Ακολουθεί Κυριακάτικο.
Σήμερα νωρίς το πρωί ξυπνάω και κοιτώντας την ώρα, νόμισα ότι θα αργοπορούσα να ετοιμαστώ για τη δουλειά.
Σηκώνομαι με φούρια και αγχωμένος, για να πλυθώ και να ντυθώ. Από μέσα μου σιχτίριζα επειδή δεν ένιωθα καθόλου ξεκούραστος και μες τη θολούρα ένιωθα κάτι να λείπει. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν η μία παραπάνω ημέρα ξεκούρασης, που νόμιζα ότι ήδη είχε περάσει.
Καθώς ξεθόλωνε το μυαλό μου κοιτάζω το κινητό και βλέπω με τεράστια ανακούφιση ότι σήμερα είναι Κυριακή. Ένιωσα εκείνη τη στιγμή να κερδίζω όχι μία ημέρα αλλά ένα χρόνο ζωής.
Νομίζω πολλοί πέρασαν παρόμοια ευχάριστη κατάσταση.
Αλλά και το ανάποδο, δηλαδή να ξυπνάς Δευτέρα και να νομίζεις ότι είναι Κυριακή
Θα παραθέσω παρακάτω ένα λόγιο κείμενο για τη σημερινή ημέρα.
«Ακόμα και αν σε όλες τις ημέρες της εβδομάδας επικρατούν οι ίδιες συνθήκες στον ήλιο στον αέρα και στη θερμοκρασία, το φως της κάθε ημέρας είναι διαφορετικό. Και ειδικά το φως της Κυριακής διαφέρει πιο πολύ από όλες τις ημέρες.
Τι εννοώ;
Το φως για παράδειγμα του Σαββάτου έχει μια ψυχρή χαρά, είναι η ημέρα της προσδοκίας (κυρίως της ερωτικής) και της καλοπέρασης. Είναι το «καλοκαίρι» της εβδομάδας.
Το φως της Κυριακής έχει μία θερμή μελαγχολία και σημάνει την αρχή του τέλους της σαββατιάτικης προσδοκίας. Είναι το «φθινόπωρο» της εβδομάδας, η εναρκτήρια ημέρα του επταημέρου, η ημέρα του Θεού.
Την Κυριακή την δοξάζουν και δοξάζουμε με διαφορετικό τρόπο η κάθε ηλικία.
Οι γηραιότεροι τη δοξάζουν εκκλησιαστικά. Οι νέοι εργένηδες άνδρες τη δοξάζουν επισκεπτόμενοι σε οίκους ανοχής, οι άτυχοι. Οι τυχεροί βγαίνουν ραντεβού. Οι παντρεμένοι χωρίς παιδιά προσπαθούν τη Κυριακή να συλλάβουν παιδί. Οι παντρεμένοι με παιδιά προσπαθούν την ίδια ημέρα να περάσουν χρόνο μόνοι τους.
Η Κυριακή είναι η ημέρα της προσευχής. Και πάντα βάζουμε το χέρι στη τσέπη λίγο πιο βαθιά για την άφεση των αμαρτιών μας, και οι νεότεροι για να περνάνε καλύτερα. Αν εισακούεται η προσευχή; Ίσως όχι για πάντα. Αμήν.»
