Το σεξ του κόσμου σε 80 ημέρες

[iuakoya]

Γι΄ αυτό το λόγο επιτράπηκε και η αθώωση τής περίφημης Φρύνης. Το επεισόδιο είναι πολύ γνωστό: με την απειλή να καταδικαστεί σε θάνατο, αφού κατηγορήθηκε για ασέβεια, σώζεται από τον δικηγόρο της, τον ρήτορα Υπερείδη, που έχει τη φαεινή ιδέα να αποκαλύψει το σώμα της πελάτισσάς του μπροστά στο δικαστήριο. Οι ηλιαστές αθωώνουν τη Φρύνη σίγουρα επειδή η φυσική ομορφιά της νεαρής γυναίκας τους άγγιξε. Όμως σίγουρα κινούνται και από το δεισιδαιμονικό φόβο ότι καταστρέφουν την ιέρεια της Αφροδίτης που το υπέροχο κορμί της φέρει τόσο έκδηλα τη σφραγίδα της θεότητας...

 

[iuakoya]

Στην Κόρινθο δεσπόζει εδώ και χιλιάδες χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα κάστρα της χώρας. Βρίσκεται στον Ακροκόρινθο, έναν βράχο ύψους 574 μέτρων που ξεπροβάλλει καταμεσής της πεδιάδας. Ο Απόλλωνας προσέφερε τον λόφο στη θεά Αφροδίτη για την οποία η Μήδεια έχτισε στην κορυφή ιερό. Εκεί συνέρρεαν σκλάβες και ιερόδουλες, οι οποίες επιλέγονταν για την ομορφιά τους και προσφέρονταν ως ζωντανά τάματα στη θεά. Υπολογίζεται ότι τα αρχαία χρόνια περισσότερες από χίλιες ιερόδουλες έμεναν μόνιμα στον Ακροκόρινθο. Ο προσκυνητής – πελάτης παρουσιαζόταν στους θεράποντες της θεάς και τον οδηγούσαν στον ναό ώστε να αφήσει τα δώρα του προς τιμήν της θεάς. Ύστερα περνούσε στον χώρο στον οποίο κατοικούσαν οι ιερόδουλες. Ήταν αυστηρά επιλεγμένες για την ομορφιά τους και την συμπεριφορά τους. Στους ναούς της Πανδήμου Αφροδίτης η πορνεία προστατευόταν από τους επίσημους φορείς...

 

[iuakoya]

Η ερωτική πράξη δεν είχε σχέση με την αγοραία εκπόρνευση, αλλά θεωρείτο ιερή τελετουργική πράξη ένωσης με τη θεά Αφροδίτη. Η άσκηση της ιερής δουλείας στην Κόρινθο κόστιζε ακριβά σε όποιον επιθυμούσε να ενωθεί με την Αφροδίτη και να «θύσει» στην κλίνη του Έρωτα. Για αυτό, όπως λέει ο Στράβων, οι ιερόδουλες έγιναν «αιτία πτώχευσης πολλών άμοιρων ναυτικών». Η Κόρινθος όμως δεν ήταν η μόνη πόλη με τόσες πολλές ιερόδουλες, που ήταν αφιερωμένες στην λατρεία της Αφροδίτης. Ο Έρυξ της Σικελίας, η Πάφος και η Αμαθούντα της Κύπρου, οι Επιζεφύριοι Λοκροί της Ιταλίας ήταν επίσης παγκόσμια κέντρα ιεροδουλίας με προστατευμένους ναούς της Αφροδίτης...

 

[iuakoya]

Ο δρόμος για τον Παράδεισο...

Στα χρόνια της ρωμαϊκής κυριαρχίας ο Απόστολος Παύλος πήγε στην Κόρινθο για να κηρύξει τον Χριστιανισμό. Δεν ήταν φυσικά το ιδανικό ακροατήριο για θρησκευτικά θέματα, αλλά ο Παύλος άρχισε να κηρύττει ανάμεσα σε πόρνες, πελάτες και προστάτες. Όταν μία πόρνη τον άκουσε να λέει ότι θα τους δείξει τον δρόμο για τον Παράδεισο του απάντησε: Εάν μου δώσεις ένα δηνάριο θα σου δείξω δέκα δρόμους για τον Παράδεισο!!!

 

[iuakoya]

Η παρουσία αυτού του πλήθους γυναικών των αφιερωμένων στη θεά τού έρωτα συμβάλλει στη φήμη της Κορίνθου ως πόλης των εύκολων απολαύσεων και δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη το ότι η «λαϊκή» πορνεία αποκτά σημαντικές διαστάσεις μέσα στην πόλη. Οι δουλέμποροι οδηγούν σ΄ αυτό το λιμάνι τα πιο όμορφα «εμπορεύματα» τους. Πράγματι ξέρουν ότι έχουν όλες τις ευκαιρίες να βρουν πλούσιους αγοραστές, που ψάχνουν κορίτσια αρκετά όμορφα για να τα τάξουν στην Αφροδίτη. Έτσι η Λαΐδα, μια από τις πιο φημισμένες εταίρες τού τέλους του 5ου π.Χ. αιώνα, παιδάκι ακόμα οδηγείται σαν σκλάβα από τη Σικελία στην Κόρινθο και προσφέρεται στη θεά. Το μέλλον της αλλάζει καθοριστικά, όταν συναντά το ζωγράφο Απελλή, που τη «λανσάρει» στους αθηναϊκούς καλλιτεχνικούς και πνευματικούς κύκλους. Η Νέαιρα ξεκίνησε κι εκείνη να δουλεύει στην Κόρινθο...

 

[iuakoya]

Αχ αυτοί οι φιλόσοφοι...

Ο Δημόκριτος πίστευε ότι οι άνθρωποι αντλούν την ίδια ευχαρίστηση από το ξύσιμο όσο και από την σεξουαλική συνεύρεση. Ενώ ο Επίκουρος επέμενε ότι το σεξ δεν έχει κάνει ποτέ καλό σε κανέναν και θα πρέπει να είμαστε τουλάχιστον ικανοποιημένοι που δεν κάνει πραγματική σωματική ζημιά. Ο Ιπποκράτης, από την άλλη, διδάσκει ότι η χωρίς όρια σεξουαλική επαφή θεραπεύει την δυσεντερία, ενώ βοηθάει να βρει ανακούφιση κάποιος που έχει τσιμπηθεί από φίδι ή σκορπιό. Τέλος ο Αριστοτέλης δίδασκε πως το μέγεθος μετράει. Με την έννοια ότι όσο μεγαλύτερο είναι το πέος ενός άντρα τόσο μακρύτερη απόσταση έχει να ταξιδέψει το σπέρμα του άρα είναι πιο δύσκολο να κάνει παιδιά...

 

[iuakoya]

Η γυναίκα που φροντίζει ένα χωράφι με φαλλούς...

Ποιος είπε ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν χιούμορ και μάλιστα προκλητικό χιούμορ; Μια σκηνή από ένα ελληνικό βάζο. Η παράξενη σοδειά δεν είναι το μόνο χιουμοριστικό στοιχείο της εικόνας, καθώς αυτά που φοράει η γυναίκα την κατατάσσουν στην μεσαία τάξη. Κάτι που σημαίνει ότι ποτέ δεν θα είχε μια τέτοια σοδειά, αφού η κοινωνία απαιτούσε να ζήσει μια ενάρετη ζωή στα πλαίσια του σπιτιού του συζύγου της. Τι τα ποτίζει άραγε για να μεγαλώσουν; 

 

[iuakoya]

Κουβαλώντας ένα φαλλό...

Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Πρόκειται για μια ιερόδουλη που κουβαλάει ένα ΧΧL δονητή, ο οποίος μάλιστα στην κορυφή έχει ένα μάτι για να την προστατεύει από το κακό μάτι. Να τη δεις τώρα να κουβαλάει αυτό το "πράμα" και μετά να πας για ραντεβού μαζί της; Δε νομίζω. Αλλά εκείνο που πραγματικά είναι απίστευτο είναι το μάτι, τι θα έχει δει κι αυτό 

 

[iuakoya]

Ένα «παράξενο» στασίδι...

Πέτρινες στήλες που απεικόνιζαν ένα μουσάτο άντρα με πέος σε στύση τοποθετούνταν στις γωνίες των δρόμων προκειμένου να εξασφαλίσουν θεϊκή προστασία για την πόλη. Εδώ βλέπουμε μια διακωμώδηση αυτού του θεσμού με ένα πουλί να ξεκουράζεται πάνω σε ένα άλλου είδους πουλί

 

[iuakoya]

«Τούτο εμοί και τούτο σοι» (αυτό για μένα και αυτό για σένα). Ο φαλλός στην Αρχαία Ελλάδα ήταν σύμβολο αποτροπής. Προστάτευε δηλαδή τους ανθρώπους και έδιωχνε μακριά το κακό. Εξαιτίας αυτής της πεποίθησης, συχνά συναντάμε φαλλικά σύμβολα διαφόρων ειδών και μεγεθών, σε ναούς, δημόσια κτίρια της αρχαιότητας, αλλά ακόμα και σε σπίτια πολιτών. Πολλοί πίστευαν ότι είναι και σύμβολο γονιμότητας και δύναμης. Συχνά οι φαλλοί απεικονίζονταν με φτερά για να παραπέμπουν στην παρομοίωση του ανδρικού γεννητικού μορίου με πτηνό...

 

[iuakoya]

Οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν αγαλματάκια σε σχήμα φαλλού, σκάλιζαν φαλλούς στους τοίχους των σπιτιών τους και κατασκεύαζαν και αντικείμενα καθημερινής οικιακής χρήσης σε σχήμα φαλλού. Τις περισσότερες φορές τα φαλλικά σύμβολα συνδέονταν με τον θεό Διόνυσο και τη λατρεία του. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της σημασίας που έδιναν οι αρχαίοι στα φαλλικά σύμβολα, βρίσκεται στη Δήλο, το ιερό νησί του Απόλλωνα στη μέση των Κυκλάδων. Εκεί βρίσκονται στύλοι με δύο τεράστιους φαλλούς, που τοποθετήθηκαν από έναν πλούσιο κάτοικο της εποχής, προς τιμήν του θεού Διόνυσου...

 

[iuakoya]

Οι μεγάλοι φαλλοί ήταν δείγμα ανοησίας και οι μικροί αρετής και μετριοπάθειας...

Η γλυπτική της Κλασικής και Ελληνιστικής περιόδου στην Ελλάδα επηρέασε βαθύτατα όλες τις γλυπτικές αναπαραστάσεις του ανδρικού σώματος από τους Ρωμαίους μέχρι και τους Ευρωπαίους καλλιτέχνες της Αναγέννησης. Σε όλα τα αγάλματα, ωστόσο, που εκθειάζουν το ρωμαλέο αρχαιοελληνικό σώμα, φαίνεται πως το μέγεθος του ανδρικού μορίου είναι δυσανάλογα μικρό σε σχέση με το υπόλοιπο κορμί...

 

[iuakoya]

Πολλοί ιστορικοί τέχνης έχουν ασχοληθεί με την αναπαράσταση των ανδρικών γεννητικών οργάνων σε αγάλματα της Κλασικής και Ελληνιστικής περιόδου του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Για τους Αρχαίους Έλληνες το μέγεθος του φαλλού συνδεόταν με τις αρετές που έπρεπε να διακατέχουν τον ιδανικό άνδρα. Το πρότυπο του Αρχαίου Έλληνα ήταν ένας άνθρωπος ορθολογιστής, διανοούμενος και αυθεντικός. «Η συνουσία δεν είχε σχέση με τον μικρό φαλλό, που του επέτρεπε να πράττει με σύνεση και λογική», ανέφερε η ιστορικός τέχνης Έλεν Όρεντσον. Όλα τα ελληνικά γλυπτά αντανακλούσαν το ήθος και το ψυχικό κάλλος του ιδανικού άνδρα. Την αρμονία και τον ιδεαλισμό...

 

[troubakhs]

 

[iuakoya]

«Οι Έλληνες συνέδεαν τους μικρούς και χωρίς στύση φαλλούς με τη μετριοπάθεια, η οποία ήταν μία από τις αρετές που διέκρινε τη σωστή ανδροπρέπεια των Ελλήνων», εξηγεί ο καθηγητής αρχαίας ελληνικής ιστορίας Άντριου Λίαρ, που επισημαίνει: «υπάρχει μία αντίθεση μεταξύ μικρών και χωρίς στύση ανδρικών μορίων των ιδανικών ανδρών, όπως ήταν οι ήρωες, οι αθλητές και οι θεοί, και των υπερμεγέθων, σε στύση φαλλών των Σατύρων και πολλών άλλων μη ιδανικών ανδρών. Οι ηλικιωμένοι άνδρες, για παράδειγμα, συχνά είχαν μεγάλος πέος». Ταυτόχρονα, οι Αρχαίοι Έλληνες εκτιμούσαν περισσότερο τα μικρά γεννητικά μόρια. «Οι πολιτισμικές αξίες σχετικά με το ανδρικό κάλλος ήταν εντελώς διαφορετικές στην Αρχαία Ελλάδα», ανέφερε η Όρεντσον. «Σήμερα, οι μεγάλοι φαλλοί θεωρούνται ανδροπρεπείς, αλλά τότε, τα μικρά μόρια είχαν πολύ μεγαλύτερη αξία»...

 

[iuakoya]

Ένας άλλος λόγος που το μέγεθος του φαλλού στα ελληνικά γλυπτά φαντάζει μικρό, οφείλεται και στον ρεαλισμό που απέδιδαν οι καλλιτέχνες στα δημιουργήματά τους. Οι Σάτυροι απεικονίζονταν με υπερβολικά μεγάλο φαλλό και σε στύση. Ο ανδρικός φαλλός διακρινόταν με μία χαλαρότητα, όπως ακριβώς είναι το ανδρικό μόριο που δεν βρίσκεται σε στύση. Η αισθητική και η πραγματικότητα συνέκλιναν στα αγάλματα και οι γλύπτες επέλεγαν να αποθεώσουν την αρμονία του γυμνού ιδανικού σώματος...

 

[iuakoya]

Βέβαια, δεν παρέλειπαν να απεικονίζουν και αγάλματα με υπερβολικά μεγάλους φαλλούς. Το τεράστιο μέγεθος παρέπεμπε σε τρία συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ανοησία, λαγνεία και ασχήμια. Οι σάτυροι, οι μυθολογικές μορφές, ακόλουθοι του θεού Διονύσου που ήταν επιρρεπείς στο κρασί και την απληστία, απεικονίζονταν με υπερμεγέθη γεννητικά όργανα. Μία άλλη μυθολογική υπόσταση με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό ήταν ο Πρίαπος. Ο θεός της γονιμότητας είχε δεχθεί τις κατάρες της Ήρας και είχε καταδικαστεί σε αιώνια και επώδυνη στύση, σεξουαλική ανικανότητα και ανοησία. Έγινε μάλιστα τόσο απεχθής στους υπόλοιπους θεούς, οι οποίοι τελικά τον εξόρισαν από τον Όλυμπο. Η ίδια νοοτροπία εμφανίστηκε και στα αρχαία λογοτεχνικά κείμενα. Σύμφωνα με τον Αριστοφάνη, ο υπερμεγέθης φαλλός ήταν συνώνυμο ατιμασμένων και μη αθλητικών νεαρών Αθηναίων. Παράλληλα με τα μεγάλα γεννητικά όργανα, οι νεανίες είχαν χλωμή επιδερμίδα, στενό θώρακα και ήταν εξαιρετικά χυδαίοι...

 

[iuakoya]

Η γλυπτική προοπτική των Αρχαίων Ελλήνων επικράτησε και κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους. Η μεγάλη της αναβίωση όμως συνέβη κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης στη Δυτική Ευρώπη, μια πλούσια εποχή για την Τέχνη. Πέρα από την ελληνική επιρροή, ωστόσο, υπάρχει ακόμη μία εκδοχή για τους μικρούς φαλλούς των αγαλμάτων της εποχής. Τουλάχιστον για τον Δαυίδ του Μιχαήλ Άγγελου. Το 2005, δύο ιατροί από την  ιταλική Φλωρεντία, δημοσίευσαν μία διατριβή, στην οποία εξηγούσαν γιατί το μόριο του Δαυίδ είναι τόσο μικρό. Το επιχείρημά τους ήταν ο φόβος. Πράγματι, αν κάποιος παρατηρήσει, στο πρόσωπο του Δαυίδ είναι αποτυπωμένος ο τρόμος και η ανησυχία για την επικείμενη μάχη με τον Γολιάθ...

 

[blizardeye]

Ένας άλλος λόγος που το μέγεθος του φαλλού στα ελληνικά γλυπτά φαντάζει μικρό, οφείλεται και στον ρεαλισμό που απέδιδαν οι καλλιτέχνες στα δημιουργήματά τους. Οι Σάτυροι απεικονίζονταν με υπερβολικά μεγάλο φαλλό και σε στύση. Ο ανδρικός φαλλός διακρινόταν με μία χαλαρότητα, όπως ακριβώς είναι το ανδρικό μόριο που δεν βρίσκεται σε στύση. Η αισθητική και η πραγματικότητα συνέκλιναν στα αγάλματα και οι γλύπτες επέλεγαν να αποθεώσουν την αρμονία του γυμνού ιδανικού σώματος...

Το νήμα των παππούληδων έλκει την καταγωγή του από την αρχαία ελληνική γλυπτική σχολή!

 

[iuakoya]

Τιμή και δόξα στους μικροτσούτσουνους