Φίλε μου εδώ θα διαφωνήσω. Όχι σε σχέση με την φύση ή χαρακτηρισμό της ευθύνης αλλά για το κατά ποσο υπάρχει σε σχέση με τον πλοίαρχο.
Για του λόγου το αληθές παραθέτω περίληψη/σκεπτικό απόφασης του Αρείου Πάγου
———-
Απόφαση 121 / 2012 (Ζ, ΠΟΙΝΙΚΕΣ)
Περίληψη:
Σωματική βλάβη από αμέλεια από υπόχρεο και παράβαση του άρθρου 25 παρ. 1 Ν. 2224/1994 από αμέλεια – αμέλεια με συνδρομή των όρων της ΠΚ 15 – για τη μη αποτροπή ορισμένου αποτελέσματος από τον υπόχρεο, απαιτείται ιδιαίτερη νομική υποχρέωση προς τούτο, η οποία μπορεί να πηγάζει από ρητή διάταξη νόμου ή από σύμπλεγμα νομικών καθηκόντων που συνδέονται με ορισμένη προηγούμενη συμπεριφορά του, από την οποία δημιουργήθηκε ο κίνδυνος επέλευσης του εγκληματικού αποτελέσματος – ανεξάρτητα από την ευθύνη του Α' Μηχανικού για τη λήψη μέτρων ασφαλείας κατά την εκτέλεση εργασιών στο μηχανοστάσιο του πλοίου κατ’ άρθρο 77 του Δ 806/1970, που αποτελεί «Κανονισμό εργασίας επί ελλ. φορτηγών πλοίων», υπάρχει παράλληλη ευθύνη και του πλοιάρχου του πλοίου, ο οποίος κατ’ άρθρο 4 του αυτού ΒΔ/τος δικαιούται για την ασφάλεια του πλοίου και των επιβαινόντων να διατάξει και να επιβάλλει τη λήψη όλων εκείνων των μέτρων, τα οποία επιβάλουν η ναυτική τέχνη, εμπειρία, οι νόμοι και οι κανονισμοί. Αβάσιμος ο λόγος για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων και νόμιμη η καταδίκη του για σωματική βλάβη από αμέλεια από υπόχρεο και παράβαση του άρθρου 25 παρ. 1 του Ν. 2224/1994 του αναιρεσείοντος πλοιάρχου, λόγω παράλληλης ευθύνης και αυτού προς τον Α΄ Μηχανικό. Απορρίπτει αίτηση αναίρεσης.
————-
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο πλοίαρχος την πλήρωσε για αξιοποινη πράξη του Α’ μηχανικού
Είναι κανόνας στο Ναυτικο ποινικό δίκαιο αλλά και γενικότερα στο Ναυτικο δίκαιο ότι ο πλοίαρχος είναι υπεύθυνος για όλες τις πράξεις του πληρώματος (πάντα με κάποιες εξαιρέσεις).