Βαριεμαι να την ξαναργαψω αυτη την διδακτική ιστορία, γιαυτό την κανω κοπι απο σχετικο θερντ
Παιδιά, θα σας πω ένα παραμύθι, (αληθινή ιστορία είναι, αλλά ας την πούμε παραμύθι).
Μια φορά και ένα καιρό, ήταν ένας μεγαλέμπορας που τον έλεγαν Λαμπρόπουλο ( όχι αυτόν της διαφήμισης, αυτός με τα πολυκαταστήματα). Όταν ήρθαν οι κακοί Γερμανοί στην Αθήνα μας, 1941, μπουκάρησαν στα μαγαζιά του και κατέβασαν τα ράφια. Χαρά ο Λαμπρόπουλος (γέλαγε όπως αυτός της διαφήμισης, που δανείζεται από την τράπεζα συνεχώς, αλλά νομίζει ότι είναι όλα δικά του, μεγάλη επιτυχία) έτριβε τα χέρια του και στέφτονταν τα κέρδη. Σάκοι τα μάρκα. Πήγε λοιπόν στη Γερμανιά, αφού ξεπούλησε, να αγοράσει νέο εμπόρευμα. Όμως όταν έφτασε στο ταμειο για να πληρώσει, του είπαν ότι αυτά τα μάρκα δεν περνουν στη Γερμανία. Μα γιατί? Hmmm....ρωτά ο κύριος Λαμπρόπουλος, τι έχουν? Banging Head Against a WallΔεν είναι δικά μας, τα τύπωσε ο γερμανικός στρατός κατοχής. Ετσι λοιπόν, πονηρά είχαν στεφτεί οι Κακοί Γερμανοί, είχαν μαζί με κάθε στρατό κατάληψης, μια μηχανή και τύπωνε χρήμα με την ουρά, χώρις κανένα αντίκρισμα. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα.
Σας άρεσε το παραμύθι παιδάκια. Uglystupid
Υ.Γ. Κάποιοι έξυπνοι είχαν χρυσό στην γκαβάτσα, άλλοι εξυπνότεροι είχαν λίρες και άλλοι (αυτοί πήραν μόνιμα όλη την Αθήνα για πάντα) πολύ έξυπνοι είχαν είδη διατροφής, οι κακοί μαυραγορίτες.