Μια απλή πιθανή εξήγηση, καθώς κι εγώ έχω απορήσει με αντίστοιχα φαινόμενα:
Όταν ένας άνδρας είναι εμφανισιακά ελκυστικός από την εφηβεία κιόλας, πιθανότατα είχε το προβάδισμα να φάει πολλά καλά κομμάτια προτού βγουν έξω στη ζωή αυτές και πάρουν χαμπαρι την υπεραξία που τους δίνει απλόχερα η ελληνική κοινωνία, λόγω μουνοδουλείας.
Συνεπώς, κατακτά το εξιδανικευμένο (κατά τα πρότυπα). Του λες π.χ. 'Δούκισσα Νομικού' και μπορεί να σου δείξει 3-4 αντίστοιχης ομορφιάς που μπορεί να γάμησε μικρός.
Μεγαλώνοντας, είδε πως οι ίδιες ωραίες γκόμενες που του έκατσαν με ένα μπουκάλι μαυροδάφνη στο παγκάκι, πλέον αποζητούν άλλα πράγματα (ασφάλεια, χρήμα, κοινωνική προβολή και λοιπα) τα οποία λαμβάνουν κιόλας.
Αυτός ο άνδρας λοιπόν, έχοντας την ευκαιρία να αποκομίσει αρκετή εμπειρία στα νεανικά του χρόνια, κάπου μέσα του γελάει ('χα-δες την Ελενίτσα ρε που την γαμούσα στην πυλωτή τότε τι τεμενάδες προστάζει το μουνί της σήμερα'), κάπου μέσα του ξενερώνει κιόλας, καθώς συνειδητοποιεί πως η ομορφιά από μόνη της, δεν αρκεί πάντα να ρίξεις μια καλή γκόμενα. Επίσης, έχοντας απομυθοποιήσει από νωρίς την αντικειμενική ομορφία, ίσως του είναι προτιμότερο να ρίξει συνειδητά τα στανταρτς στα οποία έχει συνηθίσει, χάρην άλλων αρετών, όπως η συντροφικότητα, η καλοσύνη, η προθυμία και η αξιοπιστία.
Αυτός μπορεί να πει 'ωραία, τα γαμήσαμε αυτά τα καλά κομμάτια άκοπα και με την αξία μας, τώρα που γυρευουν κορόιδα εγώ καμμιά δουλειά δεν έχω'. Επίσης άμα τρως κάθε μέρα φιλέ μινιόν, θα ρθει και η στιγμή που θα καυλώσεις με τα κουκιά! και θα σου γίνουν βίτσιο.
Υπάρχουν κι οι άλλοι άνδρες, αυτοί που αγωνίστηκαν να γίνουν όμορφοι, προκειμένου να κατακτήσουν τις επιθυμίες τους. Εκεί υπάρχει το απωθημένο, ενδεχομένως και η απογοήτευση όταν συνειδητοποιήσουν πάλι πως η ομορφιά από μόνη της δεν αρκεί, και εν τέλει ίσως έτσι να εξηγείται γιατί καταλήγουν με μια μέτρια.
Αμφότεροι λογικά δεν έχουν λόγο να κόπτωνται πολύ σχετικά με το γεγονός πως 'πέφτουν πολλοί' στις γυναίκες που συνοδεύουν, καθώς ίσως ξεπέρασαν αυτό το κόμπλεξ έγκαιρα.
Όπως και να χει, είναι και θέμα γενικής αντίληψης και προτεραιοτήτων, επίσης. Κι εμένα μου αρέσουν οι όμορφες γυναίκες, και παρά τα χάλια μου, έτυχε να συνδεθώ ερωτικά με μερικές. Αλλά όπως και να χει, τί να την κάνεις την ομορφιά όταν η άλλη δεν μπορεί να ολοκληρώσει μια πρόταση ή εάν πρέπει να ντρέπομαι που την έχω δίπλα μου λόγω ανάρμοστων τρόπων? (και γι αυτό δεν θα φταίει αυτή μόνο, αλλα όσοι προηγούμενοι ανέχθηκαν αυτά τα χάλια).
Αν γουστάρει να γαμηθούμε απλά κι ωραία, μετά χαράς-δεν θα την κυκλοφορήσω όμως.
Θα εκτιμήσω περισσότερο έναν καλό χαρακτήρα, διαμορφωμένο από μια γνήσια προσωπικότητα, που μπορεί να παίξει μπάλα να με καυλώνει χωρίς να είναι μουνάρα, θα έχει αξία ως παρέα, και θα με κάνει να απολαμβάνω την παρουσία της!
Βέβαια, δεν είμαι ωραίος....