Η μπίλια στο κόκκινο.
Στην ρουλέτα των μπουρδελιάριδων (όπως και στη ρουλέτα των τζογαδόρων ) υπάρχουν δύο βασικά χρώματα. Το κόκκινο και το μαύρο. Το κόκκινο το χρώμα του πάθους δηλώνει το πόσο πολύ καλά μπορεί να περάσει ο μπουρδελιάρης με την κορασίδα, και το μαύρο το πόσο άσχημα αντίστοιχα.
Επίσκεψη σήμερα στην Πιπινοβίκυ στο τσίρκο μιας που αρκετό καιρό είχα να την επισκεφθώ. Υπηρεσία ήταν μία μαντάμ από τις πιο ευγενικές παρουσίες στο χώρο με πρόσφατη θητεία και στο Λαφαμ.
Χωρίς πολλά πολλά πέρασα με το απλό των 30 ευρώ, σε λίγο ήρθε και η Βίκυ με πολύ πλατύ χαμόγελο που είχε και μια κάποιου είδους νοσταλγία μιας που είχε να με δει καιρό.
Χαδάκια στα όρθια πρώτα, πολύ μεγάλης σχετικά διάρκειας, με έκανε εντύπωση η πολύ καυλωμένη της ρόγα που ήταν κάγκελο στην κυριολεξία, την οποία όμως δεν με άφησε να την πιπιλίσω.
Στη συνέχεια ξάπλωμα στο κρεβάτι, πέρασμα καπότας σαν κάλτσα, και ξεκίνημα μιας πολύ δυνατής πίπας, ιδιαίτερα μεγάλης διάρκειας παρακαλώ, με πολλά deep throat !!!!!!! μέχρι πνιγμού που με εξέπληξαν ευχάριστα μιας που για μένα προσωπικά ήταν κάτι το καινούργιο στο ρεπερτόριο της Βίκυς. Χάιδεψα και επιμελώς την πίσω τρυπούλα της και εξωτερικά τα παχιά της μουνόχειλα χωρίς αντιρρήσεις, παρά μόνο όταν θέλησα να βάλω κάτι παραπάνω από το νυχάκι μου μέσα στην πίσω τρυπούλα της, τραβήχτηκε επιμελώς.
Στη συνέχεια ανέβασμα από πάνω, χωρίς να βάλει κρέμα , βάζοντας μόνο λίγο από το σάλιο της, όπου η συμμετοχή της άγγιξε το τέλειο με βαθιά καθίσματα όπου κυριολεκτικά σφυροκοπήθηκε μοναχή της δείχνοντας να το απολαμβάνει ιδιαίτερα.
Το τέλος ήρθέ με αυτή στα 4 την οποία γύρισα κατόπιν δικής μου προτροπής, όπου όχι μόνο άντεξε πολύ δυνατό σφυροκόπημα αλλά ακόμη και όταν έδειξα κάποια σημάδια κόπωσης αυτή με ένα πολύ πονηρό και λάγνο βλέμμα που με κοίταξε με βοήθησε να ανακάμψω και να συνεχίσω σαν ξυλοκόπος, όσπου να τελειώσω μέσα σε κτηνώδεις κραυγές.
Σήμερα η Βίκυ ήταν κάτι παραπάνω από καταπληκτική. Δεν μασούσε τσίχλα και δεν γνωρίζω αν κάτι τέτοιο ήταν συμπτωματικό ή πράγματι έχει αλλάξει ριζικά τη συμπεριφορά της αλλά εγώ οφείλω να καταθέσω τίμια την σημερινή μου εμπειρία.
Ο τίτλος της κριτικής μου ίσως αφήνει κάποια υπονοούμενα ότι όλα αυτά μπορεί να ήταν συγκαιριακά αλλά κατά βάθος πιστεύω ότι δεν ήταν.
Το πιπίνι πρέπει να άλλαξε συμπεριφορά, και αν κρίνω από το γεγονός ότι είναι πολύ κολλητή φίλή με τη Λάουρα και παίρνοντας παραδείγματα συμπεριφοράς από αυτήν, ίσως να αποτελέσει κάποιο από τα στανταράκια μας στο μέλλον. Ίδωμεν.
Θέλω να κάνω και μια ιδιαίτερη μνεία στην ευγενέστατη μαντάμ που έτυχε να την γνωρίζω από τη θητεία της στο Λαφάμ, και να πω ότι είναι από τις ευγενικότερες παρουσίες στο πόστο της, που ξέρει να αντιμετωπίζει τον πελάτη με χιούμορ και να προβάλει με πολύ έντεχνο τρόπο τα κορίτσια της.
Τέλος ο χώρος να πω ότι ήταν πεντακάθαρος και το δωμάτιο που πέρασα το έξω αριστερά από τα καλύτερα του χώρου.
