Παιδιά τα έχει πει και ο συγχωρεμένος ο Γιοσαφάτ. Στο 80% των γάμων οι σύζυγοι ζούνε δυστυχισμένοι και η απιστία πάει σύννεφο. 8 στις 10 γυναίκες απατάνε τον άντρα τους. Για αυτό και με έναν κολλητό μου αστειευόμαστε και λέμε πόσο τυχεροί είμαστε που πετύχσμε τις 2 από τις 10 που δεν απατούν τον άντρα τους. Απλώς οι γυναίκες απατούν τον άντρα τους μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ενώ ο άντρας μπορεί από την πρώτη στιγμή. Για να μην ξεφεύγω από το τοπικ, συμφωνώ και εγώ ότι η ρουτίνα, το άγχος, η καθημερινότητα , η κούραση είναι παράγοντες που μειώνουν το σεξ στον γάμο. Επίσης εάν τις 200 μέρες το χρόνο γαμωσταυρίζεσαι με τη γυναίκα σου (όπως συμβαίνει στους περισσότερους γάμους) μετά πώς να έχεις όρεξη να τις ξεσκίσεις τον πάτο? Το ίδιο και αυτή. Οπότε έρχεται σιγά σιγά η αποξένωση, η απάθεια και η αδιαφορία για να κάνεις σεξ με τον συζυγο. Αλλά και καλά να τα πηγαίνει το ζευγάρι, μετά έρχεται η αδελφοποίηση με τον/την σύζυγό. Επίσης το κομβικό σημείο στο γάμο είναι το παιδί. Μόλις γεννηθούν τα παιδιά το σεξ σχεδόν σταματά, οι συγκρούσεις είναι πολλές μες στο ζευγάρι, η γυναίκα αφοσιώνεται αποκλειστικά στο τέκνο και στον άντρα δεν δίνει ούτε ψίχουλο αγάπης, το κλίμα μες στο σπίτι είναι τελείως αντιερωτικό και το σεξ πάει περίπατο, ενώ όταν γίνεται είναι λες και κάνεις βαρέα και ανθυγειινή εργασία, αφού πλέον η γυναίκα σου που αρχικά ήταν γκομενάκικαι πηδιόσασταν σαν τα σκυλιά, τώρα έχει γίνει μάνα των παιδιών σου. Αυτό βέβαια είναι και φυσιολογικό. Έτσι ο άντρας πρώτος ικανοποιεί τις ανάγκες του στον πληρωμένο έρωτα, σε εξωσυζυγικές σχέσεις κλπ κλπ. Αργότερα το ίδιο κάνει και η γυναίκα, αφού και αυτή έχει καύλες και ορμές. Γενικά ο γάμος ως θεσμός εξυπηρετούσε άλλες και παλαιότερες ανάγκες, ενώ το διαζύγιο ήταν στίγμα, οι γυναίκες όμηροι των αντρών τους, δεν εργάζονταν , δεν μπορούσαν να χωρίσουν, ήταν οικονομικά εξαρτώμενεςκλπ κλπ. Τώρα αυτά έχουν εκλείψει, για αυτό, ο γάμος ως θεσμός υποχωρεί και τα διαζύγια φτάνουν σε ποσοστό περίπου 50%, με το ποσοστό να ανεβαίνει.
