Κάνεις κι ένα βασικό λάθος,ταυτίζεις το το θέμα με την υπόθεση-πλοκή.Το σινεμά δεν είναι "σηκώθηκα,πλύθηκα,ντύθηκα,πήγα στο σχολείο".Αυτό είναι έκθεση δημοτικού όχι κινηματογραφικό σενάριο γραμμικλο ή μη.
Το σινεμά μπορεί να ξεκινήσει απ τη μέση,να πάει στην αρχή(ας πούμε στο παρελθόν)και να μη φτάσει ποτέ σ ένα τέλος(λύση-κάθαρση)
Ναι, αλλα οι ανεγκεφαλοι διαλογοι του κλασικου ευρωπαϊκου σινεμα ειναι σαν ασκηση υπομονης.
ΟΚ το να μην υπαρχει αυστηρη δομη για να αφηνεται χωρος στην τεχνη, αλλα νομιζω πως το κακο παραγινεται πού και πού (ποτε σε αμερικανικες παραγωγες!)
Να σκεφτεις οτι και οι Αλπεις, ή ο Κυνοδοντας, ή η Κινεττα μου την εσπαγαν για τον ιδιο λογο, αλλα ηταν προφανες οτι ειχαν ενα νοητικο υποβαθρο απο πισω, οποτε το "συγχωρεσα" (Τις θεωρω αμιγως πολιτικες ταινιες - οπως και του Οικονομιδη).
Στο 8 1/2, το μονο υποβαθρο ειναι να δειξει ο Φελλινι ποσο γαμιας ειναι με την καμερα.