Δεν το σχολίασα, γιατί ο τρόπος λειτουργίας του Ελληνικού μπουρδέλου διαφέρει ριζικά απο τον Ιταλικό. Συν το γεγονός οτι οι κοπέλες παίζουν σε πάνω απο ένα σπίτι, οπότε οι αγαπούληδες με σιδερικό είναι μάλλον απίθανη περίπτωση, για να μην πω πρακτικά αδύνατη.
Βασικά, στανταράκια δεν έχω, αλλά, οκ, αν τύχει να πάρω την ίδια για αρκετές φορές σε σύντομο διάστημα, παίζει να κάτσει και χημεία, και να δέσει λίγο παραπάνω το γλυκό. Ή, απλά να με θυμηθεί, να καταλάβει οτι πάω να γίνω τακτικός πελάτης, και να φροντίσει να με κρατήσει, για το σίγουρο μεροκάματο.
Τώρα, όσο για το θέμα ανήλικο... κάποτε, γύρω στο 1992, στην Πιπίνου, περίπου 5 μέτρα κάτω απο την Αριστοτέλους, είχε ανοίξει ένα ημιυπόγειο μπουρδέλο. Σε τσάρκα με όλο το μπακουριστάν μαζί μου, περάσαμε και απο εκεί, και δούλευε μια γριά τσατσά και ένα κοριτσάκι, κυριολεκτικά κοριτσάκι, που με το ζόρι το έκανες 16 χρονών. Άβυζο, άκωλο, φοβισμένο σαν αγρίμι. Ταυτότητα δεν είδα, αλλά, ακόμα και ενήλικη να ήταν, αν πέρναγα, και μπουκάρανε μπάτσοι, θα με μαζεύανε για παιδεραστία, ακόμα και αν η μικρή ήταν ενήλικη, λόγω παιδικής εμφάνισης