Δεν υπάρχει καμία μαγκιά στο να κάθεσαι να τρως παξιμάδι και νερό από την αποχέτευση ένα μήνα για να μαζέψεις όλο το μαρούλι της δουλειάς και να το σπαταλησεις με απόγνωση σε μια τυχαρπαστη πολωνεζα βίζιτα, η οποία με το ζόρι κάθεται, να τη βγάλεις για φαγητό και να εισαι δίπλα της όπως ήταν ο Μπραντ Πιττ δίπλα στην ξεχνάω όνομα στο Μπέντζαμιν Μπατον, να φοράς εκείνα τα Μινέρβα που είναι σαν μπειμπιλινο, και να καυχιεσαι οτι με 4000€ για λίγες ώρες την γαμησες (μ ένα πουλί που αντε να έπιανε δύο ίντσες μέσα) και υπαινιγμούς ότι την έχεσες, κάτι που βγάζει τρελα τραύματα προς το γυναικείο φύλλο και ξέρω καλά ότι υπάρχει μπόλικη τέτοια πελατεια στην Αθήνα (ενεργητικοί). Σαν ένα μαλακά θείο με σκάφος στον Άλιμο, ξέρει αυτός, πελάτη του Γκλαμουρ. Το ότι έκανες σύγκριση με τεμπέλη γόνο με έτοιμα λεφτά δεν αναιρεί τίποτα. Έχει και δω πλουσιοπαιδα 50ρηδες που ρωτάνε αν το Ομεγα τους είναι καλό, κρατάνε τεφτερι με βιζιτες, παρακαλανε με εξτρα μπας και πάρουν κάτι παραπάνω, βρωμάνε σαν τα σοκάκια του Άμστερνταμ, δεν είχαν ποτέ γκομενα και κοιτάνε πώς να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Τι να λέει αυτό.
ΚΑΥΛΩΤΙΚΟ;;;