...σαν εκείνη την ταινία (b-movie) με τον Μπράντον Λη και τον Ντολφ Λούντγκρεν, που πάνε σε μπαράκι της Γιακούζα και βλέπουν μπαρμπάδες να τρώνε μεζεκλίκια πάνω από το γυμνό σώμα μιας γκόμενας ξαπλωμένης μπροστά τους (μεζεκλίκια φαντάζομαι κάτι σε σούσι και παπαριές, ούτε καν χταποδάκι στα κάρβουνα). Και λέει ο φελλός ο Μπράντον "άμα βγούμε ζωντανοί από εδώ μέσα, θέλω να πάρουμε μια γυμνή γκόμενα να φάμε από πάνω της μεζέδες". Ναι ρε, αυτό ακριβώς θα μου έλειπε και εμένα.
Γενικά, αν το καλοσκεφτείς και αν έχεις κάνει στην ζωή σου φτωχός ή έστω μεροκαματιάρης ή έστω να έχεις να ταΐσεις οικογένεια χωρίς να βγάζεις κάνα τριχίλιαρο, καταλαβαίνεις ότι τα παραπανίσια λεφτά που δεν "πέφτουν" σε δουλειά/επένδυση ή έστω να σου αγοράζουν ελεύθερο χρόνο (για την οικογένεια, για την καλλιέργειά σου, για την υγεία σου, για κάνα εποικοδομητικό χόμπυ), καταλήγουν να τρώγονται σε παπαριές. Κι ας μου πει όποιος θέλει για ταξίδια, αμάξια, βίζιτες, ακριβά πούρα και φαγητά και ποτά.
Οπότε, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνω να πάρει κάποιος cg για πολύωρη παρέα, ακόμα κι αν δεν πρόκειται ποτέ να φτάσω να μπορώ να ξοδέψω τα πολλά (συγκριτικά) λεφτά που χρειάζονται για κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν δεν πρόκειται να το έκανα ποτέ και πολλά λεφτά για πέταμα να είχα, σχεδόν το σέβομαι εν συγκρίσει με διάφορες άλλες παπαριές που κάνουν οι πλούσιοι. Τουλάχιστον εξασφαλίζεις πολύωρο ωραίο θέαμα, νιώθεις πασάς, δίνεις ξεκούραστα λεφτά σε μια που κανονικά γαμιέται στη δουλειά.
Πάντως την ολιγόωρη συντροφιά την βλέπω αλλιώς. Θες να βγεις, να χαζέψεις, να χαμουρέψεις, να χορέψεις το μωρό και μετά να το πας για τα περαιτέρω. Αυτό άνετα το έκανα αν έβγαζα πάνω από πεντοχίλιαρο και ήμουν εργένης. Γενικά πολλά θα έκανα υπό αυτήν την συνθήκη, απορώ πως καταφέρνουν οι 20άρηδες επαγγελματίες αθλητές και δεν τα γαμάνε όλα μέσα σε 3-4 χρόνια.
Αν κάποτε χωρίσω πάντως και έχω να πληρώνω διατροφές, θα σκεφτώ σοβαρά να δηλωθώ σαν call-boy ή call-brother καλύτερα, για όποιον θέλει παρέα σε ρετσίνες και τσίπουρα. Έχω διαβάσει την λογοτεχνία μου, έχω διαβάσει αρκετή Ιστορία, βγάζω άνετα 5-10 ώρες αμπελοφιλοσοφίας. (Χωρίς πιασίματα και σεξ εννοείται.) Μην σας πω ότι με τη μοναξιά που παίζει εκεί έξω, θα γίνει κάποτε μόδα. Να πληρώνεις για να έρχεται κάποιος μαζί σου για καφέ/φαΐ/ποτό και ψιλοκουβέντα. Μέχρι και για καφεδάκι εξ'αποστάσεως με βιντεοκλήση θα πληρώνανε κάποιοι.
