Το 2001 έκανα μια μεγάλη μεταφορά ηλεκτρολογικού εξοπλισμού για λογαριασμό μιας Αυστριακής εταιρείας για ένα φράγμα στο Λάος που κατασκεύαζε.
Για χάρη της δουλειάς και εξυπηρετώντας την εταιρεία, ανέλαβα την μεταφορά και την αποθήκευση τους εκεί.
Έτσι αναγκαστικά έμεινα εκεί ένα διάστημα 15 ημερών .
Μαζί μου αποφάσισε να έρθει και ένας φίλος που έκανε τις διακοπές του εδώ και μου ζήτησε να έρθει μαζί μου μιας και δεν είχε πάει ποτέ το Λάος.
Η μόνη του εμπειρία παρόλο που ερχόταν εδώ κάτω τακτικά, ( μάλιστα πριν από την μόνιμη διαμονή μου εδώ το 1998), ήταν τα συνηθισμένα καταγώγια της Σούκουμβιτ και της Παττάγια.
Δυστυχώς παρόλο τόσο εγώ, αλλά και ο αείμνηστος πια Βαγγέλης, του είχαμε επιστήσει την προσοχή για την διαφορετικότητα εκεί σε νοοτροπία και συνθήκες.
Μετά από 3 ημέρες διαμονής κατάφερε με την νοοτροπία της Παττάγια, να εξαγριώσει την οικογένεια μιας κοπέλας εκεί.
Με την άθλια συμπεριφορά του και την άποψη του ότι όλες παντού το ίδιο είναι αρκεί να υπάρχει χρήμα.
Όταν επέστρεψα το μεσημέρι τον βρήκα στο τμήμα της περιοχής σε άθλια κατάσταση ξυλοδαρμένο, εάν δεν ερχόταν ο εργοταξιάρχης του φράγματος, αμφιβάλω εάν είχα καταφέρει να τον πάρω από εκεί και ίσως να ειία και εγώ την ίδια αντιμετώπιση.
Παρόμοιο με άλλον φίλο, μου έτυχε και πάλι αρκετά χρόνια αργότερα στο Κοράτ. Με μια κοπελιά από ένα πολυκατάστημα, όταν ο φίλος αποφάσισε αντί να παζαρέψει τα ρούχα που ήθελε να αγοράσει, να προσπαθήσει να ρωτήσει την τιμή της κοπέλας.
Αυτό και άλλα πολλά, ιδιαίτερα οι πατριώτες δεν φημίζονται για την αυτοσυγκράτηση τους
Παραδείγματος χάρη, η ποινή στην Ινδονησία για τον κάτοχο και χρήστη ναρκωτικών ουσιών πάρα πολλές φορές είναι η θανατική.
![URL]]](http://[URL unfurl="true"]www.thaiblognews.com/wp-content/uploads/2015/02/lady11.jpg[/img[/URL]])
