Τι δεν καταλαβαίνεις (ρητορικό ερώτημα);
Ο Δασκαλάκης αναφέρεται σε θύματα χωρίς κανένα μέτρο μέχρι το τέλος της πανδημίας.
Ο Τσιόρδας αναφέρεται σε θύματα που θα είχαμε αν καθυστερούσαμε να λάβουμε μέτρα όσο καθυστέρησε η Ισπανία.
Ακόμα και αν νοσούσαν 8.000.000 άτομα στην Ελλάδα (το 80% του πληθυσμού), και το ποσοστό θνητότητας είναι 1% (που λένε ότι στο τέλος θα είναι πολύ μικρότερο), οι θάνατοι θα ήταν 80.000. Το 500.000 δε βγαίνει από πουθενά.
Επίσης να κάνω έναν άλλο συλλογισμό. Οι εκτιμήσεις λένε ότι από την ελληνική οικονομία θα χαθούν περίπου 20 δις λόγω των μέτρων που έχουν παρθεί. Το οποίο ουσιαστικά είναι εισόδημα που θα χαθεί από τους Έλληνες συνολικά. Έχετε αναλογιστεί ότι για να παραταθεί η ζωή 40.000 (κατά κύριο λόγω γερόντων), χάνουμε 20 δις.
Δηλαδή χάνουμε 20.000.000.000 / 40.000 = 500.000 Ευρώ για την κάθε παράταση ζωής η οποία μπορεί να είναι και λίγων μηνών.
Και μην ακούσω πίπες του τύπου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει τιμή. Δημοσιονομικά πάντα υπάρχει ένα όριο στο πόσα δίνεις για να σώσεις ζωές και ο λόγος που υπάρχει είναι γιατί κάθε χώρα έχει ένα πεπερασμένο μπάτζετ και ότι λεφτά δίνει για το σύστημα υγείας ή για την παράταση ζωής των ανθρώπων της πρέπει να τα πάρει από κάπου αλλού (εκπαίδευση, δημόσια έργα, υποδομές κτλ.) και έτσι υπονομεύει την ευημερία των νεότερων ηλικιών. Αυτό γίνεται και αυτή τη στιγμή. Χάνονται από την οικονομία δις και δημιουργείται μια κρίση από την οποία οι νέες γενιές θα κάνουν να συνέλθουν χρόνια με ότι αυτό συνεπάγεται (χειρότερη εκπαίδευση, αυξημένες αυτοκτονίες, μείωση νέων γεννήσεων κτλ.) και όλα αυτά για να παρατείνουμε τη ζωή ορισμένων οι οποίοι σε λίγους μήνες ή χρόνια θα πεθάνουν έτσι κι αλλιώς. Στην Ιταλία ο μέσος όρος ηλικίας των νεκρών είναι τα 81 και το προσδόκιμο ζωής 81,8. Όλοι αυτοί δηλαδή που πέθαναν κατά μέσο όρο θα ζούσαν άλλους 10 μήνες. Πόσο θα τους πληρώσεις αυτούς τους 10 μήνες?
Οι άνθρωποι όπως και όλα τα άλλα ζώα σε κάποια φάση αρρωσταίνουν και πεθαίνουν. Είναι φυσική εξέλιξη. Σαφώς και σαν πολιτισμένο είδος έχουμε μέτρα για τη στήριξη των αδυνάτων είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω άλλων προβλημάτων (συστήματα συνταξιοδότησης, συστήματα υγείας και πρόνοιας κτλ) έτσι ώστε να έχουν μια ευημερία και κατά το δυνατόν να παρατείνουμε τη ζωή τους. Το κόστος όμως δεν μπορεί να είναι απεριόριστο.