Φίλε κατ' αρχήν να σου πω ένα μπράβο γιατί γράφεις κριτικές και μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου, χωρίς να αναλώνεσαι σε τοξικά ξεκατινιάσματα. Ομολογώ ότι αν άκουγα γιαυτό το φετίχ σε θεωρητική βάση, μάλλον θα παρέμενα παγερά αδιάφορος. Όμως η περιγραφή σου σε συνδιασμό με την φωτό που δείχνει ένα μπουμπούκι, επίσης ομολογώ ότι η φάση μου έκανε ένα κλικ. Η ιδέα της ερωτικής πάλης, της σωματικής επαφής, της συνεύρεσης με ένα τέτοιο κορίτσι σιγούρα μου ξυπνάει κάποια αρχέγονα ένστικτα. Εκεί που διαφωνούμε είναι ότι για μένα θα υπήρχαν κάποια προαπαιτούμενα, δεν θα πήγαινα έτσι tabula rasa κι' ό,τι γίνει:
1. Η πάλη θα πρέπει να συμφωνηθεί εξ' αρχής ότι θα γίνει επί ίσοις όροις. Αν η κοπέλα είναι δυνατή και μπορεί να σε βάλει κάτω, μαγκιά της, τιμή και καμάρι της. Πρέπει όμως να αποδεχτεί και το ενδεχόμενο της ήττας της με τις ανάλογες συνέπειες γιαυτή. Αλλιώς η πάλη είναι σικέ και τα σικέ πράγματα με ξενερώνουν αφάνταστα.
2. Γράφεις ότι δεν υπήρξε κάτι ερωτικό. Basta ρε φίλε, δεν θα πάω με την καμία να καταθέσω 200 ευρώ για να φάω ένα κεφαλοκλείδωμα και να με ακινητοποιήσει (θεωρητικά πάντα) μία γκόμενα - όσο ωραία και να είναι- , "χωρίς να υπάρξει τίποτα ερωτικό". Στην χειρότερη περίπτωση, θα έπρεπε να σου παίξει μια μαλακία, να πέσει ένα γλύψιμο, κάτι τέλος πάντων, έστω να ξεγυμνωθεί και δεις ένα βυζί, ένα μουνί ένα κώλο. Εγώ χωρίς αυτά δεν θα πήγαινα ούτε για καφέ, αφού όμως εσύ πέρασες καλά, όλα οκ!