1) Η αιτιολογια της αποφασης δεν εχει και τοση σημασια αυτη τη στιγμη, στο εφετειο η υποθεση δικαζεται απο την αρχη.
2) Δεν "συνηργησε στην αποκρυψη", ετσι οπως το λες εχει συνεργησει κανονικα σε ανθρωποκτονια. Και το να καθεσαι και να κοιτας χωρις να αντιδρας, συνιστά εμψυχωση του δολοφονου, αρα ειναι συμμετοχη.
3) Την υπερασπιστικη μου γραμμη την εχω πει εξ αρχης. Ειμαστε συντετριμμενοι, ειχαμε πιει, λειτουργησαμε επιπολαια, ημασταν νεαροι και ανοητοι, εχουμε μετανιωσει, ζηταμε συγνωμη διαρκως, ζηταμε την επιεικεια σας, κλαιμε σε ολη την διαδικασια, πεφτουμε στα ποδια των γονιων για συγνωμη, κλπ κλπ. Και ικετευουμε για τα ελαφρυντικα που θα σπασουν τα ισοβια. Επισης πουλάμε τα παντα και προσφερουμε απο μονοι μας μεγαλο ποσο στους γονεις μεσω των δικηγορων, σαν ψυχικη οδυνη, συμβιβαστικά, χωρις να κάνουν αγωγή σε βαρος μας.
4) Ο συλλογος δεν θα την αφησει ετσι γιατι πολυ απλα δεν ειναι η πρωτη φορα.