Πλακωσαν και οι υπολοιποι γραφικοι να δουνε καυγα.
Δε γαμιεστε εδω μεσα ρε αργοσχολοι.
ε αμα βαριουνται τα παιδια.για πες μου λοιπον ποιος ειναι αυτος που λες εγω την κυριακη γραφτηκα.
Πλακωσαν και οι υπολοιποι γραφικοι να δουνε καυγα.
Δε γαμιεστε εδω μεσα ρε αργοσχολοι.
Το ήξερα ότι θα το πεις
Φίλος πολύ όμορφη η περιγραφή σου, σε πολλές σου αναφορές ήσουν to the point. Μου έχει τύχει να βγω μόνος για καφέ σε ταξίδι επαγγελματικό. Όντως υπάρχει μια αίσθηση ελευθερίας, δεν πρέπει να απολογηθεις σε κανένα π.χ. ένα φλερτ με διπλανό τραπέζι. Βέβαια μπορεί να θεωρηθεί μοναχικός καφές και η βόλτα στην παραλία (Θεσσαλονίκη εδώ), που σε κάποια στιγμή θα σταματήσεις να πιεις ένα αναψυκτικό, το οποίο κάνω αρκετά συχνά. Δεν μου έχει τύχει όμως κάποια τυχαία γνωριμία που να εξελιχθεί σε περιπέτεια από μοναχική βόλτα.Βγαίνετε έξω μόνοι για ποτό καφέ;
Σήμερα της εθνικής εορτής καθώς δεν είχα επιλογές από παρέα για να βγω, αποφάσισα να κατέβω στην πόλη μου μόνος. Αφού περπάτησα αρκετή ώρα μπήκα σε ένα καλό καφέ της πόλης σε περίοπτη θέση του μαγαζιού με θέα. Ήταν νωρίς και δεν είχε ξεκινήσει η παρέλαση. Οπότε βρήκα εύκολα την καλύτερη θέση στο σχετικά άδειο μαγαζί. Τα συναισθήματα στην αρχή ήταν ανάμεικτα επειδή καθόμουν μόνος. Κάτι σαν άγχος μη με θεωρήσουν περιθωριοποιημένο ή ακόμα χειρότερα μήπως με λυπούνται. Έτσι παρατηρούσα τυχόν επικριτικά βλεμματα ή οίκτου από τους άλλους. Όμως όχι, στην πραγματικότητα κανένας δεν ενδιαφέρεται, και αυτή η αδιαφορία ήταν ωφέλιμη ώστε ώρα με την ώρα να συνηθίζω να είμαι μόνος ανάμεσα στον κόσμο χωρίς να έχω τον τρόμο της περιθωριοποίησης. Βέβαια η πόλη μου δεν είναι απρόσωπη όπως κάποια μεγαλούπολη και έχω μία κάποια υπόληψη και έτσι δεν αισθανόμουν μόνος. Μετά τον σκόπελο του αρχικού τρόμου της περιθωριοποίησης άρχισα να σχολιάζω μέσα μου τις κορασίδες που περνούσαν από μπροστά μου. Παρόλο που ήμουν μόνος ένιωθα πιο ανεξάρτητος και επιθυμητός σε αυτές. Να επισημάνω ότι τα άτομα που βγαίνω τα σαββατόβραδα είναι ναυάγια αλλά δεν έχω άλλες επιλογές. Και εγώ πρέπει να είμαι λίγο σαν αυτούς αλλά έχω περισσότερες δυνατότητες λόγω της υπόληψης που προανέφερα. Και μάλλον έχω περισσότερες πιθανότητες για γνωριμία μόνος παρά μαζί με τους φίλους μου. Δεν ψάχνω απαραίτητα για πρόθυμες με εμένα γυναίκες γυναίκες. Ψάχνω εκείνη για την οποία θα είμαι εγώ πρόθυμος να κάνω κάτι μαζί της με αμοιβαίο βέβαια ενδιαφέρον από τη μεριά της. Σιγά σιγά όταν κάθεται κάποιος μόνος σε μπαρ ή καφέ παρατηρεί καλύτερα τον κόσμο. Διαπιστώνω ότι οι "επιθυμητές" είναι αεράτες και σίγουρες και είναι ακριβώς εκείνες με δεμένο τον γάιδαρο τους, δηλαδή έχουν ήδη κάποιον σύζυγο ή συντροφο και απλά βγαίνουν για την επιβεβαίωση. Από την άλλη κάποιες "μαγκωμένες" με κάπως μίζερη αύρα είναι οι απολύτως ελεύθερες που ψάχνονται και στην προσπάθεια τους να αναδειχτούν υιοθετούν μία μάλλον αμυντική στάση μέχρι να αφήσουν ένα παραθυράκι σε αυτόν που τους ενδιαφέρει πραγματικά. Και εγώ ψάχνω αυτήν την χαραμάδα που ενίοτε μισοανοίγει μισοκλείνει. Μιλάω για τις περιπτώσεις που δεν ψάχνονται για ευκαιριακή σχέση αλλά για πιο μακροχρόνια.
Εσείς βγαίνετε μόνοι σας για ποτό ή καφέ; Σας είναι τρομακτικό ή ενίοτε σας δίνει μία αίσθηση του ελεύθερου μοναχικού λύκου που έχει την ελπίδα να ξεμοναχιάσει κάποια ωραία περίπτωση για κάτι όμορφο;
Καλησπέρα, και εγώ έχω αρχίσει να βγαίνω μόνος, τα πρωινά, είναι λίγο έως πολύ άβολα, σίγουρα θα προτιμούσα κάποια παρέα, αλλα από το να κάθεσαι μόνος στο σπίτι δεν προκειτε να σου κάτσει κάτι, προσπαθώ να βρω μέρος που να έχει και κάποιο νόημα…μέχρι στιγμής τίποτα το ενδιαφέρον δεν έχω συναντήσει…Βγαίνετε έξω μόνοι για ποτό καφέ;
Σήμερα της εθνικής εορτής καθώς δεν είχα επιλογές από παρέα για να βγω, αποφάσισα να κατέβω στην πόλη μου μόνος. Αφού περπάτησα αρκετή ώρα μπήκα σε ένα καλό καφέ της πόλης σε περίοπτη θέση του μαγαζιού με θέα. Ήταν νωρίς και δεν είχε ξεκινήσει η παρέλαση. Οπότε βρήκα εύκολα την καλύτερη θέση στο σχετικά άδειο μαγαζί. Τα συναισθήματα στην αρχή ήταν ανάμεικτα επειδή καθόμουν μόνος. Κάτι σαν άγχος μη με θεωρήσουν περιθωριοποιημένο ή ακόμα χειρότερα μήπως με λυπούνται. Έτσι παρατηρούσα τυχόν επικριτικά βλεμματα ή οίκτου από τους άλλους. Όμως όχι, στην πραγματικότητα κανένας δεν ενδιαφέρεται, και αυτή η αδιαφορία ήταν ωφέλιμη ώστε ώρα με την ώρα να συνηθίζω να είμαι μόνος ανάμεσα στον κόσμο χωρίς να έχω τον τρόμο της περιθωριοποίησης. Βέβαια η πόλη μου δεν είναι απρόσωπη όπως κάποια μεγαλούπολη και έχω μία κάποια υπόληψη και έτσι δεν αισθανόμουν μόνος. Μετά τον σκόπελο του αρχικού τρόμου της περιθωριοποίησης άρχισα να σχολιάζω μέσα μου τις κορασίδες που περνούσαν από μπροστά μου. Παρόλο που ήμουν μόνος ένιωθα πιο ανεξάρτητος και επιθυμητός σε αυτές. Να επισημάνω ότι τα άτομα που βγαίνω τα σαββατόβραδα είναι ναυάγια αλλά δεν έχω άλλες επιλογές. Και εγώ πρέπει να είμαι λίγο σαν αυτούς αλλά έχω περισσότερες δυνατότητες λόγω της υπόληψης που προανέφερα. Και μάλλον έχω περισσότερες πιθανότητες για γνωριμία μόνος παρά μαζί με τους φίλους μου. Δεν ψάχνω απαραίτητα για πρόθυμες με εμένα γυναίκες γυναίκες. Ψάχνω εκείνη για την οποία θα είμαι εγώ πρόθυμος να κάνω κάτι μαζί της με αμοιβαίο βέβαια ενδιαφέρον από τη μεριά της. Σιγά σιγά όταν κάθεται κάποιος μόνος σε μπαρ ή καφέ παρατηρεί καλύτερα τον κόσμο. Διαπιστώνω ότι οι "επιθυμητές" είναι αεράτες και σίγουρες και είναι ακριβώς εκείνες με δεμένο τον γάιδαρο τους, δηλαδή έχουν ήδη κάποιον σύζυγο ή συντροφο και απλά βγαίνουν για την επιβεβαίωση. Από την άλλη κάποιες "μαγκωμένες" με κάπως μίζερη αύρα είναι οι απολύτως ελεύθερες που ψάχνονται και στην προσπάθεια τους να αναδειχτούν υιοθετούν μία μάλλον αμυντική στάση μέχρι να αφήσουν ένα παραθυράκι σε αυτόν που τους ενδιαφέρει πραγματικά. Και εγώ ψάχνω αυτήν την χαραμάδα που ενίοτε μισοανοίγει μισοκλείνει. Μιλάω για τις περιπτώσεις που δεν ψάχνονται για ευκαιριακή σχέση αλλά για πιο μακροχρόνια.
Εσείς βγαίνετε μόνοι σας για ποτό ή καφέ; Σας είναι τρομακτικό ή ενίοτε σας δίνει μία αίσθηση του ελεύθερου μοναχικού λύκου που έχει την ελπίδα να ξεμοναχιάσει κάποια ωραία περίπτωση για κάτι όμορφο;
Μια φορά έτυχε να είμαι ο μοναδικός εξοδούχος από την Μοίρα που υπηρετούσα και έκατσα σε μια καφετέρια για καφέ.Βγαίνετε έξω μόνοι για ποτό καφέ;
Σήμερα της εθνικής εορτής καθώς δεν είχα επιλογές από παρέα για να βγω, αποφάσισα να κατέβω στην πόλη μου μόνος. Αφού περπάτησα αρκετή ώρα μπήκα σε ένα καλό καφέ της πόλης σε περίοπτη θέση του μαγαζιού με θέα. Ήταν νωρίς και δεν είχε ξεκινήσει η παρέλαση. Οπότε βρήκα εύκολα την καλύτερη θέση στο σχετικά άδειο μαγαζί. Τα συναισθήματα στην αρχή ήταν ανάμεικτα επειδή καθόμουν μόνος. Κάτι σαν άγχος μη με θεωρήσουν περιθωριοποιημένο ή ακόμα χειρότερα μήπως με λυπούνται. Έτσι παρατηρούσα τυχόν επικριτικά βλεμματα ή οίκτου από τους άλλους. Όμως όχι, στην πραγματικότητα κανένας δεν ενδιαφέρεται, και αυτή η αδιαφορία ήταν ωφέλιμη ώστε ώρα με την ώρα να συνηθίζω να είμαι μόνος ανάμεσα στον κόσμο χωρίς να έχω τον τρόμο της περιθωριοποίησης. Βέβαια η πόλη μου δεν είναι απρόσωπη όπως κάποια μεγαλούπολη και έχω μία κάποια υπόληψη και έτσι δεν αισθανόμουν μόνος. Μετά τον σκόπελο του αρχικού τρόμου της περιθωριοποίησης άρχισα να σχολιάζω μέσα μου τις κορασίδες που περνούσαν από μπροστά μου. Παρόλο που ήμουν μόνος ένιωθα πιο ανεξάρτητος και επιθυμητός σε αυτές. Να επισημάνω ότι τα άτομα που βγαίνω τα σαββατόβραδα είναι ναυάγια αλλά δεν έχω άλλες επιλογές. Και εγώ πρέπει να είμαι λίγο σαν αυτούς αλλά έχω περισσότερες δυνατότητες λόγω της υπόληψης που προανέφερα. Και μάλλον έχω περισσότερες πιθανότητες για γνωριμία μόνος παρά μαζί με τους φίλους μου. Δεν ψάχνω απαραίτητα για πρόθυμες με εμένα γυναίκες γυναίκες. Ψάχνω εκείνη για την οποία θα είμαι εγώ πρόθυμος να κάνω κάτι μαζί της με αμοιβαίο βέβαια ενδιαφέρον από τη μεριά της. Σιγά σιγά όταν κάθεται κάποιος μόνος σε μπαρ ή καφέ παρατηρεί καλύτερα τον κόσμο. Διαπιστώνω ότι οι "επιθυμητές" είναι αεράτες και σίγουρες και είναι ακριβώς εκείνες με δεμένο τον γάιδαρο τους, δηλαδή έχουν ήδη κάποιον σύζυγο ή συντροφο και απλά βγαίνουν για την επιβεβαίωση. Από την άλλη κάποιες "μαγκωμένες" με κάπως μίζερη αύρα είναι οι απολύτως ελεύθερες που ψάχνονται και στην προσπάθεια τους να αναδειχτούν υιοθετούν μία μάλλον αμυντική στάση μέχρι να αφήσουν ένα παραθυράκι σε αυτόν που τους ενδιαφέρει πραγματικά. Και εγώ ψάχνω αυτήν την χαραμάδα που ενίοτε μισοανοίγει μισοκλείνει. Μιλάω για τις περιπτώσεις που δεν ψάχνονται για ευκαιριακή σχέση αλλά για πιο μακροχρόνια.
Εσείς βγαίνετε μόνοι σας για ποτό ή καφέ; Σας είναι τρομακτικό ή ενίοτε σας δίνει μία αίσθηση του ελεύθερου μοναχικού λύκου που έχει την ελπίδα να ξεμοναχιάσει κάποια ωραία περίπτωση για κάτι όμορφο;
Θεσσαλονίκη έχω κάτσει πολλές φορές σε todays,4all κλπ και δεν έχω θέμα.Όχι με τις ώρες εννοείται,κανα 20λεπτο-μισάωρο το πολύ να πιω τον καφέ.Άσε που εκεί συνήθως κάθονται κι άλλοι μόνοι και δεν χτυπάς άσχημα.Ακόμα και γυναίκες έχω δει μόνες.Σε καφετέριες,εστιατόρια εννοείται ποτέ,ούτε και στην περιοχή μου εννοείται.Γενικά Θεσσαλονίκη-Αθήνα με την ανωνυμία και το ότι βλέπεις συνεχώς κόσμο να περνάει,είναι ωραία.