Απολογισμος πρώτης εβδομάδας.
Στην αρχη ήταν η τακ και μετά η μιν, και μετά πλαν, και μετά η μπαν, και μετα η παμ και μετά η σααι και η γιν μαζί. Και κάπου εκεί κουράστηκα και βαρέθηκα. Αυτή η αισθηση του κορεσμού και της μείωσης ενδιαφέροντος που νοιώθεις όταν κάτι ειναι δεδομένο και σχετικά
εύκολο.
Εβλεπα το τελευταίο πιπινακι που τη προηγούμενη είχα φορτώσει να κοιμάται πάνω στα λευκά σεντονια με μια έκφραση γαλήνης στο προσωπό της και συνειδητοποιουσα ότι αυτό που έβλεπα μου αρεσε, κατά ένα περίεργο τρόπο με ικανοποιούσε, και ότι δεν ήθελα άλλο σεξ μαζί της.
Καπου εκεί τρομοκρατήθηκα. Λες να γερνάω ?? Λες να μη μου σηκωνεται ?? Μα όχι ηδη σηκωμένη μου είναι !!
Τα έχωνα στον εαυτό μου !! Τι κάνεις βρε μαλάκα ?? ξύπνα την αμέσως και ριξε της ένα περιποιημένο γαμησι να συνέλθεις και εσύ και αυτή.
Οχι δεν έγινε τίποτα άλλο απλά δε γούσταρα άλλο όπως οταν εχεις μπαιλντισει στη μασα και απλά δε θες να φας άλλο. Πήρα μια φωτογραφία για να θυμαμαι και ξανακοιμήθηκα κατάκοπος. Βιωνα αυτό που λεγεται κορεσμός. Ο σχετικός ο περιορισμός του ελεύθερου σεξ για τους οποιους λόγους, του δινει σαν δραστηριότητα αξία. Ο κορεσμός σου απο το σεξ σε περιβάλλοντα οπως αυτό της πατάγια τελικά μετά απο κάποιο χρόνο το απαξιώνει.
Ανάμεσα στη στέρηση και το κορεσμό βρίσκεται αυτό που οι δικοι μας λέγανε "παν μετρον άριστον" Αν το βιώσεις και μπει στο πετσί σου μαθαίνεις πιστεύω να διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου καλυτερα γιατί γίνεσαι περισσοτερο άνθρωπος υπο την έννοια ότι κουμαντάρεις τα ένστικτά σου με το μυαλό σου και δεν αφηνεις αυτά να σε κουμαντάρουν. Τους δίνεις απλά την αξία που πραγματικά τους αναλογεί.Δε το συνεχίζω άλλο γιατί πιστεύω ξεφεύγει απο τη θεματολογία του site. Δε γράφουμε φιλοσοφικό δοκίμιο εδώ.
Οποιος κατάλαβε κατάλαβε