Όπως ακριβώς το είπες.
το νημα πρεπει να μετονομαστει σε «ναυαγιο πενηνταρης» , ο τωρινος τιτλος δεν ειναι αντιπροσωπευτικος των οσων γραφονται εδω μεσα…
Επειδή όμως έχουμε γιορτινές ημέρες και για το καλό, ας το πούμε προσωρινά πενηντάρης yacht (ακόμα πλέει φανταχτερό, πολυτελές και καμαρωτο. Δεν πήγε ακόμα στον βυθό) .
Δεν ισχύουν αυτά παίκτη, τουλάχιστον στην Αθήνα. Μάλλον δεν έχεις πάει πανεπιστήμιο να τα δεις στην πράξη. Ο χαρτζηλικάκιας δεν έχει λεφτά να κινηθεί εκτός από τους πολύ λίγους από οικογένειες που μπορούν να δώσουν pocket money 1500 και 2000 ευρώ/ μήνα, 500-600 για το νοίκι και τα υπόλοιπα για γούστα. Αυτοί πολλές φορές δεν πατάνε καν σε ελληνικά ΑΕΙ, πάνε εξωτερικό να σπουδάσουν. Ο χαρτζηλικάκιας των 200 και 300 ευρώ δε γάμαγε ούτε όταν ήμουν εγώ φοιτητής (λίγο πριν την κρίση) όχι την εποχή του Instagram. Πιο πολύ γαμάνε οι εργαζόμενοι φοιτητές που είναι πιο πιθανό να μένουν μόνοι τους, έχουν κάποια λεφτά να ξοδέψουν και τους βλέπουν και λίγο πιο ψημένους στη ζωή οι γκόμενες.
Ρε παίκτη, πώς θα εγκατασταθεί στη φοιτητοπεριοχή και θα κυκλοφορεί με 200 και 300 ευρώ το μήνα; Τσάμπα θα του το δώσουν το σπίτι; 'Η θα τον κερνάνε τον καφέ στις καφετέριες επειδή είναι ωραίος; Τα φαντάζεσαι και τα λες; Εγώ όταν ήμουν φοιτητής πριν σχεδόν 20 χρόνια ξόδευα μισθό και tips 1000-1100 ευρώ το μήνα για σπίτι με συγκάτοικο και μερικά γούστα για εξόδους/γκόμενες/καμιά εκδρομή/έξοδα μηχανής κλπ., με τις τιμές του σήμερα θέλεις κανένα 2χίλιαρο.
Σπίτι-λογαριασμοί πληρωμένα από γονείς, όπως η πλειοψηφία των φοιτητών. Μιλάμε για 200-300 για φαγητό, ποτά. Ποιος φοιτητής πληρώνει διαμονή μόνος του; Ελάχιστοι. Στη χειρότερη φοιτητική εστία. Και εκεί το ίδιο εύκολα πηδάς, μην πω πιο εύκολα αφού ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ γίνεται τζέρτζελο
Συμφωνώ με όλα αυτά, αλλά αυτοί οι "γαμίκουλες" που περιγράφεις πρέπειι να ήταν ένα 20% του συνόλου των φοιτητών. Οι περισσότεροι ήταν με κάποια μόνιμη και κάποιες περιστασιακές εκτός σχέσης. Και επιπλέον ένα σεβαστό αγάμητων φοιτητών που πήγαιναν συχνά στα μπουρδέλα. Δε γίνοταν και δε γίνεται να είναι όλοι το ίδιο καθώς οι κοπέλες (οι περισσότερες) αδιαφορούν για τη εναλλαγή συντρόφων όχι από έλλειψη καύλας ή σεμνοτυφίας αλλά λόγω των κοινωνικών περιορισμών που επιβάλλουν τη φανερή ή επιφανειακή μονογαμία
Σαν φοιτητής ήμουν 5-6 μέρες τη βδομάδα έξω και δεν ήξερα μόνο γκόμενες από το πανεπιστήμιο (που δεν πήγαινα και κάθε μέρα) αλλά και πολλές φοιτήτριες από μαγαζιά που δούλευα, μερικές πολύ καλά μουνιά, που συχνά δεν είχαν γκόμενο φοιτητή αλλά λίγο μεγαλύτερο. Φοιτητές χαρτζηλικάκηδες των 5-10 ευρώ τη μέρα που μένανε με τη μάνα τους παπάρια γαμάγανε, είχανε καμιά σταθερή σχέση στην καλύτερη και λέγανε και ευχαριστώ. Όποιος έχει κάνει φοιτητής στην Αθήνα ξέρει την κατάσταση, εσύ bro απ' ότι καταλαβαίνω τα βγάζεις από τη φαντασία σου αυτά που λες. Σε κανένα επαρχιακό ΑΕΙ που οι επιλογές είναι συμφοιτητής ή κανένας τσοπάνης μπορεί να είναι διαφορετικά, δε ξέρω.
Οι φοιτητές από Αθήνα που θέλουν να μείνουν μόνοι τους βρίσκουν δουλειά για να πληρώσουν, λίγες οικογένειες έδιναν μπάτζετ για να ζεις μόνος σου, ακόμα και πριν την κρίση που οι αγελάδες ήταν πιο παχιές. Οι γονείς πληρώνανε σε τύπους που έρχονταν από επαρχία. Κάποιοι τέτοιοι βγαίνανε και γαμάγανε (απ' όσο θυμάμαι) αλλά ήταν η μειοψηφία, οι πολλοί ήταν βλάχοι και δε ξέρανε να κινηθούν.
Σε συνέχεια του σχολίου μου, οι προαναφερόμενοι "γαμίκουλες" που τις "άλλαζαν σαν τα πουκάμισα", δεν πήδαγαν και τίποτα κελεπούρια. Οι δύστυχες που παραμυθιάζονταν ήταν κυρίως πολύ μέτριες και θαμπώνονταν από το στάτους του πολλά υποσχόμενου φοιτητή που θα εξελίσσονταν σε ευκατάστατο ελεύθερο επαγγελματία και τους κάθοταν. Η συνέχεια ήταν λίγο πολύ συνηθισμένη, έτρωγαν σουτ από τους "γαμίκουλες" γόηδες και είχαμε δράματα και κλάμματα.
Ελάχιστες σκέφτονταν τόσο μακροπρόθεσμα στην ηλικία αυτή αδελφέ, τουλάχιστον στο τέλος των 00s που ήμουν εγώ φοιτητής. Όσα φοιτητικά ζευγάρια ήξερα χωρίσανε, εκτός από ένα που (απ'όσο βλέπω στο Facebook) είναι ακόμα μαζί. Παλιά που παντρεύονταν πιο μικροί ίσως ήταν πιο συχνό αυτό.
Bro, το μοντέλο πάω από το χωριό στην πόλη και μου τα σκάνε οι γονείς μου για να σπουδάσω για να λέει ο μπάρμπας μου στο καφενείο ότι ο γίος μου είναι φοιτητής στην Αθήνα είναι της ελληνικής επαρχίας που παράγει λέλους, δεν είναι καθόλου παγκόσμιο. Απλά εσύ θεωρείς ότι είναι παγκόσμιο το μόνο πράγμα που έχεις δει στη ζωή σου. Ψάξε π.χ. πόσοι φοιτητές στην Αγγλία ή τις ΗΠΑ είναι με paid jobs και student loans και το ξανασυζητάμε.
Τα φοιτητικά μου χρόνια τα έζησα με συγκάτοικο παρότι ήμουν από Αθήνα γιατί ήθελα να φύγω από το σπίτι και να έχω μισθό γιατί τα οικονομικά του φάδερ ήταν μέτρια. Είχα πολύ ΟΚ χρήμα για φοιτητής και δεν πέρασα άσχημα γιατί η νύχτα τότε είχε ψωμί. Άργησε το πτυχίο λίγο αλλά δεν το μετάνιωσα ποτέ. Σε φοιτητοπάρτι από παρατάξεις, πολιτιστικές ομάδες κλπ. είχα πάει 2-3 φορές μόνο γιατί μου φαινόταν φθηνιάρικη διασκέδαση και είχα πρόσβαση σε παρέες με μεγαλύτερους λόγω δουλειάς που οι πιο πολλοί φοιτητές δεν είχαν, οπότε πήγαινα σε πιο καλά μαγαζιά όταν είχα χρόνο να βγω. Θυμάμαι μια φορά με είχαν πάει σε ένα πάρτι σε ένα κτήριο του ΕΚΠΑ του κέντρου και ήταν τύποι με περιπτερόμπυρες και στριφτά και μου έβγαζε μια λύπη η εικόνα. Οι φοιτητές που δουλεύουν ή έχουν το loan να πιέζει και εδώ και στο εξωτερικό (στο UK at least) έχουν άλλη νοοτροπία από τον Έλληνα επαρχιώτη που απλά τρώει τα έτοιμα. Απλά δεν μπορείς να το καταλάβεις αν έχεις ζήσει μόνο το δεύτερο.
www.facebook.com
