτά τους πίσω μεθυσμένοι και πουλάνε τσαμπουκά. Αλλά το χειρότερο είναι όταν στην πιάτσα εμφανίζονται κωλόπαιδα και ψυχάκιδες, πετάνε μπουκάλια και κοτρώνες στα αυτοκίνητα, τα σπάνε, περνάνε από δίπλα και δίνουν κλωτσιές, φτύνουν και βρίζουν. Γυρνάς στο σπίτι και νιώθεις σκουπίδι. Επιπλέον οι μπάτσοι συνεχώς κυνηγάνε, τώρα με την κρίση, εφορμούν στις πιάτσες και βρίσκουν και κοπανάνε πρόστιμα, για να βγάλουνε λεφτά.
Γιαυτό λοιπόν όλοι εσείς που αηδιάζετε, να σκεφτείτε πως είναι να σηκώνεις στην πλάτη σου όλη την ανωμαλία μιας πόλης, να βοηθάς στο να μειώνονται οι βιασμοί και να εκτονώνεις την σεξουαλική καταπίεση και τα συμπλέγματα του καθενός που θα μπορούσε να τα ξεσπάσει με πολύ άσχημο τρόπο μετά, βλέπε χρυσαυγίτες ή τους ψυχοπαθείς στα σχολεία και τα σινεμά της Αμερικής που πυροβολάνε αδιακρίτως και γελάνε. Σκεφτείτε επίσης πως αυτή τη στιγμή αυτές οι θεές ανήκουν πλέον στους οικονομικά ασθενέστερους και με ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσουν. Σκεφτείτε πως θα μπορούσατε να είσαστε στη θέση τους, να σας είχανε μεγαλώσει (δεν είναι απαραίτητο να είναι μάνα σου κάποια για να σου μάθει τη ζωή), γιαυτό όταν περνάτε από μπροστά τους να τους γλυκομιλάτε και να τους κάνετε μόνο κοπλιμέντα. Ίσως έτσι πάτε και στον παράδεισο μαλάκες!
Για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους και την ηρεμία τους, τα μέλη διαφόρων ομάδων που έχουν δεχθεί ρατσισμό και καταπίεση πρέπει να φέρονται και αλληλέγγυα μεταξύ τους.
Όπως οι πλούσιοι χεστήκανε, στην εποχή μας, για το ποιός είναι έγχρωμος, αφού είναι δικός τους, έτσι κι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν γκέυ άντρες που τρέφουν ρατσιστικά αισθήματα για τις transexual και τις θεωρούν κάτι τελείως διαφορετικό από εμάς, γιαυτό και καλά δεν θέλουν να κατεβαίνουν και στο Athens Pride. Τραγικό. Αυτοί βασικά είναι οι κακές λούγκρες, γιατί μόνο μια κακιασμένη κακογαμημένη ζηλόφθονη λούγκρα αποκαλεί μια τρανσέξουαλ υποτιμητικά "τραβέλι".
Έχουν δίκιο όμως που τις κράζουν. Πως να μην τις ζηλεύεις αφού τα καλύτερα τσολάκια και τα πιο ψωλαρίδικα τεκνά, τα λαϊκά αυτά αγόρια που δεν γουστάρουνε και δεν τους ενδιαφέρουνε κιόλας οι ταμπέλες, θα πάνε μόνο με τις τρανς; Είναι στρέητ αγόρια που επιθυμούν το διαφορετικό, το πρόστυχο, τη καύλα της στιγμής, κάπου στα σκοτεινά, πάνω σε μια εθνική λεωφόρο. Αγόρια που έχουνε πάρει όλες τις γκόμενες της γειτονιάς τους και θέλουνε να δοκιμάσουν την τύχη τους και σε αυτό το γκρούπ. Οι τράνς της Αθήνας και ειδικά εκείνες που κάνουν πιάτσα μετριούνται στα δάχτυλα. Πόσοι φαντάροι ανυποψίαστοι ξελαμπικάρανε μέσα σε ένα βράδυ κι ύστερα κάνανε push ups για πάρτη της θεότητας που είχανε μπροστά τους;
Είναι επίσης αγόρια άμαθα και αμούστακα που΄χουν καύλες και βρίσκουν την ευκαιρία να διδαχθούν πριν γυρίσουν έτοιμοι άνδρες στις μέλλουσες γυναίκες τους. Είναι που αυτά τα αγόρια από παλιά δεν ένιωθαν ενοχές, αλλά το γεγονός πως θα γούσταραν να γαμήσουν ένα κωλαράκι, δεν σήμαινε πως θα κάνουν σχέση ή θα προτιμήσουν έναν γκέυ άντρα. Αν κρίνουμε από το βιολογικό φύλο, εκείνο που έλκει αυτά τα αγόρια τελικά είναι το κοινωνικό φύλο. Δεν είναι το μουνί, ούτε η πούτσα και η κωλοτρυπίδα. Είναι η γοητεία μιας αλλότριας για εμάς τους Ταμπελίστες, εμφάνισης και κουλτούρας και συμπεριφοράς που δυστυχώς δεν θα γνωρίσουμε ποτέ ούτε και θα την κατανοήσουμε εύκολα. Πολλές φορές αυτά τα αγόρια ερωτευτήκανε παράφορα μια τράνς, τσαμπουκαλευτήκανε, πότε τις ρίχνανε πότε τις τρώγανε, τρακάρανε πάνω σε βιτρίνες μαγαζιών και κόβανε τις φλέβες τους απ΄τη καψούρα. Είναι εκείνες οι στιγμές που ο έρωτας φτάνει στο αποκορύφωμα κι είναι ο μοναδικός σκοπός. Υπάρχουν φορές που στο κρύο της νύχτας περνάνε αγόρια με μηχανές ή μπατσάκια στο σχόλασμα και κάνουν καμάκι "τι κάνουν τα παιδιά καυλώνετε;" κι εκείνοι απαντούν "είσαι θεά, είσαι καύλα, δεν φαντάζεσαι πόσο, μανάρα μου εσύ" και τέτοια. Νύχτες που νιώθεις θεά και γυρνάς στο σπίτι σου ικανοποιημένη.
Αυτή ήταν η καλή πλευρά. Η κακή είναι οτι οι τρανς δεν βρίσκουν δουλειά πουθενά και τώρα με την κρίση υποφέρουν από οικονομικά προβλήματα και ανυπαρξία πολιτείας και κοινωνικού κράτους όπως βέβαια και κοινωνικής υπεράσπισης, αφού το τι κάνουν οι πελάτες τα βράδυα δεν σημαίνει πως θα το κάνουν και θα το νομιμοποιήσουν το πρωί.
Οι τράνς συνήθως δεν τα πάνε και καλά μεταξύ τους, είναι δύσκολοι άνθρωποι και δεν μπορούν να συγκατοικήσουν. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και οι κολλητές "αφρίζουν" μεταξύ τους και ζηλεύουν ανοιχτά και κάνουν πλάκα και βρίζονται, με αγάπη, όταν πχ πάρει η μία γκόμενο ή βρεί καλό πελάτη ενώ η άλλη βλέπει οτι θα μείνει μπουκάλα. Κάθε νύχτα ικανοποιούν τα βίτσια του κάθε ανώμαλου που κλεγεται για μια γκόμενα. Είναι παθητικές αλλά τους ζητάνε οι πελάτες, τα τελευταία χρόνια, να γίνονται ενεργητικές. Οι Τρανς έχουν υιοθετήσει τη θηλυκή τους πλευρά και στην κανονική τους ζωή, δεν κάναν εγχειρήσεις για πλάκα, δέχονται όμως ανταγωνισμό αθέμιτο, είτε από το διαδίκτυο και τους περιφήμους cross dressers που το δίνουν τσάμπα ή ακόμα πληρώνουν κι από πάνω τους άλλοτε πελάτες των κανονικών τρανς, είτε από άλλες παλιές καραβάνες που τώρα έχουνε γίνει μαφιόζες και κατεβάζουν στις πιάτσες βουλγαράκια με περούκες, τα οποία είναι βέβαια αγόρια τραβεστί, αλλά πληρώνονται λόγω συνήθειας από τη χώρα τους, πολύ λιγότερο, κατεβάζοντας έτσι τις τιμές τόσο χαμηλά που ξεφτυλίζουν εντελώς το επάγγελμα. Συνεπώς η ελεύθερη αγορά ούτε στο πεζοδρόμιο προσέφερε καμία λύση. Επιπλέον εκτός από τις πουτάνες που διαπόμπευσαν και εξευτέλισαν οι κρατικοί φορείς δήθεν για λόγους πρόνοιας κλπ ψευτιές, τα κυκλώματα, αφού κάναν τη δουλειά τους, τις διοχετεύουν αλλού και εκεί συνεχίζεται το ίδιο παιχνίδι στο ίδιο μοτίβο. Οι Ιερόδουλες φοβούνται και είτε είναι τρανς είτε γυναίκες έχουνε ακόμα κάποια αλληλεγγύη μεταξύ τους, γιατί ξέρουν πως ό,τι συμβεί στην μία δεν θα αργήσει να συμβεί και στην άλλη. Πολλά βράδυα τους έχουνε επιτεθεί πελάτες. Θα πάει κάποιος ανωμαλιάρης θα τους ζητήσει πάλι να τον πηδήξουν, αυτές θα αρνηθούν, μετά θα τον διώξουν, θα σπαστούνε όλοι μαζί κι ύστερα αυτός θα ξαναγυρίσει να ξεπλύνει την τιμή του θα τις βρίσει θα τις απειλήσει λέγοντας κάτι σαν "θα σας βλάλω τις περούκες παλιόπούστηδες". Άλλες φορές δεν θα θέλουν να πάρουν κάποιον πελάτη κι εκείνος θα τις ακολουθήσει παντού για να του κάτσουν με το ζόρι. Άλλοι αργούν να χύσουν και ζητάνε τα λεφτά τους πίσω μεθυσμένοι και πουλάνε τσαμπουκά. Αλλά το χειρότερο είναι όταν στην πιάτσα εμφανίζονται κωλόπαιδα και ψυχάκιδες, πετάνε μπουκάλια και κοτρώνες στα αυτοκίνητα, τα σπάνε, περνάνε από δίπλα και δίνουν κλωτσιές, φτύνουν και βρίζουν. Γυρνάς στο σπίτι και νιώθεις σκουπίδι. Επιπλέον οι μπάτσοι συνεχώς κυνηγάνε, τώρα με την κρίση, εφορμούν στις πιάτσες και βρίσκουν και κοπανάνε πρόστιμα, για να βγάλουνε λεφτά.
Γιαυτό λοιπόν όλοι εσείς που αηδιάζετε, να σκεφτείτε πως είναι να σηκώνεις στην πλάτη σου όλη την ανωμαλία μιας πόλης, να βοηθάς στο να μειώνονται οι βιασμοί και να εκτονώνεις την σεξουαλική καταπίεση και τα συμπλέγματα του καθενός που θα μπορούσε να τα ξεσπάσει με πολύ άσχημο τρόπο μετά, βλέπε χρυσαυγίτες ή τους ψυχοπαθείς στα σχολεία και τα σινεμά της Αμερικής που πυροβολάνε αδιακρίτως και γελάνε. Σκεφτείτε επίσης πως αυτή τη στιγμή αυτές οι θεές ανήκουν πλέον στους οικονομικά ασθενέστερους και με ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσουν. Σκεφτείτε πως θα μπορούσατε να είσαστε στη θέση τους, να σας είχανε μεγαλώσει (δεν είναι απαραίτητο να είναι μάνα σου κάποια για να σου μάθει τη ζωή), γιαυτό όταν περνάτε από μπροστά τους να τους γλυκομιλάτε και να τους κάνετε μόνο κοπλιμέντα. Ίσως έτσι πάτε και στον παράδεισο μαλάκες![/b]
Για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους και την ηρεμία τους, τα μέλη διαφόρων ομάδων που έχουν δεχθεί ρατσισμό και καταπίεση πρέπει να φέρονται και αλληλέγγυα μεταξύ τους.
Όπως οι πλούσιοι χεστήκανε, στην εποχή μας, για το ποιός είναι έγχρωμος, αφού είναι δικός τους, έτσι κι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν γκέυ άντρες που τρέφουν ρατσιστικά αισθήματα για τις transexual και τις θεωρούν κάτι τελείως διαφορετικό από εμάς, γιαυτό και καλά δεν θέλουν να κατεβαίνουν και στο Athens Pride. Τραγικό. Αυτοί βασικά είναι οι κακές λούγκρες, γιατί μόνο μια κακιασμένη κακογαμημένη ζηλόφθονη λούγκρα αποκαλεί μια τρανσέξουαλ υποτιμητικά "τραβέλι".
Έχουν δίκιο όμως που τις κράζουν. Πως να μην τις ζηλεύεις αφού τα καλύτερα τσολάκια και τα πιο ψωλαρίδικα τεκνά, τα λαϊκά αυτά αγόρια που δεν γουστάρουνε και δεν τους ενδιαφέρουνε κιόλας οι ταμπέλες, θα πάνε μόνο με τις τρανς; Είναι στρέητ αγόρια που επιθυμούν το διαφορετικό, το πρόστυχο, τη καύλα της στιγμής, κάπου στα σκοτεινά, πάνω σε μια εθνική λεωφόρο. Αγόρια που έχουνε πάρει όλες τις γκόμενες της γειτονιάς τους και θέλουνε να δοκιμάσουν την τύχη τους και σε αυτό το γκρούπ. Οι τράνς της Αθήνας και ειδικά εκείνες που κάνουν πιάτσα μετριούνται στα δάχτυλα. Πόσοι φαντάροι ανυποψίαστοι ξελαμπικάρανε μέσα σε ένα βράδυ κι ύστερα κάνανε push ups για πάρτη της θεότητας που είχανε μπροστά τους;
Είναι επίσης αγόρια άμαθα και αμούστακα που΄χουν καύλες και βρίσκουν την ευκαιρία να διδαχθούν πριν γυρίσουν έτοιμοι άνδρες στις μέλλουσες γυναίκες τους. Είναι που αυτά τα αγόρια από παλιά δεν ένιωθαν ενοχές, αλλά το γεγονός πως θα γούσταραν να γαμήσουν ένα κωλαράκι, δεν σήμαινε πως θα κάνουν σχέση ή θα προτιμήσουν έναν γκέυ άντρα. Αν κρίνουμε από το βιολογικό φύλο, εκείνο που έλκει αυτά τα αγόρια τελικά είναι το κοινωνικό φύλο. Δεν είναι το μουνί, ούτε η πούτσα και η κωλοτρυπίδα. Είναι η γοητεία μιας αλλότριας για εμάς τους Ταμπελίστες, εμφάνισης και κουλτούρας και συμπεριφοράς που δυστυχώς δεν θα γνωρίσουμε ποτέ ούτε και θα την κατανοήσουμε εύκολα. Πολλές φορές αυτά τα αγόρια ερωτευτήκανε παράφορα μια τράνς, τσαμπουκαλευτήκανε, πότε τις ρίχνανε πότε τις τρώγανε, τρακάρανε πάνω σε βιτρίνες μαγαζιών και κόβανε τις φλέβες τους απ΄τη καψούρα. Είναι εκείνες οι στιγμές που ο έρωτας φτάνει στο αποκορύφωμα κι είναι ο μοναδικός σκοπός. Υπάρχουν φορές που στο κρύο της νύχτας περνάνε αγόρια με μηχανές ή μπατσάκια στο σχόλασμα και κάνουν καμάκι "τι κάνουν τα παιδιά καυλώνετε;" κι εκείνοι απαντούν "είσαι θεά, είσαι καύλα, δεν φαντάζεσαι πόσο, μανάρα μου εσύ" και τέτοια. Νύχτες που νιώθεις θεά και γυρνάς στο σπίτι σου ικανοποιημένη.
Αυτή ήταν η καλή πλευρά. Η κακή είναι οτι οι τρανς δεν βρίσκουν δουλειά πουθενά και τώρα με την κρίση υποφέρουν από οικονομικά προβλήματα και ανυπαρξία πολιτείας και κοινωνικού κράτους όπως βέβαια και κοινωνικής υπεράσπισης, αφού το τι κάνουν οι πελάτες τα βράδυα δεν σημαίνει πως θα το κάνουν και θα το νομιμοποιήσουν το πρωί.
Οι τράνς συνήθως δεν τα πάνε και καλά μεταξύ τους, είναι δύσκολοι άνθρωποι και δεν μπορούν να συγκατοικήσουν. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και οι κολλητές "αφρίζουν" μεταξύ τους και ζηλεύουν ανοιχτά και κάνουν πλάκα και βρίζονται, με αγάπη, όταν πχ πάρει η μία γκόμενο ή βρεί καλό πελάτη ενώ η άλλη βλέπει οτι θα μείνει μπουκάλα. Κάθε νύχτα ικανοποιούν τα βίτσια του κάθε ανώμαλου που κλεγεται για μια γκόμενα. Είναι παθητικές αλλά τους ζητάνε οι πελάτες, τα τελευταία χρόνια, να γίνονται ενεργητικές. Οι Τρανς έχουν υιοθετήσει τη θηλυκή τους πλευρά και στην κανονική τους ζωή, δεν κάναν εγχειρήσεις για πλάκα, δέχονται όμως ανταγωνισμό αθέμιτο, είτε από το διαδίκτυο και τους περιφήμους cross dressers που το δίνουν τσάμπα ή ακόμα πληρώνουν κι από πάνω τους άλλοτε πελάτες των κανονικών τρανς, είτε από άλλες παλιές καραβάνες που τώρα έχουνε γίνει μαφιόζες και κατεβάζουν στις πιάτσες βουλγαράκια με περούκες, τα οποία είναι βέβαια αγόρια τραβεστί, αλλά πληρώνονται λόγω συνήθειας από τη χώρα τους, πολύ λιγότερο, κατεβάζοντας έτσι τις τιμές τόσο χαμηλά που ξεφτυλίζουν εντελώς το επάγγελμα. Συνεπώς η ελεύθερη αγορά ούτε στο πεζοδρόμιο προσέφερε καμία λύση. Επιπλέον εκτός από τις πουτάνες που διαπόμπευσαν και εξευτέλισαν οι κρατικοί φορείς δήθεν για λόγους πρόνοιας κλπ ψευτιές, τα κυκλώματα, αφού κάναν τη δουλειά τους, τις διοχετεύουν αλλού και εκεί συνεχίζεται το ίδιο παιχνίδι στο ίδιο μοτίβο. Οι Ιερόδουλες φοβούνται και είτε είναι τρανς είτε γυναίκες έχουνε ακόμα κάποια αλληλεγγύη μεταξύ τους, γιατί ξέρουν πως ό,τι συμβεί στην μία δεν θα αργήσει να συμβεί και στην άλλη. Πολλά βράδυα τους έχουνε επιτεθεί πελάτες. Θα πάει κάποιος ανωμαλιάρης θα τους ζητήσει πάλι να τον πηδήξουν, αυτές θα αρνηθούν, μετά θα τον διώξουν, θα σπαστούνε όλοι μαζί κι ύστερα αυτός θα ξαναγυρίσει να ξεπλύνει την τιμή του θα τις βρίσει θα τις απειλήσει λέγοντας κάτι σαν "θα σας βλάλω τις περούκες παλιόπούστηδες". Άλλες φορές δεν θα θέλουν να πάρουν κάποιον πελάτη κι εκείνος θα τις ακολουθήσει παντού για να του κάτσουν με το ζόρι. Άλλοι αργούν να χύσουν και ζητάνε τα λεφτά τους πίσω μεθυσμένοι και πουλάνε τσαμπουκά. Αλλά το χειρότερο είναι όταν στην πιάτσα εμφανίζονται κωλόπαιδα και ψυχάκιδες, πετάνε μπουκάλια και κοτρώνες στα αυτοκίνητα, τα σπάνε, περνάνε από δίπλα και δίνουν κλωτσιές, φτύνουν και βρίζουν. Γυρνάς στο σπίτι και νιώθεις σκουπίδι. Επιπλέον οι μπάτσοι συνεχώς κυνηγάνε, τώρα με την κρίση, εφορμούν στις πιάτσες και βρίσκουν και κοπανάνε πρόστιμα, για να βγάλουνε λεφτά.
Για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους και την ηρεμία τους, τα μέλη διαφόρων ομάδων που έχουν δεχθεί ρατσισμό και καταπίεση πρέπει να φέρονται και αλληλέγγυα μεταξύ τους.
Όπως οι πλούσιοι χεστήκανε, στην εποχή μας, για το ποιός είναι έγχρωμος, αφού είναι δικός τους, έτσι κι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν γκέυ άντρες που τρέφουν ρατσιστικά αισθήματα για τις transexual και τις θεωρούν κάτι τελείως διαφορετικό από εμάς, γιαυτό και καλά δεν θέλουν να κατεβαίνουν και στο Athens Pride. Τραγικό. Αυτοί βασικά είναι οι κακές λούγκρες, γιατί μόνο μια κακιασμένη κακογαμημένη ζηλόφθονη λούγκρα αποκαλεί μια τρανσέξουαλ υποτιμητικά "τραβέλι".
Έχουν δίκιο όμως που τις κράζουν. Πως να μην τις ζηλεύεις αφού τα καλύτερα τσολάκια και τα πιο ψωλαρίδικα τεκνά, τα λαϊκά αυτά αγόρια που δεν γουστάρουνε και δεν τους ενδιαφέρουνε κιόλας οι ταμπέλες, θα πάνε μόνο με τις τρανς; Είναι στρέητ αγόρια που επιθυμούν το διαφορετικό, το πρόστυχο, τη καύλα της στιγμής, κάπου στα σκοτεινά, πάνω σε μια εθνική λεωφόρο. Αγόρια που έχουνε πάρει όλες τις γκόμενες της γειτονιάς τους και θέλουνε να δοκιμάσουν την τύχη τους και σε αυτό το γκρούπ. Οι τράνς της Αθήνας και ειδικά εκείνες που κάνουν πιάτσα μετριούνται στα δάχτυλα. Πόσοι φαντάροι ανυποψίαστοι ξελαμπικάρανε μέσα σε ένα βράδυ κι ύστερα κάνανε push ups για πάρτη της θεότητας που είχανε μπροστά τους;
Είναι επίσης αγόρια άμαθα και αμούστακα που΄χουν καύλες και βρίσκουν την ευκαιρία να διδαχθούν πριν γυρίσουν έτοιμοι άνδρες στις μέλλουσες γυναίκες τους. Είναι που αυτά τα αγόρια από παλιά δεν ένιωθαν ενοχές, αλλά το γεγονός πως θα γούσταραν να γαμήσουν ένα κωλαράκι, δεν σήμαινε πως θα κάνουν σχέση ή θα προτιμήσουν έναν γκέυ άντρα. Αν κρίνουμε από το βιολογικό φύλο, εκείνο που έλκει αυτά τα αγόρια τελικά είναι το κοινωνικό φύλο. Δεν είναι το μουνί, ούτε η πούτσα και η κωλοτρυπίδα. Είναι η γοητεία μιας αλλότριας για εμάς τους Ταμπελίστες, εμφάνισης και κουλτούρας και συμπεριφοράς που δυστυχώς δεν θα γνωρίσουμε ποτέ ούτε και θα την κατανοήσουμε εύκολα. Πολλές φορές αυτά τα αγόρια ερωτευτήκανε παράφορα μια τράνς, τσαμπουκαλευτήκανε, πότε τις ρίχνανε πότε τις τρώγανε, τρακάρανε πάνω σε βιτρίνες μαγαζιών και κόβανε τις φλέβες τους απ΄τη καψούρα. Είναι εκείνες οι στιγμές που ο έρωτας φτάνει στο αποκορύφωμα κι είναι ο μοναδικός σκοπός. Υπάρχουν φορές που στο κρύο της νύχτας περνάνε αγόρια με μηχανές ή μπατσάκια στο σχόλασμα και κάνουν καμάκι "τι κάνουν τα παιδιά καυλώνετε;" κι εκείνοι απαντούν "είσαι θεά, είσαι καύλα, δεν φαντάζεσαι πόσο, μανάρα μου εσύ" και τέτοια. Νύχτες που νιώθεις θεά και γυρνάς στο σπίτι σου ικανοποιημένη.
Αυτή ήταν η καλή πλευρά. Η κακή είναι οτι οι τρανς δεν βρίσκουν δουλειά πουθενά και τώρα με την κρίση υποφέρουν από οικονομικά προβλήματα και ανυπαρξία πολιτείας και κοινωνικού κράτους όπως βέβαια και κοινωνικής υπεράσπισης, αφού το τι κάνουν οι πελάτες τα βράδυα δεν σημαίνει πως θα το κάνουν και θα το νομιμοποιήσουν το πρωί.
Οι τράνς συνήθως δεν τα πάνε και καλά μεταξύ τους, είναι δύσκολοι άνθρωποι και δεν μπορούν να συγκατοικήσουν. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και οι κολλητές "αφρίζουν" μεταξύ τους και ζηλεύουν ανοιχτά και κάνουν πλάκα και βρίζονται, με αγάπη, όταν πχ πάρει η μία γκόμενο ή βρεί καλό πελάτη ενώ η άλλη βλέπει οτι θα μείνει μπουκάλα. Κάθε νύχτα ικανοποιούν τα βίτσια του κάθε ανώμαλου που κλεγεται για μια γκόμενα. Είναι παθητικές αλλά τους ζητάνε οι πελάτες, τα τελευταία χρόνια, να γίνονται ενεργητικές. Οι Τρανς έχουν υιοθετήσει τη θηλυκή τους πλευρά και στην κανονική τους ζωή, δεν κάναν εγχειρήσεις για πλάκα, δέχονται όμως ανταγωνισμό αθέμιτο, είτε από το διαδίκτυο και τους περιφήμους cross dressers που το δίνουν τσάμπα ή ακόμα πληρώνουν κι από πάνω τους άλλοτε πελάτες των κανονικών τρανς, είτε από άλλες παλιές καραβάνες που τώρα έχουνε γίνει μαφιόζες και κατεβάζουν στις πιάτσες βουλγαράκια με περούκες, τα οποία είναι βέβαια αγόρια τραβεστί, αλλά πληρώνονται λόγω συνήθειας από τη χώρα τους, πολύ λιγότερο, κατεβάζοντας έτσι τις τιμές τόσο χαμηλά που ξεφτυλίζουν εντελώς το επάγγελμα. Συνεπώς η ελεύθερη αγορά ούτε στο πεζοδρόμιο προσέφερε καμία λύση. Επιπλέον εκτός από τις πουτάνες που διαπόμπευσαν και εξευτέλισαν οι κρατικοί φορείς δήθεν για λόγους πρόνοιας κλπ ψευτιές, τα κυκλώματα, αφού κάναν τη δουλειά τους, τις διοχετεύουν αλλού και εκεί συνεχίζεται το ίδιο παιχνίδι στο ίδιο μοτίβο. Οι Ιερόδουλες φοβούνται και είτε είναι τρανς είτε γυναίκες έχουνε ακόμα κάποια αλληλεγγύη μεταξύ τους, γιατί ξέρουν πως ό,τι συμβεί στην μία δεν θα αργήσει να συμβεί και στην άλλη. Πολλά βράδυα τους έχουνε επιτεθεί πελάτες. Θα πάει κάποιος ανωμαλιάρης θα τους ζητήσει πάλι να τον πηδήξουν, αυτές θα αρνηθούν, μετά θα τον διώξουν, θα σπαστούνε όλοι μαζί κι ύστερα αυτός θα ξαναγυρίσει να ξεπλύνει την τιμή του θα τις βρίσει θα τις απειλήσει λέγοντας κάτι σαν "θα σας βλάλω τις περούκες παλιόπούστηδες". Άλλες φορές δεν θα θέλουν να πάρουν κάποιον πελάτη κι εκείνος θα τις ακολουθήσει παντού για να του κάτσουν με το ζόρι. Άλλοι αργούν να χύσουν και ζητάνε τα λεφτά τους πίσω μεθυσμένοι και πουλάνε τσαμπουκά. Αλλά το χειρότερο είναι όταν στην πιάτσα εμφανίζονται κωλόπαιδα και ψυχάκιδες, πετάνε μπουκάλια και κοτρώνες στα αυτοκίνητα, τα σπάνε, περνάνε από δίπλα και δίνουν κλωτσιές, φτύνουν και βρίζουν. Γυρνάς στο σπίτι και νιώθεις σκουπίδι. Επιπλέον οι μπάτσοι συνεχώς κυνηγάνε, τώρα με την κρίση, εφορμούν στις πιάτσες και βρίσκουν και κοπανάνε πρόστιμα, για να βγάλουνε λεφτά.
Γιαυτό λοιπόν όλοι εσείς που αηδιάζετε, να σκεφτείτε πως είναι να σηκώνεις στην πλάτη σου όλη την ανωμαλία μιας πόλης, να βοηθάς στο να μειώνονται οι βιασμοί και να εκτονώνεις την σεξουαλική καταπίεση και τα συμπλέγματα του καθενός που θα μπορούσε να τα ξεσπάσει με πολύ άσχημο τρόπο μετά, βλέπε χρυσαυγίτες ή τους ψυχοπαθείς στα σχολεία και τα σινεμά της Αμερικής που πυροβολάνε αδιακρίτως και γελάνε. Σκεφτείτε επίσης πως αυτή τη στιγμή αυτές οι θεές ανήκουν πλέον στους οικονομικά ασθενέστερους και με ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσουν. Σκεφτείτε πως θα μπορούσατε να είσαστε στη θέση τους, να σας είχανε μεγαλώσει (δεν είναι απαραίτητο να είναι μάνα σου κάποια για να σου μάθει τη ζωή), γιαυτό όταν περνάτε από μπροστά τους να τους γλυκομιλάτε και να τους κάνετε μόνο κοπλιμέντα. Ίσως έτσι πάτε και στον παράδεισο μαλάκες!
Για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους και την ηρεμία τους, τα μέλη διαφόρων ομάδων που έχουν δεχθεί ρατσισμό και καταπίεση πρέπει να φέρονται και αλληλέγγυα μεταξύ τους.
Όπως οι πλούσιοι χεστήκανε, στην εποχή μας, για το ποιός είναι έγχρωμος, αφού είναι δικός τους, έτσι κι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν γκέυ άντρες που τρέφουν ρατσιστικά αισθήματα για τις transexual και τις θεωρούν κάτι τελείως διαφορετικό από εμάς, γιαυτό και καλά δεν θέλουν να κατεβαίνουν και στο Athens Pride. Τραγικό. Αυτοί βασικά είναι οι κακές λούγκρες, γιατί μόνο μια κακιασμένη κακογαμημένη ζηλόφθονη λούγκρα αποκαλεί μια τρανσέξουαλ υποτιμητικά "τραβέλι".
Έχουν δίκιο όμως που τις κράζουν. Πως να μην τις ζηλεύεις αφού τα καλύτερα τσολάκια και τα πιο ψωλαρίδικα τεκνά, τα λαϊκά αυτά αγόρια που δεν γουστάρουνε και δεν τους ενδιαφέρουνε κιόλας οι ταμπέλες, θα πάνε μόνο με τις τρανς; Είναι στρέητ αγόρια που επιθυμούν το διαφορετικό, το πρόστυχο, τη καύλα της στιγμής, κάπου στα σκοτεινά, πάνω σε μια εθνική λεωφόρο. Αγόρια που έχουνε πάρει όλες τις γκόμενες της γειτονιάς τους και θέλουνε να δοκιμάσουν την τύχη τους και σε αυτό το γκρούπ. Οι τράνς της Αθήνας και ειδικά εκείνες που κάνουν πιάτσα μετριούνται στα δάχτυλα. Πόσοι φαντάροι ανυποψίαστοι ξελαμπικάρανε μέσα σε ένα βράδυ κι ύστερα κάνανε push ups για πάρτη της θεότητας που είχανε μπροστά τους;
Είναι επίσης αγόρια άμαθα και αμούστακα που΄χουν καύλες και βρίσκουν την ευκαιρία να διδαχθούν πριν γυρίσουν έτοιμοι άνδρες στις μέλλουσες γυναίκες τους. Είναι που αυτά τα αγόρια από παλιά δεν ένιωθαν ενοχές, αλλά το γεγονός πως θα γούσταραν να γαμήσουν ένα κωλαράκι, δεν σήμαινε πως θα κάνουν σχέση ή θα προτιμήσουν έναν γκέυ άντρα. Αν κρίνουμε από το βιολογικό φύλο, εκείνο που έλκει αυτά τα αγόρια τελικά είναι το κοινωνικό φύλο. Δεν είναι το μουνί, ούτε η πούτσα και η κωλοτρυπίδα. Είναι η γοητεία μιας αλλότριας για εμάς τους Ταμπελίστες, εμφάνισης και κουλτούρας και συμπεριφοράς που δυστυχώς δεν θα γνωρίσουμε ποτέ ούτε και θα την κατανοήσουμε εύκολα. Πολλές φορές αυτά τα αγόρια ερωτευτήκανε παράφορα μια τράνς, τσαμπουκαλευτήκανε, πότε τις ρίχνανε πότε τις τρώγανε, τρακάρανε πάνω σε βιτρίνες μαγαζιών και κόβανε τις φλέβες τους απ΄τη καψούρα. Είναι εκείνες οι στιγμές που ο έρωτας φτάνει στο αποκορύφωμα κι είναι ο μοναδικός σκοπός. Υπάρχουν φορές που στο κρύο της νύχτας περνάνε αγόρια με μηχανές ή μπατσάκια στο σχόλασμα και κάνουν καμάκι "τι κάνουν τα παιδιά καυλώνετε;" κι εκείνοι απαντούν "είσαι θεά, είσαι καύλα, δεν φαντάζεσαι πόσο, μανάρα μου εσύ" και τέτοια. Νύχτες που νιώθεις θεά και γυρνάς στο σπίτι σου ικανοποιημένη.
Αυτή ήταν η καλή πλευρά. Η κακή είναι οτι οι τρανς δεν βρίσκουν δουλειά πουθενά και τώρα με την κρίση υποφέρουν από οικονομικά προβλήματα και ανυπαρξία πολιτείας και κοινωνικού κράτους όπως βέβαια και κοινωνικής υπεράσπισης, αφού το τι κάνουν οι πελάτες τα βράδυα δεν σημαίνει πως θα το κάνουν και θα το νομιμοποιήσουν το πρωί.
Οι τράνς συνήθως δεν τα πάνε και καλά μεταξύ τους, είναι δύσκολοι άνθρωποι και δεν μπορούν να συγκατοικήσουν. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και οι κολλητές "αφρίζουν" μεταξύ τους και ζηλεύουν ανοιχτά και κάνουν πλάκα και βρίζονται, με αγάπη, όταν πχ πάρει η μία γκόμενο ή βρεί καλό πελάτη ενώ η άλλη βλέπει οτι θα μείνει μπουκάλα. Κάθε νύχτα ικανοποιούν τα βίτσια του κάθε ανώμαλου που κλεγεται για μια γκόμενα. Είναι παθητικές αλλά τους ζητάνε οι πελάτες, τα τελευταία χρόνια, να γίνονται ενεργητικές. Οι Τρανς έχουν υιοθετήσει τη θηλυκή τους πλευρά και στην κανονική τους ζωή, δεν κάναν εγχειρήσεις για πλάκα, δέχονται όμως ανταγωνισμό αθέμιτο, είτε από το διαδίκτυο και τους περιφήμους cross dressers που το δίνουν τσάμπα ή ακόμα πληρώνουν κι από πάνω τους άλλοτε πελάτες των κανονικών τρανς, είτε από άλλες παλιές καραβάνες που τώρα έχουνε γίνει μαφιόζες και κατεβάζουν στις πιάτσες βουλγαράκια με περούκες, τα οποία είναι βέβαια αγόρια τραβεστί, αλλά πληρώνονται λόγω συνήθειας από τη χώρα τους, πολύ λιγότερο, κατεβάζοντας έτσι τις τιμές τόσο χαμηλά που ξεφτυλίζουν εντελώς το επάγγελμα. Συνεπώς η ελεύθερη αγορά ούτε στο πεζοδρόμιο προσέφερε καμία λύση. Επιπλέον εκτός από τις πουτάνες που διαπόμπευσαν και εξευτέλισαν οι κρατικοί φορείς δήθεν για λόγους πρόνοιας κλπ ψευτιές, τα κυκλώματα, αφού κάναν τη δουλειά τους, τις διοχετεύουν αλλού και εκεί συνεχίζεται το ίδιο παιχνίδι στο ίδιο μοτίβο. Οι Ιερόδουλες φοβούνται και είτε είναι τρανς είτε γυναίκες έχουνε ακόμα κάποια αλληλεγγύη μεταξύ τους, γιατί ξέρουν πως ό,τι συμβεί στην μία δεν θα αργήσει να συμβεί και στην άλλη. Πολλά βράδυα τους έχουνε επιτεθεί πελάτες. Θα πάει κάποιος ανωμαλιάρης θα τους ζητήσει πάλι να τον πηδήξουν, αυτές θα αρνηθούν, μετά θα τον διώξουν, θα σπαστούνε όλοι μαζί κι ύστερα αυτός θα ξαναγυρίσει να ξεπλύνει την τιμή του θα τις βρίσει θα τις απειλήσει λέγοντας κάτι σαν "θα σας βλάλω τις περούκες παλιόπούστηδες". Άλλες φορές δεν θα θέλουν να πάρουν κάποιον πελάτη κι εκείνος θα τις ακολουθήσει παντού για να του κάτσουν με το ζόρι. Άλλοι αργούν να χύσουν και ζητάνε τα λεφτά τους πίσω μεθυσμένοι και πουλάνε τσαμπουκά. Αλλά το χειρότερο είναι όταν στην πιάτσα εμφανίζονται κωλόπαιδα και ψυχάκιδες, πετάνε μπουκάλια και κοτρώνες στα αυτοκίνητα, τα σπάνε, περνάνε από δίπλα και δίνουν κλωτσιές, φτύνουν και βρίζουν. Γυρνάς στο σπίτι και νιώθεις σκουπίδι. Επιπλέον οι μπάτσοι συνεχώς κυνηγάνε, τώρα με την κρίση, εφορμούν στις πιάτσες και βρίσκουν και κοπανάνε πρόστιμα, για να βγάλουνε λεφτά.
Γιαυτό λοιπόν όλοι εσείς που αηδιάζετε, να σκεφτείτε πως είναι να σηκώνεις στην πλάτη σου όλη την ανωμαλία μιας πόλης, να βοηθάς στο να μειώνονται οι βιασμοί και να εκτονώνεις την σεξουαλική καταπίεση και τα συμπλέγματα του καθενός που θα μπορούσε να τα ξεσπάσει με πολύ άσχημο τρόπο μετά, βλέπε χρυσαυγίτες ή τους ψυχοπαθείς στα σχολεία και τα σινεμά της Αμερικής που πυροβολάνε αδιακρίτως και γελάνε. Σκεφτείτε επίσης πως αυτή τη στιγμή αυτές οι θεές ανήκουν πλέον στους οικονομικά ασθενέστερους και με ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσουν. Σκεφτείτε πως θα μπορούσατε να είσαστε στη θέση τους, να σας είχανε μεγαλώσει (δεν είναι απαραίτητο να είναι μάνα σου κάποια για να σου μάθει τη ζωή), γιαυτό όταν περνάτε από μπροστά τους να τους γλυκομιλάτε και να τους κάνετε μόνο κοπλιμέντα. Ίσως έτσι πάτε και στον παράδεισο μαλάκες!
Για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους και την ηρεμία τους, τα μέλη διαφόρων ομάδων που έχουν δεχθεί ρατσισμό και καταπίεση πρέπει να φέρονται και αλληλέγγυα μεταξύ τους.
Όπως οι πλούσιοι χεστήκανε, στην εποχή μας, για το ποιός είναι έγχρωμος, αφού είναι δικός τους, έτσι κι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν γκέυ άντρες που τρέφουν ρατσιστικά αισθήματα για τις transexual και τις θεωρούν κάτι τελείως διαφορετικό από εμάς, γιαυτό και καλά δεν θέλουν να κατεβαίνουν και στο Athens Pride. Τραγικό. Αυτοί βασικά είναι οι κακές λούγκρες, γιατί μόνο μια κακιασμένη κακογαμημένη ζηλόφθονη λούγκρα αποκαλεί μια τρανσέξουαλ υποτιμητικά "τραβέλι".
Έχουν δίκιο όμως που τις κράζουν. Πως να μην τις ζηλεύεις αφού τα καλύτερα τσολάκια και τα πιο ψωλαρίδικα τεκνά, τα λαϊκά αυτά αγόρια που δεν γουστάρουνε και δεν τους ενδιαφέρουνε κιόλας οι ταμπέλες, θα πάνε μόνο με τις τρανς; Είναι στρέητ αγόρια που επιθυμούν το διαφορετικό, το πρόστυχο, τη καύλα της στιγμής, κάπου στα σκοτεινά, πάνω σε μια εθνική λεωφόρο. Αγόρια που έχουνε πάρει όλες τις γκόμενες της γειτονιάς τους και θέλουνε να δοκιμάσουν την τύχη τους και σε αυτό το γκρούπ. Οι τράνς της Αθήνας και ειδικά εκείνες που κάνουν πιάτσα μετριούνται στα δάχτυλα. Πόσοι φαντάροι ανυποψίαστοι ξελαμπικάρανε μέσα σε ένα βράδυ κι ύστερα κάνανε push ups για πάρτη της θεότητας που είχανε μπροστά τους;
Είναι επίσης αγόρια άμαθα και αμούστακα που΄χουν καύλες και βρίσκουν την ευκαιρία να διδαχθούν πριν γυρίσουν έτοιμοι άνδρες στις μέλλουσες γυναίκες τους. Είναι που αυτά τα αγόρια από παλιά δεν ένιωθαν ενοχές, αλλά το γεγονός πως θα γούσταραν να γαμήσουν ένα κωλαράκι, δεν σήμαινε πως θα κάνουν σχέση ή θα προτιμήσουν έναν γκέυ άντρα. Αν κρίνουμε από το βιολογικό φύλο, εκείνο που έλκει αυτά τα αγόρια τελικά είναι το κοινωνικό φύλο. Δεν είναι το μουνί, ούτε η πούτσα και η κωλοτρυπίδα. Είναι η γοητεία μιας αλλότριας για εμάς τους Ταμπελίστες, εμφάνισης και κουλτούρας και συμπεριφοράς που δυστυχώς δεν θα γνωρίσουμε ποτέ ούτε και θα την κατανοήσουμε εύκολα. Πολλές φορές αυτά τα αγόρια ερωτευτήκανε παράφορα μια τράνς, τσαμπουκαλευτήκανε, πότε τις ρίχνανε πότε τις τρώγανε, τρακάρανε πάνω σε βιτρίνες μαγαζιών και κόβανε τις φλέβες τους απ΄τη καψούρα. Είναι εκείνες οι στιγμές που ο έρωτας φτάνει στο αποκορύφωμα κι είναι ο μοναδικός σκοπός. Υπάρχουν φορές που στο κρύο της νύχτας περνάνε αγόρια με μηχανές ή μπατσάκια στο σχόλασμα και κάνουν καμάκι "τι κάνουν τα παιδιά καυλώνετε;" κι εκείνοι απαντούν "είσαι θεά, είσαι καύλα, δεν φαντάζεσαι πόσο, μανάρα μου εσύ" και τέτοια. Νύχτες που νιώθεις θεά και γυρνάς στο σπίτι σου ικανοποιημένη.
Αυτή ήταν η καλή πλευρά. Η κακή είναι οτι οι τρανς δεν βρίσκουν δουλειά πουθενά και τώρα με την κρίση υποφέρουν από οικονομικά προβλήματα και ανυπαρξία πολιτείας και κοινωνικού κράτους όπως βέβαια και κοινωνικής υπεράσπισης, αφού το τι κάνουν οι πελάτες τα βράδυα δεν σημαίνει πως θα το κάνουν και θα το νομιμοποιήσουν το πρωί.
Οι τράνς συνήθως δεν τα πάνε και καλά μεταξύ τους, είναι δύσκολοι άνθρωποι και δεν μπορούν να συγκατοικήσουν. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και οι κολλητές "αφρίζουν" μεταξύ τους και ζηλεύουν ανοιχτά και κάνουν πλάκα και βρίζονται, με αγάπη, όταν πχ πάρει η μία γκόμενο ή βρεί καλό πελάτη ενώ η άλλη βλέπει οτι θα μείνει μπουκάλα. Κάθε νύχτα ικανοποιούν τα βίτσια του κάθε ανώμαλου που κλεγεται για μια γκόμενα. Είναι παθητικές αλλά τους ζητάνε οι πελάτες, τα τελευταία χρόνια, να γίνονται ενεργητικές. Οι Τρανς έχουν υιοθετήσει τη θηλυκή τους πλευρά και στην κανονική τους ζωή, δεν κάναν εγχειρήσεις για πλάκα, δέχονται όμως ανταγωνισμό αθέμιτο, είτε από το διαδίκτυο και τους περιφήμους cross dressers που το δίνουν τσάμπα ή ακόμα πληρώνουν κι από πάνω τους άλλοτε πελάτες των κανονικών τρανς, είτε από άλλες παλιές καραβάνες που τώρα έχουνε γίνει μαφιόζες και κατεβάζουν στις πιάτσες βουλγαράκια με περούκες, τα οποία είναι βέβαια αγόρια τραβεστί, αλλά πληρώνονται λόγω συνήθειας από τη χώρα τους, πολύ λιγότερο, κατεβάζοντας έτσι τις τιμές τόσο χαμηλά που ξεφτυλίζουν εντελώς το επάγγελμα. Συνεπώς η ελεύθερη αγορά ούτε στο πεζοδρόμιο προσέφερε καμία λύση. Επιπλέον εκτός από τις πουτάνες που διαπόμπευσαν και εξευτέλισαν οι κρατικοί φορείς δήθεν για λόγους πρόνοιας κλπ ψευτιές, τα κυκλώματα, αφού κάναν τη δουλειά τους, τις διοχετεύουν αλλού και εκεί συνεχίζεται το ίδιο παιχνίδι στο ίδιο μοτίβο. Οι Ιερόδουλες φοβούνται και είτε είναι τρανς είτε γυναίκες έχουνε ακόμα κάποια αλληλεγγύη μεταξύ τους, γιατί ξέρουν πως ό,τι συμβεί στην μία δεν θα αργήσει να συμβεί και στην άλλη. Πολλά βράδυα τους έχουνε επιτεθεί πελάτες. Θα πάει κάποιος ανωμαλιάρης θα τους ζητήσει πάλι να τον πηδήξουν, αυτές θα αρνηθούν, μετά θα τον διώξουν, θα σπαστούνε όλοι μαζί κι ύστερα αυτός θα ξαναγυρίσει να ξεπλύνει την τιμή του θα τις βρίσει θα τις απειλήσει λέγοντας κάτι σαν "θα σας βλάλω τις περούκες παλιόπούστηδες". Άλλες φορές δεν θα θέλουν να πάρουν κάποιον πελάτη κι εκείνος θα τις ακολουθήσει παντού για να του κάτσουν με το ζόρι. Άλλοι αργούν να χύσουν και ζητάνε τα λεφτά τους πίσω μεθυσμένοι και πουλάνε τσαμπουκά. Αλλά το χειρότερο είναι όταν στην πιάτσα εμφανίζονται κωλόπαιδα και ψυχάκιδες, πετάνε μπουκάλια και κοτρώνες στα αυτοκίνητα, τα σπάνε, περνάνε από δίπλα και δίνουν κλωτσιές, φτύνουν και βρίζουν. Γυρνάς στο σπίτι και νιώθεις σκουπίδι. Επιπλέον οι μπάτσοι συνεχώς κυνηγάνε, τώρα με την κρίση, εφορμούν στις πιάτσες και βρίσκουν και κοπανάνε πρόστιμα, για να βγάλουνε λεφτά.
Γιαυτό λοιπόν όλοι εσείς που αηδιάζετε, να σκεφτείτε πως είναι να σηκώνεις στην πλάτη σου όλη την ανωμαλία μιας πόλης, να βοηθάς στο να μειώνονται οι βιασμοί και να εκτονώνεις την σεξουαλική καταπίεση και τα συμπλέγματα του καθενός που θα μπορούσε να τα ξεσπάσει με πολύ άσχημο τρόπο μετά, βλέπε χρυσαυγίτες ή τους ψυχοπαθείς στα σχολεία και τα σινεμά της Αμερικής που πυροβολάνε αδιακρίτως και γελάνε. Σκεφτείτε επίσης πως αυτή τη στιγμή αυτές οι θεές ανήκουν πλέον στους οικονομικά ασθενέστερους και με ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσουν. Σκεφτείτε πως θα μπορούσατε να είσαστε στη θέση τους, να σας είχανε μεγαλώσει (δεν είναι απαραίτητο να είναι μάνα σου κάποια για να σου μάθει τη ζωή), γιαυτό όταν περνάτε από μπροστά τους να τους γλυκομιλάτε και να τους κάνετε μόνο κοπλιμέντα. Ίσως έτσι πάτε και στον παράδεισο μαλάκες![/b]
Για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους και την ηρεμία τους, τα μέλη διαφόρων ομάδων που έχουν δεχθεί ρατσισμό και καταπίεση πρέπει να φέρονται και αλληλέγγυα μεταξύ τους.
Όπως οι πλούσιοι χεστήκανε, στην εποχή μας, για το ποιός είναι έγχρωμος, αφού είναι δικός τους, έτσι κι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν γκέυ άντρες που τρέφουν ρατσιστικά αισθήματα για τις transexual και τις θεωρούν κάτι τελείως διαφορετικό από εμάς, γιαυτό και καλά δεν θέλουν να κατεβαίνουν και στο Athens Pride. Τραγικό. Αυτοί βασικά είναι οι κακές λούγκρες, γιατί μόνο μια κακιασμένη κακογαμημένη ζηλόφθονη λούγκρα αποκαλεί μια τρανσέξουαλ υποτιμητικά "τραβέλι".
Έχουν δίκιο όμως που τις κράζουν. Πως να μην τις ζηλεύεις αφού τα καλύτερα τσολάκια και τα πιο ψωλαρίδικα τεκνά, τα λαϊκά αυτά αγόρια που δεν γουστάρουνε και δεν τους ενδιαφέρουνε κιόλας οι ταμπέλες, θα πάνε μόνο με τις τρανς; Είναι στρέητ αγόρια που επιθυμούν το διαφορετικό, το πρόστυχο, τη καύλα της στιγμής, κάπου στα σκοτεινά, πάνω σε μια εθνική λεωφόρο. Αγόρια που έχουνε πάρει όλες τις γκόμενες της γειτονιάς τους και θέλουνε να δοκιμάσουν την τύχη τους και σε αυτό το γκρούπ. Οι τράνς της Αθήνας και ειδικά εκείνες που κάνουν πιάτσα μετριούνται στα δάχτυλα. Πόσοι φαντάροι ανυποψίαστοι ξελαμπικάρανε μέσα σε ένα βράδυ κι ύστερα κάνανε push ups για πάρτη της θεότητας που είχανε μπροστά τους;
Είναι επίσης αγόρια άμαθα και αμούστακα που΄χουν καύλες και βρίσκουν την ευκαιρία να διδαχθούν πριν γυρίσουν έτοιμοι άνδρες στις μέλλουσες γυναίκες τους. Είναι που αυτά τα αγόρια από παλιά δεν ένιωθαν ενοχές, αλλά το γεγονός πως θα γούσταραν να γαμήσουν ένα κωλαράκι, δεν σήμαινε πως θα κάνουν σχέση ή θα προτιμήσουν έναν γκέυ άντρα. Αν κρίνουμε από το βιολογικό φύλο, εκείνο που έλκει αυτά τα αγόρια τελικά είναι το κοινωνικό φύλο. Δεν είναι το μουνί, ούτε η πούτσα και η κωλοτρυπίδα. Είναι η γοητεία μιας αλλότριας για εμάς τους Ταμπελίστες, εμφάνισης και κουλτούρας και συμπεριφοράς που δυστυχώς δεν θα γνωρίσουμε ποτέ ούτε και θα την κατανοήσουμε εύκολα. Πολλές φορές αυτά τα αγόρια ερωτευτήκανε παράφορα μια τράνς, τσαμπουκαλευτήκανε, πότε τις ρίχνανε πότε τις τρώγανε, τρακάρανε πάνω σε βιτρίνες μαγαζιών και κόβανε τις φλέβες τους απ΄τη καψούρα. Είναι εκείνες οι στιγμές που ο έρωτας φτάνει στο αποκορύφωμα κι είναι ο μοναδικός σκοπός. Υπάρχουν φορές που στο κρύο της νύχτας περνάνε αγόρια με μηχανές ή μπατσάκια στο σχόλασμα και κάνουν καμάκι "τι κάνουν τα παιδιά καυλώνετε;" κι εκείνοι απαντούν "είσαι θεά, είσαι καύλα, δεν φαντάζεσαι πόσο, μανάρα μου εσύ" και τέτοια. Νύχτες που νιώθεις θεά και γυρνάς στο σπίτι σου ικανοποιημένη.
Αυτή ήταν η καλή πλευρά. Η κακή είναι οτι οι τρανς δεν βρίσκουν δουλειά πουθενά και τώρα με την κρίση υποφέρουν από οικονομικά προβλήματα και ανυπαρξία πολιτείας και κοινωνικού κράτους όπως βέβαια και κοινωνικής υπεράσπισης, αφού το τι κάνουν οι πελάτες τα βράδυα δεν σημαίνει πως θα το κάνουν και θα το νομιμοποιήσουν το πρωί.
Οι τράνς συνήθως δεν τα πάνε και καλά μεταξύ τους, είναι δύσκολοι άνθρωποι και δεν μπορούν να συγκατοικήσουν. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και οι κολλητές "αφρίζουν" μεταξύ τους και ζηλεύουν ανοιχτά και κάνουν πλάκα και βρίζονται, με αγάπη, όταν πχ πάρει η μία γκόμενο ή βρεί καλό πελάτη ενώ η άλλη βλέπει οτι θα μείνει μπουκάλα. Κάθε νύχτα ικανοποιούν τα βίτσια του κάθε ανώμαλου που κλεγεται για μια γκόμενα. Είναι παθητικές αλλά τους ζητάνε οι πελάτες, τα τελευταία χρόνια, να γίνονται ενεργητικές. Οι Τρανς έχουν υιοθετήσει τη θηλυκή τους πλευρά και στην κανονική τους ζωή, δεν κάναν εγχειρήσεις για πλάκα, δέχονται όμως ανταγωνισμό αθέμιτο, είτε από το διαδίκτυο και τους περιφήμους cross dressers που το δίνουν τσάμπα ή ακόμα πληρώνουν κι από πάνω τους άλλοτε πελάτες των κανονικών τρανς, είτε από άλλες παλιές καραβάνες που τώρα έχουνε γίνει μαφιόζες και κατεβάζουν στις πιάτσες βουλγαράκια με περούκες, τα οποία είναι βέβαια αγόρια τραβεστί, αλλά πληρώνονται λόγω συνήθειας από τη χώρα τους, πολύ λιγότερο, κατεβάζοντας έτσι τις τιμές τόσο χαμηλά που ξεφτυλίζουν εντελώς το επάγγελμα. Συνεπώς η ελεύθερη αγορά ούτε στο πεζοδρόμιο προσέφερε καμία λύση. Επιπλέον εκτός από τις πουτάνες που διαπόμπευσαν και εξευτέλισαν οι κρατικοί φορείς δήθεν για λόγους πρόνοιας κλπ ψευτιές, τα κυκλώματα, αφού κάναν τη δουλειά τους, τις διοχετεύουν αλλού και εκεί συνεχίζεται το ίδιο παιχνίδι στο ίδιο μοτίβο. Οι Ιερόδουλες φοβούνται και είτε είναι τρανς είτε γυναίκες έχουνε ακόμα κάποια αλληλεγγύη μεταξύ τους, γιατί ξέρουν πως ό,τι συμβεί στην μία δεν θα αργήσει να συμβεί και στην άλλη. Πολλά βράδυα τους έχουνε επιτεθεί πελάτες. Θα πάει κάποιος ανωμαλιάρης θα τους ζητήσει πάλι να τον πηδήξουν, αυτές θα αρνηθούν, μετά θα τον διώξουν, θα σπαστούνε όλοι μαζί κι ύστερα αυτός θα ξαναγυρίσει να ξεπλύνει την τιμή του θα τις βρίσει θα τις απειλήσει λέγοντας κάτι σαν "θα σας βλάλω τις περούκες παλιόπούστηδες". Άλλες φορές δεν θα θέλουν να πάρουν κάποιον πελάτη κι εκείνος θα τις ακολουθήσει παντού για να του κάτσουν με το ζόρι. Άλλοι αργούν να χύσουν και ζητάνε τα λεφτά τους πίσω μεθυσμένοι και πουλάνε τσαμπουκά. Αλλά το χειρότερο είναι όταν στην πιάτσα εμφανίζονται κωλόπαιδα και ψυχάκιδες, πετάνε μπουκάλια και κοτρώνες στα αυτοκίνητα, τα σπάνε, περνάνε από δίπλα και δίνουν κλωτσιές, φτύνουν και βρίζουν. Γυρνάς στο σπίτι και νιώθεις σκουπίδι. Επιπλέον οι μπάτσοι συνεχώς κυνηγάνε, τώρα με την κρίση, εφορμούν στις πιάτσες και βρίσκουν και κοπανάνε πρόστιμα, για να βγάλουνε λεφτά.
Για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους και την ηρεμία τους, τα μέλη διαφόρων ομάδων που έχουν δεχθεί ρατσισμό και καταπίεση πρέπει να φέρονται και αλληλέγγυα μεταξύ τους.
Όπως οι πλούσιοι χεστήκανε, στην εποχή μας, για το ποιός είναι έγχρωμος, αφού είναι δικός τους, έτσι κι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν γκέυ άντρες που τρέφουν ρατσιστικά αισθήματα για τις transexual και τις θεωρούν κάτι τελείως διαφορετικό από εμάς, γιαυτό και καλά δεν θέλουν να κατεβαίνουν και στο Athens Pride. Τραγικό. Αυτοί βασικά είναι οι κακές λούγκρες, γιατί μόνο μια κακιασμένη κακογαμημένη ζηλόφθονη λούγκρα αποκαλεί μια τρανσέξουαλ υποτιμητικά "τραβέλι".
Έχουν δίκιο όμως που τις κράζουν. Πως να μην τις ζηλεύεις αφού τα καλύτερα τσολάκια και τα πιο ψωλαρίδικα τεκνά, τα λαϊκά αυτά αγόρια που δεν γουστάρουνε και δεν τους ενδιαφέρουνε κιόλας οι ταμπέλες, θα πάνε μόνο με τις τρανς; Είναι στρέητ αγόρια που επιθυμούν το διαφορετικό, το πρόστυχο, τη καύλα της στιγμής, κάπου στα σκοτεινά, πάνω σε μια εθνική λεωφόρο. Αγόρια που έχουνε πάρει όλες τις γκόμενες της γειτονιάς τους και θέλουνε να δοκιμάσουν την τύχη τους και σε αυτό το γκρούπ. Οι τράνς της Αθήνας και ειδικά εκείνες που κάνουν πιάτσα μετριούνται στα δάχτυλα. Πόσοι φαντάροι ανυποψίαστοι ξελαμπικάρανε μέσα σε ένα βράδυ κι ύστερα κάνανε push ups για πάρτη της θεότητας που είχανε μπροστά τους;
Είναι επίσης αγόρια άμαθα και αμούστακα που΄χουν καύλες και βρίσκουν την ευκαιρία να διδαχθούν πριν γυρίσουν έτοιμοι άνδρες στις μέλλουσες γυναίκες τους. Είναι που αυτά τα αγόρια από παλιά δεν ένιωθαν ενοχές, αλλά το γεγονός πως θα γούσταραν να γαμήσουν ένα κωλαράκι, δεν σήμαινε πως θα κάνουν σχέση ή θα προτιμήσουν έναν γκέυ άντρα. Αν κρίνουμε από το βιολογικό φύλο, εκείνο που έλκει αυτά τα αγόρια τελικά είναι το κοινωνικό φύλο. Δεν είναι το μουνί, ούτε η πούτσα και η κωλοτρυπίδα. Είναι η γοητεία μιας αλλότριας για εμάς τους Ταμπελίστες, εμφάνισης και κουλτούρας και συμπεριφοράς που δυστυχώς δεν θα γνωρίσουμε ποτέ ούτε και θα την κατανοήσουμε εύκολα. Πολλές φορές αυτά τα αγόρια ερωτευτήκανε παράφορα μια τράνς, τσαμπουκαλευτήκανε, πότε τις ρίχνανε πότε τις τρώγανε, τρακάρανε πάνω σε βιτρίνες μαγαζιών και κόβανε τις φλέβες τους απ΄τη καψούρα. Είναι εκείνες οι στιγμές που ο έρωτας φτάνει στο αποκορύφωμα κι είναι ο μοναδικός σκοπός. Υπάρχουν φορές που στο κρύο της νύχτας περνάνε αγόρια με μηχανές ή μπατσάκια στο σχόλασμα και κάνουν καμάκι "τι κάνουν τα παιδιά καυλώνετε;" κι εκείνοι απαντούν "είσαι θεά, είσαι καύλα, δεν φαντάζεσαι πόσο, μανάρα μου εσύ" και τέτοια. Νύχτες που νιώθεις θεά και γυρνάς στο σπίτι σου ικανοποιημένη.
Αυτή ήταν η καλή πλευρά. Η κακή είναι οτι οι τρανς δεν βρίσκουν δουλειά πουθενά και τώρα με την κρίση υποφέρουν από οικονομικά προβλήματα και ανυπαρξία πολιτείας και κοινωνικού κράτους όπως βέβαια και κοινωνικής υπεράσπισης, αφού το τι κάνουν οι πελάτες τα βράδυα δεν σημαίνει πως θα το κάνουν και θα το νομιμοποιήσουν το πρωί.
Οι τράνς συνήθως δεν τα πάνε και καλά μεταξύ τους, είναι δύσκολοι άνθρωποι και δεν μπορούν να συγκατοικήσουν. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και οι κολλητές "αφρίζουν" μεταξύ τους και ζηλεύουν ανοιχτά και κάνουν πλάκα και βρίζονται, με αγάπη, όταν πχ πάρει η μία γκόμενο ή βρεί καλό πελάτη ενώ η άλλη βλέπει οτι θα μείνει μπουκάλα. Κάθε νύχτα ικανοποιούν τα βίτσια του κάθε ανώμαλου που κλεγεται για μια γκόμενα. Είναι παθητικές αλλά τους ζητάνε οι πελάτες, τα τελευταία χρόνια, να γίνονται ενεργητικές. Οι Τρανς έχουν υιοθετήσει τη θηλυκή τους πλευρά και στην κανονική τους ζωή, δεν κάναν εγχειρήσεις για πλάκα, δέχονται όμως ανταγωνισμό αθέμιτο, είτε από το διαδίκτυο και τους περιφήμους cross dressers που το δίνουν τσάμπα ή ακόμα πληρώνουν κι από πάνω τους άλλοτε πελάτες των κανονικών τρανς, είτε από άλλες παλιές καραβάνες που τώρα έχουνε γίνει μαφιόζες και κατεβάζουν στις πιάτσες βουλγαράκια με περούκες, τα οποία είναι βέβαια αγόρια τραβεστί, αλλά πληρώνονται λόγω συνήθειας από τη χώρα τους, πολύ λιγότερο, κατεβάζοντας έτσι τις τιμές τόσο χαμηλά που ξεφτυλίζουν εντελώς το επάγγελμα. Συνεπώς η ελεύθερη αγορά ούτε στο πεζοδρόμιο προσέφερε καμία λύση. Επιπλέον εκτός από τις πουτάνες που διαπόμπευσαν και εξευτέλισαν οι κρατικοί φορείς δήθεν για λόγους πρόνοιας κλπ ψευτιές, τα κυκλώματα, αφού κάναν τη δουλειά τους, τις διοχετεύουν αλλού και εκεί συνεχίζεται το ίδιο παιχνίδι στο ίδιο μοτίβο. Οι Ιερόδουλες φοβούνται και είτε είναι τρανς είτε γυναίκες έχουνε ακόμα κάποια αλληλεγγύη μεταξύ τους, γιατί ξέρουν πως ό,τι συμβεί στην μία δεν θα αργήσει να συμβεί και στην άλλη. Πολλά βράδυα τους έχουνε επιτεθεί πελάτες. Θα πάει κάποιος ανωμαλιάρης θα τους ζητήσει πάλι να τον πηδήξουν, αυτές θα αρνηθούν, μετά θα τον διώξουν, θα σπαστούνε όλοι μαζί κι ύστερα αυτός θα ξαναγυρίσει να ξεπλύνει την τιμή του θα τις βρίσει θα τις απειλήσει λέγοντας κάτι σαν "θα σας βλάλω τις περούκες παλιόπούστηδες". Άλλες φορές δεν θα θέλουν να πάρουν κάποιον πελάτη κι εκείνος θα τις ακολουθήσει παντού για να του κάτσουν με το ζόρι. Άλλοι αργούν να χύσουν και ζητάνε τα λεφτά τους πίσω μεθυσμένοι και πουλάνε τσαμπουκά. Αλλά το χειρότερο είναι όταν στην πιάτσα εμφανίζονται κωλόπαιδα και ψυχάκιδες, πετάνε μπουκάλια και κοτρώνες στα αυτοκίνητα, τα σπάνε, περνάνε από δίπλα και δίνουν κλωτσιές, φτύνουν και βρίζουν. Γυρνάς στο σπίτι και νιώθεις σκουπίδι. Επιπλέον οι μπάτσοι συνεχώς κυνηγάνε, τώρα με την κρίση, εφορμούν στις πιάτσες και βρίσκουν και κοπανάνε πρόστιμα, για να βγάλουνε λεφτά.
Γιαυτό λοιπόν όλοι εσείς που αηδιάζετε, να σκεφτείτε πως είναι να σηκώνεις στην πλάτη σου όλη την ανωμαλία μιας πόλης, να βοηθάς στο να μειώνονται οι βιασμοί και να εκτονώνεις την σεξουαλική καταπίεση και τα συμπλέγματα του καθενός που θα μπορούσε να τα ξεσπάσει με πολύ άσχημο τρόπο μετά, βλέπε χρυσαυγίτες ή τους ψυχοπαθείς στα σχολεία και τα σινεμά της Αμερικής που πυροβολάνε αδιακρίτως και γελάνε. Σκεφτείτε επίσης πως αυτή τη στιγμή αυτές οι θεές ανήκουν πλέον στους οικονομικά ασθενέστερους και με ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσουν. Σκεφτείτε πως θα μπορούσατε να είσαστε στη θέση τους, να σας είχανε μεγαλώσει (δεν είναι απαραίτητο να είναι μάνα σου κάποια για να σου μάθει τη ζωή), γιαυτό όταν περνάτε από μπροστά τους να τους γλυκομιλάτε και να τους κάνετε μόνο κοπλιμέντα. Ίσως έτσι πάτε και στον παράδεισο μαλάκες!
OP
OP
TRANS_NINA
Trans
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 9.642
- Like
- 9.157
Για πρώτη φορά, ένας άνδρας και μια τρανς γυναίκα παντρεύτηκαν στο Ισραήλ.
Η Αριζόνα -γεννημένος Erez- σκέφτηκε ότι ποτέ δεν θα βρει την αληθινή αγάπη ή θα βαδίσει στον ιερό διάδρομο του γάμου, έως ότου ένας άντρας έδωσε τα πάντα για να είναι μαζί της.
Για πρώτη φορά, ένας άνδρας και μια τρανς γυναίκα παντρεύτηκαν κάτω από ένα huppa (εβραϊκή παραδοσιακή τελετή) στο Ισραήλ αυτή την εβδομάδα. Το ζευγάρι, μια ξανθιά "σεξοβόμβα" και ο σύζυγος της, του οποίου η ταυτότητα δεν αποκαλύφθηκε, περπάτησαν το διάδρομο με ζητωκραυγές και δάκρυα από τους φίλους και την οικογένειά τους. Το τηλεοπτικό συνεργείο του Καναλιού 2 κάλυψε το γεγονός.
Η νύφη Αριζόνα φορούσε ένα λευκό φόρεμα ή μάλλον ένα ελαφρύ ροζ. "Είναι το ίδιο που φόρεσε η Jennifer Lopez στα Όσκαρ... Αυτός είναι ένας ιδιαίτερος γάμος, δεν υπάρχουν κανόνες εδώ!", δήλωσε η Αριζόνα επιδεικνύοντας το φόρεμα μπροστά στην κάμερα, λίγες ώρες πριν τη μεγάλη στιγμή.
H Αριζόνα γεννήθηκε ως Ερέζ και είναι ένα από τα τέσσερα αδέλφια μιας παραδοσιακής Εβραϊκής οικογένειας. Η διαδικασία για να γίνει Αριζόνα περιλαμβάνει ορμονολογική θεραπεία, εμφυτεύματα στήθους και πολλές χειρουργικές επεμβάσεις, όλα αυτά για να δημιουργήσει μια glam θηλυκή εμφάνιση. "Θέλω να είμαι Χόλιγουντ", είπε στο σαλόνι ομορφιάς που διατηρεί κοντά στο Τελ Αβίβ.
[Φωτογραφία: Αριζόνα την ημέρα του γάμου της]
"Κάθε άνθρωπος που του αρέσουν οι τρανς θα ήθελε να μπει για λίγο στη θέση του ή της συζύγου του , αλλά δεν έχει ο καθένας το θάρρος να το κάνει"
Η προηγούμενη σχέση της, με τον οποίο ήταν μαζί οκτώ ευτυχισμένα χρόνια, τελικά δεν μπορούσε να διαχειριστεί την επιθυμία της να γίνει γυναίκα και την εγκατέλειψε . Τότε ήταν που τη χτύπησε η απελπισία. Η Αριζόνα δήλωσε ότι αισθάνθηκε ότι δεν θα βρει πότε ξανά την αγάπη.
Είχε άνδρες να την κυνηγούν, άνδρες που της έλεγαν ότι ήταν τρελοί γι 'αυτήν, αλλά κανείς δεν θα την συναντούσε δημόσια ακόμη και για ένα φλιτζάνι καφέ. Μια από τις φίλες της μίλησε στο Κανάλι 2 για τον κόσμο των τρανς ατόμων, καθώς και για τον μεγάλο αριθμό των ανδρών που τις εκμεταλλεύονται και τις εκδίδουν για σεξ.
Αλλά ο άνθρωπος κάτω από το huppa, ο σύζυγός της, ήταν διαφορετικός. Παντρεμένος με τρία παιδιά πριν από τη σχέση τους, την υποστήριξε και ήταν δίπλα της.
Κατά την τελετή, η τηλεοπτική προσωπικότητα Avri Gilad αποκάλεσε το γάμο της Αριζόνα μια σημαντική καινοτομία. "Κάθε γυναίκα αξίζει να χαμογελάσει στο γάμο της και της αξίζει να ντυθεί στα λεύκα", είπε γελώντας ή ακόμα και στα ροζ.
Κατά τη διάρκεια των όρκων του ζευγαριού, ο Gilad ρώτησε την Αριζόνα, "Θα κάνεις τα πάντα για να αισθάνεται σαν άνδρας, κατά τη διάρκεια της ημέρας και τη νύχτα;" "Ναι", απάντησε. "Και θα σταθείς στο πλευρό του αν η ισχύς του αποδυναμωθεί;" Τότε άρχισε τα γέλια και απάντησε, "δεν ξέρω", και έστρεψε το βλέμμα της, με αποτέλεσμα η αίθουσα να ξεσπάσει σε γέλια.
Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας της Αριζόνα δεν παραστάθηκε στην τελετή, η μητέρα της, καθώς και οι Ορθόδοξες αδελφές ήταν δίπλα της. Εν τω μεταξύ, η οικογένεια του συζύγου είπε ότι ακόμα δεν καταλαβαίνουν την απόφασή του. Η Αριζόνα είπε ότι ήταν ευτυχής που δημοσιοποίησε τη σχέση τους μπροστά σε όλη τη χώρα. "Δεν είναι επιτρεπτό μόνο για τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες να παντρευτούν", είπε. Όσον αφορά τα μελλοντικά σχέδια του ζευγαριού; Είπε ότι υπάρχει και μια στο εκατομμύριο περίπτωση να αποκτήσουν παιδιά.
apo
Trans News
Η Αριζόνα -γεννημένος Erez- σκέφτηκε ότι ποτέ δεν θα βρει την αληθινή αγάπη ή θα βαδίσει στον ιερό διάδρομο του γάμου, έως ότου ένας άντρας έδωσε τα πάντα για να είναι μαζί της.
Για πρώτη φορά, ένας άνδρας και μια τρανς γυναίκα παντρεύτηκαν κάτω από ένα huppa (εβραϊκή παραδοσιακή τελετή) στο Ισραήλ αυτή την εβδομάδα. Το ζευγάρι, μια ξανθιά "σεξοβόμβα" και ο σύζυγος της, του οποίου η ταυτότητα δεν αποκαλύφθηκε, περπάτησαν το διάδρομο με ζητωκραυγές και δάκρυα από τους φίλους και την οικογένειά τους. Το τηλεοπτικό συνεργείο του Καναλιού 2 κάλυψε το γεγονός.
Η νύφη Αριζόνα φορούσε ένα λευκό φόρεμα ή μάλλον ένα ελαφρύ ροζ. "Είναι το ίδιο που φόρεσε η Jennifer Lopez στα Όσκαρ... Αυτός είναι ένας ιδιαίτερος γάμος, δεν υπάρχουν κανόνες εδώ!", δήλωσε η Αριζόνα επιδεικνύοντας το φόρεμα μπροστά στην κάμερα, λίγες ώρες πριν τη μεγάλη στιγμή.
H Αριζόνα γεννήθηκε ως Ερέζ και είναι ένα από τα τέσσερα αδέλφια μιας παραδοσιακής Εβραϊκής οικογένειας. Η διαδικασία για να γίνει Αριζόνα περιλαμβάνει ορμονολογική θεραπεία, εμφυτεύματα στήθους και πολλές χειρουργικές επεμβάσεις, όλα αυτά για να δημιουργήσει μια glam θηλυκή εμφάνιση. "Θέλω να είμαι Χόλιγουντ", είπε στο σαλόνι ομορφιάς που διατηρεί κοντά στο Τελ Αβίβ.
[Φωτογραφία: Αριζόνα την ημέρα του γάμου της]
"Κάθε άνθρωπος που του αρέσουν οι τρανς θα ήθελε να μπει για λίγο στη θέση του ή της συζύγου του , αλλά δεν έχει ο καθένας το θάρρος να το κάνει"
Η προηγούμενη σχέση της, με τον οποίο ήταν μαζί οκτώ ευτυχισμένα χρόνια, τελικά δεν μπορούσε να διαχειριστεί την επιθυμία της να γίνει γυναίκα και την εγκατέλειψε . Τότε ήταν που τη χτύπησε η απελπισία. Η Αριζόνα δήλωσε ότι αισθάνθηκε ότι δεν θα βρει πότε ξανά την αγάπη.
Είχε άνδρες να την κυνηγούν, άνδρες που της έλεγαν ότι ήταν τρελοί γι 'αυτήν, αλλά κανείς δεν θα την συναντούσε δημόσια ακόμη και για ένα φλιτζάνι καφέ. Μια από τις φίλες της μίλησε στο Κανάλι 2 για τον κόσμο των τρανς ατόμων, καθώς και για τον μεγάλο αριθμό των ανδρών που τις εκμεταλλεύονται και τις εκδίδουν για σεξ.
Αλλά ο άνθρωπος κάτω από το huppa, ο σύζυγός της, ήταν διαφορετικός. Παντρεμένος με τρία παιδιά πριν από τη σχέση τους, την υποστήριξε και ήταν δίπλα της.
Κατά την τελετή, η τηλεοπτική προσωπικότητα Avri Gilad αποκάλεσε το γάμο της Αριζόνα μια σημαντική καινοτομία. "Κάθε γυναίκα αξίζει να χαμογελάσει στο γάμο της και της αξίζει να ντυθεί στα λεύκα", είπε γελώντας ή ακόμα και στα ροζ.
Κατά τη διάρκεια των όρκων του ζευγαριού, ο Gilad ρώτησε την Αριζόνα, "Θα κάνεις τα πάντα για να αισθάνεται σαν άνδρας, κατά τη διάρκεια της ημέρας και τη νύχτα;" "Ναι", απάντησε. "Και θα σταθείς στο πλευρό του αν η ισχύς του αποδυναμωθεί;" Τότε άρχισε τα γέλια και απάντησε, "δεν ξέρω", και έστρεψε το βλέμμα της, με αποτέλεσμα η αίθουσα να ξεσπάσει σε γέλια.
Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας της Αριζόνα δεν παραστάθηκε στην τελετή, η μητέρα της, καθώς και οι Ορθόδοξες αδελφές ήταν δίπλα της. Εν τω μεταξύ, η οικογένεια του συζύγου είπε ότι ακόμα δεν καταλαβαίνουν την απόφασή του. Η Αριζόνα είπε ότι ήταν ευτυχής που δημοσιοποίησε τη σχέση τους μπροστά σε όλη τη χώρα. "Δεν είναι επιτρεπτό μόνο για τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες να παντρευτούν", είπε. Όσον αφορά τα μελλοντικά σχέδια του ζευγαριού; Είπε ότι υπάρχει και μια στο εκατομμύριο περίπτωση να αποκτήσουν παιδιά.
apo
Trans News
Συνημμένα
Παρόμοια θέματα
