αναλογα το συστημα και την χωρα που ζεις
εαν γεννηθεις σε φτωχη χωρα και μεγαλωσεις,απλα την γαμησες
μην ξεχνατε οτι το σχολειο,η σπουδες και αυτα, ενα κομματι ψωμι σου προσφερουν,τιποτα περισσοτερο
να φτασω 55-60 ετων να λεω οτι εχω 50 σελιδες βιογραφικο?
γιατι να μην λεω στα 55 πηδηξα τοσες,ταξιδεψα εκει,γνωρισα αυτον και αυτον,εμαθα απο την ζωη αυτο και αυτο
καμια δεν ειναι η καλυτερη ηλικια ντε και καλα τοτε
μπορει
ο αλλος να περασει τα καλυτερα του χρονια στην δεκαετια των 50
μπορει στα 30...
Δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα αυτό.
Κάθε ηλικία έχει κάποια πλεονεκτήματα και κάποια μειονεκτήματα.
Αμα είσαι πιτσιρικάς είσαι λίγο στα αρχίδια σου, γκομενίζεις χωρίς δεσμεύσεις και υποχρεώσεις, έχεις καλύτερη υγεία αλλά από την άλλη συνήθως δεν έχεις φράγκα, είσαι ανερμάτιστος χωρίς εμπειρία με αποτέλεσμα να κάνεις επιπόλαιες επιλογές.
Όταν σιτέψεις λίγο πατάς καλύτερα στα πόδια σου, αντιλαμβάνεσαι καθαρότερα τι παίζει γύρω σου, βγάζεις κάνα ευρώ παραπάνω για να χαρείς τις μικροαπολαύσεις της ζωής αλλά αρχίζουν τα προβλήματα υγείας, παίρνεις κανένα μπλε χαπάκι για να σου σηκωθεί, αποκτάς καμιά καραφλίτσα ή κοιλούμπα.
Σε ακόμα μεγαλύτερη ηλικία αποκτάς μια γαλήνη και παρρησία μια και ούτε τα γκομενικά σε απασχολούν, ούτε με τι αμάξι κυκλοφορείς ούτε τα λοιπά άγχη επιβεβαίωσης που έχουν οι μεσήλικες. Το αντίτιμο της σοφίας αυτής όμως είναι οτι δεν έχεις να προσμένεις τίποτε άλλο.
Αρα, ποιά πενταετία ή δεκαετία μπορείς να επιλέξεις; Και κυρίως... τι κάνεις όταν αυτή περάσει; Κάθεσαι και αναπολείς τι ωραία που ήταν;
Οχι Τάκη...
Το πόσο καλά περνάς εξαρτάται από τη στάση ζωής που έχεις.
Χρειάζονται κάποιες απαραίτητες προυποθέσεις. Καλή υγεία και κάποια (λίγα) χρήματα.
Αμα είσαι δημιουργικός, αισιόδοξος και μαχητής προχωράς πάντα μπροστά και απολαμβάνεις τη ζωή σε όλες τις φάσεις της.
Αμα είσαι καρμίρης, μεμψίμοιρος και ανόητος πάντα κάτι θα σου φταίει που θα νομίζεις οτι σε κρατάει πίσω.
Τρομερη συζητηση παιδια, να ειστε καλα!
Οντως, το πως περνας σε καθε ηλικια, ειναι σε μεγαλο βαθμο υποκειμενικο, αλλα ομως η εμπειριες σας που αναφερετε εδω, φωτιζουν το θεμα απο πολλες πλευρες.
Πχ, καποιος που στα νιατα του ηταν μες τα βιβλια ή δεν ειχε φραγκα ή δεν ηξερε πως να δικτυωθει με γκομενες,
μπορει να περνουσε χειροτερα στα 25 του,
απ'οτι μπορει να περνα στα 50 του,
που ξερει το τι και το πως, και εχει αφησει πισω του ολες τις νεανικες μαλακιες...
Καποιος ομως που τα εσπαζε ολα στα 25, λογικα στα 50 του δεν θα μπορει να συγκριθει με τον ιδιο του τον εαυτο στα 25, αρα ισως στα 50 να ειναι οντως χειροτερα....
Ειναι ολα αρκετα σχετικα, και υποκειμενικα, αναλογα με την προσωπικη ιστορια του καθενος.
Θεωρω ομως οτι σε γενικες γραμμες, ανεκαθεν το λεγαμε με φιλους μου, παει οπως το λεει ο politis.
Βασικα, δεν θα μπορουσα να τα πω καλυτερα απο τον politis.
Καθε ηλικια εχει τα δικα της, και δεν ειμαι σιγουρος οτι αναγκαστικά 'μεγαλυτερη ηλικια' = 'χειροτερα', ακριβως γιατι ειναι πολυπαραγοντικο θεμα,
κι αυτα ακριβως λετε εδω κι εσεις.
Επανερχομαι βεβαια στο θεμα 'αυτοβελτιωση', δηλαδη, περνωντας τα χρονια οντως να εχεις δουλεψει με τον εαυτο σου και να εχεις επενδυσει ποικιλοτροπως σε αυτον,
ωστε να εχεις να περιμενεις πραγματα οσο μεγαλωνεις, καποιες 'αποδοσεις'(οχι κατ'αναγκη οικονομικες!) που θα σε κανουν να εχεις μια σχετικη ηρεμια στη ζωη, γνωριζοντας προς τα που πανε τα πραγματα,
και πως να την περνας καλυτερα, δεδομενων των συνθηκων και περιορισμων.
Γιατι εχω δει και ανθρωπους που αν και ηλικιακα μεγαλωνουν, δεν κερδιζουν κατι απο 'ωριμοτητα', γιατι ακριβως δεν εδωσαν εμφαση στους εαυτους τους, ή ειχαν ατυχιες, ή ειδαν κοντοφθαλμα τα χρονια που ηταν νεοτεροι, ή πηραν λαθος αποφασεις κλπ,
με αποτελεσμα, μεγαλωνοντας και πλησιαζοντας στη μεση ηλικια, αντι να εχουν αλλου ειδους 'αβανταζ', να μην το εχουν, και να αποχαιρετουν και την νιοτη...
Γενικα, μεγαλωνοντας ο ανθρωπος καταλαβαινει οτι τιποτε δεν κερδιζεται και δεν χαριζεται, οσο κι αν καποια θεματα σιγουρα ειναι και θεμα τυχης.
Και βεβαια, καλα ειναι να απολαμβανει οσο μπορει, την φαση που βρισκεται.
Θυμαμαι οταν ειμαστε φοιτητες, ζηλευαμε καποιους μεγαλους, γιατι ειχαν αμαξι, χρηματα, ειχαν τροπους που εμεις δεν ειχαμε-για προσεγγιση, ξεχωριζαν απο εμας που ειμασταν 'παιδαρελια', κλπ
και στην σχολη επαιζαν μπαλα με ολες,
ενω εμεις αρκουμασταν με οτι περισσευε....
Θελω να πω, οτι ενω θεωρητικα παιζεις ανεμελια κι ετσι,
βλεπαμε τι επαιζαν οι μεγαλυτεροι (εμεις 20αρηδες, και ηταν κατι λιγοι 30αρηδες στη σχολη, για δευτερες σπουδες), και μας επεφταν τα σαγονια...εμεις δεν υπηρχε περιπτωση να παιξουμε τετοια μπαλα, δεν ειχαμε τα φοντα τοτε...
Οχι οτι περασαμε ασχημα βεβαια..
Αλλα θελω να πω, ποσο σχετικα ειναι ολα.
Μπορει να εισαι 50αρης, και να σε εχει παρει για διαφορους λογους η κατω βολτα, και να θυμασαι τα παλιοτερα χρονια σου και να εισαι μες τη νοσταλγια...
κι απο την αλλη...
Μπορει να εισαι εικοσαρης, και να εχεις λιγοτερες επιλογες απο σαρανταρης, οπως ανεφερα και το παραπανω παραδειγμα...
Νομιζω οτι μπορει να συνεχισει αυτη η τοσο ωφελιμη συζητηση!