Πάνω από 50 είμαι και και τότε ήταν δύσκολες. Το φετίχ τότε ήταν οι τουρίστριες στα νησιά. Μια μου τοχε εξηγήσει (σε μένα τον αγαπουλη) ότι έρχονται να το ρίξουν έξω ύστερα να γυρίσουν κανονικά στην πατρίδα-σχέση τους.
Τώρα βλέπω και τις δικές μας να κάνουν (?) τα ίδια.
Τέλος πάντων, ζήστε τη ζωή σας, δεν χρειάζεται άγχος μη είστε αγαπουληδες, χρειάζεται κύκλος και κοινωνικοτητα οπωσδηποτε, δείξτε στην άλλη ότι ενδιαφέρεστε πραγματικά σαν άντρας, όχι σαν λαλακας, να μιλάει αυτή για τον εαυτό της(αυτό είναι σπο τα βασικά).
Επειδή γίνομαι γραφικός σταματάω
Μην αυτολογοκρίνεσαι παικταρά μου, όπως έχεις καταλάβει είμαστε πολλοί που έχουμε προλάβει τηλέφωνο με καντράν.
Για όσους έχουν γεννηθεί μετά το 1993:
- Μέχρι ίσως και το 2010 ,πριν δηλαδή αρχίσουν τα φεμινιστικά κινήματα ,οι Ελληνίδες κοίταζαν ΜΟΝΟ το πορτοφόλι. Τα περίμεναν όλα από το γκόμενο, αυτός να πληρώνει, αυτός να κάνει χειρωνακτικές εργασίες, αυτός να δουλεύει, αυτός να κάνει τον οδηγό. Ναι ,αυτές ήταν τότε οι Ελληνίδες. Σίγουρα υπήρχαν και εναλλακτικές, υπήρχε και το συναίσθημα σε μικρές ηλικίες, αλλά κυριαρχούσε η αγάπη για το χρήμα. Τα πρότυπα που προβάλλοταν ήταν ξέκωλα που τα είχαν με φραγκάτους και δεν ήξεραν να βάλουν 5 λέξεις στη σειρά. Επίσης τα one night stand ήταν πολύ ενοχοποιημένα, της έβγαινε της γυναίκας το όνομα για πλάκα για αυτό έπρεπε να φύγουν από την πόλη τους για να ξεσαλώσουν.
- Για μένα πολύ καλύτερα τα πράγματα σήμερα. Έχουμε πάει πιο κοντά στο δυτικό κόσμο. Η γυναίκα να πληρώνει τα έξοδά της, να έχει την αυτονομία της. Να μπορεί να γαμιέται με όποιον της αρέσει. Να υπάρχει μεγαλύτερη ειλικρίνεια όχι όλα στα κρυφά. Φυσικά δε θα γίνουμε βόρεια Ευρώπη απέχουμε πολύ από εκεί, αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει και για μένα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Να γαμήσει και ο φοιτητής με το ποδήλατο, γιατί όχι;
