Termin
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 9 Φεβ 2018
- Μηνύματα
- 3.749
- Like
- 7.743
- Πόντοι
- 2.306
Αγαπημένοι φίλοι. Είναι Κυριακή αλλά ξύπνησα με ένα χαμόγελο λες και έζησα ένα όνειρο.
Τι είναι ο άνθρωπος ρε απίστευτο πράγμα το μυαλό, έφτιαξε ένα όνειρο απόψε από αυτά που βλέπουμε μια φορά στα πέντε στα δέκα χρόνια.
Ανακατεύοντας πραγματικά με ψεύτικα γεγονότα. Ανεκπλήρωτους έρωτες του εκπληρώνει.
Το πραγματικό γεγονός ήταν αυτό.
Είχα πάει που λέτε να επισκεφτώ το ρεμαλι τον φοιτητή τον αδερφό μου που κοιμόταν στις εστίες του Πανεπιστημίου.... Στο απέναντι δωμάτιο ήταν η πρωταγωνίστρια. Μελαχρινή σγουρά μαλλιά βυζος μεγάλος και πέτρα. Έσταζε από καύλα. Ήταν μάλιστα τελη Ιουνίου με κάτι φανελάκια. Χτυπάει η πόρτα και τρώω μισο ποτήρι νερό στα μούτρα από την λεγαμενη. Μπουγελο μου λεει... Το σήμα ελήφθη και αρχίσαμε τα παλαμουτιασματα αλλά μόλις ήρθε η ώρα να μπει ο Περικλής αυτή κολωσε και έτσι το μόνο που έμεινε σε εμένα είναι η ανάμνηση από το τεράστιο σφιχτό στήθος και η μυρωδιά στο δάχτυλο μου από το μουνακι της......
Και σήμερα 25 χρόνια μετά ήρθε στο όνειρο μου σχεδόν η ίδια ακριβώς φάση. Μόνο που αυτή την φορά κάθισε πάνω στην πουτσα μου και συζητούσαμε. Ρε παίδες τι συγκίνηση είναι αυτή τα γράφω και δακρύζω για τα χαμένα νιάτα, θυμάμαι την κοπέλα να με ρωτάει θυμάσαι το όνομα μου; πως με λένε; και να στεναχωριέμαι που στο όνειρο δεν το θυμόμουν. Και μου το είπε μόνη της.
Και το γέλιο της αυτό το γέλιο τόσα χρόνια μετά μου έσκισε την καρδιά μου.
Τι είναι ο άνθρωπος ρε απίστευτο πράγμα το μυαλό, έφτιαξε ένα όνειρο απόψε από αυτά που βλέπουμε μια φορά στα πέντε στα δέκα χρόνια.
Ανακατεύοντας πραγματικά με ψεύτικα γεγονότα. Ανεκπλήρωτους έρωτες του εκπληρώνει.
Το πραγματικό γεγονός ήταν αυτό.
Είχα πάει που λέτε να επισκεφτώ το ρεμαλι τον φοιτητή τον αδερφό μου που κοιμόταν στις εστίες του Πανεπιστημίου.... Στο απέναντι δωμάτιο ήταν η πρωταγωνίστρια. Μελαχρινή σγουρά μαλλιά βυζος μεγάλος και πέτρα. Έσταζε από καύλα. Ήταν μάλιστα τελη Ιουνίου με κάτι φανελάκια. Χτυπάει η πόρτα και τρώω μισο ποτήρι νερό στα μούτρα από την λεγαμενη. Μπουγελο μου λεει... Το σήμα ελήφθη και αρχίσαμε τα παλαμουτιασματα αλλά μόλις ήρθε η ώρα να μπει ο Περικλής αυτή κολωσε και έτσι το μόνο που έμεινε σε εμένα είναι η ανάμνηση από το τεράστιο σφιχτό στήθος και η μυρωδιά στο δάχτυλο μου από το μουνακι της......
Και σήμερα 25 χρόνια μετά ήρθε στο όνειρο μου σχεδόν η ίδια ακριβώς φάση. Μόνο που αυτή την φορά κάθισε πάνω στην πουτσα μου και συζητούσαμε. Ρε παίδες τι συγκίνηση είναι αυτή τα γράφω και δακρύζω για τα χαμένα νιάτα, θυμάμαι την κοπέλα να με ρωτάει θυμάσαι το όνομα μου; πως με λένε; και να στεναχωριέμαι που στο όνειρο δεν το θυμόμουν. Και μου το είπε μόνη της.
Και το γέλιο της αυτό το γέλιο τόσα χρόνια μετά μου έσκισε την καρδιά μου.
Τελευταία τροποποίηση: