Aφού κάποιος εύστοχα έθεσε θέμα top three, ας καταθέσω κι εγώ την ταπεινή μου άποψη:
1. Νο 1 βάζω την Ήβη, εξ'ού και το nickname μου. Την γνώρισα πριν από πάρα πολλά χρόνια, τον καιρό τον δεινοσαύρων (αμφιβάλλω αν κάποιος θα την θυμάται), αρχικά σε επαγγελματική βάση και αργότερα εξελίχτηκε. Πάρα πολύ όμορφη και ταιριάξαμε άριστα λόγω χημείας μεταξύ μας. Μας άφησε κάποια στιγμή για τα ξένα και χαθήκαμε, αλλά έχω ωραίες αναμνήσεις. Την πρώτη θέση καταλαμβάνει ίσως όχι αξιοκρατικά, αλλά λόγω μίας απροσδιόριστης νοσταλγίας.
2. Η Έρικα, που αντικειμενικά θα έπρεπε να είναι πρώτη, καθώς δεν ζει απλά γιαυτό, αλλά όλη της η ζωή ΕΙΝΑΙ αυτό. Φαντάζομαι ότι αν της έλεγε κάποιος ότι θα έπρεπε να σταματήσει, θα μπορούσε και να αυτοκτονήσει την επομένη. Είναι ο ορισμός αυτού που λέμε "αυθεντική", τίποτα σ' αυτή δεν είναι προσποιητό ή δήθεν. Η όρεξη της είναι πραγματικά ακόρεστη και δεν υπάρχει τομέας αυταρχικού που να μην απολαμβάνει. Ο,τι και να της ζητήσεις light ή extreme, εκείνη θα στο κάνει και θα το κάνει άριστα, γιατί το λατρεύει. Είναι τόσο γνήσια που δεν έχει υπάρξει φορά που να μην έχω περάσει υπέροχα μαζί της, έστω κι αν δεν ανήκω στην κατηγορία των φανατικών του είδους.
3. Λόλα. Μία φορά όλη κι όλη την έχω συναντήσει (κι αυτή προ αμνημονεύτων ετών), αλλά ήταν αρκετή. Πανέμορφη γυναίκα, φετιχίστρια με αστείρευτη ενέργεια και όρεξη. Ήταν αυτό που λένε 'χάρμα οφθαλμών' Την κατατάσσω τρίτη στην λίστα μου, γιατί μου έβγαλε έναν επαγγελματισμό, δηλαδή την αίσθηση ότι όλα κινούνταν βάσει ενός προκαθορισμένου προγράμματος που είχε στο μυαλό της. Δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι αρνητικό, αλλά λόγω μαλακίας εγκεφάλου θέλω να έχω την αυταπάτη ότι δεν πληρώνω για να μου παρασχεθεί αυτή η υπηρεσία, και μαζί της αυτή την αυταπάτη δεν την είχα ούτε λεπτό. Νομίζω γιαυτό τον λόγο δεν την ξανατίμησα.
Διαβάζω και για διάφορες άλλες (Αλεξάνδρα κλπ), αλλά δεν έχω προσωπική άποψη γιατί έχω αποσυρθεί από το κουρμπέτι εδώ και καιρό. Απλώς παρακολουθώ εκ τους σύνεγγυς.