παμε παλι μπας και γίνουμε κατανοητοί
Το νομικό πρόσωπο (εταιρεία) μέρος των κερδών τα διαθέτει για αύξηση των δυνατοτήτων της στο επιχειρείν και μέρος των κερδών εις τους μετόχους της οι οποιοι το αναλωνουν προς το ζείν και προς το ευ ζείν.... λογικόν και πρέπον είναι η αναλωση προς αυξηση παραγωγικών και επιχειρηματικών δυνατοτήτων να μην φορολογείται ή να φορολογείται με πολύ μικρό συντελεστή (εφόσον θέλουμε πράγματι να αυξήσουμε την παραγωγική μας βάση και το ΑΕΠ) ενω να φορολογείται βαρυτερα και αναλογικότερα το ζείν και ειδικά το ευ ζειν... τι ακριβως δεν καταλαβαίνεις σε αυτά ?? πόσο απλούστερο πρέπει να γίνει ??
Αυτή είναι η μια οπτική γωνία. Για να δούμε λοιπόν και την άλλη οπτική γωνία. Καταρχήν εγώ αρχικώς μίλησα για χαμηλή φορολόγηση και στα φυσικά και νομικά πρόσωπα. Βέβαια συμφωνούμε ότι το ευ ζειν θα πρέπει να φορολογείται με υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές. Μια ερώτηση για αρχή μιας και διατυπώσατε την άποψη της φορολόγησης φυσικών προσώπων. Όταν το φυσικό πρόσωπο έχει διττή υπόσταση σαν οικονομικό υποκείμενο, είναι δηλαδή και νομικό πρόσωπο (επιχειρηματίας), πρέπει να φορολογείται με πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές ως φυσικό πρόσωπο, εφόσον ως νομικό πρόσωπο θα θέλατε να απαλλάσσεται από την υψηλή φορολόγηση;
Εσείς θεωρείτε ότι μόνο τα νομικά πρόσωπα πρέπει να απαλλάσσονται των υψηλών φορολογικών συντελεστών διότι έτσι θα προχωρήσουν σε νέες επενδύσεις, οι οποίες θα δημιουργήσουν καινούριες θέσεις εργασίας και συνεπώς οφελείται όλη η κοινωνία. Χμμμμμμμ...... ενδιαφέρουσα η προσέγγιση της φιλελεύθερης θεωρίας. Συνήθως τα κέρδη μοιράζονται στους μετόχους, αλλά ακόμα και όταν η εταιρία αποφασίσει να κάνει μια νέα επένδυση, θα το κάνει όταν υπάρχει προοπτική για αύξηση της καναλωτικής ζήτησης και όχι λόγω της μείωσης των φορολογικών συντελεστών. Η μείωση των φορολογικών συντελεστών αυξάνει το περιθώριο κέρδους μιας επιχείρησης με πρόσκαιρο απότοκο αποτέλεσμα την άνοδο της μετοχής της. Η μείωση των φορολογικών συντελεστών σε νομικά πρόσωπα ωφελεί τους μετόχους και όχι την ευρύτερη κοινωνία. Η συναθροιστική ζήτηση απαρτίζεται από την καταναλωτική ζήτηση των φυσικών προσώπων και την επενδυτική ζήτηση των νομικών προσώπων. Η καταναλωτική ζήτηση όμως προϋπάρχει και για την ακρίβεια αποτελεί την γενεσιουργό αιτία της επενδυτικής ζήτησης. Μόνη εξαίρεση στον πρότερο συλλογισμό, αποτελούν οι επιχειρήσεις εξαγωγικού χαρακτήρα, καθώς εκεί εξαρτώνται από την αλλοδαπή καταναλωτική ζήτηση των προϊόντων ή των υπηρεσιών που παράγουν. Όταν λοιπόν αυξάνεται η φορολόγηση των φυσικών προσώπων, η καταναλωτική ζήτηση δέχεται ισχυρό πλήγμα. Η πρόσκαιρη αύξηση του περιθωρίου κέρδους ενός νομικού προσώπου σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, υπεραντισταθμίζεται από την μείωση του τζίρου λόγω μειωμένου κύκλου εργασιών σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα (ύψος πωλήσεων). Το εύρος της υπεραντιστάθμισης των θετικών ωφελειών που προκύπτουν από τους χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, θα εξαρτηθεί από την ελαστικότητα της ζήτησης του προϊόντος ή της υπηρεσίας που παράγει το εκάστοτε νομικό πρόσωπο.
Για τον λόγο αυτό εξαρχής, είπα ότι απαιτείται χαμηλός φορολογικός συντελεστής σε φυσικά και νομικά πρόσωπα. Η μόνη διευκρίνιση που κάνω επιπλέον είναι χαμηλός φορολογικός συντελεστής σε χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και πολύ υψηλός στα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα.
Δεν έχω ακούσει ποτέ (τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια που έχει ανακινηθεί το θέμα) ότι η Γερμανία έχει αναγνωρίσει το χρέος αυτό. Το να προκαταλάβουμε την κρίση ενός "Δικαστηριου" του οποίου οι αποφάσεις δεν στηρίζονται αποκλειστικά σε νόμους αλλά επηρεάζονται από πολιτικούς συσχετισμούς, πολιτικές πιέσεις κλπ και στο οποίο θα προσφύγουμε μονομερώς και με αμφισβητούμενους και μάλλον συναισθηματικους ισχυρισμούς μπορεί να χαρακτηριστεί επιεικώς ανόητον όπως επίσης ανόητον είναι να προεξοφλούμε το υψος του ποσού που τελικά θα επιδικασθεί (αν επιδικασθεί).... Και φυσικά στο μεσοδιάστημα μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης και την λήψη της απόφασης να αθετούμε σαφώς προσδιορισμένες συμβατικές μας υποχρεωσεις για τις οποίες ο αντισυμβαλλόμενος έχει φροντίσει να εξασφαλίσει τα συμφέροντα του...
Και για να μιλήσω με απλά και κατανοητά λόγια το να προσφύγουμε στην Χάγη μονομερώς και παράλληλα να κανουμε μονομερή συμψηφισμό των ποσών που διεκδικούμε από την Γερμανία με τα δάνεια που έχουμε πάρει από αυτήν από το 2010 και μετά είναι μια από τις μεγαλύτερες μαλακίες που μπορεί να κάνει ένα κράτος.... και αυτό διότι στο μεσοδιαστημα μέχρι την έκδοση της περίφημης απόφασης ο Γερμανός στηριγμένος στις συμβάσεις που πρόσφατα έχεις υπογράψει μέσω της νόμιμα και δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης σου (δεν μπορείς να επικαλεστείς χούντα διότι ο ΓΑΠ εξελέγει με μεγάλο ποσοστό) θα σου πάρει και τα σώβρακα
Εφόσον η Γερμανία έχει ήδη πληρώσει μια δόση, πώς γίνεται να μην αναγνωρίζει το κατοχικό δάνειο; Εχω επανειλημμένως ρωτήσει το εξής αλλά κανείς δεξιούλης και/ή φιλελεύθερος δεν μου έχει απαντήσει. Εσείς οι δεξιοί με την φιλοπατρία που σας διακρίνει, που δεν είστε διεθνιστές αναρχοάπλυτοι, θεωρείτε τιμητικό και προς το εθνικό συμφέρον της χώρας να μην διεκδικούμε το κατοχικό δάνειο; Γενικότερα θα έλεγα ότι είναι αρκετά μοιρολατρική η προσέγγισή σας. Υπάρχει ένας απαράβατος φυσικός νόμος. Όποιος ακολουθεί τις εξελίξεις, αντί να προηγείται αυτών με ριζοσπαστικές παρεμβάσεις σε περιόδους εκτάκτου ανάγκης, είναι καταδικασμένος σε παρακμή. Ως νομικό πρόσωπο θα πρέπει να το γνωρίζετε καλά αυτό, στα πλαίσια της αδυσώπητης ελεύθερης αγοράς.
Οτι δεν συμφερει ή δεν μπορεί να απαντηθεί χαρακτηρίζεται ως τρολλιά/μαλακία/βλακεία κλπ
θεωρείτε πραγματικά ότι επιχειρηματολογήσατε;
Και νόμιμο είναι και ηθικό είναι από την στιγμή κάπου το 1983 δεχτήκαμε την τριμερή χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος και την λήψη κοινωνικών πόρων για την παροχή συντάξεων... σε απλά λόγια όταν ο κρατικός κορβανάς (δηλαδή η κοινωνία) βάζει το 40% των όσων απαιτούνται για την λειτουργία του ασφαλιστικού συστήματος μεσω του προυπολογισμού τότε και νόμιμο είναι και ηθικό είναι σε μία δύσκολη στιγμή να σου πάρει μέρος από αυτά που διαχρονικα σου έχει δώσει για να τα χρησιμοποιήσει για το καλό όλων... Καιρός να καταλάβετε ότι τα ασφαλιστικά ταμεία ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ λεφτά ασφαλισμένων αλλά λεφτά των φορολογουμένων....
Και σχετικα με τις ρυθμισεις το πρόβλημα είναι ότι οι επιχειρήσεις πτωχεύουν....
Ειλικρινά δεν κατανοώ καθόλου την οπτική σας. Πάμε πάλι λοιπόν. Δικαίωμα επιλογής φυσικών και νομικών προσώπων στην ιδιωτική ασφάλιση αλλά με φορολόγηση 0.5% επί του τζίρου των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών. Εσείς λέτε ότι δεν θέλετε κουμάντο στον παρά που θα καταβάλλατε στην ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία, ούτε κοινωνική πολιτική με τα δικά σας τα λεφτά. Παρόλα αυτά το κούρεμα στα δικά σας τα λεφτά, προερχόμενα είτε από ασφαλιστικές, είτε από φορολογικές εισφορές δεν σας πειράζει, όταν μάλιστα αυτό έγινε όχι για λόγους άσκησης κοινωνικής πολιτικής αλλά προς μείωση του Δημοσίου χρέους, ενός κράτους που εσείς ως φιλελεύθερος δεν θα έπρεπε να στηρίζετε με την ρητορεία σας. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τον συλλογισμό σας, προσπαθώντας να είμαι όσο πιο ευγενικός και διακριτικός μπορώ.
Τα περί τριμερής χρηματοδότησης του ασφαλιστικού, είναι ορθά. Ο κρατικός κορβανάς προέρχεται όμως από λεφτά των φορολογούμενων. Να σου πάρει πίσω αυτό που εσύ εξαρχής του έχεις δώσει; Δεν το κατάλαβα αυτό. Δωρεά από το κράτος ήταν οι συντάξεις; Δεν προέρχονταν από ασφαλιστικές εισφορές και φόρους;
Αν το 40% που αναφέρετε, είναι έγκυρο (κρατώ μια επιφύλαξη), τότε με 50% κουρέματος των ασφαλιστικών ταμείων, δεν κουρεύτηκε μόνο ο κρατικός πυλώνας χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος αλλά και το 17% (10% / 60%) περίπου των ασφαλιστικών εισφορών, δηλαδή των άλλων δύο πυλώνων χρηματοδότησης. Για να είμαι απόλυτα αντικειμενικός νομίζω ότι υπάρχει νόμος υποχρεωτικής διαχείρισης του 80% των ασφαλιστικών ταμείων από την Τράπεζα της Ελλάδος. Σε αυτή την περίπτωση, το πραγματικό κούρεμα ήταν 40%, οπότε κατέρρευσε μόνο ο κρατικός πυλώνας χρηματοδότησης. Την περίοδο του κουρέματος, όμως βγήκε και κάποιος άλλος νόμος που έδινε διευρυμένες αρμοδιότητες στην Τράπεζα της Ελλάδος. Το ΤΣΜΕΔΕ ισχυρίζεται ότι έγινε σχεδόν 50% κούρεμα στα ταμεία του. Το 17% κουρέματος στον δεύτερο και τρίτο πυλώνα χρηματοδότησης πιθανόν να μην απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Άλλωστε το ακριβές ποσοστό του κουρέματος ήταν 53.5%, δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση κουρεύτηκε το 53.5% του 80% που διαχειρίστηκε η Τράπεζα της Ελλάδος, τουτέστιν 42.8%. Άρα στην καλύτερη των περιπτώσεων κουρεύτηκε το 4.7%. Άρα η αλήθεια για την κατάρρευση του δεύτερου και τρίτου πυλώνα βρίσκεται μεταξύ του 4.7% και του 17%.
Καλό θα ήταν λοιπόν να μην κάνετε υπεραπλουστευμένες διαπιστώσεις, οι οποίες εμφορούνται από φιλελεύθερες ιδεοληψίες. Οι απόψεις σας περί νομιμότητας των διακανονισμών σε ασφαλιστικά χρέη επιχειρήσεων λόγω κινδύνου πτώχευσης, εν μέρει αποδεκτές αν και υπερβολικές καθώς διαπνέονται και πάλι από μια ιδιοφελή κοσμοαντίληψή σας, που εκπορεύεται από την ιδιότητα του νομικού προσώπου ως προς την οικονομική σας υπόσταση.
τα υπολοιπα εντός ολίγου
Περιμένω. Αλλά νομίζω ότι θα ήταν εντιμότερο να παραδεχθείτε το λάθος σας, κυρίως στα περί σταθερότητας των χρεολυσίων
![URL]]](http://[URL unfurl="true"]www.isarkadias.gr/wp-content/uploads/2013/10/%CE%AC%CE%B4%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%82-%CF%80%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BA%CE%B9%CE%BF.jpg[/img[/URL]])
