Καλησπέρα σε όλους και καλή Σαρακοστή. Εϊναι η πρώτη μου ανάρτηση αλλά έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε τέτοια θέματα καθώς τα ζούσα μέσα στην οικογένειά μου πριν κάνω δική μου οικογένεια. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και δεν υπάρχει φάρμακο όπου έχεις τα τάδε συμπτώματα πάρε αυτό και τελείωσε. Η ιατρική ακόμα δουλεύει με συνδυασμούς φαρμάκων και δυστυχώς υπάρχουν πάντα παρενέργειες. Μην περιμένετε απαντήσεις στο θέμα που σας απασχολεί έτσι απλά και ανώνυμα. Συμβουλευτείτε κάποιον ψυχίατρο, δεν είναι ντροπή (αν και στην Ελλάδα ακόμα είναι ταμπού και στίγμα). Θα με ρωτήσετε και σε ποιον να πάω? Σας πληροφορώ ότι η περίπτωση που έζησα μέσα στο σπίτι μου άλλαξε γύρω στους επτά με οκτώ ψυχιάτρους. Η θεραπεία ξεκινάει πάντα από εκείνον που έχει το πρόβλημα πρέπει να το πάρει απόφαση ότι πρέπει να αγωνιστεί για να γίνει καλά (η αρχή είναι το ήμισυ του παντός). Βασικό είναι η εμπιστοσύνη και το πως αισθάνεται ο ανθρωπος με τον ειδικό που θα πάει να συμβουλευτεί. Ευχαριστώ που σπαταλήσατε το χρόνο σας να διαβάσετε αυτές τις γραμμές.
