Ε βέβαια κι έχεις απόλυτο δίκιο!
Οι καψούρες μου λείπουν εμένα, λες και έχω δέσει το γάιδαρο και δεν αντιμετωπίζω τα προσωπικά μου ζόρια....
Απαντώντας σε κάποια σχόλια σου (δεν κάνω τώρα κογιότ) ως ώριμη πλέον επαγγελματίας, με ένα σωρό εμπειρίες έχεις τον τρόπο να κουμαντάρεις εύκολα τα ανόητα παιδιά νεαρής ηλικίας όπως ήμουν εγώ, τώρα οι μεσόκοποι και οι ακόμη μεγαλύτεροι ηλικιακά αν παίζει καψούρα εκ μέρους των, προτάσεις για έξτρα δωράκια/βολτίτσες εκτός της εργασίας σου, σαφώς κι έχουν ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΛΑΚΙΑΣ στον εγκέφαλο και φυσικά σε φέρνουν όπως υποθέτω σε ακόμη δυσκολότερη θέση από ότι ένας πιτσιρικάς. Τέτοιες καταστάσεις είναι που κάνουν ακόμη το επαγγελμά σας ακόμη δυσκολότερο.
Αλλά βρε Ελενίτσα (που επαναλαμβάνω ότι ΕΠΙΣΗΣ δεν μοιάζεις με την πρώην σε τίποτα - ε που να θυμάσαι ζαλισμένο μου τα πάντα για τον καθέναν) κάπου δηλαδή το μυαλό μου απορεί και σκέφτεται, τι στο διάολο παιχνίδια παίζει η Μοίρα, ήρθε μια επαγγελματίας πάλι στη ζωή μου για ποιο λόγο, είναι η καλή μου τύχη και μέσα σε όλο αυτό το σύμπλεγμα αναμνήσεων & συναισθημάτων υπάρχει μέσα μου για εσένα όπως ξέρεις ο σεβασμός, η εκτίμηση και λιγότερο το να πηδηθούμε. Ο καφές την ώρα της συνοδείας θα μας βοηθήσει να λειτουργήσουμε όπως πρέπει: μια ώριμη επαγγελματίας με έναν ταξιδεμένο πελάτη στο χώρο του αγοραίου έρωτα......
Κλείνοντας, θα ανεβάσω ένα παλιό τραγούδι που κάθε χρόνο 7 Γενάρη ο Γιώργος με τη Μαρία μου λένε από αρκετά χιλιόμετρα μακρυά, τι να γίνει οι φιλίες πλέον κρατούν μέσω Ίντερνετ....
Μόλις χτυπάει το κινητό και γράφει Γιώργος & Μαρία, δύο δάκρυα τρέχουν στο πρόσωπό μου.....
Νομίζω ότι θα συμφωνήσεις, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ φιλία μεταξύ ενός πελάτη και μιας ιερόδουλης, εφόσον μεσολαβεί χρηματική συναλλαγή.