Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις δηλώνω εξ' αρχής ότι δεν είμαι αριστερός, και θα δώσω παρακάτω τη γνώμη μου για την επταετία.
Το μεγαλύτερο από τα προβλήματα που δημιούργησε το καθεστώς των άφρονων στρατόκαυλων, δεν αφορούσε την εποχή της επταετίας που καταλύθηκε η δημοκρατία. Στρατόκαυλοι που παρεμπιπτόντως όταν κλήθηκαν να δείξουν την ''ανδρεία'' τους με την εισβολή του Αττίλα στη Κυπρο έψαχναν δυο μέρες να βρούν τον Ιωαννίδη στα τηλέφωνα και εκείνος δεν απαντούσε. Τα πολλά περί Ανδρείας λόγια είναι φτώχια !!!
Το τεράστιο πρόβλημα που δημιούργησε η επταετιά φάνηκε μετά τη μεταπολίτευση, ήταν ιδεολογικό και το πληρώνουμε ακόμη και σήμερα.
Δηλαδή, η πλήρης ιδεολογική μετατόπιση της κοινωνίας προς τα Αριστερά και ο εξαγνισμός των δεινών που επέφερε η Αριστερά στον τόπο με τον εμφύλιο.
Ο κομουνισμός αντιμετωπίζεται εκεί που νομίζει ότι υπερέχει δηλαδή στο ιδεολογικό πεδίο και κυρίως στην εφαρμογή του. Για όσους αμφιβάλουν ας πάνε να ψάξουν να βρουν Κωλόχαρτο στη Βενεζουέλα του Μαδούρο, η ας πήγαιναν να βρούν βασικά αγαθά όπως το ηλεκτρικο ρεύμα στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου, και στις υπολοιπες χώρες του πρώην υπαρκτού Σοσιαλισμού.
Οι συνταγματάρχες, με τον απόλυτα στείρο αντικομμουνιστικό τους λόγο, και την αντίστοιχη αισθητική του γελοίου, ανάγκασαν τις δεξιές και κεντροδεξιές αστικές και φιλελεύθερες δυνάμεις να απολογούνται συνεχώς μετά τη μεταπολίτευση στους ηττημένους του εμφυλίου. Επιπλέον η αγάπη στη πατρίδα και ο πατριωτισμός θεωρήθηκαν ντεμοντέ αναχρονιστικές προσεγγίσεις και απόψεις.
Κι από εκεί που η Αριστερά, που δια της βίας επιχείρησε να μπολσεβικοποιήσει την Ελλάδα ήταν στο πολιτικό περιθώριο, εμφανίστηκε εξαγνισμένη ηρωική και νικήτρια.
Με την σοβαρή παράβλεψη και του Κωνσταντίνου Καραμανλή που στην προσπάθειά του να ανορθώσει την Ελλάδα, άφησε το ιδεολογικό πεδίο ανέγγιχτο. Τουλάχιστον μέχρι το 1979.
Έτσι, η Αριστερά, με την αμέριστη συμπαράσταση «διανοουμένων», του Τύπου και του λαϊκισμού της εποχής (όρα Ανδρέας Παπανδρέου), δημιούργησε το δήθεν Αριστερό αφήγημα της πολιτικής και ηθικής υπεροχής, το περιτύλιξε σε συσκευασία δημοκρατίας και το έκανε συνείδηση σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Μόνο που αυτό δεν ήταν δημοκρατία.
Ηταν λαικιστική δημοκρατία βασισμένη στα δανεικά και την ασυδοσία.
Και αυτό ακόμη σήμερα, και ιδίως σήμερα, το πληρώνουμε !!! Αυτό πιστεύω ότι ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που η κάστα των συνταγματαρχών επέφερε στην Ελλάδα.