Ποια λα'ι'τ ρε μεγάλε,αυτή έχει παίξει με τραβελια και στραπ ον....
Είπα, δεν έχω δει πολλά από τη Moana Pozzi. Καναδυό σκηνές από Salieri μόνο.
Όταν λέω για "λάιτ διαστροφή" στο ιταλικό πορνό εννοώ άλλο πράγμα. Μιλάω γι αυτή τη μαεστρία με την οποία μπορούσαν να ακουμπάνε πάνω σε διάφορα φετίχ, χωρίς όμως ποτέ οι ταινίες τους να γίνονται φετιχιστικές! Ας πούμε, μπορεί να σου πετούσαν λίγη ποδολαγνεία εδώ κι εκεί, αλλά όχι με τρόπο που να σε κάνει να λυπάσαι τον άντρα. Υπήρχε πάντα class. Ένα παράδειγμα:
Anita blond i piaceri del feticismo sc 1 watch online hight quality video
noodlemagazine.com
Επίσης η θεματολογία. Οι Ιταλοί σκηνοθέτες ήταν οι απόλυτοι μύστες της αμαρτίας*. Υπήρχε πάντα μια διονυσιακή extravaganza στο σενάριο στο ιταλικό πορνό των 90s, που το ανέβαζε τουλάχιστον ένα σκαλί πάνω από τo γαλλικό στούντιο Marc Dorcel, και πολλούς ορόφους πιο ψηλά από τον υπόλοιπο ανταγωνισμό. Και ειδικά από τους ρούκουνες τους Αμερικάνους που ακόμα τότε ήταν πουριτανοί -κάπου έχω διαβάσει ότι εισήγαγαν λογοκριμένες ιταλικές βιντεοκασέτες πορνό. Τόσο γίδια. Εν τω μεταξύ οι Αμερικάνοι δε νομίζω να γνώρισαν ποτέ την αληθινή ποιότητα στο πορνό. Από τον πουριτανισμό πέρασαν στο φτηνιάρικο gonzo του καναπέ και μετά στα gay friendly ξεφτιλίκια του σήμερα.
* Το οποίο ίσως να ειναι απότοκο της δημοφιλίας των ιταλικών σεξοκωμωδιών στα 70s (ή ακόμα και του Παζολίνι) που διαμόρφωσαν διαφορετικά μυαλά.