Κατά την γνώμη μου και τα δύο πανεπιστήμια κάνουν τέλεια την δουλειά τους. Η μόνη τους διαφορά που έπρεπε ούτως η άλλως να υπάρχει είναι πως σε προετοιμάζουν με διαφορετικό τρόπο για μια διαφορετική πραγματικότητα. Το μεν Αριστοτέλειο εμπεριέχει ότι ακριβώς χρειάζεται για την προετοιμασία του σπουδαστή για την ελληνική πραγματικότητα, όπως αυτή εκθειάζεται σε δεκάδες άλλα threads εδώ μέσα. Τα στοιχεία αυτά είναι το κομματικό μέσο/γλύψιμο, βασικό στοιχείο επιβίωσης και επικράτησης στην ελληνική πραγματικότητα, τα πισώπλατα μαχαιρώματα σε συμφοιτητές υπό την έννοια του ότι όσοι είναι εντός κομματικών μονοπατιών έχουν τα SOS θέματα, τις λύσεις για τις δύσκολες εργασίες τα κοννέ με τους καθηγητές κτλ. που τα κρατάνε επτασφράγιστο μυστικό για τους "εκτός" και τους αφήνουν στο σκοτάδι, ενώ τα μοιράζουν απλόχερα στους απανταχού εξυπηρετητές και γλείφτες του κόμματος-παράταξης. Ένα άλλο στοιχείο για το οποίο σε προετοιμάζει το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι η αναξιοκρατία αφού όσοι έχουν στα χέρια τους τα προαναφερόμενα περνούν τα μαθήματα 10-10 και ας μην τους πολυκόβει, ενώ οι υπόλοιποι, όσο έξυπνοι και να είναι, συνήθως τους βγαίνει ο πάτος για να πάρουν ένα 5-6 αφού είναι αδύνατο να διαβάσει κανείς τα κακογραμμένα και δυσνόητα βιβλία ελλήνων καθηγητών ή κακομεταφρασμένα αγγλικά βιβλία. Τέλος το ελληνικό πανεπιστήμιο σε προετοιμάζει τέλεια για την αδυσώπητη και παράλογη ελληνική γραφειοκρατεία, αφού δεν βρίσκεις άκρη ούτε με καθηγητές αλλά ουτε και με τα αρμόδια όργανα της σχολής (γραμματείες, γραφεία κτλ
) αν δεν απευθυνθείς σε κάποιον γνωστό-φίλο φοιτητοπατέρα και δεν ανταλλάξεις αυτές τις εξυπηρετήσεις με την ψήφο σου στην εκάστοτε παράταξη του στις φοιτητικές εκλογές. Από εκεί και πέρα όπως άλλωστε είπε και ο Παπαχελλάς είναι η επιμονή κάποιων ή το πάθος τους για την επιστήμη που έχουν επιλέξει που θα τους κάνει καλούς επιστήμονες, αλλά με δική τους υπερπροσπάθεια και συνήθως και με διάβασμα-έρευνα εκτός πανεπιστημιακών συγγραμάτων. Υποθέτω (αφού δεν είχα ποτέ επαφή με την αμερικάνικη πραγματικότητα) πως το Yale κάνει την αντίστοιχη δουλειά για προετοιμασία στην αμερικάνικη πραγματικότητα αφού έχοντας λύσει αυτά τα θέματα σε βάζει στο τριπάκι του ανταγωνισμού και του να δείξεις το τι πραγματικά αξίζεις πάνω στον τομέα σου, αφού έχεις όλα τα εφόδια, απρόσκοπτα να τον μελετήσεις και να τον αναπτύξεις όσο εκτενώς θέλεις με προοπτική φυσικά να δοκιμάσεις τις γνώσεις σου σε μια αρένα αξιοκρατικού ανταγωνισμού. Το ίδιο μπορούν πάντα να κάνουν βέβαια και οι Έλληνες φοιτητές, αφού όμως έχουν ξεπεράσει τα εμπόδια που προβάλλονται στον δρόμο τους από την ελληνική πραγματικότητα...
ΥΓ: Δεν νομίζω το παιδί που πήγε στο Yale να πήγε απλά με τις επιδόσεις του, όσο άριστες και αν ήταν. Έχω εντύπωση πως σε τόσο μεγάλα πανεπιστήμια δεν γίνεται να πάρεις υποτροφία απλά με τέλειες ελληνικές λυκειακές επιδόσεις και πως σχεδόν σίγουρα χρειάζεσαι συστάσεις από κάποιον καθηγητή-πρώην απόφοιτο του πανεπιστημίου ή κάτι τέτοιο. Γενικά δεν νομίζω πως υφίσταται σαν επιλογή η υποτροφία σε τόσο μεγάλα πανεπιστήμια για όλους τους Έλληνες μαθητές, όσο άριστοι και αν είναι.