Ο συντηρητισμός στα ερωτικά ήθη οφείλεται στη γενικότερη ανα-συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία 20+ χρόνια.
Όποιος έχει παραστάσεις από παλιότερα, καταλαβαίνει τί λέμε.
Η ελληνίδα μπορεί που και που να παίρνει ορισμένες πρωτοβουλίες, αλλά αυτό και σπανιότερα συμβαίνει και οι κινήσεις που κάνει, πολύ απέχουν από το αντίστοιχο "πέσιμο" του άντρα.
Μάλιστα, ορισμένες φορές, όχι μόνο δεν εκτίθεται από αυτού του είδους τις πρωτοβουλίες, αλλά περνιέται και για "δυναμική" και ανεξάρτητη προσωπικότητα.
Αυτό συμβαίνει, γιατί η εποχή μας είναι μια εποχή μετάβασης από το παρωχημένο μοντέλο της εξαρτημένης γυναίκας σ' αυτό της ανεξάρτητης και απελευθερωμένης.
Ενώ αυτή η ανεξαρτησία είναι γεγονός εδώ και αρκετές δεκαετίες, το παλιό μοντέλο δεν έχει εξαφανιστεί ακόμα,
οπότε οι γυναίκες ελεύθερα χρησιμοποιούν πότε το ένα προσωπείο και πότε το άλλο, ανάλογα με το τί τις συμφέρει.
Πχ, όταν πρόκειται να απολαύσουν περιποιήσεις, να αποφύγουν έξοδα (λογαριασμούς, εξόδους κλπ), να αναλάβουν ρόλους στο παιχνίδι της ερωτικής προσέγγισης, να αναλάβουν ευθύνες γενικότερα, τότε κρύβονται πίσω απ' το παλιό πρότυπο της αδύναμης, ακοικωνικοποίητης, άπειρης, σεμνότυφης και, άρα, ανεύθυνης γυναίκας.
Οπότε, εσύ, κύριε άντρα, που, αντίθετα, είσαι έμπειρος, κοινωνικοποιημένος, "δυνατός" και περπατημένος,
πληρώνεις τους (κοινούς) λογαριασμούς, πηγαίνεις να την πάρεις και να τη φέρεις με το αυτοκίνητό σου, κάνεις καταδρομικά πεσίματα ως "έμπειρος" και "κυνηγός", που είσαι (αν και συνήθως, αντί για κυνήγι, τρως χυλόπιτα), αναλαμβάνεις να τα βγάλεις πέρα με κάθετί που θα προκύψει στο κοινωνικό επίπεδο, και η προετοιμασία σου γι' αυτόν τον ρόλο ξεκινά από τότε που, παιδάκι ακόμα, θα φας σβουρηχτή σφαλιάρα στο σχολείο, τη στιγμή που για την ίδια σκανταλιά μια συμμαθήτριά σου θα "τιμωρηθεί" το πολύ πολύ με μια ήπια λεκτική παρατήρηση.
Απενατίας, όταν οι γυναίκες θέλουν να αναλάβουν ενεργό ρόλο για να διεκδικήσουν πράγματα, τότε φοράν το άλλο προσωπείο, της μοντέρνας και ανεξάρτητης γυναίκας, που έχει πλήρη δικαιώματα, οπότε μπορεί να γυρνάει έξω με όποιον γουστάρει, να ζωγραφίζει με τατού το σώμα της σαν φυλακόβιος, να ταϊζει αβέρτα χυλόπιτες και γενικά να παίζει μπάλα, όπου θεωρεί ότι την ενδιαφέρει και τη παίρνει.
Σιγά σιγά, το παλιό πρότυπο θα εξαφανιστεί τελείως. Ωστόσο, στις μέρες μας είναι ακόμα κοντινή η εποχή που οι γυναίκες ήταν πράγματι σε δεύτερη μοίρα και έτσι, παρόλο που εδώ και καιρό έχουν αλλάξει τα πράγματα, το παλιό πρότυπο ως εικόνα επιβιώνει ακόμα και συνυπάρχει με το καινούριο.
Ορισμένοι κοινωνικά αναλφάβητοι μπερδεύουν τις συμπεριφορές που οφείλονται σε κοινωνικούς ρόλους (= ρόλους και πρότυπα, που η κοινωνία έχει επιβάλλει) με τις φυσικές προδιαθέσεις των ανθρώπων.
Θεωρούν ότι αυτό που συμβαίνει (πχ ο ερωτικός συντηρητισμός και η διστακτικότητα των γυναικών) είναι φυσικός και όχι κοινωνικός κανόνας.
Δεν μπορεί να βάλει κανείς μυαλό σε τέτοιους ανθρώπους. Θα πρέπει να σκεφτούν/διαβάσουν λίγο μόνοι τους.
Πάντως, αυτό το δίπορτο (δηλαδή, η συνύπαρξη του παλιού μοντέλου με το σύγχρονο) δεν ωφελεί πάντα τις γυναίκες, τις βλάπτει κιόλας, γιατί είναι τόσο αντιφατικές οι εικόνες που έχουν για τη ζωή και για τον εαυτό τους, ώστε δεν μπορούν να τις συμβιβάσουν σε ένα ενιαίο σύστημα. Απ΄τη μια μεριά μαθαίνουν ότι είναι καλό να είναι ανεξάρτητες, βλέπουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν κλπ κι απ' την άλλη έχουν την εικόνα της παραδοσιακής μάνας τους, που κάθε άλλο παρά ακολούθησε τις επιθυμίες της.
Γι' αυτό και πολλές είναι μέχρη αηδίας μπερδεμένες, αφού οι προσωπικότητές τους είναι ένα χαρμάνι με λίγο ξέκωλο, λίγο σπουδές, λίγο κατιναριό, λίγο "δε θέλω να έχω ανάγκη τον μαλάκα" και πολύ "εγώ πότε θα γίνω μάνα;".
Γενικώς όποιος αντέξει...
