To 90 κάνει λάθος τηλέφωνο η Λίνα και με παίρνει. Ήταν βράδυ, μόλις είχα γυρίσει από δουλειες.
Κουβέντα στην κουβέντα συμφωνούμε να ανταλλάξουμε τηλέφωνα μήπως βρεθούμε. Κανονίζουμε λοιπόν να βρεθούμε σε μια βιβλιοθήκη (είναι ήσυχα και η χροιά της φωνής εντυπώνεται γιαυτό το επέλεξα), περιμένω, περιμένω...μηδέν, την κάνω.
Με παίρνει τηλέφωνο μετά 2 μέρες και μου λέει συγγνώμες κλπ κλπ, κι ότι θέλει να βρεθούμε σε πιο πριβέ χώρο. Τι εννοείς της λέω; Μου δίνει ένα ραντεβού στη γκαρσονιέρα που έμενε.
Λοιπόν η τύπισσα με τσέκαρε στη βιβλιοθήκη, με μελέτησε, το έκανε κέφι και μάλλον θεώρησε περιττά τα υπόλοιπα. Δεν πηδηχτήκαμε ποτέ (μπορεί να χάλαγε η φάση μας, το φλερτ είναι μερικές φορές αρκετά ανεβαστικό, ειδικά όταν όλα ταλλα τα γύρω μαυρίζουν) αλλά από τότε κάνουμε πάσες όταν λασπώνουν τα πράγματα ο ένας στον άλλο φίλιον κρέας προς αμοιβαία τέρψιν.