Αλλαγή Φύλου "επαναπροσδιορισμός φύλου" "διόρθωση ή μετάβαση φύλου"

[TRANS_NINA]

14....

Η συγκλονιστική ιστορία της Χάιντι που έγινε… Αντρέας
Δευτέρα 03 Δεκεμβρίου 2012 20:51
Η συγκλονιστική ιστορία της Χάιντι που έγινε… Αντρέας


Η Γερμανίδα σφαιροβόλος που πήρε... τόνους αναβολικών και άλλαξε φύλο με βίαιο τρόπο

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο περισσότερες πληροφορίες γι' αυτήν την απίστευτη και συνάμα τραγική ιστορία, συμβαίνει το εξής σοκαριστικό. Πληκτρολογώντας το όνομα της Ανατολικογερμανίδας πρωταθλήτριας σφαιροβολίας Χάιντι Κρίγκερ, η παραπομπή γίνεται στο όνομα Αντρέας Κρίγκερ. Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο! Η Χάιντι Κρίγκερ, κορυφαία αθλήτρια στις ρίψεις, που σήμερα είναι ο Αντρέας Κρίγκερ, έμπορος στρατιωτικών ειδών! Ο λόγος της αλλαγής φύλου δεν ήταν μία επιλογή της Χάιντι, όταν κατάλαβε ότι η φύση την έσπρωχνε περισσότερο προς την ανδρική φύση. Ήταν αποτέλεσμα των απίστευτων ποσοτήτων αναβολικών που λάμβανε εν αγνοία της και που αργά αλλά σταθερά τη μετέτρεψε σε άντρα. «Αυτό που συνέβη όμως σε εσάς δεν ήταν απλό ντόπινγκ. Ήταν βίαιος σεξουαλικός μετασχηματισμός», της ανέφερε ο γιατρός που ανέλαβε την εγχείρηση αλλαγής φύλου. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η Χάιντι Κρίγκερ γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1966 και ήταν αθλήτρια της σφαιροβολίας της Ανατολικής Γερμανίας. Για πολλά χρόνια λάμβανε εν αγνοία της πολύ μεγάλες ποσότητες αναβολικών. Κάτι που γινόταν και με άλλους αθλητές της χώρας. Τα αναβολικά αυτά επιβάρυναν τον οργανισμό της με τεράστιες ποσότητες τεστοστερόνη. Το αποτέλεσμα; Από την ηλικία των δεκαοκτώ, άρχισε να αναπτύσσει έντονα ανδρικά χαρακτηριστικά ενώ παράλληλα υπέστη πολύ σημαντικές βλάβες στην υγεία της.
Το νούμερο 54
Το 1981 το όνομα της Χάιντι Κρίγκερ μπήκε στον κατάλογο των αθλητών που έπαιρναν αναβολικά, με το νούμερο 54. Αυτό συνέβη και με το βιβλίο «Ντοκουμέντα του ντόπινγκ» της συγγραφέως Μπριγκίτε Μπέρεντοκ, που της το χάρισε το 1992 η μητέρα της. «Έχουν και σένα μέσα», της είπε. Και, πράγματι, στο βιβλίο γίνεται ευθεία αναφορά τόσο στην ίδια, ως «αθλήτρια 54» και «Η Χάιντι με τις ορμόνες», όσο και στο υπ' αριθμόν 14.25 κρατικό σχέδιο για τη χορήγηση αναβολικών, που υπογράφει ο «αγαπητός φίλος» Έριχ Χόνεκερ, γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η αντίδρασή της όμως είναι πάλι αρνητική. «Μου μύριζε κακοστημένη προπαγάνδα», λέει. «Τότε ήμουν εντελώς απλοϊκή», δηλώνει.
Το 1982 πήρε 885 χιλιοστόγραμμα της απαγορευμένης ουσίας Oral Turinabol, που της την έδινε, χωρίς να την ενημερώνει τι είναι και τι συνέπειες θα μπορούσε να έχει για την υγεία της, ο προπονητής της. Μέσα σε 29 εβδομάδες το 1984 έλαβε 2590 χιλιοστόγραμμα από την ίδια ουσία, δηλαδή τη διπλάσια από αυτήν που παράγει το ανδρικό σώμα το ίδιο διάστημα. Στο βιβλίο των Werner Franke και Brigitte Berendonk με τίτλο Doping: From Research to Deceit, αναφέρεται ότι μόνο το 1986 η Χάιντι Κρίγκερ πήρε 2600 μιλιγκράμ από στεροειδή - περίπου 1000 μιλιγκράμ περισσότερα από όσα πήρε ο Μπεν Τζόνσον, που βρέθηκε ντοπαρισμένος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Σεούλ το 1988.
Αποτέλεσμα της χρήσης αυτών των ποσοτήτων της Oral Turinabol ήταν οι πολύ υψηλές επιδόσεις της Χάιντι Κρίγκερ, που στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Ανοιχτού Στίβου στη Στουτγκάρδη το 1986 κέρδισε το Χρυσό Μετάλλιο ρίχνοντας τη σφαίρα στα 21,10 μέτρα. Από την επόμενη χρονιά όμως άρχισαν να φαίνονται τα προβλήματα στους μύες και στα κόκαλα της αθλήτριας από τα αναβολικά, και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στην Ινδιανάπολη των ΗΠΑ περιορίστηκε στην τέταρτη θέση. Το 1991 αναγκάστηκε να σταματήσει την καριέρα της καθώς υπέφερε από ισχυρούς πόνους και ένας ορθοπεδικός τής είπε ότι αν συνέχιζε, η σπονδυλική της στήλη θα πάθαινε ανεπανόρθωτη ζημιά. Ακόμα και σήμερα υποφέρει από ισχυρούς πόνους στους μηρούς, τους γοφούς και τη μέση.
Η αλλαγή φύλου
Το 1997 έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου και αργότερα παντρεύτηκε την πρώην Ανατολικογερμανίδα κολυμβήτρια Ute Krause, που ήταν επίσης θύμα του μαζικού ντόπινγκ αθλητών στην Αν. Γερμανία.
Οι δίκες...
«Δεν το βάζω κάτω», λέει σε μία συνέντευξή της. «Εκείνοι που με δηλητηρίαζαν με τεστοστερόνη και Oral Turinabol σχεδόν για 15 χρόνια, θα πρέπει να ξέρουν ότι ούτε τους ξέχασα ούτε τους συγχώρησα». Αυτό δεν σημαίνει ότι επιθυμεί εκδίκηση. Το αίτημά του λέγεται απλά: αποκατάσταση - νομική, ιστορική, οικονομική.
Το πρώτο βήμα γι΄ αυτό έχει γίνει. Το πρωτοδικείο του Βερολίνου τον συμπεριέλαβε προ καιρού στη λίστα των 191 αθλητών που έπεσαν θύματα δηλητηρίασης με απαγορευμένες χημικές ουσίες τις δεκαετίες του '70 και του '80 στην Ανατολική Γερμανία. Ταυτόχρονα, του επιδίκασε αποζημίωση ύψους 10.000 μάρκων.
Το 2000 ο Αντρέας Κρίγκερ κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη του Manfred Ewald, που ήταν πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της Ανατολικής Γερμανίας και του Manfred Hoeppner, που ήταν ιατρικός διευθυντής στο Βερολίνο, οι οποίοι τελικά καταδικάστηκαν για την εν γνώσει τους συνέργεια στην πρόκληση βλαβών σε αθλητές, μεταξύ των οποίων ήταν και ανήλικοι. Οι δράστες, όμως, με ελάχιστες εξαιρέσεις, παραμένουν ατιμώρητοι. Και όχι μόνο. Σχεδόν όλοι τους συνεχίζουν την καριέρα τους σαν να μην είχε συμβεί τίποτε.
Οι περίπου 4.000 προπονητές της χώρας, που κάλυπταν διάφορα ολυμπιακά αθλήματα, έγιναν ανάρπαστοι σε όλον τον κόσμο ύστερα από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989. Το ίδιο και εκατοντάδες αθλητικοί γιατροί. «Οι ξένες αθλητικές ομοσπονδίες ήξεραν να εκτιμήσουν την τεχνογνωσία τους στον τομέα του ντόπινγκ, λαμβάνοντας υπόψη τις επιτυχίες τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες και σε άλλες διεθνείς διοργανώσεις», λέει.
Το μετάλλιο Χάιντι Κρίγκερ
Στη Γερμανία κάθε χρόνο απονέμεται το Μετάλλιο Χάιντι Κρίγκερ (Heidi-Krieger-Medaille), στους Γερμανούς που αγωνίζονται κατά του ντόπινγκ.
Στο σήμερα...
«Πώς έτσι και γίνατε έμπορος πολεμικών ειδών εσείς, ένας τόσο ειρηνικός άνθρωπος;», θα τον ρωτήσει ο Νίκος Χειλάς, σε μία συνέντευξη που παραχώρησε στο ΒΗΜΑ. «Δεν πουλάω όπλα», απαντά εκείνος. «Καθετί που θα προξενούσε πόνο στους άλλους δεν μπαίνει στο μαγαζί. Διακινώ μόνο είδη που μπορούν να χρησιμοποιήσουν και οι άλλοι πολίτες. Οι στρατιωτικοί σάκοι, για παράδειγμα, έχουν το πλεονέκτημα να είναι πιο πρακτικοί και ταυτόχρονα πιο φθηνοί». Εναλλακτικός μιλιταρισμός ή μαγνήτης για τους νεοναζιστές της πόλης;
«Καθόλου», λέει. «Έχω και νεοναζιστές πελάτες, αλλά αυτοί δεν βρίσκουν εκείνο που θέλουν. Όταν μου ζητούν σημαίες με τη σβάστικα ή άλλα ναζιστικά σύμβολα, τους λέω ευθέως ότι "τέτοια σκατά δεν πουλάει το κατάστημα"».


Read more:

http://www.newsbomb.gr/diethnh/stor...tis-hainti-poy-egine-antreas#ixzz360oSlxNm[/b

]

 

[TRANS_NINA]

Φοβερο αυτο με το μικρο κοριτσι και πανεμορφο  

οντως ειναι ομορφη

 

[bourdeliotis]

[URL unfurl="true"]http://www.10percent.gr/old/issues/200604/04.htmlhttp://www.10percent.gr/old/issues/200604/04.html][url]http://www.10percent.gr/old/issues/200604/04.htmlhttp://www.10percent.gr/old/issues/200604/04.html[/url[/URL]]
[URL unfurl="true"]http://www.lifo.gr/team/gayandlesbian/44572][url]http://www.lifo.gr/team/gayandlesbian/44572[/url[/URL]]
γιατι οι γκεη παρεηντ δεν καταληγουν στις πρεσβειες και στα προξενεια αυτων των χωρων? εδω ειτε σας δουμε στον λευκο πυργο ειτε στην ξαπλωστρα διπλα μας στην θαλασσα σπανια θα σας ενοχλησει κανεις και τυπικα εχετε τα ιδια δικαιωματα με τους αλλους συν οτι γλυτωνετε την στρατευση, καντε μια διαμαρτυρια σε αυτες τις διπλωματικες αρχες εκει θα πιασει τοπο εκει σας σκοτωνουν

 

[TRANS_NINA]

«Δεν άντεξα έγινα άντρας»
Περισσότερες από 230 Ελληνίδες έχουν υποβληθεί τα τελευταία χρόνια σε επέμβαση αλλαγής φύλου! Ποιος θα περίμενε ότι ανάμεσά τους και πολύ γνωστός καθηγητής Φιλοσοφίας, γιατροί, δικηγόροι, στρατιωτικοί, ακόμα και ένας κορυφαίος Έλληνας μουσικοσυνθέτης! Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι φιλήσυχοι και αξιόλογοι. Μετά την εφηβεία τους τόλμησαν να ξαναγεννηθούν, όμως περισσότεροι από 10 δεν τα κατάφεραν. Οδηγήθηκαν με τραγικό τρόπο στην αυτοκτονία λίγο μετά τη μεταμόρφωσή τους! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Συνειδητή επιλογή
Όπως μας εξήγησε ο πλαστικός χειρουργός κ. Θεόδωρος Βουκίδης, ο οποίος έχει κάνει επεμβάσεις αλλαγής φύλου σε τουλάχιστον 60 γυναίκες, οι αιτίες για την αξεπέραστη ανάγκη μιας γυναίκας να γίνει άντρας είναι προσδιορισμένες.
Αυτό λοιπόν συμβαίνει όταν ένας συγκεκριμένος πυρήνας του εγκεφάλου που έχει ταυτοποιηθεί και, μεταξύ άλλων, καθορίζει και το φύλο ενός ανθρώπου δεν ολοκληρώνεται για άγνωστο μέχρι σήμερα λόγο, όταν υπάρχει γονιδιακή κληρονομικότητα ή όταν ένα άτομο είναι σχιζοφρενικό και η ψυχική πάθησή του το οδηγεί στην απόφαση αυτή.
Στις πρώτες δύο περιπτώσεις το κοριτσάκι στα 2 με 3 χρόνια της ζωής του αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά. Αρχίζει να μην αποδέχεται το φύλο του. Όσο μεγαλώνει ασφυκτιά από την οικογενειακή και την κοινωνική καταπίεση και η έκρηξη γίνεται συνήθως στην εφηβεία, αφού το παιδί ύστερα από εσωτερική αναζήτηση έχει κατασταλάξει στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Σύμφωνα με τον κ. Βουκίδη, οι γυναίκες που κάνουν αλλαγή φύλου είναι από 18 έως 40 ετών και προέρχονται από όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Απ αυτές που το έκαναν συνειδητοποιημένα και όχι από ψυχικό νόσημα σε ποσοστό 70% έκαναν οικογένεια σχεδόν αμέσως, ενώ το 30% προτίμησαν να χαρούν για ένα διάστημα τη ζωή τους και μετά να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά. Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται, διότι οι ίδιες και οι οικογένειές τους αναγκάζονται, για να γλιτώσουν την κοινωνική κατακραυγή, να εξαφανιστούν και να μετακομίσουν σε πόλεις που δεν τους γνωρίζει κανείς. Υπάρχουν γυναίκες που πριν γίνουν άντρες παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά, τα οποία έφεραν αντιμέτωπα με τη νέα πραγματικότητα. Ότι δηλαδή η μαμά έγινε μπαμπάς και πως τη θέση της μαμάς θα πάρει κάποια άλλη!
Αληθινά περιστατικά που σοκάρουν
Μιλώντας στο ΛΟΙΠΟΝ η πρώην γυναίκα Λ.Κ. εξομολογείται:
«Από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου ήξερα πως δεν είμαι κορίτσι. Στο σχολείο, στο σπίτι, στη γειτονιά, παντού συμπεριφερόμουν σαν αγόρι. Κουρευόμουν πάντα αγορίστικα, φορούσα τα ρούχα του αδελφού μου και έπαιζα με τα παιχνίδια του. Όπως μου είπαν οι γονείς μου χρόνια αργότερα, στην αρχή πίστευαν πως συμπεριφερόμουν έτσι επειδή ζήλευα τον αδελφό μου και προσπαθούσα να τον μιμηθώ. Ευτυχώς, κατάλαβαν τι πραγματικά μου συνέβαινε όταν στην εφηβεία μου διαπίστωσαν ότι έβγαινα και είχα ερωτική σχέση με κοπέλες.
Η οικογένειά μου με βοήθησε να γίνω αυτό που πραγματικά ήμουν. Κατανόησαν ότι δεν είναι κάποια παιδική τρέλα ή ψυχοπάθεια, αλλά κάτι εγκεφαλικό, που δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω, ούτε ευθυνόμουν γι αυτό. Στα 20 μου χρόνια άλλαξα φύλο και ξαναγεννήθηκα. Φύγαμε από την επαρχία και μετακομίσαμε στην Αθήνα. Την ιστορία μου γνωρίζουν και όλα τα μέλη της ευρύτερης οικογένειάς μας, τα οποία επίσης έδειξαν κατανόηση και με αποδέχτηκαν. Επιτέλους, ζω όπως ονειρευόμουν». Ενδεικτικό είναι και το περιστατικό με δύο συμμαθήτριες στη Νάξο, οι οποίες είχαν ερωτική σχέση, αλλά, όταν τέλειωσαν το λύκειο, η μία μετακόμισε στην Αθήνα και η άλλη στα Γιάννενα. Η κοπέλα στην Αθήνα παντρεύτηκε και έκανε παιδιά, αλλά όταν συμπλήρωσε τα 35 της χρόνια, αποφάσισε να χωρίσει. Το καλοκαίρι κι ενώ βρισκόταν σε διακοπές με την οικογένειά της στους Παξούς συνάντησε τυχαία την πρώην συμμαθήτρια και σύντροφό της.
Το ειδύλλιο αναζωπυρώθηκε, η κοπέλα έγινε άντρας, παντρεύτηκαν, αλλά τα παιδιά έπρεπε να συμβιβαστούν με την ιδέα πως η μητέρα τους έγινε πατέρας και ότι η νέα γυναίκα του θα ήταν η καινούργια τους μητέρα. Στο εύλογο ερώτημά μας πώς πείθονται αυτά τα παιδιά και δεν αποκτούν ανεπανόρθωτα ψυχολογικά προβλήματα οι ειδικοί μάς απάντησαν πως η ευφυϊα των γονιών τους ξεπερνά τα εμπόδια και εμφυσά στα παιδιά πως όλο αυτό που συμβαίνει δεν είναι κάτι απίθανο, αλλά κάτι που μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε.
Οι γυναίκες που αλλάζουν φύλο, με εξαίρεση εκείνες που το κάνουν λόγω ψυχιατρικών προβλημάτων, όπως προαναφέραμε, δημιουργούν επιτυχημένες οικογένειες. Ασφαλώς όμως θα αναρωτιέστε πώς κάνουν παιδιά. Αυτοί που έχουν αδελφούς παίρνουν σπέρμα απ αυτούς, αλλιώς τεκνοποιούν με δότη, με εξωσωματική γονιμοποίηση. Υπάρχουν όμως στη χώρα μας και περιπτώσεις όπου οι δύο κόρες της οικογένειας άλλαξαν φύλο και έγιναν και οι δύο άντρες! Ακούγεται απίστευτο, αλλά είναι αληθινό! Ένα άλλο συγκλονιστικό παράδειγμα είναι αυτό μιας υπαξιωματικού, που υπηρέτησε στο στρατό 13 χρόνια. Λάτρευε τη δουλειά της, γιατί της υπέβαλλε αντρική συμπεριφορά, αλλά ασφυκτιούσε στο γυναικείο σώμα της. Πήρε την απόφαση λοιπόν να παραιτηθεί και αμέσως υποβλήθηκε σε επέμβαση αλλαγής φύλου. Ακόμα και κόρες Ελλήνων μεταναστών έρχονται στη χώρα μας, γίνονται άντρες και ξεκινούν από το μηδέν μια καινούργια ζωή.
Η σχιζοφρένεια
Ο πλαστικός χειρουργός κ. Βουκίδης αναφορικά με την ψυχική πάθηση που μπορεί να οδηγήσει μια γυναίκα στην αλλαγή φύλου μάς περιέγραψε το εξής ανατριχιαστικό περιστατικό που ο ίδιος βίωσε:
«Πριν από 6 μήνες με επισκέφθηκε μια νεότατη κοπέλα, η οποία μου ζήτησε να αναλάβω την επέμβαση αλλαγής του φύλου της. Ως όφειλα, την υπέβαλα σε ψυχιατρικές εξετάσεις και ταυτόχρονα την έστειλα να τη δει ο Θάνος Ασκητής, με τον οποίο συνεργάζομαι. Αμέσως συμφωνήσαμε και οι δυο ότι υπάρχει πρόβλημα ψυχιατρικής φύσεως και ως εκ τούτου αρνηθήκαμε να την αναλάβουμε. Όμως, η ίδια, με τη συμπαράσταση των γονιών της, οι οποίοι αρνούνταν να δεχθούν ότι το παιδί τους έχει πρόβλημα, πήγαν σε νοσοκομείο της Γερμανίας όπου γίνονται τέτοιες επεμβάσεις. Το κορίτσι άλλαξε φύλο, αλλά ένα μήνα αργότερα αυτοκτόνησε πέφτοντας στο κενό από τον 6ο όροφο του νοσοκομείου».
Με παρόμοιο ή με άλλους τρόπους αυτοκτόνησαν πάνω από 10 Ελληνίδες που προχώρησαν σε αλλαγή φύλου, καθώς αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ακόμα μία γυναίκα, η οποία μετά την αλλαγή φύλου αυτοκτόνησε πέφτοντας με το αυτοκίνητό της σε γκρεμό. Στην ερώτησή μου προς τον κ. Βουκίδη εάν τον εντυπωσίασε ποτέ ιδιαίτερα κάποια περίπτωση, μου απάντησε θετικά, αναφερόμενος στην περίπτωση μιας κοπέλας, πραγματικής καλλονής. «Μπήκε στο γραφείο μου και ήταν τόσο όμορφη, που πραγματικά απόρησα τι θα ήθελε να αλλάξει στην εμφάνισή της. Το μόνο που δεν σκέφτηκα ήταν την αλλαγή φύλου. Όταν μου το είπε, σοκαρίστηκα, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι αυτή η πανέμορφη κοπέλα ήταν ψυχικά διαταραγμένη».
Μετά την επέμβαση τι;
Η διαδικασία που ακολουθείται μετά την επέμβαση αλλαγής φύλου έχει να κάνει με την αλλαγή της ταυτότητάς τους. Με απόφαση του Πρωτοδικείου αλλάζουν ονοματεπώνυμο και σβήνονται από τα δημοτολόγια θηλέων.
Στη συνέχεια εγγράφονται στα δημοτολόγια αρρένων άλλης περιοχής και σε 40 ημέρες καλούνται να υπηρετήσουν στο στρατό. Παρουσιάζονται ως νεοσύλλεκτοι, αλλά αμέσως παίρνουν απολυτήριο Ι-5, επειδή ο σχετικός ελληνικός νόμος που θεωρείται πολύ προχωρημένος έναντι άλλων ευρωπαϊκών προβλέπει την απαλλαγή τους κατόπιν βεβαίωσης του πλαστικού χειρουργού ότι έχουν προχωρήσει σε αλλαγή φύλου. Σημειώνεται ότι η αλλαγή φύλου επιτυγχάνεται σε διάστημα περίπου 4 μηνών, ενώ ως άντρες πλέον έχουν κανονική σεξουαλική ζωή.

 

[TRANS_NINA]

Αλλαγή φύλου: Όταν γεννιέσαι σε ''λάθος'' σώμα!
Νιώθουν φυλακισμένοι μέσα στο ίδιο τους το σώμα και τελικά παίρνουν την  μεγάλη απόφαση να υποβληθούν σε επέμβαση  αλλαγής φύλου.
Μπορεί  η επιστήμη να κάνει θαύματα σε αυτό το τομέα αλλά η κοινωνική απομόνωση του ατόμου που επιθυμεί να προχωρήσει σε αλλαγή φύλου είναι ένα φαινόμενο που ακόμα παρατηρείται, όσο “προχωρημένη” κι αν θέλει να δείχνει η σύγχρονη κοινωνία. Δεν είναι λίγες οι φορές επισημαίνουν οι επιστήμονες που τα άτομα αυτά  συχνά χάνουν την οικογένειά τους, τους φίλους τους, ή ακόμα και τη δουλειά τους.
Η πρώτη περίπτωση αλλαγής φύλου στην ελληνική αστυνομία που είδε το φως της δημοσιότητας προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις όχι μόνο στους συναδέρφους του εγχειρισμένου αστυνομικού που από Νικολέτα έγινε Νίκος αλλά και στην κοινή γνώμη.
Ωστόσο η περίπτωση αυτή δεν είναι η μοναδική στην χώρα μας. 
Υπολογίζεται ότι περισσότερες από 230 Ελληνίδες έχουν υποβληθεί τα τελευταία χρόνια σε επέμβαση αλλαγής φύλου.

Όπως επισημαίνει στο iatropedia ο Εμμανουήλ Πολυζόπουλος Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής ''η Διαταραχή Ταυτότητας του Φύλου, είναι μια κωδικοποιημένη Νόσος στο Διεθνές Σύστημα ICD με τον κωδικό F64, παρόλο που η κοινωνία των πολιτών και οι πολίτες έχουν ζητήσει επανειλημμένως την αποπαθολογικοποίηση της κατάστασης (που είναι σήμερα γνωστή ως «διαταραχή ταυτότητας φύλου», και επίσης γνωστή υπό την ευρύτερη διάγνωση «ασυμφωνία φύλου» στο παρόν σχέδιο της ICD 11, ) με σχετική ερώτηση που έχει κατατεθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήδη από τον Νοέμβριο του 2010. Είναι πιθανόν η αναθεώρηση του ICD να εμπεριέχει αρκετές μεταβολές ως προς τον χαρακτηρισμό της Διαταραχής Ταυτότητας Φύλου ή να μην την κατατάξει καθόλου ως «Νόσο ή Διαταραχή».
Σύμφωνα με τον κ.Πολυζόπουλο η διαταραχή ταυτότητας φύλου εμφανίζεται πιο συχνά στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες. Έχει υπολογιστεί ότι περίπου 1 στους 30.000 ενήλικους άνδρες και 1 στις 100.000 γυναίκες επιθυμούν να προχωρήσουν σε εγχείρηση αλλαγής φύλου.

Έντονη δυσφορία  για το σώμα τους

Όπως εξηγεί ο ψυχίατρος ψυχοθεραπευτής κ. Ε. Πολυζόπουλος η «Διαταραχή Ταυτότητας του Φύλου» διαφέρει ως προς την Ομοφυλοφιλία ως προς το εξής: Ενώ η Ομοφυλοφιλία εστιάζεται στην επιθυμία του ατόμου για ερωτικές σχέσεις με άτομα του ιδίου φύλου, χωρίς όμως να υπάρχει δυσφορία για την εικόνα του σώματος, τα άτομα με Διαταραχή Ταυτότητας του Φύλου έχουν έντονη δυσφορία για την ανατομική εικόνα του σώματος τους, η οποία δεν συμβαδίζει με την σεξουαλική τους ταυτότητα – δηλαδή ο άνδρας (ή αντίστοιχα η γυναίκα) νιώθουν «φυλακισμένοι» σε ένα σώμα που ουδόλως ανταποκρίνεται στην ταυτότητα που έχουν οι ίδιοι υιοθετήσει για τον εαυτό τους. Έτσι, ο άνδρας επιθυμεί γυναικείο σώμα και αντίστοιχα η γυναίκα – ανδρικό. Και συνεχίζει:

''Στην προσπάθεια τους να ταυτιστούν το δυνατόν περισσότερο ως προς την εξωτερική εικόνα, με αυτό που νιώθουν μέσα τους, τα άτομα με Διαταραχή Ταυτότητας του Φύλου ντύνονται και συμπεριφέρονται σύμφωνα με αυτό που αισθάνονται ότι πραγματικά είναι. Όταν πλέον η δυσφορία φτάσει σε οριακό επίπεδο, τότε τα άτομα αυτά επιλέγουν να υποβληθούν σε μια σειρά χειρουργικών επεμβάσεων, ώστε να απαλλαγούν από τα ανατομικά χαρακτηριστικά του φύλου τους και να προσομοιάσουν το δυνατόν περισσότερο με τα άτομα του φύλου που αισθάνονται ότι πραγματικά ανήκουν''.

Αφόρητη ψυχολογική πίεση

Αναφερόμενος στην ψυχολογική κατάσταση των ατόμων που θα προχωρήσουν σε αυτή την επέμβαση ο κ. Πολυζόπουλος υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ότι ΄΄τα ψυχολογικά ζητήματα που προκύπτουν είτε στην περίοδο πριν την επέμβαση, είτε ακόμα και μετά από αυτήν, είναι πολλά και εξαρτώνται πολύ από την συγκρότηση της προσωπικότητας του ίδιου του ατόμου και από τον βαθμό αποδοχής του από το κοινωνικό περιβάλλον. Σίγουρα πάντως η ψυχολογική πίεση που ασκείται είναι μεγάλη.
Πάντως καταλήγει ο κ.Πολυζόπουλος ΄΄πάντα και πριν την χειρουργική αλλαγή του φύλου, απαιτείται ψυχιατρική / ψυχολογική παρέμβαση και τέλος ιατρική γνωμάτευση, ώστε να πιστοποιηθεί ο βαθμός ωριμότητας της λήψης μιας τέτοιας απόφασης, αλλά και για να αποκλειστεί η συνύπαρξη και άλλης ψυχοπαθολογίας.''

Διαδικασία χρονοβόρα, επίπονη και καθόλου φθηνή.

Ένα από τα “εμπόδιο” που αντιμετωπίζουν όσοι θέλουν να αλλάξουν φίλο είναι εκτός των άλλων  το υψηλό κόστος της επέμβασης, που μπορεί να ξεπεράσει τα 20.000 δολάρια, ενώ το κόστος της ορμονοθεραπείας μέχρι την επέμβαση κυμαίνεται στα 200 δολάρια το μήνα.

Έτσι στους άνδρες που θέλουν να γίνουν γυναίκες χορηγούνται οιστρογόνα  (δηλαδή γυναικείες ορμόνες), όσο και άλλες ουσίες που εμποδίζουν την παραγωγή τεστοστερόνης, η οποία υπάρχει μεν στις γυναίκες σε μικρές ποσότητες, όμως είναι ανδρική ορμόνη που ευθύνεται για την τριχοφυία και τη μεγαλύτερη μυική μάζα των ανδρών σε σχέση με τις γυναίκες.

Η διαδικασία για τις γυναίκες που θέλουν να γίνουν άνδρες είναι ακριβώς η αντίστροφη: Περιλαμβάνει χορήγηση τεστοστερόνης, που κάνει πιο βαθιά τη φωνή, μικραίνει τα στήθη και αυξάνει τη δύναμη στο πάνω μέρος του σώματος.

Ο χειρουργός Σέρμαν Λέις, που εργάζεται σε ειδικό κέντρο της Φιλαδέλφειας, στις ΗΠΑ, υποστηρίζει ότι ο/η “ασθενής” θα πρέπει να κάνει ορμονοθεραπεία και να ζει κανονικά σαν να ήταν εκπρόσωπος του άλλου φύλου για έναν ολόκληρο χρόνο πριν την επέμβαση, ώστε να νιώσει πώς είναι πραγματικά η ζωή ως άτομο του αντίθετου φύλου.

Μετά την ορμονοθεραπεία, ακολουθεί  το τελικό βήμα, δηλαδή η επέμβαση αλλαγής φύλου.

Τι γίνεται σε  άλλες χώρες

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αποφανθεί ότι οι αρχές:
• οφείλουν να επιτρέπουν στα άτομα να προβαίνουν σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου
• οφείλουν να αναγνωρίζουν νομικά την αλλαγή φύλου των ατόμων αυτών και το δικαίωμά τους να συνάπτουν γάμο με άτομα του αντίθετου φύλου
Ωστόσο, στα περισσότερα κράτη μέλη προβλέπονται αυστηροί όροι για την πραγματοποίηση χειρουργικής επέμβασης αλλαγής φύλου.
Στην Τσεχική Δημοκρατία, απαιτείται προηγουμένως έγκριση από πενταμελή επιτροπή, στην οποία μετέχουν δύο ιατροί και ένας δικηγόρος.
Επίσης  τέσσερα κράτη μέλη (Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Λεττονία και Μάλτα) δεν αναγνωρίζουν ακόμη με νόμο την αλλαγή φύλου ούτε το δικαίωμα σύναψης γάμου.
Εννέα κράτη μέλη προβλέπουν αυστηρούς όρους για όσους επιθυμούν να αλλάξουν το μικρό τους όνομα, όπως προσκόμιση αποδεικτικών ιατρικών εγγράφων.

http://www.iatropedia.gr/articles/read/6161

 

[TRANS_NINA]

Ευκολότερη η αλλαγή φύλου από άνδρα σε γυναίκα
Είναι πλέον επιστημονικά παραδεκτό ότι υπάρχουν άνθρωποι, που ενώ αισθάνονται διαφορετικά, είναι εγκλωβισμένοι σε σώμα του αντίθετου φύλου.

Πρόκειται για κατηγορία ανθρώπων όχι ομοφυλοφιλικών, αλλά ούτε και ατόμων με κάποια ψυχιατρική διαταραχή. Πρόκειται για άτομα πολλές φορές αρκετά συγκροτημένα, ευφυή και μορφωμένα, αν οι συνθήκες δεν τα εμποδίσουν να μορφωθούν, με πλήρη επίγνωση της ιδιαιτερότητάς τους. Αυτή η ιδιαιτερότητα, ακόμα και σ’ αυτή την σύγχρονη εποχή τα οδηγεί σε συγκρούσεις, με την οικογένεια αρχικά και με το κοινωνικό περίγυρο στη συνέχεια. Κάποια άτομα από αυτά, είτε γιατί είναι ισχυροί χαρακτήρες και επιμένουν στην επίλυση του προβλήματός τους, είτε γιατί η τύχη τους ευνόησε, δεν απομονώνονται από την κοινωνία, δεν καταλήγουν θύματα ανώμαλης σεξουαλικής εκμετάλλευσης, αλλά αποζητούν, επιδιώκουν και πετυχαίνουν την αποδοχή και μια θέση στη κοινωνία μας. Έτσι σπουδάζουν, διεκδικούν στην αγορά εργασίας και  αναλαμβάνουν αρμοδιότητες στο ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με το όνομα και το φύλο, που νοιώθουν ότι είναι και έχουν ήδη διορθώσει. Συχνά κάνουν οικογένεια με το σύντροφό τους, υιοθετώντας ή όχι παιδιά.

Αν πράγματι έτσι είναι τα πράγματα για κάποιον, που αποζητά τη διόρθωση του φύλου του, θα ήταν άραγε δίκαιο να  τον οδηγήσουμε στη περιθωριοποίησή του; Ασφαλώς όχι. Αν όμως δεν είναι έτσι; Αν αυτός που αποζητά την αλλαγή φύλου, είναι μια διαταραγμένη προσωπικότητα, ή ενδεχομένως διατρέχει μια πρόσκαιρη ψυχιατρική διαταραχή, δεν θα ήταν εγκληματικό από το μεριά του χειρουργού να τον οδηγήσει στον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων του; Προϋπόθεση λοιπόν είναι η σίγουρη διευκρίνιση από τη πλευρά των ειδικών επιστημόνων (ψυχολόγων και ψυχιάτρων), που όχι αβίαστα, αλλά με ενδελεχή και παρατεταμένη διερεύνηση της προσωπικότητάς του, θα αποκλείσει πιθανότητες τέτοιων ψυχιατρικών διαταραχών, και θα διαπιστώσει την συγκεκριμένη ιδιαιτερότητά του.

Η χειρουργική αντιμετώπιση διόρθωσης φύλου από άντρα σε γυναίκα είναι πλέον μια εύκολη διαδικασία, με σύντομο χειρουργικό χρόνο (2,5 – 3 ώρες) από έμπειρο πλαστικό χειρουργό, μιας-δυο ημερών νοσηλείας, και εύκολης μετεγχειρητικής πορείας. Ο πιθανός μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος και αντιμετωπίσιμος με απλά παυσίπονα. Η τεχνική συνίσταται στο ακρωτηριασμό των όρχεων, στον ακρωτηριασμό της ουρήθρας και των σηραγγωδών σωμάτων από τη βάση τους, διατηρώντας την νεύρωση και την αιμάτωση του δέρματος του πέους και μερικές φορές και της βαλάνου. Το δέρμα αυτό μαζί με τη βάλανο αναστρέφονται για να δημιουργήσουν το εσωτερικό του κόλπου και το ψευδοτράχηλο της υποτιθέμενης μήτρας, εισερχόμενα σε χώρο που διανοίγεται μεταξύ του ορθού και του προστάτη.   Η αισθητική αποκατάσταση είναι πράγματι εντυπωσιακή και η λειτουργικότητα του κόλπου σχεδόν πλήρης μετά από παρέλευση ενός μηνός. Είναι σχεδόν πλήρης γιατί η φυσιολογική λίπανση ποτέ δεν επιτυγχάνεται. Ο κολπικός οργασμός στα περισσότερα περιστατικά είναι υπαρκτός και είναι λογικό γιατί εκτός του ότι το δέρμα του πέους, που χρησιμοποιείται σαν αιματούμενος ιστός στη δημιουργία του νεοκόλπου διατηρεί την αισθητικότητά του, αυτός γειτνιάζει και με το αισθητικό αιδοιικό νευρικό πλέγμα του πρωκτού, και τη νεύρωση του προστάτη, ο οποίος διατηρείται.

Η χειρουργική αντιμετώπιση όμως διόρθωσης φύλου από γυναίκα σε άντρα δεν είναι τόσο απλή, απαιτεί πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις με φτωχό αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα. Η υφή και η σύσταση του δέρματος του πέους είναι μοναδική και σπάνια μπορεί να προσομοιωθεί. Η εικόνα, η σύσταση και ο βλεννογόνος της βαλάνου είναι επίσης δύσκολο αν όχι αδύνατο επίσης να προσομοιωθεί. Η επιμήκυνση ή προέκταση της ουρήθρας είναι μια δύσκολη χειρουργική απόπειρα  με συχνές επιπλοκές στενώσεων και ουρηθρικών συριγγίων. Ο φυσιολογικός μηχανισμός στύσης δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει, πλην όμως αυτός μπορεί να αντικατασταθεί από ειδικούς στυτικούς μηχανισμούς σιλικόνης, όπως και τα ενθέματα όρχεων. Η αισθητικότητα δεν μπορεί ποτέ να επιτευχθεί παρά το γεγονός ότι σήμερα χειρουργικές τεχνικές μικροχειρουργικής μπορεί να επιτύχουν αισθητικότητα στους αιματούμενους κρημνούς. Ο οργασμός αν θα υπάρξει θα είναι μια εγκεφαλική διαδικασία χωρίς να υπάρχει εκτόνωση. Αναλυτικότερα η δημιουργία του πέους, που θα είναι και το πρώτο στάδιο της χειρουργικής αντιμετώπισης, μπορεί να επιτευχθεί με αιματούμενους ελεύθερους κρημνούς που λαμβάνονται από άλλα μέρη του σώματος και μεταφέρονται με τεχνικές της μικροχειρουργικής χρησιμοποιώντας μικροσκόπιο για την αναστόμωση των αγγείων. Ένα δεύτερο χειρουργικό στάδιο περιλαμβάνει την αποκατάσταση της ουρήθρας ώστε τα ούρα να βγαίνουν από το πέρας του νέου πέους. Απόπειρα με συχνές αποτυχίες λόγω στενώσεων κατά μήκος του και συριγγίων. Το τρίτο στάδιο περιλαμβάνει την αφαίρεση της μήτρας και του κόλπου ώστε να δοθεί η δυνατότητα δημιουργίας οσχέου που θα εμπεριέχουν τα ενθέματα όρχεων από σιλικόνη. Για το σκοπό αυτό την ίδια ώρα εντός των μεγάλων χειλέων του προηγούμενου αιδοίου τοποθετούνται διατατήρες ιστών (tissue expanders) προκειμένου να δημιουργήσουν χώρο τοποθέτησης των ενθεμάτων αυτών. Στο στάδιο αυτό μπορεί μα επιτευχθεί και απόπειρα δημιουργίας βαλάνου, χρησιμοποιώντας σαν μόσχευμα το βλεννογόνο του αφαιρεθέντος κόλπου. Ένα τέταρτο χειρουργικό στάδιο περιλαμβάνει την αφαίρεση των διατατήρων και την αντικατάστασή τους με τα ενθέματα όρχεων, καθώς και εμφύτευση εντός του νέου πέους στυτικό τεχνικό μηχανισμό. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των επεμβάσεων εφ’ όσον προχωρήσουν κατ’ ευχήν αποδίδουν ένα μέτριο αισθητικό και μετριότερο λειτουργικό  αποτέλεσμα.

Έτσι λοιπόν οι γυναίκες, που είναι εγκλωβισμένες σε ανδρικό σώμα είναι ευνοημένες σε σχέση με τους άντρες, που είναι αντίστοιχα εγκλωβισμένοι σε γυναικείο σώμα. Ή μήπως οι άντρες στη περίπτωσή διόρθωσης φύλου είναι οι ευνοημένοι γιατί εύκολα γίνονται γυναίκες. Ιδού λοιπόν ένα φιλοσοφικό ερώτημα. Η φύση στη περίπτωσή αυτή ποιόν αδίκησε: τον άντρα ή τη γυναίκα; Από ποία σκοπιά θα το δει κανείς;

Από τον πλαστικό χειρουργό κ. Γαβριήλ Στρατή

http://www.sgabriel.gr

info@sgabriel.gr

- See more at:

http://www.medvoi365.gr/aisthitiki/...-apo-andra-se-gynaika#sthash.TEW88EA8.dpuf[/b

]

 

[TRANS_NINA]

Η πορεία αλλαγής φύλλου από άνδρα σε γυναίκα μέσα σε 3 χρόνια -βίντεο-


Με μια φωτογραφία την ημέρα ένας 24χρονος Αυστραλός κατάφερε να παρουσιάσει την μεταμόρφωση του από άνδρα σε γυναίκα σε διάστημα 3 ετών.

Φυσικά το παζλ της προσπάθειας του ολοκλήρωσε η θεραπεία ορμονών που λάμβανε καθημερινά αλλά και με την επέμβαση προσθετικής στήθους που έγιναν με την βοήθεια του προσωπικού του γιατρού.

 

[TRANS_NINA]

Σε δίκη με το ΤΕΒΕ για αλλαγή φύλου!
Λογίστρια στη Θεσσαλονίκη διεκδικεί την κάλυψη του δημόσιου ασφαλιστικού φορέα για να γίνει άντρας

 
Του Γιώργου Τόλη, Secret, εφημερίδα "Παραπολιτικά"

Ο όρος «transsexual» δεν είναι ευρέως αποδεκτός στις δυτικές κοινωνίες. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει στην Ασία, όπου όροι όπως αυτός ή το «τρίτο φύλο» (άτομα που δεν θέλουν να προσδιοριστούν ούτε ως αρσενικά ούτε ως θηλυκά) είναι αναπόσπαστο κομμάτι των εκεί πολιτισμών. Συνεπώς, αν κάποιος θέλει να κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου, αυτό δεν θα αποτελέσει είδηση.

Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο στην Ελλάδα, η οποία εν έτει του 2014 παραμένει αρκετά συντηρητική, με τέτοιες έννοιες να αποτελούν «ταμπού» σε όλη την επικράτειά της. Ωστόσο, υπάρχει μία σπάνια περίπτωση στη Θεσσαλονίκη, όπου μία γυναίκα θέλει να γίνει άνδρας ζητώντας διακαώς να κάνει αλλαγή φύλου.

Η ΔΑΠΑΝΗ

Πρόκειται για μία υπόθεση που έχει πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης από το 2007, καθώς η εν λόγω γυναίκα όχι μόνο θέλει να κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου, αλλά ζητά από τον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (πρώην ΤΕΒΕ) να καλύψει πλήρως τη δαπάνη, η οποία ανέρχεται στις 47.000 ευρώ! Σύμφωνα με την εκτίμηση κόστους, η επέμβαση διαρκεί περίπου 66 ημέρες, η υδραυλική πρόσθεση πέους στοιχίζει 6.500 ευρώ, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως η εμφύτευση όρχεων χρεώνεται έξτρα 250 ευρώ. Οπως είναι λογικό, τέτοιες επεμβάσεις δεν γίνονται στη χώρα μας, γι’ αυτό και η Θεσσαλονικιά προχώρησε στην απόφαση να ζητήσει αρωγή από το Ταμείο της.

Το σπάνιο αίτημά της να νοσηλευτεί στη χειρουργική κλινική Bogenhausen του Μονάχου με όλα τα έξοδα καλυμμένα από τον ΟΑΕΕ έφτασε στη Διοικητική Επιτροπή του Οργανισμού στη Θεσσαλονίκη στις 6 Νοεμβρίου 2007. Οπως είναι λογικό, το μέγεθος της δαπάνης, αλλά και η σπανιότητα της περίπτωσης ανάγκασαν την επιτροπή να ζητήσει γνωμάτευση από την Ειδική Υγειονομική Επιτροπή του ΙΚΑ και το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (ΚΕΣΥ), καθώς η αιτούσα επικαλέσθηκε διαφυλική διαταραχή (γνωστή και ως «τρανσεξουαλισμός»), μία ψυχική διαταραχή, που προκαλεί κατάθλιψη και ο μόνος τρόπος «ίασης» είναι η αλλαγή φύλου.

Μπορεί η απόφαση του ΚΕΣΥ να ενέκρινε τη μετάβαση στο Μόναχο για νοσηλεία, ωστόσο η επιτροπή του ΙΚΑ απέρριψε το αίτημα, με την αιτιολογία πως πρόκειται για «ψυχική διαταραχή, χωρίς να τεκμηριώνεται η γενετική και ενδοκρινολογική διαταραχή, συνεπώς η αλλαγή φύλου δεν είναι απαραίτητη».

Ο ΟΑΕΕ επικαλέστηκε το ότι η εν λόγω απόφαση της Ειδικής Υγειονομικής Επιτροπής είναι «δεσμευτική» βάσει νόμου, γι’ αυτό και απέρριψε το αίτημα. Μάλιστα, η θέση του ήταν πως «πρόκειται για ψυχική διαταραχή ιάσιμη διά ψυχοθεραπείας σε συνδυασμό με τη λήψη αντικαταθλιπτικής αγωγής», στοιχείο που δεν τεκμηριώνει την ανάγκη νοσηλείας σε κλινική του εξωτερικού.

ΕΦΕΣΗ

Οπως είναι λογικό, η γυναίκα –η οποία εργάζεται ως λογίστρια στη Θεσσαλονίκη– έκανε έφεση και, όταν και αυτή απορρίφθηκε ομόφωνα από τον ΟΑΕΕ, προχώρησε σε προσφυγή κατά της απόφασης στις 21 Μαΐου 2008. Η υπόθεση πέρασε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, το οποίο αποφάσισε να αναβάλει την έκδοση απόφασης μέχρι να υπάρξει εκ νέου γνωμάτευση από την Ειδική Υγειονομική Επιτροπή. Οταν αυτή έγινε, το Πρωτοδικείο αποφάνθηκε πως είναι αναρμόδιο και έστειλε την υπόθεση στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών. Τελικά, αυτό στις 17 Ιουλίου 2013 απέρριψε την προσφυγή, βάζοντας τέλος στη δικαστική διαμάχη της με τον ΟΑΕΕ.

“Θέλω να νιώσω το νόημα της ζωής”

Αξίζει να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το πώς η ίδια μιλούσε για το αίτημά της: «Οταν έζησα στη Γερμανία, ξεκίνησα ψυχοθεραπεία. Οταν προχώρησα στην ορμονοθεραπεία, δυστυχώς κάτι προκάλεσε την “ψυχική έκρηξη”, όπως την αποκάλεσε ο γιατρός μου, με αποτέλεσμα να κλειστώ στον εαυτό μου και να μην έχω ενδιαφέροντα στη ζωή μου. Σήμερα (σ.σ.: Το 2007), αποφάσισα να ξαναπροσπαθήσω να πραγματοποιήσω την επιθυμία μου, ώστε να νιώσω επιτέλους το νόημα της ζωής. Επισκέφθηκα ξανά τη Γερμανία και συγκινήθηκα με την εξέλιξη που υπάρχει για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, που βασανίζει πραγματικά τόσα παιδιά. Με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, η θετική σας απάντηση θα αποτελούσε πλήρη ανακούφιση και ευγνωμοσύνη απέναντι στη χώρα μου».

Η περίπτωση της Θεσσαλονικιάς θυμίζει αρκετά το πρόσφατο περιστατικό της αστυνομικού από την Κρήτη, η οποία πραγματοποίησε εγχείρηση αλλαγής φύλου στο εξωτερικό και, αφού προχώρησε σε όλες τις νόμιμες διαδικασίες για να αλλάξει την ταυτότητά της, πλέον ζει φυσιολογικά και εργάζεται στην Αστυνομία ως άνδρας. Ωστόσο, εξετάζεται εκ νέου από τη Δικαιοσύνη η πρόσληψή της, καθώς αυτή έγινε ως γυναίκας, ενώ πια η ίδια συνεχίζει ως άνδρας.

Το ίδιο συνέβη και με μία δεύτερη γυναίκα από το Ηράκλειο Κρήτης, που πλέον ως άνδρας έχει παντρευτεί γυναίκα, ενώ επιθυμεί να πάει φαντάρος. Αξίζει να σημειωθεί ότι και στην περίπτωση αυτή υπήρχε νομικό κώλυμα, καθώς ήθελε να αλλάξει τη ληξιαρχική πράξη της γέννησής του, με συνέπεια να βρεθεί στο Ειρηνοδικείο Ηρακλείου.

 

[TRANS_NINA]

Ιστορίες εφήβων που έχουν κάνει αλλαγή φύλλου στην Αθήνα
Ιστορίες εφήβων που έχουν κάνει αλλαγή φύλλου στην Αθήνα


Ξεκινώντας να γράφω είχα στο μυαλό μου τους στίχους από ένα παλιό τραγούδι της ελληνικής ροκ σκηνής: « Πες μου μαμά/Πες μου τι γίνεται μ’ εκείνα τα παιδιά/που αν και γεννιούνται κανονικά/δε μεγαλώνουν κανονικά/δεν ονειρεύονται κανονικά/ούτ’ ερωτεύονται κανονικά». Τότε που ο Γιάννης Αγγελάκας σάρκαζε την επίκληση της προστασίας της παιδικότητας ως μηχανισμού αναπαραγωγής προτύπων και συμπεριφορών, όπου το παιδί γίνεται ο τόπος προβολής των φαντασιώσεων των ενηλίκων στερούμενο από οποιαδήποτε δυνατότητα διακυβέρνησης του σώματος και του εαυτού. Η πιο άκαμπτη αναπαραγωγή σ’ αυτό το μηχανισμό είναι αναμφισβήτητα το φύλο. Η «αστυνομία του φύλου» ασκεί την πιο σκληρή επιτήρηση ήδη από την κούνια για να περιφρουρήσει την ομαλή εξέλιξη σ’ έναν ετεροφυλόφιλο ενήλικα.

Αναρωτιόμουν λοιπόν τι γίνεται μ’ αυτά τα παιδιά που νιώθουν κάπως άβολα και κλειστοφοβικά  στην ταμπέλα του «κανονικού»,  με τα αγοράκια για παράδειγμα που κλέβουν το κραγιόν της μητέρας τους και μελαγχολούν με τα αυτοκινητάκια, με τα κοριτσάκια που τους τη σπάει το ροζ και σιχαίνονται τη Barbie, με εκείνα τα παιδιά που στα πρώτα στάδια της ψυχοσεξουαλικής τους ανάπτυξης δε νιώθουν έλξη για το άλλο φύλο και κυρίως δε νιώθουν οικεία στο βιολογικό τους φύλο. Στην προοδευτική ακαδημαϊκή σκέψη τα λένε «transgender παιδιά» και σε αρκετές χώρες αναπτύσσουν στρατηγικές υποστήριξης στην εφηβεία και την ενηλικίωση τους, ώστε να κατοχυρώσουν το δικαίωμα της αυτενέργειας και αυτοδιάθεσης και να ζήσουν με τον τρόπο που θα επιλέξουν. Στην Ελλάδα όπου απειλούνται με αφορισμό οι βουλευτές που θα ψηφίσουν την επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, οι γονείς συνήθως  βάφουν πιο έντονο μπλε ή ροζ το παιδικό δωμάτιο. Κι αν η ταυτότητα φύλου δεν αντιστοιχίζεται πλήρως στο χρώμα, το έργο της «συμμόρφωσης» αναλαμβάνουν οι ψυχίατροι.

Η Συλβί ήταν ένα τέτοιο παιδί. Στην καταχώριση 'φύλο' το πιστοποιητικό γέννησης έγραφε αρσενικό . Ενηλικιώθηκε σχετικά πρόσφατα. Συναντηθήκαμε στα γραφεία του Συλλόγου Υποστήριξης Διεμφυλικών , όπου και δραστηριοποιείται από το Μάρτιο. «Οι ιστορίες των τρανς παιδιών είναι παρόμοιες» μου λέει. «Τα σημάδια εμφανίζονται σε πολύ μικρή ηλικία. Σε μένα ξεκίνησε από τα έξι, έπαιρνα τα καλλυντικά της μαμάς μου και μου άρεσαν τα γυναικεία ρούχα. Πέρασα μια περίοδο σύγχυσης και κατάθλιψης. Στα επτά με πήγαν πρώτη φορά σε ψυχολόγο. Πήγε να με αποτρελάνει, μου έλεγε ότι έχω σχιζοφρένεια ή ότι είμαι διαταραγμένη προσωπικότητα. Γενικά οι ψυχολόγοι στην Ελλάδα είναι πολύ πίσω. Όταν έρχεται ένα παιδί στα επτά και σου λέει ότι θα προτιμούσε να έχει γεννηθεί γυναίκα, περιμένει μια καλύτερη αντιμετώπιση. Να σου πω την αλήθεια, πιστεύω ότι προϋπάρχει αυτή τάση από τη στιγμή της γέννησης σου».


Τα περισσότερα τρανς παιδιά φανερώνονται από τα πρώτα παιδικά τους χρόνια με την προτίμηση και την υιοθέτηση χαρακτηριστικών του άλλου φύλου. Το οικογενειακό περιβάλλον είναι ο κρίσιμος παράγοντας για την εξέλιξη του παιδιού και η αποδοχή ή η δυσανεξία του στη διαφορετικότητα αφήνει ανεξίτηλο μάλλον ίχνος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου. Η Συλβί απ’ αυτή την άποψη στάθηκε τυχερή. Η οικογένεια της αναδείχθηκε πολύτιμος συμπαραστάτης σ’ αυτή τη διαδρομή και σήμερα που βρίσκεται στη διαδικασία της μετάβασης, οι γονείς ανέλαβαν πλήρως το κόστος της εγχειρητικών επεμβάσεων αναπροσδιορισμού φύλου που πρόκειται να κάνει. «Η οικογένεια μου το κατάλαβε από νωρίς. Εγώ κάποιες φορές ένιωθα ενοχικά, γιατί η μητέρα μου είχε ορισμένες ψυχολογικές μεταπτώσεις και δεν ήθελα να την επιβαρύνω. Όταν τελείωσα το σχολείο, τους το ανακοίνωσα και ήταν σα να το περίμεναν».

Για την ελληνική οικογένεια που είναι αντανάκλαση του συντηρητικού και ηθικοπλαστικού κοινωνικού πλαισίου, αυτή η αντιμετώπιση συνιστά μάλλον την εξαίρεση στον κανόνα. Ο κοινωνικός αποκλεισμός των τρανς ατόμων που γίνεται πεπρωμένο στις περισσότερες περιπτώσεις για την υπόλοιπη ζωή τους, ξεκινά ακριβώς από τον «καθαγιασμένο» οικογενειακό θεσμό.  Οι περισσότεροι τρανς έφηβοι εκδιώχνονται από την οικογένεια τους όταν αποκαλύπτονται. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι τρανς έφηβοι έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονικότητας διεθνώς. Σύμφωνα με αμερικάνικες έρευνες τα ποσοστά αυτοκτονίας στα νεαρά τρανς άτομα είναι δεκαπλάσια απ’ ό, τι στον υπόλοιπο πληθυσμό και τετραπλάσια ανάμεσα στα LGBT άτομα. Τα όσα συμβαίνουν στη γειτονική Ιταλία δεν είναι τόσο μακρινά. Τη «βουτιά» απελπισίας του 15χρονου Αντρέα στη Ρώμη -του αγοριού με το ροζ παντελόνι, όπως γράφτηκε στον Τύπο και τα  social  media- το Νοέμβρη του 2012, ακολούθησαν άλλες δύο αυτοκτονίες εφήβων που δεν ανταποκρίθηκαν στη νόρμα αρρενωπότητας και πλήρωσαν αυτή τους την απειθαρχία.

«Γνωρίζω περιπτώσεις τρανς εφήβων που εκδιώχθηκαν από την οικογένεια σε ηλικία 14-15 ετών. Γνωρίζω περιπτώσεις που υπήρξε ακραία ενδοοικογενειακή βία, ή και απειλές τον πατέρα (που έβαζε το όπλο στον κρόταφό του) ότι αν προχωρήσεις θα αυτοκτονήσω. Η ταυτότητα και έκφραση του φύλου είναι σχεδόν αδύνατον να κατασταλεί, το φύλο είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Η οικογένεια, λοιπόν, δυστυχώς, συχνά, δεν είναι ο πιο ασφαλής χώρος για τους τρανς ανθρώπους» μου εξηγεί η Μαρίνα Γαλανού, πρόεδρος του Σωματείου. Η Μαρίνα αναδεικνύει άλλον ένα χώρο που έχει ιδιαίτερη σημασία -συνήθως αρνητική- για τα transgender παιδιά, το σχολείο . «Νούμερο ένα πρόβλημα στο εκπαιδευτικό περιβάλλον είναι η άγνοια, πρώτα και κύρια η άγνοια των διδασκόντων. Η άγνοια όμως συχνά είναι δίδυμο αδέρφι της προκατάληψης, που δυστυχώς βασιλεύει στα σχολειά μας. Όταν οι τρανς έφηβοι/ες έρχονται σε επαφή μ’ αυτό το εκρηκτικό μίγμα, το αποτέλεσμα είναι οι έμφυλες προσβολές, η χλεύη, οι παρενοχλήσεις, και φυσικά το τρανσφοβικό μπούλινγκ. Και εκεί ασφυκτιά ο/η τρανς έφηβος/η, που είτε θα πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις, είτε πολλές φορές εξαναγκάζεται να φύγει από το σχολείο».

Η Teresa de Lauretis , Ιταλίδα συγγραφέας και καθηγήτρια, είχε αναφέρει πριν μερικά χρόνια στο Παρίσι (2007) ότι όλα τα παιδιά είναι «queer» εννοώντας προφανώς την πολλαπλότητα σεξουαλικών επιλογών και ταυτοτήτων που ανοίγονται σ’ ένα παιδί που θα μπορούσε να κάνει ελεύθερη χρήση του σώματος. Το εκπαιδευτικό σύστημα θα ήταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος φορέας που θα έπρεπε να υποστηρίξει τα παιδιά σ’ αυτό το βηματισμό αναγνωρίζοντας όλες τις επιλογές ως ισότιμες. Αντ’ αυτού συχνά λειτουργεί ως δεσποτική μηχανή που αποβάλλει συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται ως «αποκλίνουσες».  Το μάθημα συχνά συνοδεύεται από χλευαστικά σχόλια έως και σωματική βία.  Ως εκ τούτου τα ποσοστά της σχολική διαρροής είναι ιδιαίτερα αυξημένα σε τρανς άτομα.

Η Συλβί αναβιώνει τις δικές της άσχημες μνήμες: «Ήταν δύσκολα τα χρόνια στο σχολείο. Εννοώ και από τους καθηγητές και από τους συμμαθητές μου. Στο δημοτικό υπήρχαν αθώα και ανώδυνα πειράγματα. Μου λέγαμε για παράδειγμα ότι μοιάζω με κορίτσι. Εγώ τότε ντυνόμουν ουδέτερα αλλά δε θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να βγάζει κάτι το αρσενικό. Στο γυμνάσιο υπέστην σκληρό μπούλινγκ που έφτασε μέχρι και την απόπειρα βιασμού και αναγκάστηκα να αλλάξω σχολείο. Σ’ αυτή την ηλικία έπεσε στα χέρια μου ένα περιοδικό που φιλοξενούσε μια συνέντευξη της Τζένης Χειλουδάκη, τη διάβασα και σκέφτηκα ότι αυτό θέλω να κάνω κι εγώ». Ομολογεί ότι και σήμερα ως ενήλικη πλέον υπάρχουν πολλοί χώροι που δε νιώθει άνετα , αφού η τρανσφοβία είναι πολύ ισχυρή και διεισδύει σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής. «Εγώ για παράδειγμα πλέον δε χρησιμοποιώ τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς παρά μόνο το αυτοκίνητο μου. Έχω πολύ νωπό ακόμα στη μνήμη μου ένα περιστατικό. Πέρσι το Μάιο ήμουν στο λεωφορείο, φορούσα ακουστικά και άκουγα μουσική . Ξαφνικά με πλησίασε ένας άνδρας με ένα μαχαίρι και φώναξε  ‘’θα σε σκοτώσω ρε πούστη’’. Ο οδηγός δεν ήθελε καν να φωνάξει την αστυνομία».

Οι Πολιτείες πάντως που δεν αντιλαμβάνονται το παιδί ως απλή αναπαραγωγική μηχανή που ανάγεται σε συγκεκριμένη ταυτότητα, φύλο και σεξουαλικό προσανατολισμό μεριμνούν σταδιακά για τη διαμόρφωση ενός υποστηρικτικού πλαισίου για τους τρανς έφηβους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία και τη Γερμανία υπάρχουν ομάδες συμβουλευτικής για τα τρανς παιδιά και τους γονείς τους. Για παράδειγμα τοπικά σχολικά και πανεπιστημιακά διοικητικά συμβούλια σε όλη την ανάγκη έχουν αναγνωρίσει την ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι τάσεις εκφοβισμού και αποκλεισμού που βιώνουν οι διεμφυλικοί νέοι. Το Τμήμα για τα Παιδιά , τα Σχολεία και τις Οικογένειες της βρετανικής κυβέρνησης παρέχει καθοδήγηση στα σχολεία της χώρας για την τρανσφοβική βία, ενώ έχουν εκδοθεί και προγράμματα διδασκαλίας που απευθύνονται στους διευθυντές των κολεγίων και των ανώτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Σε μια σειρά από σχολεία στην Πολιτεία της Καλιφόρνια δεν υπάρχει διαχωρισμός φύλου στις τουαλέτες, για να αρθούν οι διακρίσεις ακόμα και σε επίπεδο σημειολογίας της καθημερινότητας. Το Πανεπιστήμιο του Τορίνο εκδίδει σπουδαστικές κάρτες ταυτότητας με το όνομα επιλογής του σπουδαστή, ακριβώς για να διευκολύνει τα διεμφυλικά άτομα. Η Γερμανία από την 1η του Νοέμβρη 2013 έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που επιτρέπει στους γονείς να μη δηλώνουν το φύλο του παιδιού στο πιστοποιητικό γέννησης.  Το 2011 η Αυστραλία επέτρεψε την επιλογή του «τρίτου φύλου» ή την επιλογή «Χ» στα διαβατήρια. Αυτές οι πολιτικές εκτός των άλλων προστατεύουν και μια ιδιαίτερη κατηγορία που είναι τα intersex παιδιά. Σύμφωνα με τους ειδικούς 1 στα 1.500 παιδιά γεννιέται χωρίς σαφώς προσδιορισμένα γεννητικά όργανα και πολλά intersex άτομα δεν αναπτύσσουν χαρακτηριστικά συγκεκριμένου φύλου μέχρι κάποια ηλικία.  Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς είναι αυτοί που «ορίζουν» το φύλο του παιδιού και συχνά προχωρούν σε μια σειρά από ανεπιθύμητες επεμβάσεις. Νωρίτερα φέτος, τα Ηνωμένα Έθνη καταδίκασαν τις επεμβάσεις «διόρθωσης» στις περιπτώσεις των intersex ατόμων καθώς τις περισσότερες φορές δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στο ίδιο το άτομο παρά το βοηθά.

Πριν λίγες μέρες, η Λουάνα, ένα εξάχρονο κορίτσι από την Αργεντινή έγινε το πρώτο αναγνωρισμένο τρανσέξουαλ παιδί στον κόσμο. Η Λουάνα γεννήθηκε ως Μανουέλ αλλά δυσφορούσε στο φύλο της. Στην ηλικία των 20 μηνών, όταν άρχισε να προφέρει τις πρώτες του λέξεις, είπε στη μητέρα του μια δισύλλαβη φράση: «Εγώ κορίτσι». Η μητέρα πείστηκε να κλείσει ένα ραντεβού με τους υπεύθυνους ενός προγράμματος ειδικού για τρανς άτομα, στο δημόσιο νοσοκομείο Durand του Μπουένος Αϊρες. Η επικεφαλής του τμήματος Βαλέρια Παβάν περιέγραψε στη «Λιμπερασιόν» την πρώτη της συνάντηση με τον Μανουέλ, ένα «συννεφιασμένο αγοράκι που ήθελε να αλλάξει και να το φωνάζουν Λούλου». Όταν ξαναπήγε, ντυμένο νεράιδα, ήταν πια ένα άλλο παιδί. Έλαμπε, και μαζί και η μητέρα του, που το έβλεπε να ξαναγεννιέται. Βάσει του προοδευτικού νόμου Περί Ταυτότητας Φύλου, τον οποίο ψήφισε η Αργεντινή τον Μάιο του 2012, η Λουάνα είναι επισήμως κορίτσι. Ήδη πέντε ακόμη παιδιά στη χώρα βαδίζουν στα βήματά της.

Ένας βασικός προβληματισμός στο εσωτερικό της τρανς κοινότητας σχετίζεται με τη μεθοδολογία για τις θεραπείες επαναπροσδιορισμού φύλου που στις περιπτώσεις των εφήβων αποκτά μια πιο ευαίσθητη διάσταση. Υπάρχει η άποψη ότι είναι καλύτερα για ένα τρανς παιδί να ξεκινήσει από μικρή ηλικία τη διαδικασία της μετάβασης φαρμακολογικά με ορμονοληψία, διότι αν λάβει έγκαιρα αναστολείς ορμονών πριν δράσουν οι φυσικές ορμόνες γίνεται πιο εύκολα η μετάβαση. Είναι μια μεθοδολογία που ακολουθείται κατά κόρον στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε εξειδικευμένα κέντρα που μαζί με τη συμβουλευτική συνιστούν στις οικογένειες των διεμφυλικών εφήβων τη χορήγηση ειδικών ορμονών που αναστέλλουν την ανάπτυξη έμφυλων χαρακτηριστικών. Η Γερμανία, το Βέλγιο και η Ολλανδία επίσης διαθέτουν θεραπείες και για άτομα κάτω των 18 ετών. «Αυτό από ιατρικής άποψης είναι σωστό. Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη, που λέει ότι είναι καλύτερα να αφήσουμε το παιδί να προχωρήσει ηλικιακά (δηλαδή τουλάχιστον στα 16-17 του χρόνια) ώστε οι αποφάσεις του να είναι πιο συνειδητές και παράλληλα να του προσφέρουμε ένα ασφαλές περιβάλλον, όπου θα γίνεται σεβαστή η ταυτότητα και έκφραση φύλου του χωρίς προκαταλήψεις . Προσωπικά τείνω ως προς τη δεύτερη άποψη, νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι η δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος για το παιδί / έφηβο και λιγότερο η μετάβαση από φαρμακολογικής άποψης (ορμόνες). Δηλαδή έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα, όχι στην ιατρική αντιμετώπιση. Το παιδί χρειάζεται αγάπη και φροντίδα, η ιατρική ας περιμένει.» υποστηρίζει η Μαρίνα Γαλανού.

Στην Ελλάδα πάντως οι θεραπείες ακόμα και για τους ενήλικους είναι αρκετά δύσκολες, καθώς το κόστος τους κυμαίνεται στις 20.000 ευρώ και απ’ αυτό το Εθνικό Σύστημα Υγείας καλύπτει μόλις τα μισά με την προϋπόθεση μιας γραφειοκρατικής, μακρόχρονης και επώδυνης συχνά ψυχικά διαδικασίας. Η Συλβί μόλις ολοκλήρωσε τη δική της διαδικασία μετάβασης και μόλις τελειώσει τη θεραπεία της, θα ανοίξει ένα κομμωτήριο με το όνομα που επέλεξε να ζήσει. Εξάλλου, όπως έλεγε η πρωταγωνίστρια του Αλβοδοβάρ στην ταινία «Όλα για τη μητέρα μου» απευθυνόμενη στον πρώην σύντροφο της που πλέον ζούσε ως τρανς γυναίκα «Γίνεσαι πιο αυθεντικός, όσο περισσότερο μοιάζεις με αυτό που ονειρευόσουν να είσαι».


Πηγή

http://www.boro.gr

Πηγή:

http://www.vice.com

Πηγή :

http://www.madata.gr[/b

]

 

[TRANS_NINA]

H αστυνομικίνα που έγινε… αστυνομικός, δηλώνει “περήφανος” για την αλλαγή φύλλου


«Είμαι περήφανος για την επιλογή μου, η οποία ήταν απολύτως συνειδητή. Από εκεί και πέρα, θέλω να συνεχίσω να είμαι μέλος της οικογένειας της Αστυνομίας, με αξιοπρέπεια και συνέπεια». Με αυτά τα λόγια, σύμφωνα με το Έθνος, φέρεται να απευθύνθηκε στους συναδέλφους της στην Τροχαία Αθηνών η μέχρι πρότινος γυναίκα αστυνομικός που υποβλήθηκε σε εγχείρηση αλλαγής φύλου.

Μετά από 30 χρόνια σε «λάθος σώμα», η αρχιφύλακας -ας την ονομάσουμε «Νίκη»- αποφάσισε να ακολουθήσει αυτό που την «πρόσταζε» η συνείδησή της.

Τον περασμένο χρόνο πήγε στο εξωτερικό, όπου υποβλήθηκε σε πολύωρη επέμβαση, προκειμένου να μετατρέψει χειρουργικά τον εαυτό της σε άνδρα. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, προχώρησε σε όλες τις διαδικασίες αλλαγής στοιχείων ταυτότητας και έκτοτε στις αστυνομικές βάρδιες αναγραφόταν το νέο, ανδρικό της όνομα.

Η πρώτη περίπτωση αλλαγής φύλου αστυνομικού υπαλλήλου αρχικά «σόκαρε» το Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ, που βρέθηκε μπροστά σε μια πρωτόγνωρη υπόθεση.

Με καταγωγή από την Κρήτη, η «Νίκη» ξεκίνησε, σύμφωνα με πληροφορίες, την καριέρα της στην ΕΛ.ΑΣ. από την Τροχαία Αθηνών, όπου το τελευταίο διάστημα υπηρετούσε σε θέση γραφείου. Άνθρωποι που τη γνώριζαν και έζησαν από σχετικά κοντά τη «μεταμόρφωση» μιλούν για μια απόφαση που «δεν μπορούσε πια να περιμένει».

 

[TRANS_NINA]

14...MALE to FEMALE - TRANSITION INSPIRATION



   

 

[TRANS_NINA]

15....   FEMALE TO MALE



   

ΠΑΙΔΑΡΟΣ  :o :o :o

 

[TRANS_NINA]

16... Boy to Girl: MtF Transexual Transition

 

[TRANS_NINA]

16... FTM Transition 1 Year on Testosterone Timeline

 

[TRANS_NINA]

17... Female to Male: Pre transition to 18 Months on Testosterone

 

[TRANS_NINA]

18...Male to Female sex change Before and After

 

[TRANS_NINA]

19....Male to Female Transition with my Love Story

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Πάντως στην Ελλάδα η επέμβαση διόρθωσης φύλου σπάνια γίνεται. Οι περισσότερες "κοπέλες" δυστυχώς λόγω της κωλοκοινωνίας μας είναι αναγκασμένες να ασκούν το αρχαιότερο των επαγγελμάτων. Ελάχιστες είναι εκείνες που μπορούν να κάνουν κάτι διαφορετικό. Πολλές βέβαια απλώς δεν προσπαθούν και απλά κλαίγονται...άλλες πάλι έχουν "μάθει" αυτόν τον τρόπο ζωής. Κάποτε αυτός ο τρόπος εξασφάλιζε τρελό χρήμα, τώρα λιγότερο φυσικά. Επίσης για τις επαγγελματίες του χώρου του σεξ η επέμβαση σημαίνει οριστικό τέλος στη "καριέρα" τους καθώς αυτός είναι ο λόγος που τις επιλέγουν οι πελάτες τους, λόγω αυτής της ιδιαιτερότητάς τους. Όπως είχα δει σε ένα ντοκιμαντέρ παλιά οι πελάτες ρωτούσαν πόσο πάει και τώρα λένε πόσο τον έχεις...Άρα δύσκολο θέμα η επέμβαση - διόρθωση.

 

[TRANS_NINA]

           

http://www.sgabriel.gr/el/photos/allagi-fylloy-photos.html

 

[TRANS_NINA]

         

http://www.abh-medicalgroup.com/services/ουρολογια-ανδρολογια/αισθητικη/επαναπροσδιορισμοσ-φυλου.htm