Άχρηστες αλλά ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

Ασθενής σε νοσοκομείο του Καναδά είχε... πράσινο αίμα

Οι γιατροί σε νοσοκομείο του Βανκούβερ έμειναν άφωνοι όταν ο ασθενής τον οποίο χειρουργούσαν άρχισε να αιμορραγεί με σκούρο πράσινο αίμα. Ο 42 χρονος παρουσίασε μια σπάνια διαταραχή λόγω φαρμάκου που έπαιρνε σε υψηλές δόσεις.
Το ασυνήθιστο περιστατικό, που παρουσιάζεται στην έγκριτη βρετανική επιθεώρηση Lancet, παραπέμπει στον Μίστερ Σποκ από τη σειρά Σταρ Τρεκ -γεννημένος στον πλανήτη Βούλκαν, ο εξωγήινος αστροναύτης είχε επίσης πράσινο αίμα.

Όπως αναφέρει το BBC, ο Καναδός ασθενής έπασχε από ημικρανίες και έπαιρνε το φάρμακο σουματριπτάνη σε δόση 200 mg την ημέρα. Η υψηλή δοσολογία του προκάλεσε θειοαιμοσφαιριναιμία, μια σπάνια διαταραχή κατά την οποία συσσωρεύεται θείο στην αιμοσφαιρίνη του αίματος, με αποτέλεσμα να γίνεται πράσινο.

Το αίμα του 42 χρονου επανήλθε στο φυσιολογικό μετά τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής. «Ο ασθενής ανέκαμψε χωρίς επιπλοκές και σταμάτησε να παίρνει σουματριπτάνη μετά το εξιτήριό του. Όταν εξετάστηκε πέντε εβδομάδες μετά την τελευταία δόση, δεν υπήρχε θειοαιμοσφαιρίνη στο αίμα του» γράφει η ομ'άδα της Δρ Αλάνα Φλέξμαν στο Νοσοκομείο Αγίου Παύλου.

Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιήθηκε πάντως για άσχετη πάθηση -ο 42 χρονος είχε παρουσιάσει στο πόδι του «σύνδρομο διαμερίσματος», μια διαταραχή κατά την οποία το πρήξιμο και η πίεση σε ένα μέλος εμποδίζει τη ροή του αίματος και προξενεί τοπικές βλάβες.

Το σύνδρομο οφείλεται συχνά σε τραύμα, εσωτερική αιμορραγία, ή υπερβολικά σφιχτό επίδεσμο ή γύψο. Αντιμετωπίζεται με χειιρουργικές τομές στην περιτονία για την εκτόνωση της πίεσης.

Στην τηλεοπτική σειρά Star Trek, ο Μίστερ Σπόκ είχε πράσινο αίμα επειδή η αιμοσφαιρίνη του δεν περιέχει σίδηρο όπως στους ανθρώπους, αλλά χαλκό.

 

Όγκος 15 κιλών αφαιρέθηκε από το πρόσωπο ασθενή

Γιατροί στην Κίνα ολοκλήρωσαν με επιτυχία χειρουργική επέμβαση σε έναν 31χρονο ασθενή με έναν καλοήθη όγκο 15 κιλών που κρεμόταν από το πρόσωπό του και τον εμπόδιζε να δει, να ακούσει, να φάει και να μιλήσει.

Περισσότεροι από 10 γιατροί και νοσοκόμες συμμετείχαν στη δύσκολη επέμβαση που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη σε νοσοκομείο του Γκουανγκζού, στα νότια της Κίνας.
Ο όγκος του άτυχου Χουάνγκ Τσουνκάι άριχε να γίνεται εμφανής από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Καθώς μεγάλωνε, κάλυψε τελείως το αριστερό μάτι, έσπρωξε το αριστερό αφτί στο ύψος του ώμου και παραμόρφωσε με το βάρος του τη σπονδυλική στήλη. Ακόμα και τα δόντια του χάθηκαν σε ηλικία 25 ετών.
Ο σαρκώδης όγκος, μήκους 57 εκατοστών, ήταν γεμάτος αιμοφόρα αγγεία και οι χειρουργοί ανησυχούσαν για θανατηφόρο μαζική αιμορραγία στη διάρκεια της επέμβασης. Τελικά απέφυγαν την απώλεια αίματος καταψύχοντας τον όγκο.
Ο Χουάνγκ βρίσκεται τώρα σε σταθερή κατάσταση και αναμένεται να πάρει εξιτήριο σε περίπου ένα μήνα.

 

Μπορεί κανείς να φωτογραφίσει μια μαύρη τρύπα;

Κανονικά, δεν μπορούμε να φωτογραφίσουμε μια μαύρη τρύπα, αφού ούτε καν το φως δεν μπορεί να διαφύγει από τη βαρυτική της έλξη. Ωστόσο, αντιληφθούμε τη παρουσία της παρατηρώντας την επίδραση που ασκεί με την αδυσώπητη έλξη της στην ύλη που τη περιβάλλει. Πριν από μερικά χρόνια, Αμερικανοί αστρονόμοι παρατήρησαν αέρια να στροβιλίζονται με όλο και μεγαλύτερες ταχύτητες κοντά στο κέντρο του γαλαξία Μ84. Ο υπολογισμός της ταχύτητας περιστροφής των αερίων, όπως αποτυπώνεται σε αυτή την εικόνα, αποτελεί σαφή ένδειξη για την ύπαρξη μιας κολοσσιαίας μαύρης τρύπας, με μάζα 300 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ήλιου. Εάν δεν υπήρχε η μαύρη τρύπα, η γραμμή θα ήταν σχεδόν κατακόρυφη και δε θα έμοιαζε με τμήμα από καρδιογράφημα!

 

Πώς λειτουργούν οι βεντούζες των χταποδιών;

Στα κεφαλόποδα, οι βεντούζες των πλοκαμιών αποτελούνται κατά κανόνα από έναν ελαστικό δακτύλιο, ο οποίος προσκολλάται πάνω σε μια επιφάνεια. Πάνω από αυτόν το δακτύλιο υπάρχουν μύες. Όταν οι μύες διαστέλλονται, ο κενός χώρος του δακτυλίου διευρύνεται. Έτσι δημιουργείται υποπίεση, η οποία κάνει τη βεντούζα να εφάπτεται ακόμη πιο δυνατά πάνω στην επιφάνεια.

Αυτή η βασική λειτουργία μπορεί να επεκταθεί με όλες τις πιθανές μορφές επιπλέον «εξοπλισμού». Στα καλαμάρια που έχουν 10 πλοκάμια, οι βεντούζες έχουν, συχνά, δόντια ή άγκιστρα, ώστε όχι μόνο να μπορούν να προσκολλώνται αλλά και να γαντζώνονται ταυτόχρονα στην επιφάνεια. Σημάδια από αυτού του τύπου τις βεντούζες φαίνονται συχνά στο δέρμα ψαριών ή φαλαινών που ήρθαν σε επαφή με τέτοια καλαμάρια.

Παλαιότερα πίστευαν ότι τα χταπόδια και τα καλαμάρια σκότωναν τα θύματά τους ρουφώντας τα, κυριολεκτικά, με τις βεντούζες. Ωστόσο, τα κεφαλόποδα χρησιμοποιούν τις βεντούζες μόνο για να ακινητοποιήσουν αποτελεσματικά τη λεία τους.

 

Πότε κατασκευάστηκε το πρώτο αποχετευτικό σύστημα;

Το αρχαιότερο αποχετευτικό σύστημα είναι αυτό των Βαβυλώνιων, και κατασκευάστηκε περί το 4.000 π Χ.. Οι υπόνομοι απομάκρυναν από τους δρόμους το νερό της βροχής, αλλά και μεμονωμένα σπίτια ήταν συνδεδεμένα με το δίκτυο.

Ωστόσο, το πρώτο ολοκληρωμένο υπόγειο αποχετευτικό σύστημα κατασκευάστηκε κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, για να απομακρύνει τα λύματα από τα λουτρά και τις τουαλέτες. Οι πρώτοι υπόνομοι κατασκευάστηκαν κάτω από τη Ρώμη γύρω στο 800 π.Χ. Το δίκτυο, για πολλούς αιώνες, προοριζόταν αποκλειστικά για τα δημόσια κτίρια, αλλά γύρω στο 100 μ.Χ. επετράπη η σύνδεση και ιδιωτικών κατοικιών.

Το ρωμαϊκό αποχετευτικό σύστημα δεν ήταν μόνο πολύ προηγμένο, αλλά και φιλικό προς το περιβάλλον. Για παράδειγμα, το νερό από τα δημόσια λουτρά συχνά ανακυκλωνόταν και χρησιμοποιούνταν στις τουαλέτες, πριν καταλήξει στους μεγάλους υπονόμους, οι οποίοι χύνονταν στον Τίβερη.

 

Γιατί τα ζώα έχουν διαφορετικό ρυθμό βαδίσματος;

Τα θηλαστικά μπορούν να κινούνται με βάδιση, τροχασμό, πλαγιοποδισμό, καλπασμό και τετράκροτο βηματισμό. Γιατί ορισμένα είδη προτιμούν ένα συγκεκριμένο τρόπο βαδίσματος;

Τα πολλά είδη βαδίσματος είναι αποτέλεσμα διαφορετικών αναγκών. Ζώα με μακριά πόδια και ψηλό σώμα κινούνται συχνά με δίκροτο διποδισμό, στον οποίο τα πόδια κάθε πλευράς μετακινούνται ταυτόχρονα. Αυτό ισχύει, μεταξύ άλλων, για τις καμήλες και τις καμηλοπαρδάλεις, οι οποίες έτσι διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο να περδικλωθούν στα ίδια τους τα πόδια. Ο δίκροτος διποδισμός δίνει, βέβαια, κάπως μειωμένη σταθερότητα στην κίνηση, αλλά σπάνια δημιουργείται κάποιο πρόβλημα στις περιοχές και στα εδάφη όπου ζουν οι καμήλες και οι καμηλοπαρδάλεις.

Διαφορετικά είναι τα πράγματα για το ισλανδικό άλογο, το οποίο κινείται σε εδάφη που είναι πολύ ανώμαλα και με πολλά εμπόδια. Εδώ είναι πιο πρακτική η κίνηση με τα μικρά, πηδηχτά βήματα που χαρακτηρίζουν τον τετράκροτο βηματισμό. Με αυτό το είδος βηματισμού, τα άλογα μπορούν να καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις με σταθερό και εκπληκτικά γρήγορο ρυθμό. Όταν ένα ισλανδικό άλογο κινείται κατ’ αυτό τον τρόπο, το σώμα του είναι σχεδόν ακίνητο, αν εξαιρέσει κανείς την κίνηση προς τα εμπρός.

Αυτό του δίνει μεγαλύτερες δυνατότητες να κρατηθεί στα πόδια του, σε περίπτωση που χάσει την ισορροπία του – κάτι που δε συμβαίνει με τον καλπασμό ή τον τριποδισμό, τον οποίο χρησιμοποιούν άλλα είδη αλόγων, όταν θέλουν να αναπτύξουν ταχύτητα.

Ακόμη και η οικονομία κινήσεων παίζει κάποιο ρόλο. Για παράδειγμα, μια αλεπού που κινείται στο χιόνι έχει την τάση να τοποθετεί τα πίσω της πόδια στα ίχνη που άφησαν τα μπροστινά. Με τον τρόπο αυτόν εξοικονομεί ενέργεια και κινείται με ένα είδος τροχασμού, όπου τα ίχνη σχηματίζουν μια σχεδόν ευθεία γραμμή.

 

Τι είναι τα αιωρούμενα στίγματα στα μάτια;

Όταν κοιτάζουμε σε μια φωτεινή επιφάνεια, βλέπουμε καμιά φορά διάφανες, μικρές φυσαλίδες να σχηματίζονται μπροστά στα μάτια μας. Μοιάζουν με μονοκύτταρους οργανισμούς. Τι είναι;

Οι φωτεινές φουσκάλες είναι όντως «μονοκύτταροι οργανισμοί», γιατί αυτό που βλέπουμε είναι η σκιά λευκών αιμοσφαιρίων που ρέουν στα αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς χιτώνα. Τα λευκά αιμοσφαίρια απορροφούν λιγότερο φως απ’ ό,τι τα ερυθρά, γι’ αυτό και φαίνονται σαν φωτεινές τρύπες στη ροή των αιμοσφαιρίων. Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται στα τριχοειδή αγγεία που βρίσκονται κοντά στην ωχρά κηλίδα του αμφιβληστροειδούς, το σημείο όπου έχουμε την οξύτερη όραση. Μερικές φορές, μπορεί να δούμε αυτές τις φουσκάλες να κινούνται συγχρονισμένα πάνω κάτω ακολουθώντας τους χτύπους της καρδιάς.

Ένα άλλο πασίγνωστο φαινόμενο είναι τα μαύρα αιωρούμενα στίγματα («μυγάκια»), τα οποία οφείλονται σε μικρές ποσότητες πηχτής γέλης (ζελέ), που σχηματίζονται μέσα στο υαλοειδές υγρό της κοιλότητας του ματιού και οι οποίες ρίχνουν τη σκιά τους στον αμφιβληστροειδή χιτώνα.

 

Πώς λειτουργεί μια κουζίνα μαγνητικής επαγωγής;

Μια κουζίνα μαγνητικής επαγωγής λειτουργεί με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι μια συμβατική κουζίνα, καθώς σε αυτή ουσιαστικά θερμαίνεται πολύ μόνο το μαγειρικό σκεύος, ενώ η εστία θερμαίνεται λίγο.

Το μυστικό είναι ένα ηλεκτρικό πηνίο κάτω από την εστία. Όταν περνάει ρεύμα μέσα από το πηνίο, δημιουργείται ένα μαγνητικό πεδίο υψηλής συχνότητας. Αυτό το μαγνητικό πεδίο δημιουργεί ηλεκτρικό ρεύμα στον πάτο του τηγανιού ή της κατσαρόλας, και εξαιτίας της αντίστασης του μετάλλου το μαγειρικό σκεύος θερμαίνεται. Η θερμότητα αυτή μεταδίδεται κατόπιν στο φαγητό.

Οι κουζίνες μαγνητικής επαγωγής είναι λίγο ακριβότερες από τις συμβατικές, αλλά καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια, γιατί, μεταξύ άλλων, το φαγητό μαγειρεύεται πολύ γρήγορα και η θερμοκρασία ρυθμίζεται εύκολα. Επιπλέον, η εστία ψύχεται επίσης γρήγορα και, για λόγους επιπρόσθετης ασφάλειας, η κουζίνα κλείνει αυτόματα μόλις η κατσαρόλα απομακρυνθεί από την εστία. Το μειονέκτημα είναι ότι σε αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σκεύη που έχουν στον πάτο τους μέταλλο που αλληλεπιδρά με το μαγνήτη, όπως είναι ο σίδηρος ή το τιτάνιο.

Κάποιοι επικριτές ισχυρίζονται ότι το μαγνητικό πεδίο μιας κουζίνας που λειτουργεί με επαγωγή ενδέχεται να είναι επιβλαβές για την υγεία, αλλά στις έρευνες που έχουν γίνει δεν αποδείχθηκε κάτι τέτοιο. Ούτως ή άλλως, το μαγνητικό πεδίο εξασθενεί δραστικά με την απόσταση.

 

Πώς μπορεί μια οδοντόκρεμα να έχει τρία χρώματα;

Τα σωληνάρια με οδοντόκρεμα ριγέ διαφορετικών χρωμάτων γεμίζονται με τη βοήθεια ενός σωλήνα ροής που εισχωρεί βαθιά στο εσωτερικό τους. Έτσι, ο σωλήνας γεμίζει το σωληνάριο με κρέμα από το βάθος προς τα έξω, πιέζοντας ταυτόχρονα τις δύο ή τρεις στήλες διαφορετικού χρώματος. Επειδή οι ρίγες αυτές έχουν την ίδια παχύρρευστη σύνθεση, πιέζονται εξίσου και με την ίδια ταχύτητα, δεν αναμειγνύονται κατά το γέμισμα. Επίσης, τα χρώματα δεν είναι υδατοδιαλυτά, και γι’ αυτό διατηρούνται χωριστά.

Οι πολύχρωμες οδοντόκρεμες αρχικά επινοήθηκαν για να δείχνουν ότι έχουν περισσότερες από μία λειτουργίες.

 

Δίνεται χάρη στους θανατοποινίτες, αν δε λειτουργήσει ο «εξοπλισμός»;

Λέγεται ότι οι θανατοποινίτες έπαιρναν χάρη, αν κάτι πήγαινε στραβά κατά την εκτέλεσή τους. Πρόκειται για αλήθεια ή μύθο;

Πρακτικά, λίγες είναι οι πιθανότητες να γλιτώσει κανείς από το δήμιο. Στις ΗΠΑ υπάρχουν αρκετά παραδείγματα εκτελέσεων όπου κάτι πήγε στραβά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, χωρίς όμως αυτό να επηρεάσει την τελική έκβαση.

Ωστόσο, αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που κάποιοι μελλοθάνατοι γλίτωσαν την εκτέλεση, ακριβώς επειδή επιβίωσαν από τον απαγχονισμό. Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του John Smith, ο οποίος επρόκειτο να εκτελεστεί στην Αγγλία το 1705. Η πτώση από την αγχόνη δεν προκάλεσε ρήξη του αυχένα του και, αφού σφάδαζε επί ένα τέταρτο, οι θεατές άρχισαν να διαμαρτύρονται. Τότε, κατέβασαν το Smith από την αγχόνη και αργότερα του δόθηκε χάρη.

Ωστόσο, το πιο γνωστό παράδειγμα εκτέλεσης που πήγε στραβά είναι ο παραλίγο απαγχονισμός του John Lee, στις 23 Φεβρουαρίου του 1885, πάλι στην Αγγλία. Παρά τους λεπτομερείς ελέγχους, η καταπακτή φράκαρε τρεις φορές. Τελικά, η ποινή του Lee, ο οποίος είχε καταδικαστεί για φόνο, μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Ο John Lee ορκιζόταν πως ήταν αθώος και πως όλα αυτά οφείλονταν σε θεϊκή επέμβαση. Τελικά, το 1907 αφέθηκε ελεύθερος και πιστεύεται ότι μετανάστευσε στις ΗΠΑ.

 

Μπορεί η αιολική ενέργεια να καλύψει όλες τις ενεργειακές μας ανάγκες στη Γη;

Ακούμε ότι η αιολική ενέργεια μπορεί να αντικαταστήσει τα ορυκτά καύσιμα. Πόσο μεγάλες είναι, αλήθεια, οι δυνατότητες της αιολικής ενέργειας;

Οι άνεμοι που φυσάνε ανά τον κόσμο αρκούν με το παραπάνω για να καλύψουν τις ανάγκες παγκοσμίως. Πρόσφατα, μια ομάδα Ολλανδών επιστημόνων στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης έκανε τη μέχρι στιγμής ακριβέστερη έρευνα για τις δυνατότητες της αιολικής ενέργειας. Οι επιστήμονες χώρισαν τη γη σε 66.000 περιοχές και υπολόγισαν το αιολικό δυναμικό της καθεμίας. Στην έρευνα δεν έλαβαν υπόψη τους τις πόλεις, τις λίμνες, τα βουνά, καθώς και τα εθνικά πάρκα. Αποδείχτηκε ότι το 20% της γης έχει αρκετό άνεμο για εκμετάλλευση. Το συνολικό δυναμικό ανέρχεται σε 96 petawatt/ώρα, κάτι που αρκεί για να καλύψει περίπου 6 φορές την παγκόσμια ενεργειακή κατανάλωση ετησίως. Σε ορισμένες περιοχές όπως ο Καναδάς, το δυναμικό πάνω από 30 φορές υψηλότερο από την ετήσια κατανάλωση, αλλά ακόμη και στη Δυτική Ευρώπη ο άνεμος αρκεί για να προσφέρει τη διπλάσια από την απαιτούμενη ενέργεια.

Η τεχνολογία για την εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας υπάρχει ήδη σήμερα, αλλά το κόστος για να κατασκευάσουμε και να συντηρήσουμε έναν ικανοποιητικό αριθμό πάρκων αιολικής ενέργειας θα ήταν αρκετά υψηλό. Αν θέλαμε να εκμεταλλευτούμε όλο το παγκόσμιο δυναμικό, το ηλεκτρικό ρεύμα θα κόστιζε 25 φορές περισσότερο απ’ όσο κοστίζει σήμερα. Αν αρκούμασταν να καλύψουμε τη σημερινή κατανάλωση με αιολική ενέργεια, το κόστος θα ήταν πιο προσιτό: μόνο το διπλό σε σχέση με το σημερινό. Η έκταση που θα κάλυπταν τότε τα αιολικά πάρκα θα ήταν ίση με την έκταση της Σαουδικής Αραβίας.

 

Σημαδεύουν οι κόμπρες τα μάτια;

Στην Αφρική υπάρχουν τουλάχιστον 4 είδη κόμπρας που έχουν αναπτύξει την ικανότητα να φτύνουν. Πράγματι στοχεύουν στα μάτια του θύματος, ανθρώπου ή ζώου, επειδή το σάλιο τους περιέχει δηλητήρια που σε σύντομο χρονικό διάστημα τυφλώνουν.

Γερμανοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βόννης ανακάλυψαν πρόσφατα γιατί οι κόμπρες πετυχαίνουν με τόσο μεγάλη ακρίβεια το στόχο τους, όταν φτύνουν από απόσταση. Κινηματογράφησαν τα φίδια με κάμερα υψηλής ταχύτητας και αποδείχθηκε ότι, ακριβώς τη στιγμή που εκτοξεύουν το δηλητήριο, οι κόμπρες κινούν το κεφάλι τους δεξιά-αριστερά και κυκλικά. Αυτές οι κινήσεις δεν είναι ορατές στο ανθρώπινο μάτι, αλλά συντελούν στη μεγαλύτερη διασπορά του δηλητηρίου, ώστε το φίδι να έχει περισσότερες πιθανότητες να βρει το στόχο του. Οι επιστήμονες παραλληλίζουν την τεχνική των φιδιών με το πότισμα. Συχνά, όταν ποτίζουμε, κουνάμε το ποτιστήρι, έτσι ώστε να ραντίσουμε με το νερό μεγαλύτερη επιφάνεια.

Οι δηλητηριώδεις κόμπρες έχουν στα δόντια τους ειδικούς διαύλους, οι οποίοι έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε να εκβάλλουν προς τα εμπρός. Οι δίαυλοι αυτοί, επίσης, στενεύουν στο άνοιγμά τους, έτσι ώστε το δηλητήριο να βγαίνει με πίεση και με μεγάλη δύναμη, όπως όταν τοποθετούμε ένα μπεκ στο λάστιχο του ποτίσματος.

Αυτό, μαζί με τις κινήσεις του κεφαλιού, επιτρέπει στις κόμπρες να πετυχαίνουν τα μάτια του θύματός τους από απόσταση 3 μέτρων, με μια ευστοχία που αγγίζει το 100%.

 

Γιατί έχουμε διαφορετικές ομάδες αίματος;

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στην ομάδα αίματος και την προσωπικότητα, όπως επίσης ότι θα πρέπει να τρέφεται ή να γυμνάζεται κανείς ανάλογα με την ομάδα αίματος που έχει. Ωστόσο, οι θεωρίες αυτές στερούνται επιστημονικής βάσης. Με βάση τα επιστημονικά δεδομένα, η ομάδα αίματος παίζει μεγάλο ρόλο σε συγκεκριμένες μόνο περιπτώσεις, από τις οποίες η πιο συνηθισμένη είναι η μετάγγιση. Τότε, είναι απολύτως απαραίτητο η ομάδα του δότη και του λήπτη να είναι συμβατές. Μέχρι το 1900 περίπου, όταν ο Carl Landsteiner ανακάλυψε την ύπαρξη διαφορετικών ομάδων αίματος, πολλοί είχαν χάσει τη ζωή τους μετά τη λήψη ασύμβατου αίματος.

Στο αίμα διακρίνουμε πολλές διαφοροποιήσεις, αλλά μόνο η διάκριση των ομάδων Α, Β, και 0 και ο παράγοντας Ρέζους έχουν πρακτική σημασία. Στην επιφάνεια των ερυθρών αιμοσφαιρίων υπάρχουν δύο τύποι πρωτεϊνών, η Α και η Β. Ανάλογα με το αν κανείς έχει τη μία ή και τις δύο πρωτεΐνες, ή καμία από αυτές, τότε έχει ομάδα αίματος Α ή Β ή ΑΒ ή 0, κατά σειρά. Ταυτόχρονα, υπάρχουν στο αίμα αντιγόνα κατά των πρωτεϊνών που δε διαθέτει κάποιος. Εάν κάποιος έχει, για παράδειγμα, ομάδα αίματος ΑΒ, δεν έχει καθόλου αντιγόνα, και μπορεί συνεπώς να δεχτεί οποιοδήποτε τύπο αίματος. Απεναντίας, τα άτομα με ομάδα αίματος 0 δέχονται μόνο τον ίδιο τύπο αίματος, επειδή διαθέτουν αντιγόνα τόσο κατά των Α όσο και κατά των Β πρωτεϊνών. Το ίδιο συμβαίνει και με το σύστημα Ρέζους, όπου είτε διαθέτει κανείς είτε δε διαθέτει συγκεκριμένες πρωτεΐνες (Ρέζους θετικό ή Ρέζους αρνητικό, αντίστοιχα).

 

[stavros51]

Το Αινιγματικό Αεροδρόμιο Denver
Μία τυπική αίθουσα αναμονής στο Concourse A (Πύλη Α31) του αεροδρομίου του Denver.
Σύμφωνα με φήμες, κάτω από αυτήν και ολόκληρο το αεροδρόμιο υπάρχουν εγκαταστάσεις
8 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όπου άνθρωποι και εξωγήινοι εργάζονται από κοινού!

Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...
...
...
Α, θυμήθηκα:

http://www.liako.gr/showprd.jsp?prdId=960662020&catId=0110

 

[stavros51]

[size=10pt]Επιβίωσε παρά την πτώση από ύψος 150 μέτρων[/size]

Αυτόν μιμήθηκε και ο Ζαχόπουλος!

 

Γιατί οι υψηλότερες κορυφές βρίσκονται όλες στα Ιμαλάια;

Η οροσειρά των Ιμαλαΐων σχηματίστηκε από την κίνηση της Ινδικής ηπειρωτικής πλάκας προς το βορρά τα τελευταία 70-80 εκατομμύρια χρόνια. Πριν από περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια, η Ινδική πλάκα συγκρούστηκε με την Ευρασιατική, κι έτσι αναδύθηκαν τα βουνά, όπως ακριβώς θα συμβεί αν βάλουμε δύο πλάκες μαλακού πηλού πάνω σε ένα τραπέζι και σπρώξουμε τη μία προς την άλλη.

Για τα γεωλογικά δεδομένα, τα Ιμαλάια είναι μια πολύ νέα οροσειρά, που εξακολουθεί να βρίσκεται υπό διαμόρφωση. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που τα βουνά αυτά είναι τόσο ψηλά. Όλα τα βουνά με ύψος άνω των 7.000 μέτρων βρίσκονται στην περιοχή όπου εφάπτονται οι δύο ηπειρωτικές πλάκες. Σήμερα, η Ινδική πλάκα συνεχίζει να κινείται βόρεια κατά πέντε εκατοστά περίπου το χρόνο, και τα Ιμαλάια εξακολουθούν να ψηλώνουν. Οι γεωλόγοι πιστεύουν πως η συνεχιζόμενη μετατόπιση της Ινδίας και η σύγκρουσή της με την Ευρασιατική ηπειρωτική πλάκα έχει σαν αποτέλεσμα να ψηλώνουν τα Ιμαλάια κατά πέντε χιλιοστά ετησίως, και η επίδραση αυτή υπερισχύει της φυσικής διάβρωσης από τον άνεμο και άλλα καιρικά φαινόμενα, που μειώνει το ύψος της οροσειράς κατά δύο με τρία χιλιοστά ετησίως.

Άλλες μεγάλες οροσειρές, όπως οι Άνδεις στη Λατινική Αμερική και οι Άλπεις στην Ευρώπη είναι επίσης σχετικά μικρής ηλικίας και δεν έχουν διαβρωθεί τόσο πολύ όσο άλλες, πανάρχαιες οροσειρές, όπως τα Απαλάχια της Βόρειας Αμερικής. Εδώ η αποσάθρωση επί πολλά εκατομμύρια χρόνια έχει συμβάλει ώστε το ύψος των βουνών να είναι πολύ χαμηλότερο από αυτό των Ιμαλαΐων.

 

Μπορεί η ύλη να μετατραπεί σε καθαρή ενέργεια;

Από την εξίσωση του Αϊνστάιν E=mc2 μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι υπάρχει τεράστια ποσότητα ενέργειας στη μάζα. Για πόση ενέργεια μιλάμε και πόση από αυτήν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε;

Αν η μάζα είναι 1 κιλό, τότε έχουμε Ε = 1 κιλό x (300.000.000 μ./δευτ.)2 = 9 x 1016 Joule. Υπάρχουν δηλαδή 90 πεντάκις / τετράκις εκατομμύρια Joule σε ένα κιλό ύλης. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι εύκολο να συλλέξουμε όλη αυτή την ενέργεια. Αν έχουμε, για παράδειγμα, 1 κιλό νερό, μπορούμε να το ρίξουμε σε ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο και να πάρουμε την ενέργεια από τις τουρμπίνες. Αυτή, όμως, η μέθοδος δίνει μια απειροελάχιστη εκμετάλλευση της ενέργειας. Καλύτερη απόδοση έχουμε με την καύση πετρελαίου και ακόμη καλύτερη με την πυρηνική σύντηξη.

Θεωρητικά τουλάχιστον, ολική μετατροπή σε ενέργεια θα είχαμε κατά την εξαΰλωση της ύλης μαζί με αντιύλη. Σε κάθε υλικό σωματίδιο αντιστοιχεί και ένα αντισωματίδιο, στο οποίο ορισμένες ιδιότητες, όπως το ηλεκτρικό φορτίο, είναι ανεστραμμένες. Όταν η ύλη και η αντιύλη συγκρουστούν, εξαϋλώνονται απελευθερώνοντας καθαρή ενέργεια. Σ’ αυτή τη διαδικασία, δηλαδή, έχουμε πλήρη μετατροπή ύλης (και αντιύλης) σε ενέργεια. Αυτό, πάντως, δεν πρόκειται να γίνει σύντομα. Όλοι μαζί οι επιταχυντές του κόσμου παράγουν μόλις ένα δυο δισεκατομμυριοστά του γραμμαρίου αντιύλη το χρόνο και δεν υπάρχει καμία δυνατότητα αποθήκευσής της. Οπότε, προς το παρόν, η ολική μετατροπή της ύλης σε ενέργεια παραμένει άπιαστο όνειρο.

 

Γιατί επιδεινώνεται η όραση;

Έρευνες στις ΗΠΑ δείχνουν ότι ο άνθρωπος, μετά την ηλικία των 40 ετών, χρειάζεται διπλάσια ποσότητα φωτός κάθε 13 χρόνια. Ένας 53χρονος χρειάζεται, δηλαδή, διπλάσιο φως από έναν 40χρονο κτλ. Η επιδείνωση της όρασης με το πέρασμα του χρόνου οφείλεται, μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι μειώνεται η φωτοευαισθησία του αμφιβληστροειδούς χιτώνα και η ικανότητα διάκρισης των αντιθέσεων του φωτός. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι συρρικνώνεται η κόρη του ματιού. Όπως ατροφούν πολλά άλλα μέρη του σώματος, έτσι μικραίνει και το μέγεθος της κόρης. Κατά μέσο όρο, η διάμετρος της κόρης ενός 20χρονου είναι 4,7 χιλιοστά, ενώ σ’ έναν 80χρονο έχει συρρικνωθεί στα 2,3 χιλιοστά. Η συρρίκνωση είναι ακόμη μεγαλύτερη τη νύχτα, και πολλοί είναι αυτοί που αισθάνονται ότι, με την πάροδο των ετών, έχει επιδεινωθεί κυρίως η νυχτερινή τους όραση. Επιπλέον, επιδεινώνεται και η ικανότητα διάκρισης των χρωμάτων, καθώς ο φακός απορροφά όλο και περισσότερο τα μπλε χρώματα, με αποτέλεσμα να βλέπει κανείς τα πάντα μέσα σε μια κιτρινωπή σκιά. Κι ενώ δεν μπορούν να γίνουν πολλά όσον αφορά τη συρρίκνωση της ίριδας, έρευνες στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δίνουν ελπίδες για την ανάπτυξη φαρμάκων που θα επιβραδύνουν ή θα επιδιορθώνουν τη φθορά του φακού.

 

Πώς επουλώνεται μια πληγή;

Η διαδικασία επούλωσης ξεκινά αμέσως μόλις ένα τμήμα ενός ιστού του σώματος καταστρέφεται, λόγω τραυματισμού ή ασθένειας. Στην πραγματικότητα, δεν είναι πολλοί οι τύποι των ιστών που επουλώνονται πλήρως. Αυτή την ικανότητα έχουν, μεταξύ άλλων, τα οστά, το συκώτι, τα μικρά νεύρα και η επιδερμίδα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο συνδετικός ιστός που σχηματίζεται κατά την επούλωση δε διαθέτει όλες τις ιδιότητες του αρχικού ιστού.

Σε μια συνηθισμένη πληγή στο δέρμα, τα αιμοφόρα αγγεία συστέλλονται αμέσως μετά τον τραυματισμό, ώστε να μην χαθεί πολύ αίμα. Ταυτόχρονα, το αίμα που έχει φτάσει στην επιφάνεια πήζει και σχηματίζεται ένα προστατευτικό κάκαδο.
Συχνά στην πληγή επικάθονται βακτήρια, τα οποία καταπολεμούνται από τα λευκά αιμοσφαίρια στη λεγόμενη φάση της φλεγμονής. Κάποιοι άλλοι τύποι λευκών αιμοσφαιρίων παράγουν επισωρεύσεις, οι οποίες κάνουν την πληγή να επουλωθεί. Στη φάση της κοκκίωσης του ιστού, το πρωτεϊνούχο κολλαγόνο αρχίζει να σχηματίζει νέες ίνες συνδετικού ιστού. Τέλος, στη φάση της επιθηλιοποίησης, ενισχύεται ο ιστός της ουλής, που στη συνέχεια συρρικνώνεται και αποκτά ανοιχτότερη απόχρωση.
Ο χρόνος επούλωσης μπορεί να παραταθεί λόγω γενικά κακής υγείας, ενώ το κάπνισμα επιβραδύνει επίσης τη διαδικασία.

    * Το σώμα απομακρύνει τις ακαθαρσίες πριν από την αναδόμηση του ιστού.
    * Η πληγή αρχίζει να αιμορραγεί αμέσως μετά τον τραυματισμό του δέρματος.
    * Το αίμα ρέει από την πληγή και δημιουργεί μια εφελκίδα (κάκαδο).
    * Τα λευκά αιμοσφαίρια απομακρύνουν βακτήρια και ακαθαρσίες.
    * Ο ιστός αναδομείται κάτω από την εφελκίδα.
    * Ο συνδετικός ιστός έχει δημιουργηθεί και η εφελκίδα ξεκολλάει.

 

Εκπαιδεύονται τα ψάρια;

Τα ψάρια θεωρείται γενικώς ότι είναι «κουτά». Αληθεύει κάτι τέτοιο ή μπορούν για παράδειγμα να εκπαιδευτούν και να μάθουν διάφορα «κόλπα»;

Βεβαίως και μπορούν να εκπαιδευτούν τα ψάρια. Δεν είναι όμως δεδομένο ότι η εκμάθηση τεχνασμάτων έχει να κάνει με την ευφυΐα ενός ζώου, καθώς ακόμη και πολύ απλοί οργανισμοί μπορούν να εκπαιδευτούν να εκτελούν κάποιες ασκήσεις. Για παράδειγμα, τα σκουλήκια που ανήκουν στο φύλο Πλατυέλμινθες έμαθαν, σε σχετικά πειράματα, να ξεχωρίζουν δύο διαφορετικά χρώματα ή δύο διαφορετικές εισόδους από τις οποίες έπρεπε να κολυμπήσουν προκειμένου να βρουν την τροφή τους. Γενικά, είναι πολύ δύσκολο τόσο να προσδιορίσουμε όσο και να μετρήσουμε την ευφυΐα. Είναι δεδομένο ότι τα ψάρια δεν μπορούν να φτάσουν στο επίπεδο των θηλαστικών ή των πτηνών. Ωστόσο, για το πόσο ακριβώς έξυπνα είναι, οι απόψεις των επιστημόνων διίστανται. Παρ’ όλα αυτά όμως, έχουμε συνεχώς νέα παραδείγματα εκπαίδευσης ψαριών σε διάφορες δεξιότητες. Για παράδειγμα, πολλά εργαστήρια μελετούν την ικανότητα των ψαριών να βρουν διέξοδο σε ένα λαβύρινθο. Ένα χρυσόψαρο ηλικίας τριών ετών, που το έχουν ονομάσει «Άλμπερτ Αϊνστάιν», έχει μάθει, μεταξύ άλλων, να βάζει μια μπάλα ποδοσφαίρου στο τέρμα και να περνά κάτω από έναν πήχη.