Μου αρέσει αυτή η κουβέντα και θέλω να σας κάνω μια ερώτηση:πότε-τα τελευταία χρόνια-"έπιασε" στον Παναθηναϊκό ένα μεγάλο όνομα;Δεν ξέρω αν αδικήσαμε κανέναν,ή αν οι επιλογές ήταν λανθασμένες,όμως κανένας παίχτης που ήρθε σαν μεγάλο και βαρύ όνομα,δεν έκανε κάτι στην ομάδα μας.Τι να πρωτοθυμηθώ,Vlaovic,Asanovic,Biscan,Conseicao,Yarni(πωπω τι είπα τώρα),ή ο άλλος ο Βραζιλιάνος σέντερ μπακ που είχαμε,ο Julio Cesar,που θυμάμαι στο ΟΑΚΑ παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ και να τον πέρνει στο σπριντ ο Βρύζας!!!
Εγώ θα προτιμούσα να έχουμε παίχτες διψασμένους για μπάλα,τίτλους και ατομικές φιλοδοξίες-π.χ.Μάτος,Ρουκάβινα-και να τους (μοσχο)πουλάμε μετά από 2-3-4 χρόνια.Φυσικά να έχει έναν βασικό κορμό η ομάδα,που να περιλαμβάνει οπωσδήποτε τερματοφύλακα και 1-2 το πολύ παιχταράδες που να "κουμαντάρουν" τους νέους και να υπάρχει και ο ΑΡΧΗΓΟΣ που θα είναι ο πάτερ-φαμίλιας που λέμε.
Για δείτε τι γίνεται στο μπάσκετ μας.Υπάρχει μια βάση στεθερή για χρόνιαμετά είναι ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ,υπάρχουν 1-2 ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ(Σάρας,Διαμαντίδης)και μετά παίχτες που είναι "αναλώσιμοι".Να μην παρεξηγηθώ παιδιά,δεν θεωρώ αναλώσιμο τον Σπανούλη ή τον Τσαρτσαρή,όμως αν θελήσουν να φύγουν-όπως το έκανε ο Bill-δεν θα μείνει πίσω η ομάδα με τεράστια κενά.
Μπορεί να γίνει και κάτι τέτοιο στην ποδοσφαιρική ομάδα?Δεν θέλω να παντρευτώ κανέναν παίχτη,θέλω να χρησιμοποιούν τον Παναθηναϊκο ως σκαλοπάτι για να πάνε παραπάνω,έτσι θα ωφελούνται και οι ίδιοι αλλά και η ομάδα