Δεν ξέρω τι λέτε αλλά θα προτιμούσα να ήμουν σε ένα ερημικό νησάκι που δεν το ξέρει ούτε ο Θεός, ψαρεύοντας, μαζί με την γκομενίτσα, την οποία θα την έκανα κανά δύο παιδιά, ζώντας κυρίως από αυτοκατανάλωση μακριά από την μπουρδελοχώρα που λέγεται Ελλάδα, με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου της, την καμένη γη, τους φόρους, τις τιμές φωτιά και τους χαμηλούς μισθούς όπως επίσης και το να κάνω 2-3 δουλειές για να έχω normal εισόδημα, μακρυά και από τους πολέμους, τις δυστυχίες, την οικονομική "φτιαχτή"κρίση, τις γρίππες. Σας χαρίζω, μα το θεό, σας χαρίζω τον τίτλου του κάθε πουτσο-υπεύθυνου του Ταδε (είναι της μόδας άλλωστε να κολλάμε έναν τίτλο Business Administrating στον τυπά για να χαρεί, του δίνουμε και έναν μισθό ανεκτό, τον ονομάζουμε στέλεχος και τον τρέχουμε από το πρωί ως το βράδυ!) Σας τα χαρίζω όλα αυτά σε αυτήν την μπουρδελο-γή και το γαμημένο το σύμπαν και αφήστε με εμένα στο ερημικό νησάκι να κοιτάω το ηλιοβασίλεμα με το γκομενακι χωρίς να σκέφτομαι λογαριασμούς!Μπορώ;
Υ.γ Γιατί πραγματικά ο άνθρωπος, οι περισσότεροι άνθρωποι τη σημερινή εποχή, είναι πραγματικά δυστυχισμένοι, μοναχικοί, εγκλωβισμένοι σε ρυθμούς δουλείας ή ανεργίας. Για ποιους; Γι' αυτούς που κάνουν την ζωή τους κόλαση για να ζήσουν οι συντεχνίες;
