για γέλια
Νομιζεις οτι μου τη λες τωρα?
για γέλια
δεν έχω διάθεση τέτοια και δε θα ασχολούμουν καν αν ειχαμε απλά διαφορετικά γούστα.Απλά αφορίζεις χωρίς να ξέρεις ή πιο σωστά με όσο νομίζεις πως ξέρεις,
Για τον Μπουνιουέλ(ο μέγας σουρεαλιστής)το πάει εκεί που το πάει πάντα,να γαμήσει κάθε "ιερό και όσιο",κάθε τι κατεστημένο,υποκριτικό,συντηρητικό.Εδώ ότι λέει ο τίτλος,την(μη φας έχουμε γλαρόσουπα)καλή κοινωνία.
Ο Καθρέφτης είναι ταινία αναμνήσεων,ονειρική αλλά σκληρή.Ψυχοβγαλτική αλλά λυτρωτική.Οπλίσου με υπομονή και δέστη,σαν φάρμακο.
Τα φτερά του έρωτα όπως και οι πιο πολλές ταινίες του Βέντερς δεν εχουν ηθοποιία ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΜΩΣ Ε.Ο Βέντερς ξέρει να κινηματογραφεί τις πόλεις,τα κτίρια,τα αρχιτεκτονήματα(Paris Texas,Tokyo Ga)Δεν το έχει με τα πρόσωπα,μέγας θαυμαστής του Αντονιόνι και του Ν.Ρεγκ.
και τα δύο ταινιάρες.Κινηματογραφεί τους χώρους σαν να είναι πρόσωπα σαν τον μέντορά του τον Αντονονιόνι.Καλα, για την ηθοποιια δεν παιρνω και ορκο γτ την ειχα δει πριν πολλα χρονια.
Παντως, μου ειχε αφησει μια πολυ καλη επιγευση. Ισως ηταν και καθαρα θεμα σκηνοθεσιας του Βεντερς...
(Μετα ειδα στα καπακια το Paris Texas και το American Friend και ξανατρελαθηκα)
subliminal marketing;Κατάλαβα απ αυτά που έγραψες σαν καλύτερα σενάρια έβερ,πάνω κάτω τι σ αρέσει.
Είναι φυσιολογικό να σ αρέσουν αυτά.Η ενστασή μου είναι στους αφορισμούς.
Στα πολιτικά τα πας ωραία(εκεί το μυαλό σου είναι πολύ πιο ανοιχτό)Το σινεμα,η τέχνη γενικά είναι για να θέτει ερωτήματα όχι για να δίνει απαντησεις(τις απαντήσεις τις δίνουν οι επιστήμες)
Ο Κοντοπίδης δεν έχει χιούμορ.
Υπαρχει το χασμα της γλωσσας στις Ασιατικες ταινιες. Για μενα δεν ειναι και ανυπερβλητο αλλα οπως και να το κανουμε σε επηρεαζει.Φίλε μου, τις ευρωπαϊκές τις έχω σε μεγάλη εκτίμηση και τις βλέπω όταν θέλω αλλά τις Ασιατικές ούτε σε trailer δεν τις αντέχω...
Τελικα, θα παραθεσετε τις ευρωπαϊκες (ή γενικα μη-χολυγουντιανες) ταινιες που θεωρειτε πως εχουν ΔΥΝΑΤΑ σεναρια, ή θα συνεχισετε να εκτιθεστε...??
Μαλλον δεν καταλαβαινεις τι εννοω λεγοντας σεναριο.
Σεναριο = ΠΛΟΚΗ. Οχι φιλοσοφια ζωης, ή περιγραφη ενος χαρακτηρα.
Ο Κισλοφσκι ειναι ενας κατεξοχην σκηνοθετης χωρις σεναρια. Οι Μπερτολουτσι και Φελινι, το ιδιο. Ο Τριερ, πιστευα το ιδιο (ενταξει, το Melancholia ειχε μια πρωτοτυπη συλληψη/ το Nymphomaniac δεν το εχω δει ακομα).
Με εξαιρεση το Χιτσκοκ (ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ δεν ηταν αυτος??), τον Κουροσαβα και τον Αλμοδοβαρ, δε νομιζω πως μπορουμε να κανουμε λογο για σεναρια.
Εγω θα προσθεσω και τον Κουστουριτσα, φυσικα (το Underground, ιδιαιτερα, ηταν συγκλονιστικο, αν και υπερβολικο).
Οπως και να 'χει, μιλαμε για καμια 20αρια-30αρια ταινιες, σε διαστημα πολλων δεκαετιων.
ΥΓ Υπαρχουν πολλες εξω-χολλυγουντιανες με ενδιαφεροντα κονσεπτ, αλλα τα ανακατευουν με απειρη αφελεια και τα κανουν εκνευριστικα. Αντιθετα, ο αμερικανικος τροπος ακολουθει ορθολογικη αναπτυξη της κεντρικης ιδεας (ακομα κι αν αυτη ειναι τρελη).
ΥΓ2 Δε μπορει να μου λες οτι το ιταλικο σινεμα ξεχωριζει για το σεναριό του!!! Σχεδον ολος ο Φελινι, ο Μπερτολουτσι και τοσοι ακομα ειναι μες στο abstract και το ασυναρτητο. Το ιδιο και ο Goddard και οι συν αυτω...
Δηλαδη, ΕΛΕΟΣ!
Φίλε μου τα γράψαμε, αλλά σβήστηκαν τα ποστ, όπως και το δικό σου που έκανες την ερώτηση!!!!Τελικα, θα παραθεσετε τις ευρωπαϊκες (ή γενικα μη-χολυγουντιανες) ταινιες που θεωρειτε πως εχουν ΔΥΝΑΤΑ σεναρια, ή θα συνεχισετε να εκτιθεστε...??
υμνος στην χαμενη ευκαιρια.Million Dollar Baby
το χω δει...γαμαει.Δες το Run Lola Run....γερμανική παραγωγή του 1998
Συλλογή μαργαριταριώνΜαλλον δεν καταλαβαινεις τι εννοω λεγοντας σεναριο.
Σεναριο = ΠΛΟΚΗ. Οχι φιλοσοφια ζωης, ή περιγραφη ενος χαρακτηρα.
Ο Κισλοφσκι ειναι ενας κατεξοχην σκηνοθετης χωρις σεναρια. Οι Μπερτολουτσι και Φελινι, το ιδιο. Ο Τριερ, πιστευα το ιδιο (ενταξει, το Melancholia ειχε μια πρωτοτυπη συλληψη/ το Nymphomaniac δεν το εχω δει ακομα).
Με εξαιρεση το Χιτσκοκ (ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ δεν ηταν αυτος??), τον Κουροσαβα και τον Αλμοδοβαρ, δε νομιζω πως μπορουμε να κανουμε λογο για σεναρια.
Εγω θα προσθεσω και τον Κουστουριτσα, φυσικα (το Underground, ιδιαιτερα, ηταν συγκλονιστικο, αν και υπερβολικο).
Οπως και να 'χει, μιλαμε για καμια 20αρια-30αρια ταινιες, σε διαστημα πολλων δεκαετιων.
ΥΓ Υπαρχουν πολλες εξω-χολλυγουντιανες με ενδιαφεροντα κονσεπτ, αλλα τα ανακατευουν με απειρη αφελεια και τα κανουν εκνευριστικα. Αντιθετα, ο αμερικανικος τροπος ακολουθει ορθολογικη αναπτυξη της κεντρικης ιδεας (ακομα κι αν αυτη ειναι τρελη).
ΥΓ2 Δε μπορει να μου λες οτι το ιταλικο σινεμα ξεχωριζει για το σεναριό του!!! Σχεδον ολος ο Φελινι, ο Μπερτολουτσι και τοσοι ακομα ειναι μες στο abstract και το ασυναρτητο. Το ιδιο και ο Goddard και οι συν αυτω...
Δηλαδη, ΕΛΕΟΣ!