Με το παραπάνω που λες, συμφωνώ και ίσχυε για πολλούς άνδρες, εκείνες τις εποχές .
Αν είχες κύκλο και οικογένεια με κάποια άνεση , σε παρακάλαγαν γκομενάρες από καλές οικογένειες, με μόρφωση κτλ . Το θέμα είναι ότι σε επίπεδο σχέσεων , ήταν πιο μπροστά από εμάς.
Αυτές θέλαν οικογένεια στα 23, εμείς θέλαμε να πίνουμε 3 μπουκάλια ουίσκι έκαστος το βράδυ και την επόμενη να πάμε για μπάνιο .... για να δοκιμάσουμε το τζιτιάϊ του κολλητού στο γαλαξίδι κοκ ....
Αυτές ήταν μια χαρά, εμείς ήμασταν για τον πούτσο.
Και ήταν και το άλλο. Επειδή ήμασταν για τον πούτσο, φερόμασταν σαν τον γουντμαν και τον κριστώφ κλάρκ στις ταινίες τους.Θέλαμε με το καλησπέρα, να μας πιπιλίσουν το πουτσοκέφαλο και να αρχίσουμε να τους φτύνουμε το κωλοτρυπίδι, για να τους γεμίσουμε το κωλάντερο ψωλόχυμα.
ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό όμως! Το πιασες μπαμ! Τα θυμάσαι κι εσύ....
Γι αυτό κι αυτές αφού είδα κι αποείδαν με τα ρεμάλια εμάς τότε, σταδιακά άρχισαν να λακίζουν. Είτε με μεγαλύτερους, είτε με τύπους που θεωρούσαμε 'φλώρους' επειδή δεν είχαν χλωμιάσει απτο αλκοολ και τις κραιπάλες.......
Θυμάμαι να μας φαίνεται αστείο και απόκοσμο όταν φίλη μας μας γνώρισε τον νέο της γκόμενο τότε (σήμερα άνδρας της) ο οποίος δούλευε σε μια ναυτιλιακή, ξυπνούσε πρωί κλπ. Μας φαινόταν πολύ βαρετός (οκ, ήταν λίγο).
Το παιδί προσπαθούσε από μικρός να εξελιχθεί, προέρχονταν από κατεστραμμένη οικογένεια κι ήθελε να φτιάξει τη δική του. Και το έκανε, και είναι πολύ μάγκας που τα κατάφερε.
Εμείς δεν είχατε τέτοιες έννοιες. Μας ενδιέφερε ποιά δίνει κώλο, αν μπορούσαμε να δανειστούμε την SL του θείου ενός βλαμμένου φίλου μας, που θα παιξει φασούλα και ποιά θα φασώσουμε.
Κατά κάποιον τρόπο, την πατήσαμε ακριβώς όπως την πατάνε κι οι χαζογκόμενες.
Ευτυχώς για εμάς όμως, οι άνδρες έχουν καλά ψωμιά και στα 40 τους, μπορείς να παίξεις καλή μπαλίτσα αρκεί να είσαι κάπως δομημένος στη φάση σου.
Ούτε τον λεφτά να κάνεις, ούτε τον νταή, ούτε τον γαμπρό. Απλά να είσαι κουλ και ωραίος με τη φάση σου, να βλέπεσαι, και να περνάς ωραία.