εδω το εβγαλε πλαστο ο σαυρας μαζι με τον αλλο τον χαραμοφαι τον κυπριο τον ταρχιδιαμουκρατα...
16 Ιουνίου: Επέτειος της δολοφονίας του Άρη Βελουχιώτη
- Μέλος που άνοιξε το νήμα pornopapos
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 2K
- Εμφανίσεις 66K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 3 άτομα (0 μέλη και 3 επισκέπτες)
εδω το εβγαλε πλαστο ο σαυρας μαζι με τον αλλο τον χαραμοφαι τον κυπριο τον ταρχιδιαμουκρατα...
str81977
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 17 Απρ 2006
- Μηνύματα
- 13.679
- Κριτικές
- 2
- Like
- 6
- Πόντοι
- 166
Τώρα το είδα...Μια από τις καταδίκες του, η τελευταία, είναι για παράβαση του Ν.117/1936 που είναι ουσιαστικά η μεταξική εκδοχή του βενιζελικού ιδιώνυμου, δηλαδή διώχθηκε ως κομμουνιστής () ...
Μήπως και αυτό είναι συκοφαντία του πλαστογράφου;
stekas72
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 22.264
- Κριτικές
- 3
- Like
- 1.443
- Πόντοι
- 566
streetwalker
Μέλος
- Εγγρ.
- 16 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 8.757
- Κριτικές
- 3
- Like
- 201
- Πόντοι
- 66
Τυχαίο; Δεν νομίζω...
OP
OP
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
streetwalker
Μέλος
- Εγγρ.
- 16 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 8.757
- Κριτικές
- 3
- Like
- 201
- Πόντοι
- 66
Γιατί να μην το πιστεύουν; Πως αλλιώς θα πουλούσαν την πραμάτεια τους;
(Άσε που μετά από 35 χρόνια μεταπολίτευσης και ενεργής συμμετοχής της αριστεράς στα κοινά, η κοινωνία και η οικονομία μας πλέον προσεγγίζει αυτές του πρώην ανατολικού μπλοκ...)
Επισκέπτης
Για την αυτοκτονία του Βελουχιώτη διαβάστε:
Υπάρχουν πολλές εκδοχές.
Η πιο αξιοπιστη ειναι τον ΓΚΟΝΕΖΟΥ που ηταν στην ομαδα των 5 τελευταιων πριν αυτοκτονησει ο Πουστης(Βελουχιωταινα)
Ηταν ο Άρης, Τζαβέλλας, Λέων, γερο-Κόζιακας και ο Γκονεζος.Σκοτωθηκε ο Κοζιακας ,αυτοκτονησε ο Αρης (που νωριτερα ειχα τραυματισθει στην σπονδυλικη του στηλη και δεν μπορουσε να περπατησει,αυτοκτονησε ο Τζαβελας και ΓΛΥΤΩΣΑΝ οι Καπεταν ΛΕΩΝ(ο γνωστος επιβητορας του)και ο Γκονεζος
Ο Καπεταν ΛΕΩΝ δεν μιλησε ΠΟΤΕ για τον βελουχιωτη ιδιωτευσε και εγινε δασκαλος
Ο Γκονεζος ειναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ και η πιο αξιοπιστη μαρτυρια.Το ΚΚΕ εξαφανισε την μαρτυρια ΓΚΟΝΕΖΟΥ (για δικους του λογους). Ωστόσο υπάρχει , αυτούσια , η ακόλουθη:
Ο εχθρός μας πρόλαβε. Έπιασε τους δυο παρατηρητές χωρίς να ρίξουν ούτε μια τουφεκιά. Φαίνεται πως παραδόθηκαν. Γιατί ενώ ήσαν δυο, η σύνδεση γινόταν κάθε μισή ώρα κι ο εχθρός βρισκόταν στα γύρω υψώματα, νομίζω πως όταν κινδυνεύει κανείς δεν κοιμάται εύκολα. Κι ακόμα το μέρος τους επέτρεπε να σημειώσουν την κίνηση του εχθρού με μια τουφεκιά και να συμπτυχθούν εύκολα.
Ο εχθρός χρησιμοποιώντας το πλεονέκτημα αυτό, και με τη βοήθεια των παρατηρητών, μας πλησίασε και μας αιφνιδίασε με τα πυρά του. Το μέρος ήταν ακατάλληλο για άμυνα. 0 Άρης ψύχραιμα δίνει εντολή: Σημείο συγκέντρωσης κάτω στο ποτάμι. Όλοι κατηφορίσαμε, ο καθένας όπως μπορούσε γρηγορότερα χωρίς να- διαλέγει δρομολόγιο και να κοιτάζει πού βρίσκεται ο διπλανός του και τούτο για ν' αποφεύγουμε τα πυρά του εχθρού. Δέκα εννέα σύντροφοι μας είχαν φτάσει στο ποτάμι όταν εμείς οι πέντε, Άρης, Τζαβέλλας, Λέων, γερο-Κόζιακας κι εγώ, βρισκόμαστε πολύ ψηλά στη ρεματιά της Κερασιάς. Αργοπορήσαμε, γιατί κατεβαίνοντας το απότομο και βραχώδες αυτό μέρος, ο Άρης έπεσε και χτύπησε πολύ άσχημα στη σπονδυλική στήλη. Όσο το χτύπημα ήταν ζεστό προχωρούσε μόνος του, στη συνέχεια τον βοήθησα κι εγώ, ώσπου φθάσαμε και σταματήσαμε σ' ένα σημείο της ρεματιάς που βρίσκεται κάτω από το ύψωμα που λέγεται Μούλκες.
Η ώρα θα ήταν 9 μ.μ. Από την απέναντι πλευρά του Μυροφύλλου, ένα εχθρικό πολυβόλο χτυπούσε κατ' άξονα τη ρεματιά. Μπροστά μας σκοτώνεται ο γερο Κόζιακας και πιο κάτω τραυματίζεται ο Λέων, από ένα κομματάκι νικελίου εκρηκτικής σφαίρας, στο δεξιό μέρος του μετώπου πάνω από το μάτι και γυρίζει πίσω γεμάτος αίματα.
Για μια στιγμή ακούω από το στόμα του Άρη να λέει: «Έζησα 42 χρόνια, έζησα και καλά και άσχημα. Κυττάξτε εσείς τι θα κάνετε τώρα, γεια σας». Βγάζει το πιστόλι του κι αυτοκτονεί. Δεν μπόρεσα να καταλάβω τη σκέψη του, ούτε και να αντιδράσω.
Ύστερα από το αναπάντεχο αυτό γεγονός, την αυτοκτονία του Άρη, προχωρήσαμε με τον Λέοντα λίγα μέτρα πιο κάτω και συναντήσαμε τον Τζαβέλλα. «Γιάννη, του είπα, ο αρχηγός αυτοκτόνησε». Αμέσως ο Τζαβέλλας, που ψυχή του ήταν ο Άρης, γύρισε πίσω κι αφού σταμάτησε αριστερά από το νεκρό αρχηγό, άνοιξε μια χειροβομβίδα, την κράτησε στα χέρια του κι αυτοκτόνησε.
Στο σημείο αυτό της ρεματιάς και κάτω από το υψωματάκι Μούλκες, έμειναν για πάντα οι τρεις σύντροφοι μας. Οι Άρης και Τζαβέλλας πεσμένοι στο δεξιό μέρος της ρεματιάς κι ο γερο Κόζιακας μέσα στο νερό.
Ο Λέων ύστερα από τον τραυματισμό του και τις αυτοκτονίες Άρη και Τζαβέλλα έπαθε ψυχικό κλονισμό. Σε κάβε κίνηση έπρεπε να τον βοηθάω. Χρειάστηκε να περάσουν δυο μέρες για να συνέλθει κάπως.
Προχωρήσαμε τώρα οι δύο μας, για να κατέβουμε κάτω στο ποτάμι και να συναντηθούμε με τους άλλους συντρόφους, να τους ενημερώσουμε για τις αυτοκτονίες και να πορευτούμε μαζί τους.
Πιο κάτω συναντήσαμε ένα κλειστό μέρος που δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε άλλο. Δεξιά κι αριστερά μέρος αδιάβατο, μπροστά μας ένας μεγάλος βράχος που στάθηκε αδύνατο να τον πηδήσουμε. Σταματήσαμε για λίγο και κοιτάζαμε ολόγυρα μας, μήπως υπάρχει κανένα μονοπάτι και μπορέσαμε να κατεβούμε. Δυστυχώς, τίποτε. Η νύχτα είχε προχωρήσει και οι κινήσεις μας δεν φαίνονταν από τον εχθρό. Αποφασίζουμε και γυρίζουμε πίσω, μήπως πιο πάνω βρούμε μέρος και βγούμε από τη ρεματιά.
Η αδιάβατη ρεματιά της Κερασιάς με τους μεγάλους βράχους και τους πολλούς καταρράκτες
Περάσαμε ξανά από τους νεκρούς και σε μικρή απόσταση πιο πάνω, 10 έως 15 μέτρα, συναντήσαμε δυο πέτρες ενωμένες που πάνω τους κυλούσε το λίγο νερό της ρεματιάς και κάτω είχαν ένα άνοιγμα που χωρούσε δυο έως τρία άτομα - κι εκεί -περάσαμε τη νύχτα της 15.6.45.
Το μέρος αυτό ήταν έτσι φτιαγμένο, από τη φύση του, που δεν τραβούσε κανενός την προσοχή. Εδώ αποφασίσαμε, σε περίπτωση που ο εχθρός αντιληφθεί τη θέση μας, να τον πολεμήσουμε κι όταν δούμε πως κινδυνεύουμε να πιαστούμε ζωντανοί, ν' αυτοκτονήσουμε.
Την άλλη μέρα, 16.6.45, πρωί-πρωί κατέβηκε στη ρεματιά μια Διμοιρία στρατού με τους δυο παρατηρητές μας. Περάσανε από κοντά μας σε απόσταση ενός μέτρου, γιατί δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Τους μετρήσαμε, ήταν 33 τον αριθμό. Τους δικούς μας, φαίνεται πως τους πήραν για ν' αναγνωρίσουν τους νεκρούς. Ύστερα από αρκετή ώρα κι αφού τελείωσαν το βρώμικο έργο τους, ξαναγύρισαν από το ίδιο μέρος κι έφυγαν. Εκεί μέσα μείναμε 52 ώρες. Από 15 μέχρι 17 Ιούνη. Το βράδυ στις 17.6.45, μόλις νύχτωσε βγήκαμε και προχωρήσαμε προς τους νεκρούς. Φθάνοντας, είδαμε ένα τρομερό θέαμα.
Εδώ η αντίδραση έδειξε όλη την απανθρωπιά, την κακία και το μίσος στους νεκρούς αγωνιστές του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα. Θέλησε, χωρίς σεβασμό προς τους νεκρούς, να τους εκδικηθεί με τον πιο απάνθρωπο τρόπο. Τον Άρη, αφού τον ξεγύμνωσαν και του πήραν τη στολή και τον οπλισμό του, του κόψανε το κεφάλι, τα χέρια από τους ώμους και τα πόδια από τα γόνατα και κάτω. Του Τζαβέλλα του κόψανε το κεφάλι και το δεξί χέρι. Πραγματικά φριχτό θέαμα.
Τα πτώματα είχαν αρχίσει να μυρίζουν. Θέλαμε, αλλά δεν μπορούσαμε να τους θάψουμε, γιατί δεν είχαμε κανένα εργαλείο, ούτε και μπορούσαμε να βρούμε - στο ερημικό αυτό μέρος. Κι έτσι έμειναν άταφοι, τροφή για τους λύκους και τα όρνια.
Γράφτηκε τότε στις εφημερίδες, πως, ο Άρης σκοτώθηκε στις 16.6.45. Αυτό δεν είναι αλήθεια, γιατί Άρης αυτοκτόνησε το βράδυ της προηγούμενης μέρας: Η
ημερομηνία του αποκεφαλισμού του 16.6.45 θεωρήθηκε σαν μέρα του σκοτωμού του.
Με τα μάτια γεμάτα δάκρυα, αποχαιρετίσαμε για τελευταία φορά τον αρχηγό και τους άλλους συντρόφους και φύγαμε, ακολουθώντας το δρομολόγιο που είχε κινηθεί η Διμοιρία του στρατού. Κατορθώσαμε, ύστερα από μεγάλη ταλαιπωρία, να βγούμε από τη ρεματιά και να φτάσουμε κάτω στο ποτάμι. Προχωρώντας κατά μήκος του ποταμού, περάσαμε μέσα από ένα χωράφι σπαρμένο με καλαμπόκι. Στην άκρη του χωραφιού φάνηκε μια καλύβα. Προχωρήσαμε με προσοχή και μπήκαμε μέσα. Ένα γεροντάκι που ξεκουράζονταν, μόλις μας είδε, πετάχτηκε αμέσως επάνω. Έγινε αναγνώριση κι έτσι ησύχασε κι αυτός κι εμείς. Ήταν ο γέρο Λάκκας, από το χωριό Τετράκωμο. Δικός μας άνθρωπος. Ολόκληρη η οικογένεια του πήρε ενεργό μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Μας καλοδέχτηκε και μας πληροφόρησε για τις κινήσεις του εχθρού.
Τον παρακαλέσαμε και μας έδωσε μεταχειρισμένα παλιά πολιτικά ρούχα, τα οποία φορέσαμε, αφήνοντας εκεί τα στρατιωτικά. Αυτή η αλλαγή έγινε για να μη δώσουμε στόχο στα χωριά που θα περνούσαμε και μάλιστα τώρα που η αντίδραση σήκωσε πολύ ψηλά το κεφάλι. Το ίδιο βράδυ, έχοντας μαζί μας τα πιστόλια και από δυο χειροβομβίδες, περάσαμε με κίνδυνο της ζωής μας, το ορμητικό αυτό ποτάμι. Μόλις πατήσαμε δυο βήματα, μας άρπαξε και σα φτερό μας πέταξε, χωρίς να καταλάβουμε, εκατό μέτρα κάτω, στην αριστερή όχθη.
Βρεγμένοι μέχρι το κόκαλο και στραγγίζοντας τα ρούχα μας, ανεβήκαμε και φθάσαμε, ώρα 2.30 πμ. 18.6.45, στο χωριό Ελληνικό. Χτυπήσαμε την πόρτα του υπεύθυνου του ΕΑΜ. Μας άνοιξε, μας φιλοξένησε και μας πληροφόρησε, πως, στο χωριό Καλή Κώμη γλεντά ο συμμορίτης Μόκας με τους άντρες του και ότι πρέπει να απομακρυνθούμε όσο είναι νύχτα. Φύγαμε αμέσως. Ανεβήκαμε το ύψωμα και προτού φτάσουμε στο δρόμο προς τη Μεσοχώρα σταματήσαμε. Ήταν νύχτα ακόμη. Εδώ θα χωρίζαμε, εγώ για τα Τζουμέρκα και ο Λέων για τη Σπερχειάδα.
Τον συμβούλεψα να προσέχει στο δρόμο και μόλις με το καλό φθάσει στο χωριό του, αμέσως να συνδεθεί με το κόμμα και να παραδώσει τις 32 λίρες. Τα χρήματα αυτά είχε δώσει στον Άρη ο Τάκης Φίτσος, μέλος του Θεσσαλικού Γραφείου, για τις ανάγκες του τμήματος κατά τη διαδρομή προς την Αλβανία. Του είπα ακόμη, πως, αν περάσουμε αυτή τη μπόρα και βρεθούμε ζωντανοί, θα πρέπει να συναντηθούμε οπωσδήποτε, για να θυμηθούμε τις δύσκολες αυτές μέρες της τραγωδίας και να πούμε τις μετέπειτα περιπέτειες μας. Χαιρετηθήκαμε και χωρίσαμε.
Ύστερα από μεγάλη ταλαιπωρία κατόρθωσα να φθάσω στο χωριό μου, Μελισσουργοί. Εδώ έζησα σε βαθειά παρανομία. Πολλά ήταν τα μπλόκα της χωροφυλακής χωρίς αποτέλεσμα. Αργότερα διέφυγα με εντολή της οργάνωσης στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας και στη συνέχεια -πέρασα στις γραμμές του ΔΣΕ. Τον Οκτώβρη του 1949 βρέθηκα μαζί με άλλους συντρόφους στη Σοβιετική Ένωση. Επέστρεψα στην Ελλάδα το 1978, ύστερα από 29 χρόνια.
Μόλις έμαθα, το 1980, ότι, ο Δημήτρης Νικολόπουλος (Λέων) ζει και βρίσκεται στην Σπερχειάδα, θυμήθηκα τη συμφωνία που είχαμε κάνει όταν χωρίσαμε στις 18.6.1945, κι αμέσως του έστειλα ένα γράμμα με τον εξαδερφό μου, Αλέκο Πλάκα και τον παρακαλούσα να μου ορίσει τόπο και χρόνο για να συναντηθούμε. Δυστυχώς καμιά απάντηση. Δεν ξέρω ποιοι λόγοι τον ανάγκασαν να μην δεχτεί τη συνάντηση αυτή.
Την τραγωδία της αυτοκτονίας την ζήσαμε μόνο δυο άτομα, εγώ και ο σύνδεσμος του Άρη Λέων.
Υπάρχουν πολλές εκδοχές.
Η πιο αξιοπιστη ειναι τον ΓΚΟΝΕΖΟΥ που ηταν στην ομαδα των 5 τελευταιων πριν αυτοκτονησει ο Πουστης(Βελουχιωταινα)
Ηταν ο Άρης, Τζαβέλλας, Λέων, γερο-Κόζιακας και ο Γκονεζος.Σκοτωθηκε ο Κοζιακας ,αυτοκτονησε ο Αρης (που νωριτερα ειχα τραυματισθει στην σπονδυλικη του στηλη και δεν μπορουσε να περπατησει,αυτοκτονησε ο Τζαβελας και ΓΛΥΤΩΣΑΝ οι Καπεταν ΛΕΩΝ(ο γνωστος επιβητορας του)και ο Γκονεζος
Ο Καπεταν ΛΕΩΝ δεν μιλησε ΠΟΤΕ για τον βελουχιωτη ιδιωτευσε και εγινε δασκαλος
Ο Γκονεζος ειναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ και η πιο αξιοπιστη μαρτυρια.Το ΚΚΕ εξαφανισε την μαρτυρια ΓΚΟΝΕΖΟΥ (για δικους του λογους). Ωστόσο υπάρχει , αυτούσια , η ακόλουθη:
Ο εχθρός μας πρόλαβε. Έπιασε τους δυο παρατηρητές χωρίς να ρίξουν ούτε μια τουφεκιά. Φαίνεται πως παραδόθηκαν. Γιατί ενώ ήσαν δυο, η σύνδεση γινόταν κάθε μισή ώρα κι ο εχθρός βρισκόταν στα γύρω υψώματα, νομίζω πως όταν κινδυνεύει κανείς δεν κοιμάται εύκολα. Κι ακόμα το μέρος τους επέτρεπε να σημειώσουν την κίνηση του εχθρού με μια τουφεκιά και να συμπτυχθούν εύκολα.
Ο εχθρός χρησιμοποιώντας το πλεονέκτημα αυτό, και με τη βοήθεια των παρατηρητών, μας πλησίασε και μας αιφνιδίασε με τα πυρά του. Το μέρος ήταν ακατάλληλο για άμυνα. 0 Άρης ψύχραιμα δίνει εντολή: Σημείο συγκέντρωσης κάτω στο ποτάμι. Όλοι κατηφορίσαμε, ο καθένας όπως μπορούσε γρηγορότερα χωρίς να- διαλέγει δρομολόγιο και να κοιτάζει πού βρίσκεται ο διπλανός του και τούτο για ν' αποφεύγουμε τα πυρά του εχθρού. Δέκα εννέα σύντροφοι μας είχαν φτάσει στο ποτάμι όταν εμείς οι πέντε, Άρης, Τζαβέλλας, Λέων, γερο-Κόζιακας κι εγώ, βρισκόμαστε πολύ ψηλά στη ρεματιά της Κερασιάς. Αργοπορήσαμε, γιατί κατεβαίνοντας το απότομο και βραχώδες αυτό μέρος, ο Άρης έπεσε και χτύπησε πολύ άσχημα στη σπονδυλική στήλη. Όσο το χτύπημα ήταν ζεστό προχωρούσε μόνος του, στη συνέχεια τον βοήθησα κι εγώ, ώσπου φθάσαμε και σταματήσαμε σ' ένα σημείο της ρεματιάς που βρίσκεται κάτω από το ύψωμα που λέγεται Μούλκες.
Η ώρα θα ήταν 9 μ.μ. Από την απέναντι πλευρά του Μυροφύλλου, ένα εχθρικό πολυβόλο χτυπούσε κατ' άξονα τη ρεματιά. Μπροστά μας σκοτώνεται ο γερο Κόζιακας και πιο κάτω τραυματίζεται ο Λέων, από ένα κομματάκι νικελίου εκρηκτικής σφαίρας, στο δεξιό μέρος του μετώπου πάνω από το μάτι και γυρίζει πίσω γεμάτος αίματα.
Για μια στιγμή ακούω από το στόμα του Άρη να λέει: «Έζησα 42 χρόνια, έζησα και καλά και άσχημα. Κυττάξτε εσείς τι θα κάνετε τώρα, γεια σας». Βγάζει το πιστόλι του κι αυτοκτονεί. Δεν μπόρεσα να καταλάβω τη σκέψη του, ούτε και να αντιδράσω.
Ύστερα από το αναπάντεχο αυτό γεγονός, την αυτοκτονία του Άρη, προχωρήσαμε με τον Λέοντα λίγα μέτρα πιο κάτω και συναντήσαμε τον Τζαβέλλα. «Γιάννη, του είπα, ο αρχηγός αυτοκτόνησε». Αμέσως ο Τζαβέλλας, που ψυχή του ήταν ο Άρης, γύρισε πίσω κι αφού σταμάτησε αριστερά από το νεκρό αρχηγό, άνοιξε μια χειροβομβίδα, την κράτησε στα χέρια του κι αυτοκτόνησε.
Στο σημείο αυτό της ρεματιάς και κάτω από το υψωματάκι Μούλκες, έμειναν για πάντα οι τρεις σύντροφοι μας. Οι Άρης και Τζαβέλλας πεσμένοι στο δεξιό μέρος της ρεματιάς κι ο γερο Κόζιακας μέσα στο νερό.
Ο Λέων ύστερα από τον τραυματισμό του και τις αυτοκτονίες Άρη και Τζαβέλλα έπαθε ψυχικό κλονισμό. Σε κάβε κίνηση έπρεπε να τον βοηθάω. Χρειάστηκε να περάσουν δυο μέρες για να συνέλθει κάπως.
Προχωρήσαμε τώρα οι δύο μας, για να κατέβουμε κάτω στο ποτάμι και να συναντηθούμε με τους άλλους συντρόφους, να τους ενημερώσουμε για τις αυτοκτονίες και να πορευτούμε μαζί τους.
Πιο κάτω συναντήσαμε ένα κλειστό μέρος που δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε άλλο. Δεξιά κι αριστερά μέρος αδιάβατο, μπροστά μας ένας μεγάλος βράχος που στάθηκε αδύνατο να τον πηδήσουμε. Σταματήσαμε για λίγο και κοιτάζαμε ολόγυρα μας, μήπως υπάρχει κανένα μονοπάτι και μπορέσαμε να κατεβούμε. Δυστυχώς, τίποτε. Η νύχτα είχε προχωρήσει και οι κινήσεις μας δεν φαίνονταν από τον εχθρό. Αποφασίζουμε και γυρίζουμε πίσω, μήπως πιο πάνω βρούμε μέρος και βγούμε από τη ρεματιά.
Η αδιάβατη ρεματιά της Κερασιάς με τους μεγάλους βράχους και τους πολλούς καταρράκτες
Περάσαμε ξανά από τους νεκρούς και σε μικρή απόσταση πιο πάνω, 10 έως 15 μέτρα, συναντήσαμε δυο πέτρες ενωμένες που πάνω τους κυλούσε το λίγο νερό της ρεματιάς και κάτω είχαν ένα άνοιγμα που χωρούσε δυο έως τρία άτομα - κι εκεί -περάσαμε τη νύχτα της 15.6.45.
Το μέρος αυτό ήταν έτσι φτιαγμένο, από τη φύση του, που δεν τραβούσε κανενός την προσοχή. Εδώ αποφασίσαμε, σε περίπτωση που ο εχθρός αντιληφθεί τη θέση μας, να τον πολεμήσουμε κι όταν δούμε πως κινδυνεύουμε να πιαστούμε ζωντανοί, ν' αυτοκτονήσουμε.
Την άλλη μέρα, 16.6.45, πρωί-πρωί κατέβηκε στη ρεματιά μια Διμοιρία στρατού με τους δυο παρατηρητές μας. Περάσανε από κοντά μας σε απόσταση ενός μέτρου, γιατί δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Τους μετρήσαμε, ήταν 33 τον αριθμό. Τους δικούς μας, φαίνεται πως τους πήραν για ν' αναγνωρίσουν τους νεκρούς. Ύστερα από αρκετή ώρα κι αφού τελείωσαν το βρώμικο έργο τους, ξαναγύρισαν από το ίδιο μέρος κι έφυγαν. Εκεί μέσα μείναμε 52 ώρες. Από 15 μέχρι 17 Ιούνη. Το βράδυ στις 17.6.45, μόλις νύχτωσε βγήκαμε και προχωρήσαμε προς τους νεκρούς. Φθάνοντας, είδαμε ένα τρομερό θέαμα.
Εδώ η αντίδραση έδειξε όλη την απανθρωπιά, την κακία και το μίσος στους νεκρούς αγωνιστές του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα. Θέλησε, χωρίς σεβασμό προς τους νεκρούς, να τους εκδικηθεί με τον πιο απάνθρωπο τρόπο. Τον Άρη, αφού τον ξεγύμνωσαν και του πήραν τη στολή και τον οπλισμό του, του κόψανε το κεφάλι, τα χέρια από τους ώμους και τα πόδια από τα γόνατα και κάτω. Του Τζαβέλλα του κόψανε το κεφάλι και το δεξί χέρι. Πραγματικά φριχτό θέαμα.
Τα πτώματα είχαν αρχίσει να μυρίζουν. Θέλαμε, αλλά δεν μπορούσαμε να τους θάψουμε, γιατί δεν είχαμε κανένα εργαλείο, ούτε και μπορούσαμε να βρούμε - στο ερημικό αυτό μέρος. Κι έτσι έμειναν άταφοι, τροφή για τους λύκους και τα όρνια.
Γράφτηκε τότε στις εφημερίδες, πως, ο Άρης σκοτώθηκε στις 16.6.45. Αυτό δεν είναι αλήθεια, γιατί Άρης αυτοκτόνησε το βράδυ της προηγούμενης μέρας: Η
ημερομηνία του αποκεφαλισμού του 16.6.45 θεωρήθηκε σαν μέρα του σκοτωμού του.
Με τα μάτια γεμάτα δάκρυα, αποχαιρετίσαμε για τελευταία φορά τον αρχηγό και τους άλλους συντρόφους και φύγαμε, ακολουθώντας το δρομολόγιο που είχε κινηθεί η Διμοιρία του στρατού. Κατορθώσαμε, ύστερα από μεγάλη ταλαιπωρία, να βγούμε από τη ρεματιά και να φτάσουμε κάτω στο ποτάμι. Προχωρώντας κατά μήκος του ποταμού, περάσαμε μέσα από ένα χωράφι σπαρμένο με καλαμπόκι. Στην άκρη του χωραφιού φάνηκε μια καλύβα. Προχωρήσαμε με προσοχή και μπήκαμε μέσα. Ένα γεροντάκι που ξεκουράζονταν, μόλις μας είδε, πετάχτηκε αμέσως επάνω. Έγινε αναγνώριση κι έτσι ησύχασε κι αυτός κι εμείς. Ήταν ο γέρο Λάκκας, από το χωριό Τετράκωμο. Δικός μας άνθρωπος. Ολόκληρη η οικογένεια του πήρε ενεργό μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Μας καλοδέχτηκε και μας πληροφόρησε για τις κινήσεις του εχθρού.
Τον παρακαλέσαμε και μας έδωσε μεταχειρισμένα παλιά πολιτικά ρούχα, τα οποία φορέσαμε, αφήνοντας εκεί τα στρατιωτικά. Αυτή η αλλαγή έγινε για να μη δώσουμε στόχο στα χωριά που θα περνούσαμε και μάλιστα τώρα που η αντίδραση σήκωσε πολύ ψηλά το κεφάλι. Το ίδιο βράδυ, έχοντας μαζί μας τα πιστόλια και από δυο χειροβομβίδες, περάσαμε με κίνδυνο της ζωής μας, το ορμητικό αυτό ποτάμι. Μόλις πατήσαμε δυο βήματα, μας άρπαξε και σα φτερό μας πέταξε, χωρίς να καταλάβουμε, εκατό μέτρα κάτω, στην αριστερή όχθη.
Βρεγμένοι μέχρι το κόκαλο και στραγγίζοντας τα ρούχα μας, ανεβήκαμε και φθάσαμε, ώρα 2.30 πμ. 18.6.45, στο χωριό Ελληνικό. Χτυπήσαμε την πόρτα του υπεύθυνου του ΕΑΜ. Μας άνοιξε, μας φιλοξένησε και μας πληροφόρησε, πως, στο χωριό Καλή Κώμη γλεντά ο συμμορίτης Μόκας με τους άντρες του και ότι πρέπει να απομακρυνθούμε όσο είναι νύχτα. Φύγαμε αμέσως. Ανεβήκαμε το ύψωμα και προτού φτάσουμε στο δρόμο προς τη Μεσοχώρα σταματήσαμε. Ήταν νύχτα ακόμη. Εδώ θα χωρίζαμε, εγώ για τα Τζουμέρκα και ο Λέων για τη Σπερχειάδα.
Τον συμβούλεψα να προσέχει στο δρόμο και μόλις με το καλό φθάσει στο χωριό του, αμέσως να συνδεθεί με το κόμμα και να παραδώσει τις 32 λίρες. Τα χρήματα αυτά είχε δώσει στον Άρη ο Τάκης Φίτσος, μέλος του Θεσσαλικού Γραφείου, για τις ανάγκες του τμήματος κατά τη διαδρομή προς την Αλβανία. Του είπα ακόμη, πως, αν περάσουμε αυτή τη μπόρα και βρεθούμε ζωντανοί, θα πρέπει να συναντηθούμε οπωσδήποτε, για να θυμηθούμε τις δύσκολες αυτές μέρες της τραγωδίας και να πούμε τις μετέπειτα περιπέτειες μας. Χαιρετηθήκαμε και χωρίσαμε.
Ύστερα από μεγάλη ταλαιπωρία κατόρθωσα να φθάσω στο χωριό μου, Μελισσουργοί. Εδώ έζησα σε βαθειά παρανομία. Πολλά ήταν τα μπλόκα της χωροφυλακής χωρίς αποτέλεσμα. Αργότερα διέφυγα με εντολή της οργάνωσης στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας και στη συνέχεια -πέρασα στις γραμμές του ΔΣΕ. Τον Οκτώβρη του 1949 βρέθηκα μαζί με άλλους συντρόφους στη Σοβιετική Ένωση. Επέστρεψα στην Ελλάδα το 1978, ύστερα από 29 χρόνια.
Μόλις έμαθα, το 1980, ότι, ο Δημήτρης Νικολόπουλος (Λέων) ζει και βρίσκεται στην Σπερχειάδα, θυμήθηκα τη συμφωνία που είχαμε κάνει όταν χωρίσαμε στις 18.6.1945, κι αμέσως του έστειλα ένα γράμμα με τον εξαδερφό μου, Αλέκο Πλάκα και τον παρακαλούσα να μου ορίσει τόπο και χρόνο για να συναντηθούμε. Δυστυχώς καμιά απάντηση. Δεν ξέρω ποιοι λόγοι τον ανάγκασαν να μην δεχτεί τη συνάντηση αυτή.
Την τραγωδία της αυτοκτονίας την ζήσαμε μόνο δυο άτομα, εγώ και ο σύνδεσμος του Άρη Λέων.
OP
OP
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
κυρίες και κύριοι
αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι διάλογος μεταξύ αριστεράς και δεξιάς στο παρόν φόρουμ δεν είναι εφικτός...
προτείνω να επανέλθουμε στο νήμα για τον ΑΡΗ τον επόμενο Ιούνη και να συνεχίσουμε τα μπινελίκια στα τρέχοντα νήματα....
Μέχρι τότε, ο άγιος Άρης ο Μπροστάρης βοήθειά μας:
Ο άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης
Ο Παναγιώτης δούλευε μάγειρας σ΄ ένα τουριστικό εστιατόριο. Γύρω στα 55 με 60.
Με είδε στο περίπτερο με τα ρούχα της δουλειάς και με περιεργάστηκε αδιάκριτα.
Εγώ του χαμογέλασα.
- Μπογιατζής πάντως δεν είσαι, μου είπε.
Και πιάσαμε την κουβέντα.
- Αγιογραφίες κάνεις ;
Από τον τρόπο που ρώτησε κατάλαβα πως μόνο ιεράρχες και οσίους δεν είχε στο μυαλό του.
- Κάνω , του απάντησα.
- Μπορείς να μου φτιάξεις τον άγιο Άρη Βελουχιώτη τον μπροστάρη;
- Μπορώ.
- Επέμενε μάλιστα η φράση «άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης» να γραφτεί οπωσδήποτε στον πίνακα.
Έπρεπε να βλέπατε την έκφρασή του όταν του τον παρέδωσα. Τα μάτια του πετάγανε σπίθες και χαμογελούσε ως τ’ αυτιά.
Ιδού λοιπόν.
ακρυλικό σε καμβά (50χ40) -2003
αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι διάλογος μεταξύ αριστεράς και δεξιάς στο παρόν φόρουμ δεν είναι εφικτός...
προτείνω να επανέλθουμε στο νήμα για τον ΑΡΗ τον επόμενο Ιούνη και να συνεχίσουμε τα μπινελίκια στα τρέχοντα νήματα....
Μέχρι τότε, ο άγιος Άρης ο Μπροστάρης βοήθειά μας:
Ο άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης
Ο Παναγιώτης δούλευε μάγειρας σ΄ ένα τουριστικό εστιατόριο. Γύρω στα 55 με 60.
Με είδε στο περίπτερο με τα ρούχα της δουλειάς και με περιεργάστηκε αδιάκριτα.
Εγώ του χαμογέλασα.
- Μπογιατζής πάντως δεν είσαι, μου είπε.
Και πιάσαμε την κουβέντα.
- Αγιογραφίες κάνεις ;
Από τον τρόπο που ρώτησε κατάλαβα πως μόνο ιεράρχες και οσίους δεν είχε στο μυαλό του.
- Κάνω , του απάντησα.
- Μπορείς να μου φτιάξεις τον άγιο Άρη Βελουχιώτη τον μπροστάρη;
- Μπορώ.
- Επέμενε μάλιστα η φράση «άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης» να γραφτεί οπωσδήποτε στον πίνακα.
Έπρεπε να βλέπατε την έκφρασή του όταν του τον παρέδωσα. Τα μάτια του πετάγανε σπίθες και χαμογελούσε ως τ’ αυτιά.
Ιδού λοιπόν.
ακρυλικό σε καμβά (50χ40) -2003
Επισκέπτης
Τα κουμμούνια , καλό είναι να μη λένε πολλά για τους Άγγλους.
Γιατί ο τότε Αρχηγός τους , ο Αληταράς Αρχι-εγκληματίας Νίκος Ζαχαριάδης
(κρεμάστηκε σαν τον Ιούδα το καθήκι , καλά να πάθει , σκατά στον τάφο του)
αποκάλυψε την ταυτότητα του Διγενή , του Αρχηγού της ΕΟΚΑ , το 1955 στους Άγγλους, μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού του ΚΚΕ ,που εξέπεμπε από τη ΣΟΦΙΑ της Βουλγαρίας.
Επισκέπτης
εκτος απο αγιο, ξεχασατε να τον παραγγειλετε και ομορφοπαιδο, με κοιλιακους φετες, εκπληκτικο χορευτη και με φωναρα!κυρίες και κύριοι
αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι διάλογος μεταξύ αριστεράς και δεξιάς στο παρόν φόρουμ δεν είναι εφικτός...
προτείνω να επανέλθουμε στο νήμα για τον ΑΡΗ τον επόμενο Ιούνη και να συνεχίσουμε τα μπινελίκια στα τρέχοντα νήματα....
Μέχρι τότε, ο άγιος Άρης ο Μπροστάρης βοήθειά μας:
Ο άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης
Ο Παναγιώτης δούλευε μάγειρας σ΄ ένα τουριστικό εστιατόριο. Γύρω στα 55 με 60.
Με είδε στο περίπτερο με τα ρούχα της δουλειάς και με περιεργάστηκε αδιάκριτα.
Εγώ του χαμογέλασα.
- Μπογιατζής πάντως δεν είσαι, μου είπε.
Και πιάσαμε την κουβέντα.
- Αγιογραφίες κάνεις ;
Από τον τρόπο που ρώτησε κατάλαβα πως μόνο ιεράρχες και οσίους δεν είχε στο μυαλό του.
- Κάνω , του απάντησα.
- Μπορείς να μου φτιάξεις τον άγιο Άρη Βελουχιώτη τον μπροστάρη;
- Μπορώ.
- Επέμενε μάλιστα η φράση «άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης» να γραφτεί οπωσδήποτε στον πίνακα.
Έπρεπε να βλέπατε την έκφρασή του όταν του τον παρέδωσα. Τα μάτια του πετάγανε σπίθες και χαμογελούσε ως τ’ αυτιά.
Ιδού λοιπόν.
ακρυλικό σε καμβά (50χ40) -2003
the next KKE idol λεμεεεεε
ααααχαχαχαχαχαχαχαχαχα καραγκιοζηδες!
αγιος κατα παραγγελια!
ααααχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαα νασαι καλα ρε ΠαΠακι, γελασαμε παλι σημερα!
ααααχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαα
Επισκέπτης
Η ... πλήρης εικόνα!
streetwalker
Μέλος
- Εγγρ.
- 16 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 8.757
- Κριτικές
- 3
- Like
- 201
- Πόντοι
- 66
Μόλις έφαγα σχεδόν σαράντα λεπτά από την ζωή μου για να διαβάσω 20+ σελίδες τραγικών επιχειρημάτων για ένα γεγονός που είναι ζήτημα αν έχει απασχολήσει το 1% του ελληνικού πληθυσμού. Δεν είναι φυσικά μόνο οι αντιδράσεις λάθος (υποθέτω ότι υπάρχει ένα έλλειμμα αριστεράς πλέον στην κοινωνία, γι' αυτό και κάποιοι ξαναθυμήθηκαν τον κλάρα), αλλά ακόμα και ο τίτλος του θέματος, μιας και όλες σχεδόν οι μαρτυρίες που έχουν παρουσιαστεί για το γεγονός, αναφέρουν ότι ο κλάρας αυτοκτόνησε (δεν δολοφονήθηκε, ούτε καν σκοτώθηκε).
Φυσικά το να προσπαθείς να αγιογραφήσεις ή έστω να δικαιολογήσεις τον κλάρα, είναι σαν να προσπαθείς να κάνεις το ίδιο για τον παπαδόπουλο. Παραλήρημα τραγικά καμμένων...
Φυσικά το να προσπαθείς να αγιογραφήσεις ή έστω να δικαιολογήσεις τον κλάρα, είναι σαν να προσπαθείς να κάνεις το ίδιο για τον παπαδόπουλο. Παραλήρημα τραγικά καμμένων...
str81977
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 17 Απρ 2006
- Μηνύματα
- 13.679
- Κριτικές
- 2
- Like
- 6
- Πόντοι
- 166
κυρίες και κύριοι
αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι διάλογος μεταξύ αριστεράς και δεξιάς στο παρόν φόρουμ δεν είναι εφικτός...
προτείνω να επανέλθουμε στο νήμα για τον ΑΡΗ τον επόμενο Ιούνη και να συνεχίσουμε τα μπινελίκια στα τρέχοντα νήματα....
Μέχρι τότε, ο άγιος Άρης ο Μπροστάρης βοήθειά μας:
Ο άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης
Ο Παναγιώτης δούλευε μάγειρας σ΄ ένα τουριστικό εστιατόριο. Γύρω στα 55 με 60.
Με είδε στο περίπτερο με τα ρούχα της δουλειάς και με περιεργάστηκε αδιάκριτα.
Εγώ του χαμογέλασα.
- Μπογιατζής πάντως δεν είσαι, μου είπε.
Και πιάσαμε την κουβέντα.
- Αγιογραφίες κάνεις ;
Από τον τρόπο που ρώτησε κατάλαβα πως μόνο ιεράρχες και οσίους δεν είχε στο μυαλό του.
- Κάνω , του απάντησα.
- Μπορείς να μου φτιάξεις τον άγιο Άρη Βελουχιώτη τον μπροστάρη;
- Μπορώ.
- Επέμενε μάλιστα η φράση «άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης» να γραφτεί οπωσδήποτε στον πίνακα.
Έπρεπε να βλέπατε την έκφρασή του όταν του τον παρέδωσα. Τα μάτια του πετάγανε σπίθες και χαμογελούσε ως τ’ αυτιά.
Ιδού λοιπόν.
ακρυλικό σε καμβά (50χ40) -2003
Εκεί που κάποιοι προσπαθούν, άλλοτε πετυχημένα, άλλοτε αποτυχημένα να επιχειρηματολογήσουν και να δώσουν κανά στοιχείο, ελεγχόμενης έστω αξιοπιστίας, ο ΠΠ ποστάρει αγιογραφίες...
Μετά κλαίγονται που τους αντιμετωπίζουν ως σαν παραθρησκευτική οργάνωση
str81977
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 17 Απρ 2006
- Μηνύματα
- 13.679
- Κριτικές
- 2
- Like
- 6
- Πόντοι
- 166
+10.000
(marketing μεταξύ εθνικιών θα πει ο αιδεσιμότατος ΠΠ, αλλά δεν πειράζει...)
Επισκέπτης
Ο Αθανάσιος Κλάρας , σκότωσε χιλιάδες ,
μόνο σε Μελιγαλά-Φενεό-Άστρος Κορινθίας.
Χωρίς να υπολογίσουμε τις υπόλοιπες εκατοντάδες δολοφονιών που διέπραξε
στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Στον Παπαδόπουλο , πόσους θανάτους μπορεί να χρεώσει ο οποιοσδήποτε;
1personanongrata
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 60.677
- Like
- 13
- Πόντοι
- 866
πουστάκι και συ ε;
θέλω να μου μιλήσεις για την εγκυρότητα ποινικού μητρώου σε περίοδο χούντας της ιδεολογικά αντίθετης παράταξης.
Η δημοσίευση από την ναζιστική κυβέρνηση δε χρειάζεται καν σχολιασμό.
πουστάκια μια ζωή.
Υ.Γ.
δεν τίθεται θέμα ποιός θα έπρεπε να επικρατήσει.
τίθεται θέμα ότι κανείς δεν έπρεπε να σφαγιάζει αδελφό για να κάνουν κουμάντο οι γαμιάδες του.
το κατάλαβες ή γουστάρεις και σένα να σε κάνουν κουμάντο γαμιάδες γι αυτό μου έχεις αδυναμία;
1personanongrata
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 60.677
- Like
- 13
- Πόντοι
- 866
ο εισαγγελέας το έκανε μετά το Πολυτεχνείο.
Επισκέπτης
12 άτομα.
Ιδού το πόρισμα του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου , του 1984 ,
επί Ανδρέα Παπανδρέου (Σιδερένιου).
ΚΑΙ ΟΙ 2 ΗΤΑΝ ΤΟΥΡΚΟΙ , ΟΠΟΤΕ ΣΤΑ @@ ΜΑΣ ...
1personanongrata
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 60.677
- Like
- 13
- Πόντοι
- 866
δε σου φτάνουν για ισόβια;
Παρόμοια θέματα
