ενας γνωστός ενός φίλου μου στα 32 ,ψάχνει να βρει κοπέλα ,οχι για κάτι πονηρό απόλυτα,αλλά για συντροφικότητα πάνω απ όλα. Δεν δουλεύει,αλλά λεφτά εχει πάνω του ,γιατί οι γονείς του έχουν λεφτά απο κληρονομιά,στρέμματα και χωράφια,και άμα βγει εξω βολτα θα πάρει και το σουβλάκι του,τον καφέ του ,την μπίρα του. κάθε απογευμα πηγαίνει στην πλατεία και την αραζει μιλώντας με γνωστους,και σπιτι όταν βρισκεται,κοιμαται ,τρώει,και κινητό .το παράπονό του ομως είναι οτι δεν μπορεί αλλο τη μοναξια,και οτι καμιά κοπέλα δεν έχει δείξει ενδιαφέρον για αυτόν να τον γνωρίσει.λεει οτι και τον καφέ της,και το σουβλάκι της θα την κεράσει οταν θα βγαινουν,και τίποτα,καμία δεν έχει βρει. λογικό δεν το θεωρείτε;