αγαπητέ, καταρχήν αυτό που γράφεις ότι ο Γιαννάκης έχει τόσο μεγάλο ρισπεκτ παγκοσμίως, ώστε οι διαιτητές να μην τολμούν να τον αδικήσουν, το πιστεύεις; Και η σφαγή του 2007 πώς δικαιολογείται;
Επειδή υπάρχει περίπτωση να τα έκανες σαλάτα καλοπροαίρετα, και να μην απομόνωσες έκ του πονηρού συγκεκριμένες προτάσεις για να αποπροσανατολίσεις την κουβέντα, θα σου εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ.
Είπα οτι ο σεβασμός και η πειθαρχία που εμπνέει ο γιαννάκης προέρχονται απο το χαρακτήρα του, τις αρχές του, τη συμπεριφορά του, και το θρυλικό παρελθόν του, και οι αποδέκτες ήταν κατά κύριο λόγο στο εσωτερικό. Δηλαδή στην ομάδα, στην ομοσπονδία, στα μέσα και στο ελληνικό κοινό. Εξ ου και τα παραδείγματα με τις γκάφες των μαϊντανών της ομοσπονδίας και των εμετικών καλοκαιρινών ήξεις αφήξεις των κακομαθημένων παικτών, που επι εποχής του ήσαν αδιανόητα.
Δευτερευόντως αναφέρθηκα και στην διεθνή αναγνωρισιμότητά του, για την οποία σε παραπέμπω στις τότε δηλώσεις των διάφορων Σιζέφσκι, Ντ'Αντόνι, Μπερντ κλπ.
Απο κει και πέρα, η σφαγή του 2007 (που θα γινόταν ακόμα και αν στον πάγκο είχαμε τον στάνκοβιτς) δεν έχει καμία σχέση με το non call του σπανούλη, το οποίο οφείλεται και σε άλλους παράγοντες.
Σου ξαναλέω όμως οτι διεθνώς το κύρος του ήταν τεράστιο, και δικαίως. Δεν είναι βλέπεις όλοι μαλάκες ελληνες που μόλις ανέλαβε τον ολυμπιακό έγινε αυτομάτως "βλαξ"... Ψαξε στα διεθνή μπασκετικά μπλογκ να δεις τα σχόλια των έκπληκτων χρηστών το 2008 στην είδηση της αποπομπής του απο την εθνική.
Κατά δεύτερον, αυτά που γράφει ο περσόνας, οκ, δεν είναι και εντελώς άσχετα (λανθασμένη η αρχική μου εκτίμηση), αλλά δεν είναι και η ουσία της κουβέντας. Το ψυχολογικό κομμάτι σίγουρα παίζει τεράστιο ρόλο, αλλά όχι και μεγαλύτερο από το τεχνικό κομμάτι όπως λες.
Επειδή δεν πρόκειτα για συνταγή ζαχαροπλαστικής, κανείς δεν θα σου πει "θέλουμε 500 γραμμάρια τεχνική ικανότητα, 450 ψυχολογία, μισό κουτάλι scouting" κλπ.
Όλα είναι σημαντικά. Η ουσία της κουβέντας είναι οτι η ιδιοσυγκρασία και τα χαρακτηριστικά του γιαννάκη (τα ίδια που τον οδηγούσαν στο καθοριστικό τρίποντο όταν έπαιζε), μαζί με τον μύθο που τον συνοδεύει ως παίκτη απέναντι στις νέες γενιές, ήταν ιδανικά στις σχέσεις του με το γενικότερο περιβάλλον της εθνικής.
το αν ένας προπονητής είναι καλός ή όχι είναι ένα από τα πιο δυσεπίλυτα προβλήματα στον αθλητισμό.
Πάμε τώρα στο τεχνικό κομμάτι, παρόλο που ήταν δευτερεύον στην κουβέντα.
Δυσεπίλυτο όπως λες είναι για όποιον το κουβεντιάζει στο καφενείο. Για όποιον έχει ασχοληθεί ενδελεχώς και ενεργά με το μπάσκετ δεν είναι καθόλου δυσεπίλυτο.
Ο γιαννάκης σίγουρα δεν είναι ομπράντοβιτς, ούτε ιβκοβιτς. Σε αυτά τα επίπεδα όμως το να σχεδιάσεις ενα play, μια άμυνα, μια παγήδα κλπ. είναι κατι που καλώς ή κακώς το κάνουν όλοι, εκτός του οτι έχουν ολόκληρο τιμ. Οι καλοί προπονητές ξεχωρίζουν στις λεπτομέρειες, και κυρίως στο κοουτσάρισμα των κρίσιμων στιγμών των καθοριστικών αγώνων, υπο πίεση.
Για να σου δώσω ενα παράδειγμα, ο ζούρος έχασε το παιχνίδι με τη νιγηρία στα τελευταία δευτερόλεπτα, έστω και αν προηγείτο με εναν πόντο, γιατί επέλεξε να μην κάνει φάουλ και να έχει την τελευταία επίθεση, σε ενα ματς όπου η ομάδα είχε γενικά καλή επίθετική λειτουργία και κακή άμυνα. Ο ιωαννίδης απο την άλλη έχανε μονίμως τα καθοριστικά ματς γιατί φόρτωνε με υπερβολική πίεση τους παίκτες. Ο γιαννάκης κέρδιζε συστηματικά στα τελευταία δευτερόλεπτα ματς σχεδόν χαμένα, γιατί έκανε τις σωστές επιλογές τη σωστή στιγμή, για να στο πω σχηματικά.
Ας πούμε όμως, για την οικονομία της κουβέντας, οτι είμαστε όλοι τεχνικά άσχετοι απο μπάσκετ. Την απάντηση σε αυτήν την περίπτωση θα στη δώσουν τα αποτελέσματα. Αυτά άλλωστε καθορίζουν και την τύχη των προπονητών.
Πάμε λοιπόν.
Εθνική με γιαννάκη στον πάγκο, απο το 97 που έγινε προπονητής.
1997, ημιτελικός ευρωπαικού
1998, ημιτελικός παγκοσμίου κυπέλλου (όπου κόντραρε μέχρι την παράταση μια πολύ καλή γιουγκοσλαβία)
2004, πέμπτη σε ολυμπιάδα (το καλύτερο πλασάρισμα σε ολυμπιακούς αγώνες, όπου κόντραρε στα ίσα και με ανανεωμένο ρόστερ, την καλύτερη και χρυσή αργεντινή που εμφανίστηκε ποτέ).
2005, πρωταθλήτρια ευρώπης
2006, τελικός παγκοσμίου κυπέλλου (με ρεκόρ νικών 9-1, όπου εαν η σειρά των αγώνων ήταν πρώτα με ισπανία και μετά με ΗΠΑ, ενδεχομένως να το είχε σηκώσει)
2007, ημιτελικός ευρωπαικού (όπου εμφανίστηκε πιθανότατα η καλύτερη εθνική όλων των εποχών, και χωρίς την σφαγή του ημιτελικού ενδεχομένως να ήταν πάλι πρωταθλήτρια)
2008, πεμπτη σε ολυμπιάδα (όπου καθοριστικά ήταν τρία ατομικά λάθη στα τελευταία δευτερόλεπτα, αν και πάλι έχασε για ένα σουτ με την αργεντινή)
Εθνική χωρίς γιαννάκη στον πάγκο
1999, τελευταία στο ευρωπαικό
2000, απούσα απο την ολυμπιάδα του σύδνευ
2001, ενδέκατη στο ευρωπαικό,όπου έχασε το χιαστί απο την... υπερδύναμη γερμανία
2002, απούσα απο το παγκόσμιο, για πρώτη φορά μετά το 1982...
2003, πέμπτη στο ευρωπαικό
2009, τρίτη στο ευρωπαικό, η μοναδική επιτυχία χωρίς τον γιαννάκη
2010, ήττα στους 32 στο παγκόσμιο, μετά απο σκοπιμότητες, εσκεμμένες ήττες, και άλλες παρόμοιες ομορφιές.
2011, έκτη στο ευρωμπάσκετ
2012, απούσα απο την ολυμπιάδα, ηττημένη απο τη νιγηρία.