Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

[podolagnos_28]

Διαβάστε και περιμένω σχόλια....

''Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
  γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε
  να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες
  μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
  μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι
  περνούσαν με την αναμονή.

  Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
  Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
  Κάναμε
  ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε
  από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,
  ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε
  στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
  καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
  μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

  Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
  Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
  κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε
  ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και
  κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας
  το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο
  αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς
  βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας
  και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
  Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε
  τίποτα.
  Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
  μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός
σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε
  να το ξεπερνάμε.

  Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
  κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
  μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν
  έπαθε τίποτα.
  Καμιά
  φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
  πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

  Δεν είχαμε Playstations , Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
  βιντεοταινίες με ήχο surround , υπολογιστές ή Ι nternet . Εμείς είχαμε
  φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν
  κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
  να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η
  τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
  Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες
  ποδοσφαίρου.
  Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι
έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με
  αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
  ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

  Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και
  τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια
  από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς
  κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

  Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος
  έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
  μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν
  ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

  Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες
  ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και
  χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά
  κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε
  τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
  κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα
σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

  Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...''

 

[teras1956]

και να γίνεις αντρας και όχι μουρόχαβλος

 

[podolagnos_28]

και να γίνεις αντρας και όχι μουρόχαβλος

Οι περισσότεροι πάντως είναι άνδρες...πρίν το 1980...μεγάλωσαν σωστά....

 

[teras1956]

αυτό ακριβώς εννοούσα.. σήμερα γάμησε τα.. πήξαμε στους φλώρους,τους μουρόχαβλους και τους από όλα απαγοητευμένους 'αντιεξουσιαστές" της συμφοράς

 

[DARKSIDEOFTHEMOON]

Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου,που μου θύμισες όλη μου την παιδική ηλικία.Την είδα να περνάει σαν ταινία. :'(

 

[teras1956]

Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου,που μου θύμισες όλη μου την παιδική ηλικία.Την είδα να περνάει σαν ταινία. :'(

ρε ξάδελφε εσύ είσαι μειράκιον.. πότε πρόλαβες και είδες γειτονιά? στην παιδική σου ηλικία η αντιπαροχή τα είχε ήδη γαμίσει όλα...

 

[Upnaras30]

φίλε μου έτσι όπως τα έγραψες είναι. Και συνηδητοποιούμε πόσο τυχεροί είμαστε και πόσο προνομιούχοι σε σχέση με τα νέα παιδιά που, δικαιολογημένα εν μέρη, οι γονείς τα έχουν τόσο περιορισμένα.

Τώρα τι τι γενιά θα δημιουργηθεί μέσα από το Playstation και το chatting δεν ξέρω  

να' σαι καλά!!!

 

[ADMIRAL GR]

Ξάδερφε τα έιπες όλα..Συγχαρητήρια στο φίλο που μας θύμισε τα αγνα μας χρόνια...

 

[GIORGOSK]

Το κείμενο αυτό έχει γραφτεί σε περιοδικό, αλλά δεν θυμάμαι σε πιο. (μάλλον στο Βημαγκαζίνο)

 

[kasparov]

Διαβάστε και περιμένω σχόλια....

''Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
  γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε
  να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες
  μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
  μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι
  περνούσαν με την αναμονή.

  Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
  Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
  Κάναμε
  ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε
  από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,
  ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε
  στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
  καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
  μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

  Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
  Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
  κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε
  ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και
  κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας
  το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο
  αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς
  βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας
  και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
  Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε
  τίποτα.
  Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
  μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός
σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε
  να το ξεπερνάμε.

  Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
  κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
  μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν
  έπαθε τίποτα.
  Καμιά
  φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
  πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

  Δεν είχαμε Playstations , Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
  βιντεοταινίες με ήχο surround , υπολογιστές ή Ι nternet . Εμείς είχαμε
  φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν
  κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
  να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η
  τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
  Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες
  ποδοσφαίρου.
  Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι
έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με
  αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
  ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

  Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και
  τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια
  από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς
  κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

  Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος
  έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
  μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν
  ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

  Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες
  ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και
  χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά
  κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε
  τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
  κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα
σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

  Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...''

αν και δεν εχω γεννηθει πριν το 80 αλλα το 86 επειδη μεγαλωσα σε επαρχια τα εχω περασει ολα αυτα χωρις καμμια εξαιρεση!!!να σαι καλα που μας τα θυμησες!!!κριμα για οσους δεν τα εχουν περασει!!!εχασαν μια εντελως αθωα και αγνη ζωη!!βεβαια ολα αυτα θα τα λουστει η νεα γενια των 5-10 χρονων που ειναι μεσα στα ψυχολογικα!!!το θεμα ειναι οι γονεις να κρατησουν τις ισορροπιες ...

 

[whowho]

Πραγματικά αντιπροσωπευτικό κείμενο, ταυτίστηκα αμέσως με τη περιγραφή...
Στις αλάνες με γδαρμένα γόνατα, σπασμένα δόντια, λερωμένα ρούχα, και χωρίς κινητό.
Όμορφα χρόνια, δεν ξαναγυρνούν.
Τουλάχιστον να αφήσουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν σαν παιδιά.

 

[DARKSIDEOFTHEMOON]

Ξάδελφε την έζησα την γειτονιά ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΎ ΚΑΛΑ.Έχω παίξει μπάλλα,ξύλο,κρυφτό κ πόλεμο στα στενά του Πασαλιμανιού,χρόνια ολόκληρα.

Αλήθεια,θυμάται κανείς τα φυσοκάλαμα που φτιάχναμε με τα κοντάρια από τις πλαστικές σημαιούλες της Νέας Δημοκρατίας;

 

Ξάδελφε την έζησα την γειτονιά ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΎ ΚΑΛΑ.Έχω παίξει μπάλλα,ξύλο,κρυφτό κ πόλεμο στα στενά του Πασαλιμανιού,χρόνια ολόκληρα.

Αλήθεια,θυμάται κανείς τα φυσοκάλαμα που φτιάχναμε με τα κοντάρια από τις πλαστικές σημαιούλες της Νέας Δημοκρατίας;

Και Ριχναμε ρεβυθια στις στασεις των λεωφορειων.

 

[DARKSIDEOFTHEMOON]

Βελάκια φτιάχναμε από κομμένα χαρτιά-κατά κανόνα από τα τετράδια του σχολείου.Κάποιοι έξυπνοι έβαζαν κ καρφίτσες στην μύτη.

 

[GIORGOSK]

Εγώ βλέπω τον γιο μου 5ετων να έχει ένα δωμάτιο γεμάτο παιχνίδια!!!
Και εγώ για να δω μια μπάλα (γεννημένος 1971) έπρεπε να έρθουν τα Χριστούγεννα.
Πάντως το παιχνίδι δεν μου έλειπε ποτέ γιατί υπήρχε το αυτοσχέδιο με τα φιλαράκια μου. Τέτοια εποχή δεν με έβλεπε το σπίτι.

 

[mounitsa]

Δεν ειναι μονο για οσους ειναι γεννημενοι πριν το 1980....και εμενα ετσι ηταν η παιδικη μου ηλικια στο περιπου....ωραιο κειμενο παντως

 

[dzf]

Αφού διάβασα προσεκτικά και μόλις ένα δευτερόλεπτο πριν ξεκινήσω να γράφω, κοίταξα για μία ακόμη φορά τα σημάδια που έχει αφήσει η παιδική μου ηλικία στους αγκώνες και τα γόνατά μου.
Χαμογέλασα ομολογώ, γιατί διαπίστωσα ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα.

Αυτό στο δεξί γόνατο μου θυμίζει κυριολεκτικά μία τρελή απογείωση από το BMX μου όταν μετά από υπέρπροσπάθεια να πιάσω τελικές, πάτησα με πολλή δύναμη και αποφασιστικότητα την κόντρα.
Φαινόταν το κόκκαλο σχεδόν, αλλά δεν μάσησα. Ιώδιο, οξυζενέ ( το Pulvo δεν υπήρχε...) και συνέχισα την ημέρα μου γεμάτος χαρά, παίζοντας μπάλα.

Ένα άλλο, στον δεξί αγκώνα, μου θυμίζει τούμπα (ε, ναι, με το ποδήλατο πάλι) μέσα σε ένα παρατημένο νταμάρι που είχαμε στη γειτονιά, προσπαθώντας να κάνω πέταγμα από μία αυτοσχέδια ράμπα.

Τώρα μόλις θυμήθηκα και το σκίσιμο που έχω στο φρύδι. Όχι από ποδήλατο! Από Βαρίδα. Θυμάστε τι είναι αυτό έτσι? Μου την πέταξε ένας φίλος την ώρα που παίζαμε 'τζανητό' στο κεφάλι.
Δεν έφταιγε βέβαια ο κακομοίρης...εγώ είχα κάτσει με το κεφάλι ακουμπησμένο στη γη, δίπλα από την βαρίδα - στόχο για να λέω και καλά αν είναι καλό το σημάδι που έβαζε αυτός... Ε, λίγο παραπάνω δύναμη αυτός, λίγο πιο κοντά στη βαρίδα εγώ ...Τσακ, πάρτα! Καλή του ώρα όπου και να 'ναι...

... Σήμερα το χειρότερο που μπορείς να πάθεις, είναι το σπάσιμο του νυχιού μετά από λάθος λαβή στο χειριστήριο του πλει στεισιον.
Άντε και καμιά τενωντίτιδα διάρκειας 2 ημερών από υπερβολικό χειρισμό του mouse.

Στην 6η δημοτικού έπιασα το πρώτο μου βυζί. Νούμερο 0,5 βέβαια, αλλά ήταν βυζί. Και μην φανταστείτε ότι η 'γκόμενα' το ήθελε....Την κυνήγαγα μισή ώρα στο διάλειμμα... Έβαλα κάτι 'κωλόχερα' και κάτι 'βυζόχερα' όμως...   


Ιστορίες.... Αχ... ιστορίες....
Ωραία χρόνια...

Αν και είμαι 76άρης, δεν αποκλείω το γεγονός ότι μπορεί και ακόμα μικρότεροι από το 80 (δηλ. 81, 82 ...βία μέχρι το 87-88) να έχουν ζήσει ανάλογες στιγμές ή να έχουν ανάλογες αναμνήσεις. Δύσκολο, αλλά όχι απίθανο...

Σήμερα τι γίνεται όμως....???
Έχω να δω παιδιά να πάιζουν στο δρόμο πάνω από μία δεκαπενταετία...  :'(
Χάθηκε η ζωντάνια από τις γειτονιές..  :'(

Να ναι καλά ο φίλος που με το ποστ του με έκανε να ταξιδέψω στο όμορφο παρελθόν...

 

[dzf]

......... και χωρίς κινητό.....

Αυτό ξαναπέστο.

 

[dzf]

Ξάδελφε την έζησα την γειτονιά ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΎ ΚΑΛΑ.Έχω παίξει μπάλλα,ξύλο,κρυφτό κ πόλεμο στα στενά του Πασαλιμανιού,χρόνια ολόκληρα.

Αλήθεια,θυμάται κανείς τα φυσοκάλαμα που φτιάχναμε με τα κοντάρια από τις πλαστικές σημαιούλες της Νέας Δημοκρατίας;

Εγώ θυμάμαι, πάντως.
Τα καλύτερα φτιάχνονταν από τα σημαιάκια του ΠΑΣΟΚ.      ;)  (Πλάκα κάνω, έτσι????)

Εμείς τα φτιάχναμε από ηλεκτρολογικό υλικό που κλέβαμε από οικοδομές.

Ε, ρε  ΜΠΙΡΜΠΙΛΩΝΙ που έχουν αρπάξει τα διερχόμενα οχήματα....     

 

[tolki]

...σημερα παρασκευη σηκωθηκα το πρωϊ και η μαμα μου μου ειχε ετοιμασει το πρωϊνο μου με μελι και βουτηρο,γαλα κλπ. μετα ηρθε το σχολικο και η μαμα μου με πηρε απο το χερακι και με εδωσε στην συνοδο του σχολικου που με εβαλε στο καθισμα μου. ηταν και τα αλλα παιδια εκει και ειπα καλημερα...ο φιλοσ μου μου ειπε για το νεο παιχνιδι που επεξε εχτεσ στο play station με πολυ ωραια εφε...ειναι κατι κακοι που πρεπει να σκοτωσουν τουσ ανθρωπουσ τησ πολησ τους για να τους παρουν τα χρηματα και κερδιζουν μπονους μια κοπελα που την πανε σε ενα δωματιο και την γδηνουν και τισ κανουν κακο...( να θυμηθω να πω στη μαμα και στο μπαμπα να μου το παρουν....γτασαμε στο σχολειο και μπηκαμε στην ταξη....τελειωσε η πρωτη ωρα και μετα ειχαμε 2 ωρεσ κενο...οι συμαθητεσ μου αποφασισαν να πεξουν ποδοσφαιρο και τους ειπα οτι θελο να πεξω επιθεση αλλα δεν με αφησαν και ειπαν οτι θα πεξω αμυνα...δεν ηθελα πια να παιξω...ασε που μερικοι ειναι κακα παιδια και πολλεσ φορες κανουν φαουλ...και μπορει να πεσω και να χτυπησω..!!!!...ημουν στην ακρη και επαιζα με το game boy οτν ηρθε ενα κοριτσακι και μου ζητησε να το παρει λιγο...δεν τησ το εδωσα ομωσ...ειναι δικο μου..!!!...μετα απο λιγο με πηρε η μαμα τηλεφωνο στο κινητο να δει αν ειμαι καλα και αν εφαγα...το μεσημερι ηρθε στο σχολειο να με παρει και οταν φτασαμε σπιτι ειχα χασει το μπουφαν μου...δεμν πειραζει...θα μου παρει αλλο...!!!!...στο σπιτι ειχε ενα φαϊ που δεν μου αρεσε και εγω δεν ηθελα να φαω...ετσι για να μαθουν...!!!!μετα εφαγα πατατακια και επεζα στο compiuter μου μεχρι αργα το βραδυ...μετα ηθελα πιτσα και ο μπαμπασ μου πηρε...το βραδυ κατα τισ 12.30 οι γονεισ μου εβλεπανα ενα εργο που ενασ κυριος ειχε σκοτωσει πολους κακουσ και καποια στιγμη ηταν γυμνοσ με μια κυρια και αρχισαν να πειραζονται και να φωναζουν αχ...αχ...δε καταλαβα καλα και ετσι πηγα να συνεχισο το Playstation με το sin city ( ειναι ανω των 18 αλλα δεν μου λενε τιποτα)
...το σαββατο κυριακο θα παω για μπανιο με την μαμα και τον μπαμπα...θα βαλουμε τα μπρατσακια και θα παιξουμε και θα μου παρουν οτι θελω...το απογευμα θα κατσω σπιτι στον υπολογιστη μου γιατι δεν μου αρεσει να πηγαινω στην πλατεια...ειναι και κατι κακα παιδια εκει και καμια φορα με πειραζουν και με σπρωχνουν...μπορει να πεσω και να χτυπησω...ο φιλοσ μου μια φορα επεσε και το γονατο του ετρεξε αιμα...η μαμα του φωναζε και δεν τον αφησε να ξαναπαει...!!!...επισησ δεν μου αρεσουν πολυ τα παιχνιδια που παιζουν τα αλλα παιδακια γιατι δεν κερδιζω παντα και στο κρυφτο με βρισκουν και χανω....ετσι και εγω δεν τουσ δινω ποτε τα παιχνιδια μου....πριν απο μια εωδομαδα ενα κοριτσακι μου πηρε το μολυβι μου και εγω τη χτυπησα...παντωσ δεν με νοιαζει που δεν με παιζουν πια τα παιδακια και δεν μου λενε να παιξω οπωσ θελω εγω...εχω πολλα παιχνιδια στον υπολογιστη και στο κινητο μου...
α  να μην ξεχασω...δεν θα ξαναπαμε στην παραλια που πηγαμε την ααλλα μερα γιατι εκει που ετρεχα να μπω στη θαλασα βγηκε μια πετρα και με χτηπησε στο ποδι και ετρεξε αιμα...ακομα ποναω και η μαμα μου αλλαζει συνεχεια χανσαπλαστ...εμεινε και μεγαλο σημαδι....
ΕΙΜΑΙ 9 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΘΑ ΓΙΝΩ.....ΑΝΔΡΑΣ!!!!!!!!!!!!!