Επισκέπτης
Μη σπαμαρεις τη βλακεια σου αγαμε στεκα.
Διαγραμμένο μέλος 85965
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 3 Ιαν 2010
- Μηνύματα
- 3.283
- Κριτικές
- 5
- Like
- 1.328
- Πόντοι
- 216
ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ....
George Zervoudis / Γιώργος Ζερβούδης a.k.a stekas72
2 Δεκεμβρίου 2018 ·
Για πρωτη φορα σας παρουσιαζω αυτο το σπανιο, ακυκλοφορητο διηγημα...4 σελιδων που γραφτηκε πανω στην απελπισια,μου, και μετα απο...1 μπουκαλι ουισκι και πολυ κλαμα...
8 μηνες μετα, ευχομαι να μη το ειχα γραψει ποτε... δεν αξιζε ο πονος μου για τον ανθρωπο αυτο που εβγαλε ολη την κακια του πανω μου...
Δε πειραζει ομως... επειδη τα γραπτα μενουν... αυτο εδω το μινι-αποσπασμα καρδιας ειναι το τελευταιο μου γραπτο....
Σπανιο, ετσι? Κατεβαστε το εδω:
]
(ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ!)
Όταν έκλειναν τα ματάκια σου έσκιζε η ψυχή μου γιατί κοιμόσουν και μου έλειπε η παρουσία σου
και ο χρόνος μαζί σου. Τότε το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να σε χαζεύω με τις ώρες που
κοιμόσουν μέχρι να με πάρει και μένα ο ύπνος.
Μου λείπει η καληνύχτα σου και η καλημέρα σου. Όταν με φώναζες να σηκωθώ και εγώ δεν
ξυπνούσα. Το πόσο πολύ με φρόντιζες και εγώ απλά σου ανταπέδιδα ένα ψίχουλο από όσα έκανες
εσύ για μένα.
Μου λείπει το γέλιο σου. Το πόσο με νευρίαζες όταν φόραγες τα γυαλάκια σου γιατί έκρυβαν τα
μοναδικά ματάκια σου. Και εγώ δεν ήθελα να σε φιλήσω όταν τα φόραγες. Ήμουν τόσο ηλίθιος...
Μου λείπουν τα πάντα πάνω σου. Η κάθε μικρή λεπτομέρεια που έκανε τη ζωή μου μοναδική μαζί
σου. Θυμάμαι πόσο με τσάτιζε που κρέμαγες τα ρουχαλάκια σου στον δικό μου χώρο και εγώ τα
έβγαζα και τα κρέμαγα πιο δίπλα. Πόσο θα θελα να σουν εδώ τώρα και να τα κρέμαγες ξανά εκεί
ακριβώς που το έκανες...
Ήθελα να ξέρεις ότι προσπάθησα να δώσω τέλος στη ζωή μου. Πήρα κάποια χάπια και ήπια μαζί
λίγο ποτό. Δεν τα κατάφερα να φύγω. Όχι γιατί είμαι δειλός, αλλά γιατί σου χρωστάω κάτι. Σου
χρωστάω μια συγνώμη που πρέπει να σου την πω από κοντά. Σου χρωστάω μια αγκαλιά, ένα φιλί
και ένα ταξίδι. Αυτό το ταξίδι που ονειρέυτηκα να το κάνω μαζί σου.
Προσεύχομαι στον Θεό κάθε στιγμή. Να σε γυρίσει πίσω. Να με συγχωρήσεις. Να ακούσω την
φωνούλα σου. Να διαβάσω ένα μήνυμα σου και να μου δοθεί μια τελευταία ευκαιρία να σε δω,
ώστε να προσπαθήσω σκληρά να σε πείσω ότι μετάνιωσα και ότι σε χρειάζομαι όσο κανέναν άλλον
στη ζωή μου.
Χρειάζομαι την ζωή μου. Εσένα. Τον άγγελό μου. Τον σύντροφο μου. Τον άνθρωπο που θα φέρει
στον κόσμο το παιδί μου. Τον άνθρωπο που θα πεθάνει μαζί μου στα γεράματα μου. Που θα μου
κρατάει το χέρι μέχρι την τελευταία μας κατοικία μαζί.
Τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα πριν ακόμα γεννηθώ και που θα ερωτευτώ και στην επόμενη ζωή
μου.
Είσαι τα πάντα για μένα. Είσαι εγώ. Είμαι εσύ.
Μου είχες ζητήσει κάποτε να γράψω για μας. Για το τι αισθάνομαι για σένα. Δίσταζα να το κάνω.
Δεν ήξερα αν θα μπορέσω να αποτυπώσω στο χαρτί όλα αυτά τα συναισθήματα μου για σένα,
αστέρι μου. Φοβόμουν...
Θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο για σένα. Για μας. Αλλά θα έχανε το νόημα του αν
στις 99 από τις 100 σελίδες του έγραφα το πόσο πολύ σε αγαπώ, σε λατρεύω, σε ποθω, σε έχω
ερωτευτεί και σε έχω απεγνωσμένα ανάγκη. Θα σε κούραζε.
Τώρα όμως ξέρεις πως νιώθω. Αυτές οι λέξεις ίσως να μη μπορούσα να σου τις πω ποτέ από κοντά.
Να μην τολμούσα. Γι’ αυτό τις έγραψα.
Ακόμα κι αν αποφάσισες ότι κάπου εδώ ήρθε το τέλος. Ακόμα κι αν δεν καταφέρω να σε πείσω να
επιστρέψεις, θα σου είμαι για πάντα ευγνώμων.
George Zervoudis / Γιώργος Ζερβούδης a.k.a stekas72
2 Δεκεμβρίου 2018 ·
Για πρωτη φορα σας παρουσιαζω αυτο το σπανιο, ακυκλοφορητο διηγημα...4 σελιδων που γραφτηκε πανω στην απελπισια,μου, και μετα απο...1 μπουκαλι ουισκι και πολυ κλαμα...
8 μηνες μετα, ευχομαι να μη το ειχα γραψει ποτε... δεν αξιζε ο πονος μου για τον ανθρωπο αυτο που εβγαλε ολη την κακια του πανω μου...
Δε πειραζει ομως... επειδη τα γραπτα μενουν... αυτο εδω το μινι-αποσπασμα καρδιας ειναι το τελευταιο μου γραπτο....
Σπανιο, ετσι? Κατεβαστε το εδω:
]
(ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ!)
Όταν έκλειναν τα ματάκια σου έσκιζε η ψυχή μου γιατί κοιμόσουν και μου έλειπε η παρουσία σου
και ο χρόνος μαζί σου. Τότε το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να σε χαζεύω με τις ώρες που
κοιμόσουν μέχρι να με πάρει και μένα ο ύπνος.
Μου λείπει η καληνύχτα σου και η καλημέρα σου. Όταν με φώναζες να σηκωθώ και εγώ δεν
ξυπνούσα. Το πόσο πολύ με φρόντιζες και εγώ απλά σου ανταπέδιδα ένα ψίχουλο από όσα έκανες
εσύ για μένα.
Μου λείπει το γέλιο σου. Το πόσο με νευρίαζες όταν φόραγες τα γυαλάκια σου γιατί έκρυβαν τα
μοναδικά ματάκια σου. Και εγώ δεν ήθελα να σε φιλήσω όταν τα φόραγες. Ήμουν τόσο ηλίθιος...
Μου λείπουν τα πάντα πάνω σου. Η κάθε μικρή λεπτομέρεια που έκανε τη ζωή μου μοναδική μαζί
σου. Θυμάμαι πόσο με τσάτιζε που κρέμαγες τα ρουχαλάκια σου στον δικό μου χώρο και εγώ τα
έβγαζα και τα κρέμαγα πιο δίπλα. Πόσο θα θελα να σουν εδώ τώρα και να τα κρέμαγες ξανά εκεί
ακριβώς που το έκανες...
Ήθελα να ξέρεις ότι προσπάθησα να δώσω τέλος στη ζωή μου. Πήρα κάποια χάπια και ήπια μαζί
λίγο ποτό. Δεν τα κατάφερα να φύγω. Όχι γιατί είμαι δειλός, αλλά γιατί σου χρωστάω κάτι. Σου
χρωστάω μια συγνώμη που πρέπει να σου την πω από κοντά. Σου χρωστάω μια αγκαλιά, ένα φιλί
και ένα ταξίδι. Αυτό το ταξίδι που ονειρέυτηκα να το κάνω μαζί σου.
Προσεύχομαι στον Θεό κάθε στιγμή. Να σε γυρίσει πίσω. Να με συγχωρήσεις. Να ακούσω την
φωνούλα σου. Να διαβάσω ένα μήνυμα σου και να μου δοθεί μια τελευταία ευκαιρία να σε δω,
ώστε να προσπαθήσω σκληρά να σε πείσω ότι μετάνιωσα και ότι σε χρειάζομαι όσο κανέναν άλλον
στη ζωή μου.
Χρειάζομαι την ζωή μου. Εσένα. Τον άγγελό μου. Τον σύντροφο μου. Τον άνθρωπο που θα φέρει
στον κόσμο το παιδί μου. Τον άνθρωπο που θα πεθάνει μαζί μου στα γεράματα μου. Που θα μου
κρατάει το χέρι μέχρι την τελευταία μας κατοικία μαζί.
Τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα πριν ακόμα γεννηθώ και που θα ερωτευτώ και στην επόμενη ζωή
μου.
Είσαι τα πάντα για μένα. Είσαι εγώ. Είμαι εσύ.
Μου είχες ζητήσει κάποτε να γράψω για μας. Για το τι αισθάνομαι για σένα. Δίσταζα να το κάνω.
Δεν ήξερα αν θα μπορέσω να αποτυπώσω στο χαρτί όλα αυτά τα συναισθήματα μου για σένα,
αστέρι μου. Φοβόμουν...
Θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο για σένα. Για μας. Αλλά θα έχανε το νόημα του αν
στις 99 από τις 100 σελίδες του έγραφα το πόσο πολύ σε αγαπώ, σε λατρεύω, σε ποθω, σε έχω
ερωτευτεί και σε έχω απεγνωσμένα ανάγκη. Θα σε κούραζε.
Τώρα όμως ξέρεις πως νιώθω. Αυτές οι λέξεις ίσως να μη μπορούσα να σου τις πω ποτέ από κοντά.
Να μην τολμούσα. Γι’ αυτό τις έγραψα.
Ακόμα κι αν αποφάσισες ότι κάπου εδώ ήρθε το τέλος. Ακόμα κι αν δεν καταφέρω να σε πείσω να
επιστρέψεις, θα σου είμαι για πάντα ευγνώμων.
Επισκέπτης
Οποιος δηλωνει συγγραφεας με δωρεαν ebook ή παντρεμενος λεει αληθεια;
Reznov
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 30 Ιουν 2016
- Μηνύματα
- 19.440
- Like
- 24.628
- Πόντοι
- 6.056
Επισκέπτης
Αδερφηηηηηη
Διαγραμμένο μέλος 85965
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 3 Ιαν 2010
- Μηνύματα
- 3.283
- Κριτικές
- 5
- Like
- 1.328
- Πόντοι
- 216
Γιώργος Ζερβούδης a.k.a stekas72 ο μεγιστος πυρφορος
athinaios44
Ανώτατος
- Εγγρ.
- 19 Μαΐ 2018
- Μηνύματα
- 54.270
- Like
- 56.051
- Πόντοι
- 12.756
Πικερ επεστρεψε στο νημα σου οι συνθηκες εχουν ωριμασει 
Επισκέπτης
αναρωτιομουν ποιος θα ανταποκρινοταν στο καλεσμαΠικερ επεστρεψε στο νημα σου οι συνθηκες εχουν ωριμασει
Αδερφηηηηηηηηηη
athinaios44
Ανώτατος
- Εγγρ.
- 19 Μαΐ 2018
- Μηνύματα
- 54.270
- Like
- 56.051
- Πόντοι
- 12.756
ΣΚΑΣΕ βλακα και κανε κατι χρησιμο..πες του Πίκερ να επιστρεψει
Pornofan
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 6 Ιουλ 2019
- Μηνύματα
- 5.728
- Like
- 8.460
- Πόντοι
- 2.356
The Saint*
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 28 Ιουλ 2010
- Μηνύματα
- 58.328
- Κριτικές
- 90
- Like
- 41.209
- Πόντοι
- 25.467
Μην φωνάζεις μωρή πουστάρα...
Ετοιμάζει το κλύσμα σου κι έρχεται η κακομοίρα...
Επισκέπτης
stekas72
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 22.329
- Κριτικές
- 3
- Like
- 1.536
- Πόντοι
- 566
MR MALAKA 2019 κάλεσε τον MR MALAKA 2016 να επιστρέψει.
Μην φοβάται πες του, δεν θα τον τραμπουκισουμε....
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.739
- Πόντοι
- 1.306
Και επιτιμος μλκς
Διαγραμμένο μέλος 85965
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 3 Ιαν 2010
- Μηνύματα
- 3.283
- Κριτικές
- 5
- Like
- 1.328
- Πόντοι
- 216
MR MALAKAS 2020 εισαι εσυ με διαφορα Γιωργο Ζερβουδη
George Zervoudis / Γιώργος Ζερβούδης a.k.a stekas72
2 Δεκεμβρίου 2018 ·
Για πρωτη φορα σας παρουσιαζω αυτο το σπανιο, ακυκλοφορητο διηγημα...4 σελιδων που γραφτηκε πανω στην απελπισια,μου, και μετα απο...1 μπουκαλι ουισκι και πολυ κλαμα...
8 μηνες μετα, ευχομαι να μη το ειχα γραψει ποτε... δεν αξιζε ο πονος μου για τον ανθρωπο αυτο που εβγαλε ολη την κακια του πανω μου...
Δε πειραζει ομως... επειδη τα γραπτα μενουν... αυτο εδω το μινι-αποσπασμα καρδιας ειναι το τελευταιο μου γραπτο....
Σπανιο, ετσι? Κατεβαστε το εδω:
(ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ!)
Έστειλε ο Θεός έναν άγγελο στη ζωή μου. Και εγώ σε έδιωξα. Τρόμαξα. Τρόμαξα όταν είδα πόσο
πολύ με αγάπησες. Όταν είδα πόσο πολύ με ερωτεύτηκες. Δεν πίστευα ότι το αξίζω. Έκανα το παν
να σε απομακρύνω και το κατάφερα.
Ήμουν μια ζωή κλεισμένος σε ένα σκοτεινό υπόγειο. Μου άνοιγαν μια μικρή χαραμάδα φωτός και
φρόντιζα να την κλείνω αμέσως για να μην χάνω το αγαπημένο μου σκοτάδι. Την οικεία θλίψη μου.
Το γνώριμο περιβάλλον της μίζερης και καταθλιπτικής πραγματικότητας μου.
Και ήρθες εσύ. Και όχι μόνο άνοιξες μια χαραμάδα, άλλα την πόρτα διάπλατα. Και μπήκε τόσο πολύ
φως, από την όμορφη ψυχούλα σου και την αγνή σου αγάπη. Και με τρόμαξε. Κατατρόμαξα.
Δεν είχα μάθει σε τόσο φως. Και έπρεπε να κρυφτώ. Να πάω κάπου σκοτεινά. Να ξανακλείσω την
πόρτα για να μη συνηθίσω στο φως και καταλάβω ότι μου αρέσει. Για να μην συνηδειτοποιήσω ότι
τόσα χρόνια ζούσα κατά λάθος στο σκοτάδι. Ότι τόσα χρόνια δεν ζούσα...
Και σε απομάκρυνα με τη συμπεριφορά μου. Σου έκλεισα την πόρτα και ξαναβυθίστηκα στο τόσο
γνώριμο και οικείο σκοτάδι μου.
Και τώρα κλαίω. Περιφέρομαι στο άδειο σπίτι μας σαν το κουφάρι και αγγίζω τα πράγματα σου που
είναι εκεί αφημένα όπως την τελευταία φορά που ήμαστε μαζί. Χαιδεύω και φιλάω τα ρούχα σου.
Αγγίζω την πλευρά του κρεβατιού στο οποίο δεν τολμάω πια να κοιμηθώ. Δεν πλησιάζω το σαλόνι
και τον καναπέ που σε είχα στην αγκαλιά μου να κοιμάσαι και να χαζεύω ώρες ατέλειωτες το ήρεμο
και πανέμορφο προσωπάκι σου που κοιμόταν γαλήνια στην αγκαλιά μου, χαιδεύοντας τα μαλλάκια
σου. Μου λείπει το γαργάλημα στη μύτη που έφερναν τα μαλλάκια σου. Μου λείπει η αγκαλίτσα
σου που καμια φορά ήταν τόσο σφιχτή που δεν μπορούσα να ανασάνω. Μου λείπει η νύστα σου
που με νευρίαζε γιατί σε ήθελα ξύπνια δίπλα μου για να μην χάνω ώρες από εσένα.
Επισκέπτης
Ενας τελείωνε μονο με δάχτυλο στον κωλο, στην αρχη ηταν γαμω, μετα εγινε βαρετό κι αυτό.
Εχω γλειψει, αλλα προϋπόθεση ηταν να ξυριζονται φουλ κ εκει πισω, εγω τρίχες δε γλείφω.
Γενικα ειναι ωραια εικονα να μου γονατίζουν κ να στήνονται μπροστα μου.
Γενικα σχεδον ολους τους εχω βαψει, (με οσους πηδιομασταν τακτικά δλδ κ υπηρχε οικειοτητα).
Ενας μου έστελνε κ φωτο που ντυνόταν με γυναικεία εσώρουχα κ καλσόν.
Δεν ξερω, είναι απελευθερωτικό να τους βλεπεις να ξεδιπλώνουν ολες τις πτυχές τους χωρις να φοβουνται οτι θα τους κρίνουν κ θα τους πουν θηλυπρεπεις η γκει ξερω γω. Κ αυτη η καυλα που βγάζουν οτι μπορουν επιτελους να εκφραστούν ετσι, ειναι πολυ μεταδοτική.
Καλα σε σχεσεις ποτε προφυλακτικο, ουτε καν. Παντα με εξετάσεις κτλ, αλλα ναι οκ, ποτε με προφυλακτικό απο ενα σημειο κ μετα.
Παντως στην τιντερ περιοδο μου, διαπίστωσα πόσοι πολλοι πιέζουν για μη προφ στο σεξ. Ηταν αδιανόητο οτι συζητούσα τα αυτονόητα.
Κ μου το ελεγαν στα ισα στην ερωτηση μου καλα εσυ οκ πιστευεις οτι δεν έχεις, εμενα δε με φοβασαι; κ ελεγαν οχι, φαίνεσαι πολυ γλυκούλα (κάτι τέτοιο).
Ναι πηδιομαστε με το καλημερα κ πιστευεις το εκανα μονο με εσενα τρελε Καζανόβα.
Ελεος.
Επισκέπτης
Γνωμες - σχολια για τη γλυκουλα
Άλλα thread (τυχαίες επιλογές)
