Παρακολουθώ τα επιχειρήματα τα οποία είναι υπέρ της διατήρησης της βουλευτικής ασυλίας και του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Γελάω:
Να καταργηθούν όλα, χθες, για να ειμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Όποιος δεν θέλει ή φοβάται, να μην γίνει υπουργός ούτε βουλευτής, λες και τους βάλανε με το ζόρι. Αν φοβούνται, να μην είναι υποψήφιοι αλλά να κάτσουν στις δουλειές τους, όσοι έχουν, ή να ψάξουν να βρουν, όσοι δεν έχουν. Λες και ο εργαζόμενος δεν διώκεται άδικα από τον εργοδότη, κάποιες φορές. Λες και ο γιατρός δεν διώκεται άδικα από τον ασθενή, κάποιες φορές. Λες και ο δάσκαλος δεν διώκεται άδικα από τον γονιό μαθητή, κάποιες φορές. Ή ο δικηγόρος από τον πελάτη, κάποιες φορές. Ας αφήσουν λοιπόν οι βουτυρομπεμπεδες πολιτικοί μας την κλάψα και τις δικολαβιστικες εξυπνάδες και ας δουλέψουν.