ΚΑλημέρα σε όλους
Ημέρα 5η σήμερα.
χθές πάλι δουλίτσα και στο γραφείο καφεδάκι, μετά πήγα και για ένα καφέ έξω, εσπρεσσάκι μακιάτο παρακαλώ.
Η όλη μέρα πέρασε κάνοντας κάτι. Γενικότερα έχω δεί ότι δεν αφήνω το χρόνο να περνάει ανεκμετάλευτος. Συνέχεια κάνω κάτι και όχι από νευρικότητα. Αλλά επειδή δεν έχω τι άλλο να κάνω και δε μπορώ απλά να κάθομαι όπως με το τσιγάρο παλιά. Ώρες που μπορεί να καθόμουν και να έπινα πχ μια κοκα κολα και να έλιωνα με το τσιγάρο τώρα δεν υπάρχουν.
Το βράδυ πήγα σε ρεμπετάδικο. ΠΡιν πάω ήδη μέσα μου φοβόμουν και έλεγα
"ρε μαλάκα μέσα σε 5 μέρες πίνεις κανονικά καφέ, άραξες με φίλους σπίτι για μπύρες, και τώρα ρεμπετάδικο? Ε τα θέλει ο οργανισμός μου"
Έφαγα καλά, ήπια τον κώλο μου. Επειδή παλιά με το τσιγάρο μπορεί να σιγοέπινα και να κάπνιζα ταυτόχρονα, τώρα οι γουλιές ήταν απανωτές. Καταρχάς μου πέρναγε από το μυαλό, μήπως γίνω γκολ από το μεθύσι και καπνίσω χωρίς να έχω πολλές αναστολές λόγω μέθης.
Πήρα και ρακόμελα.. με λίγα λόγια το γάμησα και γύρισα σπίτι κουδούνι.
Το πόρισμα..
Άκαπνος και εύκολα !!!
Δεν είναι ότι δε μου ήρθε στο μυαλό η φάση που κάπνιζα παλιά με το ποτάκι μου και μάρεσε. Απλά πιο πολύ θέλω να το κόψω και υπερτερεί.
Θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο γιαυτό το σχόλιο που έγραψε μια μέρα. Καμιά φορά μπορεί να πούμε κάτι σε έναν άγνωστο, και ο τρόπος ή αυτά που θα του πούμε να τον αγγίξουν πολύ περισσότερο από όσα λόγια έχει συνολικά ακούσει στη ζωή του για τη διακοπή καπνίσματος.
Φίλε σε ευχαριστώ, κάθε μέρα μπαίνω και διαβάζω αυτό που έχεις γράψει γιατί μου δίνει δύναμη και πάθος να μην καπνίζω.
Ρε σεις αράχτε,δεν είναι και τίποτα δύσκολο ούτε επιστήμη. Οκ θέλει λίγο να ζοριστείς και να πιέσεις τον εαυτό σου. Αν κάτσεις και σκεφτείς τι σημαίνει για άλλους να ζορίσουν τον εαυτό τους να κάνουν χειμιοθεραπείες και να βλέπουν τον εαυτό τους να αργοπεθαίνει το να πιεστείς για να μη κάνεις ένα τσιγάρο δεν φαίνεται και πολύ μεγάλη θυσία...