Το σεξ του κόσμου σε 80 ημέρες

[iuakoya]

Κάποια στιγμή ο Κέφαλος  σταμάτησε να ξαποστάσει και άρχισε πάλι να εξυμνεί τις χάρες του δροσερού ανέμου προφέροντας αντίστοιχες λέγεις με την προηγούμενη φορά. Η Πρόκριδα δεν είχε καλή οπτική επαφή και έχοντας ακούσει όσα της είχε πει ο σάτυρος, το μυαλό της πήγε στο χειρότερο: ότι ο σύζυγός της την απατούσε. Η γυναίκα έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό απελπισίας. Ο Κέφαλος που άκουσε τον ήχο νόμιζε ότι ήταν κάποιο ζώο που κρυβόταν στις φυλλωσιές και πέταξε το ακόντιό του, που ποτέ δεν είχε αστοχήσει. Όταν ο Κέφαλος κατάλαβε ποιον είχε χτυπήσει ήταν πια αργά. Η Πρόκριδα ξεψύχησε στην αγκαλιά του. Ο Κέφαλος δικάστηκε από τον Άρειο Πάγο και καταδικάστηκε σε ισόβια εξορία. Η ελληνική μυθολογία δημιούργησε άλλη μια ιστορία για την συζυγική αγάπη, την απιστία και τα λόγια των τρίτων που δημιουργούν προβλήματα στις οικογένειες...

 

[iuakoya]

Το πιο ψυχρό ζευγάρι...

Το πιο ψυχρό ζευγάρι της μυθολογίας ήταν η Ηχώ με τον Νάρκισσο. Ο Νάρκισσος γιατί αγαπούσε το είδωλο του και η Ηχώ γιατί δεν είχε σώμα. Ο Νάρκισσος καταγόταν από τη Βοιωτία. Ήταν το παιδί ενός βιασμού, καθώς ο ποταμός Κηφισός εγκλώβισε τη νύμφη Λεριώτη στα νερά του και την άφησε έγκυο στο παιδί του. Όταν γέννησε πήγε στον Τειρεσία να πάρει χρησμό για το μέλλον του παιδιού. Η πρόβλεψη έλεγε ότι ο Νάρκισσος θα ζήσει μέχρι τα γεράματα αρκεί να μη γνωρίσει τον εαυτό του. Όταν μεγάλωσε ήταν τόσο όμορφος που προκαλούσε τον θαυμασμό όλων. Περιφερόταν στα δάση και κυνηγούσε τα ζώα. Όλες οι νύμφες τον ήθελαν, αλλά ο Νάρκισσος τις αγνοούσε και δεν ανταπέδιδε στα αισθήματα τους. Η Νέμεσις εκνευρισμένη με την αδιάφορη συμπεριφορά του, τον καταράστηκε να ερωτευτεί μόνο τον εαυτό του και ο χρησμός του Τειρεσία άρχισε να πραγματοποιείται...

 

[iuakoya]

Μία μέρα τον είδε να περιπλανιέται στα δάση η Ηχώ. Η νύμφη είχε τιμωρηθεί από την Ήρα, επειδή βοηθούσε τον Δία και δεν μπορούσε να μιλήσει κανονικά παρά μόνο να επαναλαμβάνει τις τελευταίες λέξεις μιας φράσης. Όπου πήγαινε ο Νάρκισσος, η Ηχώ τον ακολουθούσε σιωπηλή. Μια μέρα που κυνηγούσε ελάφια, άκουσε ένα θόρυβο. Της φώναξε να τον πλησιάσει, όταν πήγε κοντά του την έσπρωξε και απομακρύνθηκε. Η Ηχώ, δυστυχισμένη για τον ανεκπλήρωτο έρωτά της και για τη συμπεριφορά του Ναρκίσσου, έκλαιγε ασταμάτητα. Ο Νάρκισσος συνέχισε να περπατά στο δάσος, ώσπου σε ένα ξέφωτο βρήκε μια λίμνη και σταμάτησε. Όταν έσκυψε από πάνω της και αντίκρισε το είδωλο του στο νερό, μαγνητίστηκε από την ομορφιά του. Έμεινε για μέρες αποσβολωμένος κοιτώντας τον εαυτό του και αγνοώντας το κάλεσμα της Ηχούς. Όταν προσπάθησε να αγγίξει το όμορφο πρόσωπο που έβλεπε στο νερό, έπεσε και πνίγηκε. Η Ηχώ θρήνησε τόσο βαθιά το τέλος του αγαπημένου της, που ο Δίας τη λυπήθηκε και μεταμόρφωσε τον Νάρκισσο σε λουλούδι και την Ηχώ σε φωνή...

 

[iuakoya]

Ηρώ και Λέανδρος...

Η ιστορία αφορά την Ηρώ και τον Λέανδρο, δύο νέους που ερωτεύθηκαν σφοδρά αλλά χωρίστηκαν από τον θάνατο. Η Ηρώ ήταν ιέρεια της θεάς Αφροδίτης. Ζούσε απομονωμένη σε πύργο στην πόλη Σηστό μια ζωή παρθενική, όπως απαιτούσε το λειτούργημά της, μακριά από τους γονείς της. Η μόνη που είχε κοντά της ήταν η πιστή της υπηρέτρια. Κάποια ημέρα οργανώθηκε στην πόλη γιορτή προς τιμήν την θεάς Αφροδίτης. Η Ηρώ βρέθηκε στην εορτή για πρώτη φορά και μάγεψε με την ομορφιά της όλους τους νέους. Ένας από αυτούς ήταν ο Λέανδρος από την απέναντι πόλη, Άβυδο. Ο Λέανδρος ερωτεύθηκε την Ηρώ και θέλησε να της εκφράσει τον έρωτά του. Εκείνη υπέκυψε στα λόγια του και δέχτηκε να τον παντρευτεί κρυφά...

 

[iuakoya]

Για να κρατήσουν τον γάμο τους κρυφό, συμφώνησαν να βρίσκονται μόνο τα βράδια. Η Ηρώ θα άναβε ένα λυχνάρι και ο Λέανδρος θα κολυμπούσε από την μία πλευρά του Ελλήσποντου στην άλλη. Το φως του λυχναριού θα του έδειχνε τον δρόμο. Τα χαράματα, ο Λέανδρος θα επέστρεφε και πάλι κολυμπώντας. Παρά τους κινδύνους, ο Λέανδρος κολυμπούσε κάθε βράδυ στην άλλη μεριά, σκαρφάλωνε στον πύργο και περνούσε τα βράδια με την γυναίκα του. Κανένας δεν ήξερε για την σχέση τους και η Ηρώ εμφανιζόταν στους υπόλοιπους ως η παρθένα ιέρεια...

 

[iuakoya]

Όταν έφθασε ο χειμώνας, η Ηρώ δεν σταμάτησε να ανάβει το λυχνάρι. Παρά την κακοκαιρία και την φουρτούνα, ο Λέανδρος είδε το λυχνάρι μέσα στην νύχτα και βούτηξε στην θάλασσα. Κάποια στιγμή, ο ισχυρός άνεμος έσβησε το λυχνάρι και ο Λέανδρος χάθηκε. Παρασύρθηκε από τα κύματα και πνίγηκε. Το σώμα του ξεβράστηκε την άλλη ημέρα στις ακτές της Σηστού. Όταν το αντίκρισε η Ηρώ πήδηξε από τον πύργο της και σκοτώθηκε. Λέγεται πως οι κάτοικοι τους έθαψαν αργότερα μαζί σε κοινό τάφο. Ο μύθος των άτυχων νεαρών υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στην αρχαιότητα...

 

[iuakoya]

Ο μύθος που ενέπνευσε τον Σαίξπηρ...

Ο ελληνικός μύθος των δύο ερωτευμένων που ενέπνευσε το Σαίξπηρ να γράψει το «Ρωμαίο και την Ιουλιέτα» και το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νυκτός». Ο μύθος αφορά τον Πύραμο και τη Θίσβη. Πρόκειται για την ιστορία δύο ερωτευμένων νεαρών, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να σμίξουν καταλήγουν σε τραγικό θάνατο.  Με βάση τον πρωτότυπο ελληνικό μύθο, ο Πύραμος ερωτεύθηκε σφοδρά την Θίσβη, κόρη του ποτάμιου θεού Ασωπού. Όταν την καταδίωξε για να την έχει κοντά του, εκείνη παρακάλεσε τους θεούς να την μεταμορφώσουν σε πηγή. Έτσι, οι θεοί μεταμόρφωσαν και τους δύο σε πηγές, ώστε να εκπληρωθούν οι επιθυμίες και των δύο...

 

[iuakoya]

Κατά μία άλλη παραλλαγή του μύθου, η Θίσβη έμεινε έγκυος από τον Πύραμο και έπειτα αυτοκτόνησε. Μην μπορώντας να ζήσει χωρίς εκείνη, αυτοκτόνησε και ο Πύραμος και οι θεοί τους μεταμόρφωσαν σε πηγή και ποταμό αντίστοιχα. Το νερό της Θίσβης δημιουργούσε ρυάκι και χυνόταν στον ποταμό του Πύραμου. Ο μύθος αυτός ήταν πολύ δημοφιλής στους Ρωμαίους, με αποτέλεσμα να παραλλαχθεί από τον ποιητή Οβίδιο στην συλλογή του "Μεταμορφώσεις"...

 

[iuakoya]

Ο Πύραμος και η Θίσβη ζούσαν σε γειτονικά σπίτια  Ήταν βαθιά ερωτευμένοι μεταξύ τους, αλλά οι γονείς τους δεν τους επέτρεπαν να παντρευτούν. Έτσι, επικοινωνούσαν κρυφά μέσω μίας ρωγμής στον κοινό τοίχο του σπιτιού τους. Μία ημέρα αποφάσισαν να συναντηθούν έξω από τα τείχη της πόλης, όπου δεν θα τους έβλεπε κανείς, κάτω από την αγαπημένη τους μουριά κοντά στον Τάφο του Νίνου. Η Θίσβη έφτασε εκεί πρώτη και περίμενε. Ξαφνικά βρέθηκε μπροστά της μία λέαινα που πήγαινε να ξεδιψάσει σε μία κοντινή πηγή. Από το στόμα της έρεε αίμα από το προηγούμενο της θύμα. Η Θίσβη τρόμαξε και έτρεξε να κρυφτεί. Χωρίς να προσέξει, της έπεσε το πέπλο που φορούσε μπροστά στην λέαινα. Εκείνη το πήρε και άρχιζε να παίζει και να το γεμίζει με αίματα. Λίγη ώρα αργότερα έφτασε ο Πύραμος και αντίκρισε το ματωμένο πέπλο μαζί με τις πατημασιές του ζώου. Νομίζοντας πως την είχε κατασπαράξει και γεμάτος ενοχές, ο Πύραμος αυτοκτόνησε πέφτοντας επάνω στο σπαθί του. Όταν η Θίσβη βγήκε από την κρυψώνα της είδε τον αγαπημένο της και αυτοκτόνησε κι εκείνη πέφτοντας επάνω στο σπαθί του. Από το αίμα των νεκρών που χύθηκε, τα μούρα βάφτηκαν με πένθιμο χρώμα και από τότε, κάθε φορά που ωριμάζουν γίνονται σκούρα...

 

[iuakoya]

Ο μύθος της Ίφιδος...

Πριν από τη γέννησή της, ο πατέρας της είχε δώσει εντολή να θανατωθεί το βρέφος, σε περίπτωση που θα ήταν κορίτσι, ωστόσο η μητέρα της την έσωσε και τη μεγάλωσε ως αγόρι. Όταν έφτασε στην εφηβεία, το κορίτσι επρόκειτο να παντρευτεί με κοσμιότητα και ευπρέπεια κάποια με την οποία ήταν ήδη ερωτευμένη. Το πρόβλημα ήταν πως εκείνη και η νύφη της ήταν και οι δύο γυναίκες. Η σωτηρία έρχεται από την Ίσιδα, μια θεότητα αιγυπτιακής προέλευσης, γνωστή και για τις μαγικές ικανότητες, η οποία τη μεταμορφώνει σε άντρα μετά από την προσευχή της μητέρας, της Τελεθούσας...

 

[iuakoya]

Ο μύθος της Άγδιστης...

Ο Δίας, στον ύπνο του επάνω, εκσπερμάτωσε πάνω στη γη κι αυτή με τον καιρό γέννησε ένα δαίμονα με διπλά γεννητικά όργανα, του άνδρα και της γυναίκας. Και τον ονομάζουν Άγδιστη. Οι θεοί, φοβούμενοι τον Άγδιστη, του απέκοψαν τα ανδρικά όργανα. Κι απ' αυτά φύτρωσε μια αμυγδαλιά. Όταν ωρίμασαν οι καρποί της, λένε, η θυγατέρα του Σαγγάριου ποταμού τους έκοβε. Κι όπως τους έχωνε στoν κόρφο της, εκεί­νοι χάνονταν αμέσως, κι αυτή βρέθηκε με παιδί στην κοιλιά. Έμεινε λοιπόν έγκυος -λένε- και έφερε στον κόσμο ένα παιδί, που ονομάστηκε Άττης και που το άφησε έκθετο. Το παιδί το φρόντισε και το ανέθρεψε ένας τράγος. Όταν αυτό μεγάλωσε, απέκτησε τέτοια υπερφυσική ομορφιά που η Άγδιστη (τό­τε ήταν μόνο γυναίκα) το αγάπησε...

 

[iuakoya]

Οι γονείς όμως του Άττη, για να τον γλυτώσουν από το κυνηγητό της, τον έστειλαν στην Πεσσινούντα να παντρευτεί την κόρη του βασιλιά. Είχε ήδη , ψαλεί ο Υμέναιος, όταν φάνηκε η Άγδιστη. Ο Άττης, βλέποντας την, τρελάθηκε και ευνουχί­στηκε. Το ίδιο έκαμε και ο βασιλιάς της Πεσσινούντας, που του έδινε την κόρη του. Η Άγδι­στη, μέσα στον πόνο της, ζήτησε και πέτυχε να μείνει αναλλοίωτο το σώμα του Άττη, που πέ­θανε από το τραύμα του. Όταν πέθανε κι αυτή πάνω στον τά­φο της φύτρωσε μια αμυγδαλιά...

 

[iuakoya]

Αυτά για σήμερα. Το ταξίδι στην αρχαία Ελλάδα είναι στην αρχή του ακόμη και είναι σίγουρο ότι έχει πολλά ακόμη μονοπάτια προς εξερεύνηση

 

[vidologos]

Κανεις φοβερη δουλεια... σε ευχαριστουμαι για τις πληροφοριες που μας δινεις..

 

[iuakoya]

«Το... σέρνει καράβι»

Στην αρχαία Ελλάδα, πριν τη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου, οι ναυτικοί προκειμένου να αποφύγουν τον γύρο της Πελοποννήσου, κατέφευγαν στη μέθοδο της διόλκησης. Δηλαδή της ρυμούλκησης των πλοίων στο στενό τμήμα γης του ισθμού, με τη βοήθεια κορμών δέντρων. Η διαδικασία αυτή ήταν κουραστική και χρονοβόρα. Οι ναυτικοί όμως την προτιμούσαν, καθώς ο περίπλους της Πελοποννήσου απαιτούσε περισσότερο χρόνο. Υπήρχε όμως και άλλος λόγος. Η Κόρινθος ήταν διάσημη, πέρα από τα εργαστήρια αγγείων και κρανών, και για τα «ιερά της Αφροδίτης». Επρόκειτο για οίκους ανοχής, που εξυπηρετούσαν κάθε είδους ερωτική επαφή. Οι οίκοι αυτοί ήταν τόσο διάσημοι σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο (χάρη στις ιστορίες των ναυτικών βέβαια), όσο και το Άμστερνταμ σήμερα, με τις «βιτρίνες του έρωτα». Έτσι λοιπόν, όταν έσερναν τα καράβια στην στεριά, παράλληλα είχαν και το χρόνο να βρεθούν με τις ιερόδουλες...

 

[iuakoya]

«Ου παντός πλειν εις Κόρινθον…» (δεν είναι για τον καθένα να πάει στην Κόρινθο)
Διάσημη φράση της αρχαιότητας που σήμαινε ότι η Κόρινθος ήταν για όσους είχαν να ξοδέψουν αρκετά χρήματα και όχι για τον οποιοδήποτε.
«Φιλόξενες κοπέλες, υπηρέτριες τής Πειθούς στην πλούσια Κόρινθο, εσείς, που καίτε τις χρυσές στάλες του λιβανιού, οι σκέψεις σας πετούν προς την ουράνια μητέρα των ερωτικών επιθυμιών, την Αφροδίτη, πού σας επιτρέπει, κόρες μου, να μαζεύετε στις χαρωπές σας κλίνες τον καρπό τής τρυφερής σας νιότης». Εγκώμιο τού Πίνδαρου (“Εγκώμια”, 3), για τις περισσότερες από 1.000 ιερές πόρνες τού ναού τής Αφροδίτης στην Αρχαία Κόρινθο (Στράβων, “Γεωγραφικά”, VIII, 378). Έτσι, με χιούμορ και ποίηση, ο Πίνδαρος αναφέρεται στις διασημότατες κατοίκους τής Κορίνθου, τις ιερόδουλες της Αφροδίτης και της θεραπαινίδας της, της Πειθούς. Ιέρειες, σκλάβες και πόρνες μαζί, οι κοπέλες αυτές συμβάλλουν στην ξεχωριστή θέση, που αποκτά η Κόρινθος ανάμεσα στις ελληνικές πόλεις...

 

[iuakoya]

Αυτή η ιδιαίτερη λατρεία της Αφροδίτης στην Κόρινθο και στην Κύπρο εξηγείται από τις ανατολικές επιδράσεις, που παρουσιάζονται σημαντικές στις περιοχές αυτές. Πρόκειται για ένα σποραδικό φαινόμενο που εκμεταλλεύεται κυρίως την κακή φήμη τής Κορίνθου. Η σημαντική δραστηριότητα των δύο λιμανιών, ο αυξημένος αριθμός ταξιδιωτών, που μένουν για λίγο στην πόλη για τις υποθέσεις τους ή για ψυχαγωγία, ωφελούν το ναό της Αφροδίτης, που έχει εγκατασταθεί στην κορυφή της Ακροκορίνθου. Πάνε εκεί για να λατρέψουν τη θεά, σ΄ αυτό το απότομο ιερό τοπίο, που παριστάνεται με τη μορφή ενός αγάλματος με πανοπλία και «υπηρετείται» από ιερές πόρνες...

 

[iuakoya]

«Το ιερό της Αφροδίτης ήταν τόσο πλούσιο, που είχε περισσότερες από χίλιες ιερές πόρνες, προσφορά στη θεά από άντρες ή γυναίκες. Εξ αιτίας τους η πόλη ήταν πυκνοκατοικημένη και πλούτιζε σημαντικά, επειδή οι ιδιοκτήτες των καραβιών καταστρέφονταν εύκολα σ΄ αυτά τα μέρη, εξ ου και η περίφημη παροιμία: “Δεν μπορούν όλοι να πλευρίζουν στην Κόρινθο”». (Στράβων, “Γεωγραφικά”, VIII, 378).
Αυτές οι ιερές σκλάβες είναι πασίγνωστες σ΄ ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο και, όπως εξηγεί ο Στράβων, προσφέρονται από τούς πιστούς στη θεά. Κατά κάποιο τρόπο αποτελούν ζωντανά τάματα! Κάποιος Ξενοφών ο Κορίνθιος, αθλητής, που νίκησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες τού 464 π.Χ., προσφέρει σε ένδειξη ευχαριστίας στην Αφροδίτη τής Κορίνθου πενήντα πόρνες και ο Πίνδαρος μνημονεύει το γεγονός: «Ω κυρίαρχη της Κύπρου, να, που στο ιερό σου στην Κόρινθο ο Ξενοφών οδήγησε μια ομάδα νεαρών γυναικών, πενήντα σώματα στην υπηρεσία σου, μες στη χαρά του, που είδε όλες του τις ευχές να πραγματοποιούνται». (Πίνδαρος, “ΧΙΙΙ Oλυμπιόνικος”)...

 

[iuakoya]

Τι ακριβώς είναι οι ιερόδουλες;
Σίγουρα πόρνες, αλλά και ιέρειες, αφού τα δύο λειτουργήματα είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Όπως οι υπόλοιπες ιέρειες τού ελληνικού κόσμου, συμμετέχουν επίσημα σε όλες τις τελετές, όπου η «ιερή» παρέμβαση τους είναι απαραίτητη. Έτσι, όταν οι Πέρσες εισβάλλουν στην Ελλάδα, ζητείται από τις ιερόδουλες τής Κορίνθιας Αφροδίτης να προσευχηθούν δημόσια και να προσφέρουν μια θυσία για τη σωτηρία των Ελλήνων. Φαίνεται, ότι οι προσευχές ήταν αποτελεσματικές, αφού ο στρατός και ο στόλος τού Ξέρξη τράπηκαν οριστικά σε άτακτη φυγή από το συνασπισμό των ελληνικών πόλεων κι έτσι οι Κορίνθιοι τοποθετούν στο ναό τής Αφροδίτης ένα τάμα, αγάλματα και τον κατάλογο όλων των πόρνων, που ενέπνευσαν τη νίκη...

 

[iuakoya]

«Αυτές οι γυναίκες αφοσιώθηκαν για να προσευχηθούν στη θεϊκή Κύπριδα, για χάρη των Ελλήνων και των γενναίων στη μάχη πολιτών τους. Γιατί η θεά Αφροδίτη δεν θέλησε η ακρόπολη των Ελλήνων να παραδοθεί στους Πέρσες τοξότες». (“Aθήναιος”, XIII, 573 d). Ένα τέτοιο επεισόδιο δείχνει, ότι οι ιερόδουλες κατέχουν μια σεβαστή θέση στον ελληνικό κόσμο και επιτρέπει να καταλάβουμε καλύτερα την αντιφατική στάση, που τηρούν ανέκαθεν οι αρχαίοι απέναντι στην πορνεία. Σίγουρα οι «λαϊκές» πόρνες θεωρούνται αμελητέα ποσότητα. Ωστόσο, η πεποίθηση ότι οι δραστηριότητές τους εξαρτώνται από τον ιερό χώρο της Αφροδίτης δεν είναι ποτέ εντελώς απούσα...