παντως εγω καταληγω στο ιδιο συμπερασμα σε οτι αφορά τις γυναικες....
Οκ δεν λεω η μοναξιά ποναει πολυ,το να μην αγαπας και να μην αγαπιέσαι επισης.
Αλλα ρε παιδια αφου ξερουμε κατα βαθος οτι οι γυναικες δεν αγαπανε στα αληθεια κανεναν,παρά μονο τον εαυτό τους,αρα καλυτερα ειναι νομιζω να αποδεχτουμε μια σκληρη πραγματικότητα και να μαθουμε να ζουμε μονοι μας και απο γυναικες οτι κατσει και γαμησουμε εχει καλως,παρά να μπλεξουμε με σχεσεις ,μεγαλους ερωτες,γαμους,οικογενειες κτλ.
Αμετρητα παραδειγματα ανδρων εχω ακουσει που τους κατεστρεψαν οι γυναικες,κι ακομα κι αυτοι που τις εχουν ακομα δεν νομιζω να περνάνε καλά κατα βαθος(απλως συμβιβάζονται γιατι δεν αντεχουν την μοναξιά)
Κι εγω συναισθηματικός ειμαι κι ευαισθητος πολυ κατα βαθος αλλα η αληθεια ειναι οτι αυτο δεν ειναι καλό γιατι απλα οι γυναικες μας βλεπουν τελειως διαφορετικά
Έτσι ακριβώς φίλε μου!
Βέβαια παίζει ρόλο στο πως έχει μάθει ο καθένας μας, και πόσο αυτάρκης μπορεί να είναι. Οι άνθρωποι μου μεγάλωσαν σε στενό οικογενειακό κλοιό συνήθως μιμούνται τους προγόνους τους, καθώς αυτό εκλαμβάνουν ως υγιές.
Ένας άλλος παράγοντας είναι το πόσο έξω θα βγει κάποιος απ'τα νερά του στη ζωή, ώστε να αντιληφθεί κι άλλες παράλληλες πραγματικότητες.
Κι εγώ είμαι αρκετά ευαίσθητος άνθρωπος (και τρυφερός εν μέρει), συνεπώς σέβομαι την ανάγκη που έχουν κάποιοι άνθρωποι να εξωτερικεύουν τις ανάγκες αυτές, αλλά από την άλλη συνειδητοποίησα μεγάλος πως αυτές οι ευαισθησίες όχι μόνο δεν καλύπτονται μέσα από μια σχέση, αλλά τουναντίον καταλήγουν να καταπιέζονται κιόλας.
Και στη καλύτερη γυναίκα να πέσεις, κάποιος θα γίνει το 'τέρας' κάποια στιγμή: ή εσύ ή αυτή!
Προσωπικά επέλεξα να αρκούμαι σε διάφορες μικρές περιπέτειες, ίσα να το ζω λιγάκι για την καύλα εάν πετύχω γυναίκα που γουστάρω, και μετά σταδιακά αποσύρομαι στην ησυχία μου απολαμβάνοντας πνευματική ελευθερία.
Καλό είναι να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας προκειμένου να είμαστε υγιείς και περιποιημένοι, να περνάμε όμορφα ως έχουν τα πράγματα ώστε να εξαλειφθεί οποιαδήποτε ανάγκη 'αγκιστρώματος' και να είμαστε δυνατοί.
Αν σου αρέσει η ζωή σου, δεν θα την πετάξεις εύκολα για χάρη κανενός!
Μην ξεχνάμε πως τη χειρότερη μοναξιά δε τη ζεις μόνος στο σαλόνι σου, αλλά εγκλωβισμένος σε ένα περιβάλλον που δεν τολμάς να εκφραστείς! Εκεί είναι που σε πνίγει ανελέητα! Και θα ψάχνεις μικρές χρονικές 'χαραμάδες' να ξεχαστείς λίγο, όπως κάνουν πολλοί παντρεμένοι με το να βλέπουν μπάλα τις Κυριακές, ή να πίνουν μια μπύρα μ έναν παλιό φίλο.....
Κι ύστερα τα κεφάλια πάλι μέσα!
Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
Ή να ζεις σταδιακά την αποκαθήλωση του παιδικού σου έρωτα την οποία ονειρευόσουν ξαπλωμένη γυμνή και ιδρωμένη πλάι σου κάτω απο φοίνικες, σε στρίγγλα νοικοκυρά που τσακώνεται με τον χασάπη στου Μασούτη για τον κιμά που δεν διπλοάλεσε.
Δε χρειάζεται: κρατάς αυτό που εξιδανίκευσες εξαρχής από την κάθε γυναίκα, και μετά πας παρακάτω....όσο αντέχεις!