ΛΕΒΕΝΤΗΣ Ο… ΛΕΒΕΝΤΗΣ
Και μέσα στον άγριο χαμό, μας προέκυψε τις προάλλες και μια ιλαροτραγική τηλεοπτική παρουσία στο «Μακελειό» του Στέφανο Χίου… ο λεβέντης πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων… Βασίλης Λεβέντης. Λάβρος ο Λεβέντης για όλους τους «μη δημοκρατικούς Έλληνες», τους «ναζιστές» χρυσαυγίτες που χαιρετούν «έτσι» (μιμούμενος εξωγλωσσικά πως χαιρετούσαν οι ναζί), λάβρος και με τον Νίκο Μιχαλολιάκο, με τον οποίο φτιάξανε μαζί τα κόμματά τους, δηλαδή, όπως επεξήγησε στη συνέχεια, την ίδια χρονική περίοδο, και είχανε μάλιστα μέχρι πρότινος και τα ίδια ποσοστά, λάβρος και με τους Έλληνες πολίτες γιατί ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές τον Μιχαλολιάκο, ενώ το δικό του το κόμμα το έστειλαν στον πάτο του πολιτικού «κάδου απορριμμάτων», λάβρος με τον Καρατζαφέρη, λάβρος με τους Ουκρανούς νεοναζί και τους γκρίζους λύκους των Τούρκων που είναι όλοι τους το ίδιο πράγμα με τους χρυσαυγίτες, λάβρος και με το λαβράκι που βγήκε στο τέλος της εκπομπής, ομολογώ, εγώ φταίω γι’ αυτό, εγώ το έβγαλα…
Όπως είναι γνωστό σε όλους τους Έλληνες, που αναμφίβολα παρακολουθούν ανελλιπώς τις βαθυστόχαστες και εκρηκτικές πολιτικές (και όχι μικροβιολογικές) αναλύσεις του Λεβέντη προέδρου της Ένωσης Κεντρώων, ο pater familias του κόμματός του είναι, ο Νικόλαος Πλαστήρας (και όχι ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης ή η Μαρίκα Παλέστη). Μόνο που ο «δημοκρατικότατος», κατά τα άλλα, κινηματίας στρατηγός, θαυμαστής και (κακός) μιμητής του Μουσολίνι, απέστειλε από το φιλοναζιστικό γαλλικό κράτος του Βισύ (του στρατάρχη Πεταίν), στο οποίο είχε βρει καταφύγιο μετά από τα αποτυχόντα στρατιωτικά του κινήματα του ’33 και ’35, την 21η Απριλίου (τί ειρωνεία της τύχης!) 1941, και ενώ τα γερμανικά στρατεύματα προήλαυναν βαθειά στο έδαφος της πατρίδας μας με τους στρατιώτες-πατεράδες μας να πολεμούν το γερμανικό μεγαθήριο, επιστολή προς τον φίλο και συνεργάτη του Κομνηνό Πυρομάγλου, την οποία δημοσίευσε η εφημερίδα «Καθημερινή» στις 14 Σεπτεμβρίου 1997! Η καταληκτική παράγραφος είναι «όλα τα λεφτά»:
«Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει να γίνη και αν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα τελείωνε και μετά τινάς μόνον μήνας με τελείαν ήτταν του άξονος (όπερ απίθανον)».
Άλλωστε και σε μεταγενέστερη επιστολή του, στις 16 Ιουλίου 1941, προς τον εκεί (στο Βισύ της Γαλλίας) πρεσβευτή της Ελλάδος, ο Νικόλαος Πλαστήρας είναι σαφής στις θέσεις του:
«Υπήρχε έδαφος διευθετήσεως της ελληνοϊταλικής συρράξεως τη μεσολαβήσει της Γερμανίας… η αδεξιότης επί της εξωτερικής πολιτικής του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου οδήγησεν τον ελληνικόν λαόν εις έναν άνισον πόλεμον με μίαν μεγάλην δύναμιν ως η Ιταλία».
Μετά το πέρας της εκπομπής, της οποίας τα φώτα έπεσαν εσπευσμένα μόλις εξήλθε του ιχθυοτροφείου το «λαβράκι», ο λεβέντης πρόεδρος Λεβέντης δήλωνε, σε όσους έβρισκε μπροστά του, ότι ο Πλαστήρας δεν έκλεβε! Εγώ πάντως ουδέποτε ισχυρίστηκα πως οι φασίστες κλέβουν…
